6,028 matches
-
Înțesată de felicitări, scrisori și telegrame. La citirea mesajului, expresia i se schimbă. Ce s-a Întâmplat? Îl Întrebă Shone. Alexander citi Încet cuvintele lipite pe o fâșie de hârtie: — „ÎȚI UREZ DIN INIMĂ UN EȘEC TOTAL DISEARĂ.“ — Dumnezeule mare! exclamă Shone. Cine-a trimis-o? — Nu e semnată, zise Alexander, Înmânându-i telegrama. Shone cercetă documentul. — A fost trimisă de la oficiul poștal din Sloane Square, spuse el. O să fac cercetări.] Lui Minnie Bourget Îi scrise: „Este ora cinci după-amiază și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
să fi fost În plină desfășurare și ultimele trăsuri și birje trăgeau probabil În fața Teatrului St James, aducându-i pe acei membri ai publicului, cei mai avuți și mai rafinați, care preferaseră să sară peste prolog. [- Fir-ar să fie! exclamă George Du Maurier, scoțând ceasul În trăsură și cercetându-l la lumina lămpilor cu gaz de pe stradă. Am pierdut piesa de deschidere. Drumul din Hampstead, În trăsura locală de piață, durase mai mult decât de obicei, iar acum erau blocați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de două ori, Încet și tăcut, ca a unui pește În acvariu. — Huo! Huo! Prietenii și susținătorii, indignați, răspunseră cu aplauze și mai energice și strigăte de „Bravo!“ - ceea ce nu făcu decât să intensifice eforturile celor care huiduiau. — E intolerabil! exclamă John Singer Sargent, ridicându-se În picioare. Simțea nevoia imperioasă de a sări peste scaunele din fața lui și de a se urca pe scenă, pentru a-și salva compatriotul de această jignire. — De ce fac zgomotul ăsta, Kiki? Întrebă Emma, apucându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
că spectacolul a fost reușit? Întrebă el sarcastic. — Nu chiar. Primul act a mers ca uns, dar În al doilea lucrurile au Început să iasă prost. Trebuie să scoatem scena cu băuturile. Nu se leagă. — Să scoatem scena cu băuturile? exclamă el. E singurul lucru pentru care acești... acești... acești barbari... de-aia au făcut gălăgia asta oribilă? Pentru că scena cu băuturile nu s-a legat? — Nu, dar... — În viața mea nu am fost insultat În halul acesta, spuse el amar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
au găsit tablourile lui Little Billee la National Gallery. (Henry izbucni În râs, bătând cu bastonul În pământ.) Mai mulți preoți s-au oferit să Îmi explice de ce greșesc fiind liber cugetător și să mă convertească la bisericile respective. („Inevitabil!“ exclamă Henry.) Și am primit o epistolă de la un domn din Virginia, care mă Întreba cu curiozitate sinceră care a fost natura exactă a relației dintre Trilby și Svengali În timp ce o plimba prin sălile de concert europene, prezentând-o drept La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
s-a dat numele de Trilby, ca de exemplu pantofi, perii de cămine sau ustensile de bucătărie? Fără nici un fel de permisiune, bineînțeles. Nu știam de ustensilele de bucătărie, spuse Henry, dar aud că există un cârnat Trilby. — Dumnezeule bun! exclamă Du Maurier. Ăsta e ceva nou. Mai bine nu-mi spuneai. Mă tem că e un tip de vulgaritate foarte american. Una dintre urmările mai puțin plăcute ale entuziasmului nostru față de democrație și capitalism. — Primesc fără Întrerupere invitații de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
cititorii americani - cel puțin cei care Îmi scriu - manifestă un interes neobișnuit față de pozatul lui Trilby. Un domn de la Chicago mi-a oferit zece mii de dolari pentru un desen semnat reprezentând-o pe Trilby “În costumul Evei“. — Zece mii de dolari?! exclamă Henry. Și i-ai făcut pe plac? — Bineînțeles că nu, spuse Du Maurier. — Îți admir principiile, zise Henry. În locul tău, mărturisesc că aș fi fost tentat. — Nu e vorba numai de principii, râse Du Maurier. Ar fi trebuit să angajez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
bună la audiție, dar acum Du Maurier resimțea povara responsabilității pentru această alegere și aștepta cu teamă verdictul publicului. — Exact așa m-am simțit și eu când am distribuit-o pe Elizabeth Robins În rolul lui Claire Cintré din Americanul, exclamă Henry. Ai văzut-o la repetiții? — Nu, nu mă duc, spuse Du Maurier. Dar Gerald susține că e foarte bună. Știi că el Îl interpretează pe Dodor, ofițerul de dragoni, un personaj bazat pe propriul lui unchi, de-aia rolul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
editurile cele mai mari din lume, și dacă lași la o parte tirajele pirat apărute la Început, pentru care oricum nu are nimeni cifre... e posibil ca Trilby să fie cel mai bine vândut roman al tuturor timpurilor. — Dumnezeule mare! exclamă Henry. — Un fapt care te pune pe gânduri, nu-i așa? Să-ți mai aduc un pahar de sherry? — Nu, mulțumesc. Am nevoie de puțin aer. În practică, Îi mai luă o jumătate de oră până să poată pleca. În timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
știi, eu sunt scriitor de meserie... Da, mi-a spus doamna Smith. — De aceea, cer ca În casă și În grădină să fie cât mai multă liniște În timp ce lucrez sau citesc. Tu ești liniștit, Noakes? — E ca un șoricel, domnule! exclamă dna Noakes. — Te rog să-l lași să răspundă singur, doamnă Noakes, zise Henry și se uită drept În ochii copilului. De pildă, Îți place să fluieri? Băiatul medită o clipă asupra Întrebării, apoi răspunse: — Păi, mai fluier... când și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Întoarcere până În America, deteriorarea bruscă a stării lui William și moartea În casa atât de dragă din New Hampshire. Henry Își prelungise șederea după Înmormântare pentru a-i ține companie, deci... — Henry trebuie să fi primit scrisoarea asta la Chocorus! exclamă ea. Ce lucru extraordinar! Îi trece scrisoarea lui Peggy. — Da, Îmi amintesc că unchiul Henry a pomenit de moartea Sylviei, spune aceasta, după ce parcurge textul. Tu nu-ți aduci aminte? — Nu. Și dacă a pomenit, probabil că nu i-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
micul dejun pentru dl James, observă. — Ce s-a-ntâmplat, Burgess? Burgess se uită la plicul care stă pe masa din lemn de brad ca la o bombă nedetonată. Minnie se apropie și vede despre ce este vorba. — Ah, Burgess! exclamă ea. E ordinul de demobilizare! Deschide-l! — Poate e, poate nu e, spune el. Joan, care stă lângă rafturile cu ustensile de bucătărie, vine să se uite. Deschide-l și-o să vezi. — Ți-l deschid eu, dacă vrei, se oferă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
mine și sora ei ar fi ceva! Prostii.... Nu te mai consuma atât. Dacă nu puteți ajunge la un compromis, fă ce ai de făcut și las-o și pe ea să facă la fel. Tu știi că ai dreptate?! Exclamă luminat. Îți mulțumesc. Noapte bună! Odihnește-te. Nu-și iubea soția. Nu se iubeau. Cumva îmi era milă de ei, cumva le invidiam libertatea. Setea asta a lor de viață era esența și blestemul lor totodată. Așa cum viața mea era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
nou sunetul metalului. Întinse mâna înainte să deschidă ochii. Pericolul simțit, acea stare care i se părea demult atât de incitantă, îl zgudui din nou. Dar deschise și ochii, înainte să se repete scena. Era Amanda iar. Nu din nou! exclamă ea. Îi dădu drumul. Nu mai întrebă nimic despre nimic. Dădu vina pe stres. Prea mult visa. Murmurând tot felul de scuze, își luă hainele și fugi pe scări până în parc. După un timp reveni la el. în acea atmosferă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
întreb. Nu era pic de tensiune. Atâta vreme cât evitau să discute despre unde merg, purtară conversații superbe. Doru remarcă ce bine se potrivesc. Am studiat și eu acolo. Doar lucrăm în același domeniu, nu? întrebă Doru. Și nu ne-am întâlnit! exclamă Amanda. Ca să vezi! Ce coincidență de perioada în care-am studiat, noi ne cunoaștem de-abia acum! Mințea. Doru mințise, ea mințise. Doru verificase în special acea perioadă de timp. El nu studiase niciodată acolo. Dar asta fusese ultima picătură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
tac-su. Din care sărmanul Cristian nu-și mai revine, până când nu-și pierde, pe rând, și parcă în dușmănie: căminul (fiindcă, între timp, se căsătorește), școala, bietele înclinații muzicale, casa în care locuiau... - Adică nevastă-sa, bășinoasa, îl părăsește? exclamă bucuros taximetristul, vîrîndu-și nasul în ciorba singurului subiect pe care-l pricepea. - Au existat unele neînțelegeri! Îmi place cum gândești. Nu e prea confortabil de conviețuit cu Cristi... De fapt, tot nevastă-sa revine și-l îngrijește, când, ca o
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
vreo trei, încă de pe vremea când dumneavoastră, ca să mă exprim așa, exclamați: "Uite, mamă, militarii!..." (E-te-te! A prins și asta ceva din trăznitura de copită a Patriciei.) - Nu e vorba de militari. Nu e vorba nici măcar de ce exclamam eu, doamnă Cocondy. Când dumneavoastră azvârleați muntele ăla de minuni ale tehnicii, adevărat, eu o spuneam, la grădiniță, pe aia cu "Șoricelul mititel". Vi-o mai spun. E vorba 229 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI nemaipomenite, încă înainte ca
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
și responsabilitate, de pahar. - Și SIGLA... Cine e SIGLA? se interesă Pink, cu ușurătatea obraznică și plină de farmec a cuiva care nu se sfiește ca, sărind câteva pagini, să ajungă mai aproape de deznodământul romanului polițit. - A, SIGLA!... Bineînțeles, SIGLA! exclamă, spre continua surprindere a invitatului, cu timbru de cucoană tânără, Cocondy. Iată un subiect asupra căruia bunele maniere, nu mă îndoiesc, nu ne dau voie să flecărim... Surpriză. Reverență. Pentru o secundă, se comportară precum o muză de salon literar
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
despre bunele maniere? Ele o să te ducă departe în viață. Dar eu nu vreau să merg departe. Eu vreau să stau aici. La cinci ani, Milly se afla în perioada aceea în care copiii iau totul literalmente. Foarte bine! a exclamat Susan săltând-o în aer. Fiindcă eu vreau să te țin aici pentru totdeauna. Susan și Milly a început să se rotească asemenea unor patinatoare pe gheață, evitându-l la mustață pe Nick, care tocmai intrase în bucătărie. —Heeeei! a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
o atitudine conciliantă, numai că-i era extrem de greu. Când am intrat în viața ta, tu și Deborah nu erați tocmai în cei mai buni termeni. Nu se poate spune că am dat buzna peste un amor nebun. — Exact! a exclamat el triumfător. Tocmai de asta nu pot să înțeleg de ce faci atâta tamtam. Deborah e doar o prietenă, pe care o mai ajut din când în când. Chiar nu poți să accepți că asta e tot? Frustrată, Julia a oftat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
farfuria în fața Juliei și s-a întors pe călcăie îndreptându-se înapoi, către bucătărie. Susan s-a uitat după ea stupefiată, după care a revenit cu fața către masă. —Fiona, la tine cum stau lucrurile? —Eiiii, asta da întrebare, a exclamat Fiona făcând o ușoară grimasă. De fapt, nu am așa de multe de raportat, decât că Jake aproape c-a omorât-o pe Jessica. Remarca ei nonșalantă a rămas plutind în aer preț de câteva secunde, până când toate au computerizat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
clătinat încet din cap. Îți mulțumesc pentru sfat. O să fac tot ce pot. De fapt, o să mă ocup de problema asta fără întârziere, a spus ea ridicând-și paharul de vin în aer. Sofia, păzește-te! —Așa te vreau! a exclamat Julia lovindu-și ceașca de ceai de mentă de paharul lui Alison. Să bem în cinstea soțiilor numărul doi care fac legea în cotețe! — Pentru asta ne rugăm toate! a râs Fiona. Domnișoară Jones, poftiți o scrisoare de divorțtc "Domnișoară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
pat, butonând leneș și privind la zecile de canale TV americane. Majoritatea păreau dominate de „clipurile publicitare“ frenetice care făceau reclamă la orice: de la un aparat de făcut floricele de porumb până la o mașină pentru tonifierea mușchilor abdominali. Dumnezeule! a exclamat el strâmbându-se. Ăștia nu obosesc niciodată. Și de ce trebuie urle tot timpul? Te ia cu durere de cap. Julia s-a dus lângă pat, după care s-a suit pe el și a început să se târască în patru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
intrat în cameră fără să fac zgomot fiindcă n-am vrut să te trezesc. Și-atunci te-am auzit vorbind la telefon. — Și i-ai dat înainte cu scena aia de teatru cu trântitul ușii, ca să mă prinzi ulterior? a exclamat James cu sprâncenele ridicate întrebător. Julia a adoptat o expresie ușor spăsită. Am vrut doar să văd dac-o să-mi spui, din proprie inițiativă, cine era la telefon sau dac-o să mă minți... Vocea i s-a stins, fiindcă amândoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Poate că în alte familii „amestecate“, cum le spun americanii, toată lumea trăiește fericită până la adânci bătrâneți, se fac prăjiturele la grămadă, iar copiii râd în hohote, în vreme ce fosta soție se uită la ei și zâmbește cu bunăvoință. Pe naiba! a exclamat cu voce tare Fiona, zâmbindu-i Jessicăi care se juca pe podea cu un mini-pian. E doar o aparență, s-a consolat femeia. Când închid ușa, toți se ceartă între ei și stau bosumflați. Exact ca noi, ceilalți. Iubește-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]