7,756 matches
-
bați sfios cuprinsurile sfinte, Străluminat de lame ca-ntr-un schit Voi toți Nu vă mirați că pot să vă-nțeleg În orice limbă ați urca la cer, Când ochiul vremii s-a deschis întreg Și se-auzeau tăcerile cum pier, Toți ne-am primit risipa ca un dar Și, neștiuți, durerilor ne-am dat, Un nor de suflet singur și stelar Călătorind pământu-n lung și-n lat, O lume fără semne de cuprins, Botezul întâmplărilor deplin Intrând în miezul fiecărui
Poezie by Ion Stoica () [Corola-journal/Imaginative/4543_a_5868]
-
Oricât mă-nchin, privirile de sloi Nu-mbie lacrimi, nu dezleagă vise, Eu nu știu să-ntorc timpul înapoi, Să deslușesc tăriile închise Când, nenăscut, cuvântul urcă-n cer, Purtând în gând oceanele de stele, Și flori de-nchipuire care pier Întind câmpii culorilor din ele; Nicio minune nu mai urcă-n pas Nălucilor să le răsară-n cale; Doar umbra din cuvinte mi-a rămas, Cu trupul mori, înveșmântat în zale Ce-a fost a fost Iubirea e o țară
Poezie by Ion Stoica () [Corola-journal/Imaginative/4543_a_5868]
-
în vara aceea de un prieten al lui care murise apoi la scurtă vreme și nu apucase încă să-l “valideze“: E zarvă-n ogradă/ e lună pe cer/ și hora se-ntinde mai mare./ Pe bolta senină des stelele pier/ și cântă țiganul mai tare..., când deodată m-am auzit rostind: “Aș vrea să nu se mai termine nici drumul, nici noaptea!”, după care m-a cuprins o rușine năpraznică, dorința de a mă ascunde undeva în vreo crăpătură a
O proză de Bianca Balotă () [Corola-journal/Imaginative/13367_a_14692]
-
în mătasea celor mai fini ciorapi de damă! Azi, pleoștit, c-o noapte nedormită, după ce am terminat un fermecător Maurice Leblanc: Victor, de la brigade mondaine, îmi dau seama că mîna-mi atîrnă mai greu, că creioanele-s tocite, că "cheful" a pierit o dată cu gîndul că trebuie să scriu! M-aș tot culca și-aș tot dormi un secol numai să nu fac o literă! Și merg mai adînc: oare toată spuma asta de scrisori nu-i din cauza fricii, groazei de-a mă
Se va citi pe melodia Gui gău iau by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/14084_a_15409]
-
în grija Ta, Neobișnuit să-ncerc dureri și spaime; Mi-s tot mai aspre mucedele haine, Piciorul mi se-mpiedecă-n tafta. Stau și îndoi lumina înspre seară Și-o-nvăț să cadă-ntr-un cristal adînc, Acolo unde bănui c-o să piară Și lacrimile ce degeaba le mai plîng. Nu-mi dărui nici o bucurie-ntreagă? Și eu la rîndu-mi blînd te-am ocrotit, Plimbîndu-te prin vînt și-n roua vagă Tăiată-n lama dulcelui cuțit Ce s-a înfipt și-n spatele
Prea multe le-am lăsat în grija Ta... by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/7494_a_8819]
-
doar gând și amintire, S-o însoțești la scris și la citire Si foaie după foaie să-i despături, Cum numai în Cântarea din Psaltire, Cum numa-n nesfârșitele omături! Grauri Cum apăreau, ce-nvăluriri bizare, Ca de-o furtună, și piereau în zare, Dinspre acăți, cum nici n-ai bănui! Un nor cuprins de patimi și pierzare, Vârtelniță-n văzduhuri peste vii, Suveici și brâgle, ițe și urzare, Din ce s-a tors, de cum se nevedi, Foșniri de ploi, roire de
Poezii by Ion Horea () [Corola-journal/Imaginative/6323_a_7648]
-
Se mută-ncet, încet,-și scriu În pustiu, în pustiu! O nălucire-i. Caravane, Nu bănuiești ce urme vane Se sting încet, încet,-și scriu În pustiu, în pustiu! O unduire-i. Înainte Nu bănuiești ce joc te minte Cum piere-ncet, încet,-și scriu În pustiu, în pustiu! Psalm Sub un amnar ce-aprinde-un fir de iască O cremene mi-e gândul așteptând Scânteile ivindu-se pe rând Făptura ta de flacără s-o nască. Sunt eu acel ce caută, suflând
Poezii by Ion Horea () [Corola-journal/Imaginative/6323_a_7648]
-
El iubește oamenii. Poate că el nu știe că aici, In România, frumosul, valoarea, nu mai sunt la loc de cinste. Crezi că valorile acestui neam vor fi reconsiderate vreodată? Crezi că vom redeveni cândva, ce am fost sau vom pieri În mediocritate și prostie? Îl Întreb . George Filip: Așa da. Că neam, ca rasă deci, accept că suntem cuprinși Între niște hotare naturale sau dirijate. Valorile neamului nostru de români un pot fi considerate sau reconsiderate decât de noi Înșine
Editura Destine Literare by Elena Dordea () [Corola-journal/Science/76_a_297]
-
fără seamăn, Slavă!”... Și am zburat pe insula magică. Acolo, Stăpîn absolut, Prospero! Am locuit cîteva ore, iarăși, pe insula misterioasă unde puțini mai au șansa să ajungă, să supraviețuiască, să renască pentru ca vraja minții și a teatrului să nu piară în aburii ființei omenești. George Constantin este unic. Îl ascultam și îl priveam, pe ecranul telefonului fiului său, Mihai. Putere dumnezeiască în verbul său. În cuvîntul rostit altfel, un cuvînt care întoarce lumea pe dos, care te urmărește obsesiv, care
Fiecare iși are pe scenă Dumnezeul lui by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/2562_a_3887]
-
decît formele "artistice", ideea unui tezaur comun al omenirii. O abstracție. Țapul de aur sumerian ridicat pe cele două picioare dindărăt, cu copitele din fața aurii cățărate într-un copac de aur a cărui esență nu se cunoaște, sau va fi pierit prin vremuri. Mă gîndeam la țapul uriaș al lui Goya în jurul căruia stă strîns un grup de femei, de vrăjitoare. Animalul uriaș stînd pe jos omenește cu trupul înălțat. Adorația femeilor simple, cumetre de la țară cu aerul sectant al unei
Tapul sumerian by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/17819_a_19144]
-
Augsburg, izvorul care a inundat cu motoare Diesel tot globul. Cetatea lui Dürer, cetatea stadioanelor Nürenbergul e plictisitor. De când opera lui Wagner și binecunoscutele păpuși au popularizat imaginea orașului (pânză de Memmling transpusă prin ce minune în realitate), farmecul a pierit „Duhul fuge din vorbele limpezi”; tot așa încântarea trecutului dintr-o avalanșă de cărți poștale ilustrate. Întâlnesc și aici afirmarea violentă că națiunea trăiește tot atât de intens ca altădată, și aceasta tocmai pe scena îmbibată de trecut. Unde? Pe imensele stadioane
Un text necunoscut al lui Petru Dumitriu () [Corola-journal/Journalistic/3179_a_4504]
-
dacă am făcut ceva notabil - în cronicile vremurilor sau măcar într-un jurnal. Însă tot jurnalul propriu poate să ne și ucidă. Distrugi pe cineva, dacă îi distrugi jurnalul - imaginea pe care vrea să o transmită despre sine celorlalți. Așa piere și Tom Riddle, "ucis" de Harry Potter, cel ce mînuiește o străveche spadă fermecată, pe care are inspirația de a o înfige chiar în "inima" jurnalului acestui alter-ego din trecut al lucifericului Voldemort. Iar inspirația lui Harry Potter nu vine
Editura Timpul basmelor culte by Mariana Neț () [Corola-journal/Journalistic/15615_a_16940]
-
în colecția „Comorile Pustiei”, vol. 31, Edit. Anastasia, București, 1999, pp. 93-94. footnote>. O altă consecință ar fi aceea că păcatul poate duce la o criză sau la o dramă o întreagă omenire, cum ar fi cea de astăzi, care piere și nu-și dă seama că pieirea îi vine din cauza păcatului<footnote Prof. Dr. Constantin C. Pavel, „Problema răului la Fericitul Augustin”, Edit. Institutului Biblic și de Misiune al Bisericii Ortodoxe Române, București, 1996, p.9. footnote>, căci acesta care
Editura Teologie și Viaţă by Liviu Petcu () [Corola-journal/Science/136_a_139]
-
subtextelor sale, ce-i cu pesimismul ăsta, tovarășe poet? În fond, la pierderea speranței e o carte adevărată, ca viața însăși, veselă și tristă, trăită/scrisă într-o lume peste care „a trecut cu pași glorioși minciuna” și care a pierit, pe tăcute, „an cu an și deceniu cu deceniu”, în peisajul dezolant al străzilor goale pe unde „nu mai trecea nimeni” într-o noapte de ianuarie, la școala unde tinerii îi învață pe cei bătrîni despre memorie și amintire, în
Sufletul mărunțit pe un tocător by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/4559_a_5884]
-
toată, dacă omul se Întoarce. Căci ochiul lui Dumnezeu privește mereu ceea ce este prezent, neținând seama de cele trecătoare. Stăruința În răutate este considerată de Dumnezeu ca o zi sau ca o seară a nopții care a trecut Și a pierit, deși este disprețuită de cei ce păcătuiesc ca Și cum nu ar fi făcut nimic. Dar de Dumnezeu este socotită ca o mulțime de ani. Căci zice: «Nimicnicie vor fi anii lor» (Ps. 89, 5). Foarte nimerit Și În Înțeles propriu numește
Teologie și viață by Liviu Petcu () [Corola-journal/Science/152_a_190]
-
Gabriela Ursachi Dacă i s-ar fi adeverit ceea ce semăna a splendidă premoniție: ,Judecînd după dragostea mea pentru cai, pentru mare (...) / se pare că aș fi sortit longevității", A. E. Baconsky ar fi împlinit, la 16 iunie, 80 de ani. Piere însă într-un teribil Martie fals, urmînd un cu totul alt tipar karmic, la fel de bine conturat în nevoia limpezirilor de sine: , Semnele stelelor spun că așa mi-a fost dat / n-am să mai plec din această cetate. / Cîndva veți
Iunie by Gabriela Ursachi () [Corola-journal/Imaginative/11580_a_12905]
-
absorbiți de volbura gnoselor protocreștineD Schimbarea credinței nu se mai consideră mare rușine, Simbolul Istoriei a rămas Roata întoarsă, Peste noapte tragodia devine farsă. De două mii de ani dospește-acest gunoi La temeliile Creștinătății în care ne-am născut și-o să pierim cu toții: Și neamurile vechi și semințiile mai noi. Ridică-te, Mândra mea Păgânătate, Să-mi fac loc și eu într-o cetate în Munții Traciei la bravele Cete Unde stăpânea Tata Mare-al meu, Regele Dromichete! 11.X.2009 Către
Poezii by Ion Gheorghe () [Corola-journal/Imaginative/6777_a_8102]
-
la spital. O frază matură, de la un puști de treisprezece ani. îmi zâmbește din nou: Nu pot să mai stau cu tine. Continuă să-mi zâmbească, dar zâmbetul i se risipește ca o ceață. închid ochii. Când redeschid ochii, a pierit. Mă uit la țesătura covorului care acoperă culoarul dintre scaune. Zburăm prin furtună, și avionul se zguduie în aer. Pale de vânt, mi le închipui, uriașe, reci, izbesc fuselajul, apoi parcă se preling de-a lungul lui. Ca să fiu mai
Tovarășa Zoia by Petru Popescu () [Corola-journal/Imaginative/6808_a_8133]
-
raporta cele văzute. Orice trupă în retragere are moralul scăzut. Pe deasupra, la noi lipsea comandantul. Partea din urmă a corpului nostru a întors caii și a primit lupta, făcând cu greu față primei izbituri cu cavaleria dușmană în care au pierit mulți de ambele părți. Când iureșul Turcilor s'a mai încetinit, n'am așteptat un alt iureș ci am pornit la contraatac, singura posibilitate de a ne apăra. Am pătruns adânc în centrul călăreților dușmani care dădură dosul. Pe flancuri
Un document de la 1700 by Marin Tarangul () [Corola-journal/Imaginative/14697_a_16022]
-
semnele contrare, Din care fugi și-n care te aduni; De-o fi să ți se-ntâmple vreo durere Și să te legi cu inima de cer, Eu te alin când lacrima te cere Și când lumini se vântură și pier; De-o fi să te-ntâlnesc în bucurie, Când nu mai știi de mâine și de ieri, Eu te întorc pe padina pustie, Să simți cum bate vântul de dureri; Și fără drum, sub zodia stăpână, Din deal în vale
Poezie by Ion Stoica () [Corola-journal/Imaginative/15319_a_16644]
-
cenușiu pe un picior scheletic de bătrîn și urechile lupului încep să se elibereze de zgomotele depozitate în ele ani după ani scurt pe doi marea avalașă va trebui să se întîmple cît de curînd și dacă sub ea vom pieri va fi bine chiar foarte bine căci acoperiți de zăpezi înghețate altfel ne va fi decît îmbrăcați pentru eternitate în fierbinte pămînt
Poezie by Nicolae Tzone () [Corola-journal/Imaginative/12775_a_14100]
-
vorbind întruna călcătorul lunecă pe cămașa încrețită purtat măiestru de mâinile tale dibace cuvintele se preling de pe mierea buzelor sub atenta supraveghere a ochilor tăi mai strălucitori ca oricând nu mi-ar părea nici un pic rău de-ar fi să pier acum singurul regret poate ar fi că mor în sol străin xxx scriu de câteva ceasuri dar ce zic - scriu de câteva zile ce spun eu - scriu de câțiva ani dar adevărul e că scriu de mai bine de-o
Poezii by Mircea Petean () [Corola-journal/Imaginative/4930_a_6255]
-
Ars poetica, cu niște mărturisiri asupra crezului său poetic și cu cîteva "indiscreții" despre propriile sale realizări. El crede că, în scrisul său, "Grei, fagurii se-amestecă / cu fiere, / curg sîmburii, / în suflet călător prind colte, / grimase și himere / strivite pier de bolte, / picioarele-mi se scaldă / în untdelemnul serii". Zbucium, rod, decepții, împăcare tîrzie a sufletului - iată drumul artei, niciodată bătătorit, cînd aceasta se vrea adevărată, iată cea mai obișnuită filozofie a artei în aspectul ei existențial și emoțional. Multă
Poezia basarabeană din ultimele decenii by Ion Țurcanu () [Corola-journal/Imaginative/9710_a_11035]
-
duh Lacrima neplânsă prădați de umbră în gol se leagănă copacii pierduți în uitare rătăcită într'o aură tristă într'o foșnire pustie frunza nu mai dă zvon văzduhul veșted văduvit fără milă de adierile odinioarei când mor poeții pădurile pier fără urmă în lacrima neplânsă din volbura aducerii aminte Iuțeala și vuietul timpul curge aproape de nemișcare prin visele zăbavnice ale broaștelor țestoase o altă vremelnicie deschide deasupra zodiilor necunoscutul câmp magnetic pe unde se străvede timpul în stare aproape pură
poezie by Alexandru LUNGU () [Corola-journal/Imaginative/14177_a_15502]
-
mari și albe ca uniformele celor pregătiți să salveze somnul sacrificînd visul Lumina se strecoară așezat în fața ferestrei încadrînd aceleași contururi și scene covor pe care nici un jocnu-și mai desface aripile ești o țintă străbătută de lumină în urmă totul piere nici o adiereea trece mai departe încăpățînată să nu afle nimic despre dorințele așteptînd la intrarea în viață și dintr-odată începi să le vezi miniaturi împrăștiate în ceața aceea care este carnea reclamă înșelătoare (a sufletului?) precum cele de la periferii
Poezie by Dan-Bogdan Hanu () [Corola-journal/Imaginative/14353_a_15678]