6,994 matches
-
ce se lungea și se subția tot mai tare, încît căpitanul abia mai ajungea cu creștetul la umărul sfinților, era atât de largă încît abia se simțea. N-o percepea, de fapt, atât cu ochii, cât cu cele trei canalicule săpate în stâncile sale temporale, în prelungirea urechii interne. Îi părea ca uioată, de fapt, cu mișcări convulsive și reflexe, prin limfa aurie a acestor canale, prin Herrengrachtul întoarcerii bruște a capului, Prinsengrachtul tumbelor de circ și Kaisergrachtul Plutirii imponderabile, în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Prinsengrachtul tumbelor de circ și Kaisergrachtul Plutirii imponderabile, în Amsterdamurile minuscule, cu edifirlamande oglindite în apa oliv a canalelor, cu poduri metalice arcuite peste procesiuni de lebede, cu burghezi gravi consultîndu-și ceasornicele sferice de aur sub ugerele norilor mohorâți, toate săpate în osul țestei, de-o parte și de alta, ca doi cercei interiori, sensibili la mișcările giratorii ale minții. Dar, percepute fantomatic de canalicule, curbele se-întrolocau una-n alta, aidoma roților din vedenia lui Iezechiel, până ce căpitanului îi deveni
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
stă mama, cu părul aprins de lumina ce intră-n felii orbitoare prin crăpăturile zidurilor, și mama ține după umăr un mare câine-lup ce pare că râde, cu limba scoasă printre colții strălucitori... Mă privesc amândoi, hieratic, neiertător, din celula săpată în miezul miezului mințn mele. Tot aici aș îmbina și o poză, una dintre foarte puținele imprimări în azotat de argint ale corpului meu de la un an și jumătate, păstrate în geanta de domnișoară a mamei. Fotografiile m-au speriat
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
tot mai puternic, până când îți urla direct în urechi, amestecîndu-și țipătul cu al tău. Umbre dense așteptau în adâncul perspectivelor. Ușile se deschideau prin mecanisme misterioase și-n pragul lor apăreau ființe imobile, drepte, canonizate asemenea statuilor de pe fațada templelor săpate în stâncă. Coboram un timp nesfârșit până în holul de la parter și-apoi călătoream, înfruntînd primejdii pe care nici un explorator n-ar fi-ndrăznit să le-nfrunte, spre ținuturile încă nepacificate din jurul blocului. Era plin de pete albe în împrejurimi. Până la crângul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
miroase-a hoit în tindă, că era tătica-ngropat acolo, Doamne, iartă-mă! Multe prostii mai visează omul..." Chiar că prostii", făcu tatăl atât de caraghios, că Mircea pufni în râs. Dar mama nu-i dădu atenție. "Și-ncep să sap, dragă, acolo-n podeaua de pământ, sap ce sap și dau, așa, de-o ladă. Ridic capacul și... of, Doamne, iartă-mă!" Și-ncepu deodată să plângă, cu fața-n palme. I se zguduia tot trupul. Copilul încremenise, cu lingura
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
tătica-ngropat acolo, Doamne, iartă-mă! Multe prostii mai visează omul..." Chiar că prostii", făcu tatăl atât de caraghios, că Mircea pufni în râs. Dar mama nu-i dădu atenție. "Și-ncep să sap, dragă, acolo-n podeaua de pământ, sap ce sap și dau, așa, de-o ladă. Ridic capacul și... of, Doamne, iartă-mă!" Și-ncepu deodată să plângă, cu fața-n palme. I se zguduia tot trupul. Copilul încremenise, cu lingura la gură. Tata se oprise din mâncat
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
acolo, Doamne, iartă-mă! Multe prostii mai visează omul..." Chiar că prostii", făcu tatăl atât de caraghios, că Mircea pufni în râs. Dar mama nu-i dădu atenție. "Și-ncep să sap, dragă, acolo-n podeaua de pământ, sap ce sap și dau, așa, de-o ladă. Ridic capacul și... of, Doamne, iartă-mă!" Și-ncepu deodată să plângă, cu fața-n palme. I se zguduia tot trupul. Copilul încremenise, cu lingura la gură. Tata se oprise din mâncat și se
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ajunse către etajul al patrulea, copiii se confundaseră-ntr-o singură pată de carne palidă. Îi strigau ceva, dar vocile lor păreau un fel de clipoceli, cam așa cum auzeau, poate, peștii un ciocănit ușor în geamul acvariului. Sub el, țeava săpată-n carnea blocului se îngustase până când peticul de gang de dedesubt abia se mai vedea cât un preș de ușă. Mircea se ghemui în găleată, vru să strige să-l lase jos, dar nu mai putu. Nu-i mai jeșeau
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
că după moarte avea să renască din apă și Duh Sfânt și că o să fie ca îngerii lui Dumnezeu, marea omidă a rădaștei simțise deodată o neliniște și un dor ciudat după o altă lume. Drumurile nesfârșite pe care le săpase în inima stejarului, marcate de feromoni și ațișoare subțiri de fecale, dulcile vase cu sevă și amarele fibre uscate, nimerirea bruscă în labirintul altei omizi și înfruntarea lor oarbă, singurătatea de o sută de mii de feluri, susurul propriilor intestine
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în care se află, de milioane, de miliarde de ori mai înalt decât trupul lui. Dar dacă marea planetă de cristal și de foc învîrtejit ar fi fost un balon de săpun, copilul știa că pîn-atunci rătăcise doar prin canale săpate-n pelicula lui de câțiva îngstromi grosime. Iar restul era sala, sala centrală, pereții rugind scânteietori într-o parte și-ntr-alta, până la marginea privirii, unde se pierdeau într-o ceață aurie. Iar drept înainte, lumină, lumină albă, orbitoare, ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe flacăra aragazului. Ne-am așezat la masă-n bucătărie. Apartamentul în care trăisem un sfert de veac și ale cărui odăi se ridicaseră odată deasupra mea ca niște hale imense, mi s-a părut deodată întunecos și meschin, ca săpat sub pământ. Bucătăria mă strângea la umeri, cănile din bufet erau toate ciobite, mușamaua de pe masă ajunsese așa spălăcită, așa plină de tăieturi de cuțit, că nici nu i se mai deslușea desenul. Bufetul însuși era-nnegrit de vreme și de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Stânca gălbuie ce se ivi, după veacuri de călătorie, din mijlocul apelor își prelungea și ea imaginea-n adânc. Era un stei înghețat care se dovedi, când minuscula navă se-apropie de piciorul ei, de o măreție copleșitoare. Numai grota săpată la baza ei, neînsemnată față de înălțimea acelei măsele gigantice răsărite din mare, ar fi lăsat să treacă și o corabie cu catargele de două ori mai înalte decât a celei care intra acum în marea umbră a stâncii. Luminată de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de stele, lăsând o dâră sclipitoare în urmă, nava pătrunse în grotă cum ar păși un copilaș de un an prin portalul unei mari catedrale. Maarten văzu bolți nemăsurate, luminate palid de apa ce mai păstra lucire de stele. Altoreliefurile săpate în ele îi părură sculptate pe dinăuntru în pereții propriei lui bolți craniene. Naviga oare, ca un homuncul, în spațiul magic al propriei minți? Dar sălile carstice se multiplicară, și apa cobora acum în adânc, devenind un torent strecurîndu-se încă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
deodată toată teroarea pe care încercase s-o stăpânească până atunci îi tumefie creierul. Căci, pentru prima oară, copilul îl privea acum în față, cu o gravitate de basileu, cu o cruzime de axolot. Crescuse, era colosal ca un Buddha săpat în stâncă și emana vizibil, din porii pielii lui translucide, flacără neagră, ce se zbătea furios în odaie. Și odaia era acum dilatată ca o enormă emisferă cu plafonul pictat, pe dalele căreia tânărul era un punct aproape invizibil în fața
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
care deja încolțiseră durerea și frica. Erau doar doi, dar păreau deja o procesiune. Era tăcere, dar un fel de muzică înfricoșătoare, subliminală, se făcea auzită din ce în ce mai tare, de parcă nu aerul ar fi vibrat, ci spirala urechilor interne ale Cocăi, săpate în stânca țestei ei, ar fi-nceput să cânte ca niște corni de alamă. Deja vedeau, în depărtarea cețoasă, ieșirea din coridor. Era o lumină galbenă, intensă, de parc-ar fi fost gura unui cuptor cu aur topit. Glisând către
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe lângă locuri mlăștinoase (Lunca Siretului - Lespezi ; - La Catarg - loc pe Dealul Heciului, spre sud de Coșeri, unde a existat un catarg de lemn ce indica o cotă de înălțime (punct geodezic); La Gârlă - braț al unei ape curgătoare sau canal săpat de om. Sunt mai multe asemenea forme de relief în Lunca Siretului; - La Huci - suprafață ocupată de arbuști crescuți în locul unei foste păduri. Este la limita dintre Heci și Tătăruși, în continuarea Pădurii Trestioara, spre sud; - La Marinescu - fâneață în
Monografia comunei Lespezi, judeţul Iaşi by Vasile Simina (coord.) Ioan CIUBOTARU Maria ROŞCA Ioan LAZĂR Elena SIMINA Aurel ROŞCA Vasile SPATARU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91877_a_93004]
-
Femeia pe care o salvase Rim de la moarte avea să se întoarcă în Satul de Clone, pentru că Stin era într-o perioadă în care trebuia culpabilizat. Schimbul se făcea nu prin Biserica Alambicului, ci printr-o cabană pe sub care era săpat un tunel. Ultima generație de Marii avea însă ceva schimbat. Pentru a preveni o inexplicabilă tendință spre temperarea exceselor și a uniformizării caracterelor celor două clone, frații-savanți creaseră o dependență genetică de sex pentru una din ele și o puternică
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Dar uneltele pe care vi le-a dat vă fac să deveniți mai capabili de a urma calea devenirii întru slava Domnului Vostru. Ai acum lame lucitoare cu care să tai copacii pentru coloanele templului, ai cazmale ascuțite pentru a săpa în jurul fântânii, ai cuie și ciocane pentru șipcile înguste... Harron s-a apucat chiar să șlefuiască o piatră cu o bucată de metal aspru și speră să-i poată da chipul lui Ustin. Și celelalte unelte pe care ni le-
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
fel de altar făcut din piatră cenușie, fără nici un ornament. În partea de sus era sculptat un bărbat cu barbă, care avea gravat un cerc pe frunte. Trunchiul bărbatului se transforma însă într-un fel de masă, în care era săpat conturul unui om. În acel contur stătea una dintre femei, oferindu-se unui călugăr care se cufundase cu capul între picioarele ei. Celalalt călugăr era ocupat să smulgă hainele de pe o altă femeie care i se opunea numai în măsura în care gesturile
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
în fața unui basorelief care îl înfățișa pe Hristobal, cel de-al patrulea Abate, primind ceva chiar din mâinile Sfântului Augustin cel Nou. Visul se termină brusc, cu o imagine cuprinzătoare a feței sculptate. Iluminarea întru credință, pe care artistul o săpase în trăsăturile acelui Abate de demult, era atât de intensă încît Radoslav simți că ea trebuie să mai aibă și o altă însemnătate decât aceea a atingerii Sfântului Augustin cel Nou. Sudoarea îi șiroia de pe gât și o simțea scurgîndu-se
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
exact unde se afla basorelieful pe care îl studiase. Intra în datoria fiecărui Abate să cunoască la perfecție subteranele Bibliotecii. Și asta nu numai pentru a intra în Camera Ouălor, ci și pentru că, la fel cum Hristobal încercase să își sape în piatră propriile-i frici, tot așa o făcuseră probabil și mulți alți înaintași de-ai săi. Fiecare a pus să fie sculptat câte un basorelief. Eu nu am încă nici o idee. Și ăsta e un semn, Doamne? Abia când
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Aloim se lăsă să cadă în fotoliul adânc de lângă fereastră și se cufundă într-o tăcere îmbufnată. ― Am să vă rog astăzi să-mi spuneți ce credeți despre adevăr, în lumina învățăturilor Sfântului Augustin, spuse Abatele după ce lăsă tăcerea să sape câteva îndoieli în sufletele celorlalți. Cei trei priviră unul la celălalt. ― De vreme ce liberul-arbitru e iluzoriu, poate că și minciuna e permisă. Indiferent ce ar ști un om, indiferent ce ar face... ― Așa e, se grăbi Aloim să aprobe. Ce sens
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
lui. După ce îl omorâse pe Murellius, ceilalți îl ascultau fără crâcnire. Și lucrurile mergeau, într-adevăr, mult mai bine. Fiindcă se trezise într-o noapte cu coliba inundată de apa de ploaie, Stin îi mobilizase pe toți ai lui și săpaseră în Sat șanțuri, care permiteau apei să se scurgă în pârâu. Munciseră cu toții, fără să crâcnească. Observase chiar că Benedict se străduia să își ducă la bun-sfîrșit îndatoririle și evita să îl privească în ochi. Când făcuseră, în prima zi
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
-l apere pe Domnul Dumnezeul lui de propria-I nemărginire și el e liber să facă orice pentru împlinirea acestui destin de vreme ce tot ceea ce face e dinainte știut." Stin asculta liniștit istorisirile Mariei, înfiorîndu-se la gândul distanței imense care se săpase brusc între el și ceea ce crezuse până atunci că poate fi o mamă. O admirase pe Maria încă de când era copil, dar teoria aceea a ei despre supremația femeilor era o prostie. Era conștient că nu știe prea multe despre
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
de trei locuințe primitive, construită din bârne. Se apropiaseră de cea din mijloc și deschiseseră ușa cu mare grijă. Dinăuntru răzbătu un miros stătut care le arătă că de multă vreme nu mai locuise nimeni acolo. Se apucaseră imediat de săpat și, după numai câteva secunde în care Mos și Mas scoseseră scândurile putrede ale dușumelei, găsiseră acolo unde le spusese Severus un fel de cutie din aluminiu, închisă cu o încuietoare care, din pricina construcției ei primitive, cedă eforturilor lor de
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]