10,805 matches
-
externe, la CC. Mi s-au dat asigurări că "s-au luat măsuri" și că livrările următoare se vor desfășura fără probleme. Ași! Al doilea vapor avea marfa distrusă în proporție de 50%. Ce puteam să fac? Situația era destul de tragică, importatorul își riscase banii și reputația pe marfa și firma recomandate de ambasadă. Noroc de faptul că transportul fusese asigurat! Mi-am adus aminte de scena finală apocaliptică din "Zorba grecul", cu Zorba dansând sirtaki de braț cu patronul său
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
lor nu mai puteau face nimic pentru ei. Insula a fost în secolul al XIX-lea vizitată de mai multe baleniere și vase-pirat spaniole, olandeze, engleze, franceze, localnicii începând a fi capturați și vânduți ca sclavi. Un astfel de eveniment tragic avea să fie consemnat în 1862, când un vas peruan a capturat o mie de băștinași, care au fost duși să lucreze ca sclavi în mine. Din cauza condițiilor inumane, 900 au decedat la scurt timp și 100 au fost repatriați
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
a "Frumosului din dosarul adormit?" Ceea ce începuse în "Dosar" ca un "slow dance" un dans lent -, în perioada 1968-1978, deși Alecu lucra în MAE, a dobândit ritmuri mai alegre în perioada 1979-1989 MAE, ONT și IAPIT, înregistrând, în final, tonalitățile tragice din poemul simfonic al lui Saint Saens "Dans macabru"! Despre "teatrul absurdului" cu eșecul plecării la Roma, cu socrul care-mi era unchi și unchiul care-mi era socru, cu "na, aprobarea, ia, aprobarea", cu dialogurile halucinante între Salcia, Midia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
Italia, au fost înființate gărzi civile de pază, s-a stârnit o întreagă furtună falsă. Înțeleg că pot fi erori judiciare și că sunt mulți nevinovați arestați și cercetați. Dar de ce să se arunce pata asupra întregului neam? Comic sau tragic este însă următorul lucru: unul dintre ei a fost invitat la o emisiune în direct. A fost întrebat dacă se pregătește să se întoarcă în România și a răspuns: — A, nu, nici nu mă gândesc! Acolo am suferit de foame
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
cele două cărți semnificative opuse: într-un caz moartea cu fața la perete, cu spatele la lume, înseamnă cea mai deplină și mai odihnitoare ștergere de sine; în celălalt, ea poate să însemne înciudare dușmănoasă, ascunderea groazei și suferinței, singurătate absolută, adică «cea mai tragică formă de moarte» (55). Într-un rând, Valeriu Cristea se gândește la un posibil inventar al formelor de moarte violentă câte există. În fapt, cartea lui poate fi extras un inventar și mai cuprinzător. Un număr impresionant de înfățișări ale
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
lunga serie de remarcabile traduceri românești din Dostoievski de după război - Oameni sărmani, cu o prefață de Tamara Gane. La sfârșitul lecturii, am rămas înmărmurit vreme de două ceasuri. Ficțiunea îmi transmitea un sentiment al ireparabilului la fel de intens ca orice realitate tragică. Tristul epilog al romanului de debut al marelui scriitor rus, eșecul definitiv al lui Devușkin mă apăsau ca o lespede. * Îmi amintesc de câteva din lecturile fundamentale ale adolescenței ca de niște sărbători. În clasele primare fiind, am citit și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
Ceva deosebit de impresionant, ceva redutabil emana din noua ei postură. Nu-i vorbă, și în viață fiind, mămăica era o forță. Înaltă, voinică, autoritară, dintr-o bucată, nu lipsită de o anume aroganță de fostă mare negustoreasă, necazurile (moartea prematură, tragică a unicului ei copil, mama Doinei, anii de detenție, de canal, de deportare) nu izbutiseră s-o frângă. O marcaseră însă, lăsaseră urme vizibile, îi zdruncinaseră sănătatea. Suferea de tensiune, de inimă, de bolile cardio-vasculare, făcuse pare-se un cheag
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
simplă întâmplare prăpădul de la România literară? o strictă chestiune de destin individual? Firește, stilul de viață dezastruos, în fond sinucigaș, al unora, problemele de viață intimă ale altora, boli năprasnice sau perfide au contribuit din plin, în fiecare caz, la tragicul deznodământ. Și totuși, o cauză supraindividuală „leagă” parcă aceste morți. Respingând excesiva politizare ce bântuie după revoluție, îmi este cu neputință totuși să ignor, evocând șirul colegilor dispăruți, factorul politic, atmosfera apăsătoare, insuportabilă, terorizantă a anilor ’80. Victime ale destinului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
marile orașe e aproape sigur că n-o să-i mai vedem niciodată. „Poate doar în cer”, după cum mi-am spus cândva. Dar poate că nici n-o să-i uităm vreodată. Oricum, în urma acestor „întâlniri” (minuscule evenimente intime majore, norocoase și tragice totodată) ne rămân în suflet o ciudată căldură și un fel de recunoștință dureroasă față de sentimentul securizant, „de familie”, pe care l-am încercat - vai, din păcate doar pentru o clipă - în plină viață deschisă, în mijlocul unei lumi ce ne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
se odihnească, pe apa unui pârâu, aproape în întregime înghețat. O făptură sleită de puteri încearcă să ucidă sau să prindă o altă făptură lipsită de puteri. Încercarea nu reușește și nici nu poate reuși, ceea ce nu face mai puțin tragică vânătoarea. „El se apropiase pe furiș, dar cum se poticnise și rața îl observase, acum își continua fuga fără să se mai ascundă. Pasărea însă nu putea zbura: era obosită. Ar fi fost destul să se ridice în văzduh, și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
și toate își urmară cursul, ca și când n-ar fi fost vreodată o rață prin acele locuri”. Dar pasărea a fost, existența ei, imensă, ca a oricărei făpturi create de Dumnezeu, a umplut tot orizontul narațiunii, respectiv lecturii. Cu atât mai tragică, incomensurabil mai tragică ni se pare moartea ei. Și ce sfâșietoare - șiretenia ei agonică, scufundarea în apă. Rața lui Șalamov e aproape un argument împotriva existenței lui Dumnezeu. * În 1915-1916, deci în plină desfășurare a primului război mondial, Serghei Esenin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
urmară cursul, ca și când n-ar fi fost vreodată o rață prin acele locuri”. Dar pasărea a fost, existența ei, imensă, ca a oricărei făpturi create de Dumnezeu, a umplut tot orizontul narațiunii, respectiv lecturii. Cu atât mai tragică, incomensurabil mai tragică ni se pare moartea ei. Și ce sfâșietoare - șiretenia ei agonică, scufundarea în apă. Rața lui Șalamov e aproape un argument împotriva existenței lui Dumnezeu. * În 1915-1916, deci în plină desfășurare a primului război mondial, Serghei Esenin scrie câteva din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
ar fi căzut. De la lirism la satiră, de la legendă la cotidian, de la portretul individului la mișcările de masă, de la amănuntul aparent nesemnificativ la simbolul gigantic, Dovjenko explorează, cu aceeași temeritate, posibilitățile noii arte, repede ajunsă la apogeu. * Mai văzusem Vânătoarea tragică în prima tinerețe. Pentru mine a fost epoca marilor filme: Moartea unui ciclist, Nopțile Cabiriei, Porte des Lilas, Strada Mare, Casa în care locuiesc, Flăcări și fum... Riscul de a părea ridicol nu mă va împiedica să spun că ele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
în acei ani îmi plăceau atât de mult ieșeam încordat ca un arc, transfigurat, cu pumnii strânși, gata să înfrunt orice. Mai mult poate decât oricând, așa ieșisem, într-o seară de toamnă înaintată de acum 13-14 ani, de la Vânătoarea tragică. Reprogramat de curând (mai exact: în urmă cu un sfert de veac, prin 1970, când scriam aceste rânduri!) pe micul ecran, am așteptat cu emoție să-l revăd. Voiam să-mi verific vechile sentimente. Filmul mi-a produs din nou
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
jefuiesc camionul în care se află casierul cooperativei cu banii necesari pentru închirierea uneltelor și vitelor de muncă, bani de care depinde, în chipul cel mai direct cu putință, viitorul temerarei întreprinderi țărănești. Începe marea vânătoare cu participarea întregului sat, tragică, pentru că vizează printre alții și pe unul de-al lor, trecut, într-o clipă de rătăcire, în tabăra adversă. Filmul nu e lipsit de o anumită simetrie schematică, de coincidențe surprinzătoare, de situații-limită, de momente dramatice, și chiar melodramatice, dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
și a distrugerii triumfă în tabloul ultim, apogeul întregului film. În chip semnificativ, acesta începe și se sfârșește, simetric, printr-un act temerar; dacă primul (încercarea de a zbura cu balonul a unui mujic năzdrăvan) se termină printr-un eșec tragic, al doilea (turnarea clopotului) reprezintă o mare izbândă. Un flăcău famelic dintr-un sat pustiit de ciumă este angajat de oamenii cneazului să toarne un clopot al cărui secret pretinde că îl mai cunoaște doar el singur cu toate că, în realitate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
și amenințat cu decapitarea, trimisese alor săi o scrisoare disperată, scrisoare devenită document lingvistic, de care am luat cunoștință la cursul de Istorie a Limbii Literare al lui Al. Rosetti... Cursul l-am uitat demult, pe Cocrișel și situația existențială tragică în care s-a aflat - niciodată! Îl îmbrățișez înduioșat, ca pe un vechi tovarăș de suferință. — Acum ai scăpat! Dar atunci? Te-au tăiat ori ba? Cocrișel nu-mi răspunde. „Te pomenești că el doar scrie, dar de vorbit nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
distrugerea și ruinarea bisericilor, a instituțiilor, izgonirea cultului, uneltirile de tot felul împotriva credinței și a moralității. Și chiar aici, în casa noastră, atâtea biserici și lucrări de-ale noastre lovite de atacurile aeriene, într-un procentaj de un privilegiu tragic comparativ cu restul nu ne spune nimic minții noastre, conștiinței noastre? Să fie oare vreo atenționare din partea lui Dumnezeu adresată numai poporului nostru sau nu cumva o fi vreun strigăt venit din cer, care să ne scuture sufletele noastre de
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
Își apărase fortăreața ca un erou; dar deîndată ce și-a dat seama că zelul său era o greșeală, s-a supus cu întreaga sa convingere în slujba Învingătorului. Nu a avut nici un regret pentru viața-i irosită, nici un gest tragic disperat nu l-a aruncat în vârful spadei sale; a decis să acționeze brusc, imediat și-a făurit o nouă gândire pentru a se reînnoi complet! Același lucru îndrăznea să-l ceară și Sfântul Ignațiu de Loyola ucenicilor săi, la
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
să pătimească pentru Isus — 20. Idealul Apostolilor este idealul nostru 21. E posibil să mai fie, în zilele noastre, preoți și călugări care să creadă altceva? 22. Cum se delimitează în istorie opera Bisericii până la Umanism — 23. Revolta luterană — 24. Tragica, dar fireasca urmare a păcatului - 25. Nici Dumnezeu, nici omul. Reîntoarcerea barbariei — 26. Orbirea omului nu poate fi vindecată decât prin experiența dezastruoasă a păcatelor sale, iar Dumnezeu a permis-o — 27. Datoria noastră: o nouă operă de civilizare spirituală
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
de o corupție morală a indivizilor și a comunităților care trebuiau să conștientizeze nenorocirile și devastările actuale. Cine s-ar fi gândit că vor cădea în prăpastia îngrozitoare de astăzi? Cine oprește logica fatală a ideilor și a faptelor? 24. Tragica, dar fireasca urmare a păcatului La un moment dat, 'liberul arbitru', deschide în mod firesc ușa raționalismului autentic, care se revarsă natural în materialism; și, aici este locul unde se maturizează problema socială determinată pe de o parte de exploatarea
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
ocupațiile profane ori materiale, nu este destul un gând la Sf. Liturghie celebrată dimineața, pentru a intra în comuniune cu Oaspetele divin, a Cărui prezență morală ar trebui să o percepem cu atâta facilitate? 5) Și, chiar dacă nenorociri neprevăzute și tragice s-ar abate asupra vieții noastre sărmane, gândul că Dumnezeu știe toate, că vede totul și că ne iubește, așa cum numai Dumnezeu poate să iubească, nu ar trebui să ne ajute să ne resemnăm și să-L simțim aproape? Atunci când
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
blestemului invocat de părinții lor acolo, sub loja scaunului de judecată al lui Pilat, în ziua deicidului (Vinerea Sfântă); să constate cel puțin cum Profețiile biblice ale lui Daniel au primit încă o dată, și la o distanță imensă, o confirmare tragică - pentru a lua act de faptul nemaiîntâlnit al unei națiuni care, deși înălțată la o valoare evidentă, nu a reușit încă să primească pulsațiile unei iubiri sincere. În fine: nouă ne revine datoria, să întindem mâna acestui popor de nefericiți
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
Tatălui în toate aceste veacuri? Preoția. Laicul, deîndată ce a ieșit din biserică se gândește la treburile sale, la interesele sale și se simte liniștit în conștiință, chiar dacă nu va mișca nici un deget în mult truditul câmp apostolic. Și partea tragică este tocmai aici, că nu-și face nici măcar un examen de conștiință asupra omisiunii și totuși se consideră foarte creștin, chiar dacă nu a vizitat între timp nici un sărac, dacă nu și-a ajutat parohia, misiunile, seminarul etc. Dar cum să
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
a ideilor e. în Renaștere și în filosofia iluministă și materialistă din sec. XVII-XVIII 16. evoluționism = concepție după care lumea vie (universul, ființele, societatea) este supusă unui proces continuu de evoluție istorică 17. existențialism = curent filozofic idealist contemporan; propaga concepția tragică asupra existenței și susținea utopia dobândirii libertății „autentice“ prin desprinderea individului de contextul relațiilor social-istorice concrete; a influențat teologia (P. Tillich, R. Bultmann, M. Buber); e. creștin se oprește asupra persoanei umane și a dorinței acesteia de a-l căuta
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]