9,812 matches
-
N-am unde mă duce și n-am pe cine dori decât pe cine știi. Fata mea, oftă bătrâna. Cât ești de naivă și câte mai ai de-nvățat! O să-nvăț dacă va fi nevoie, izbucni Cerboaica și se ridică tremurând ca varga de slabă și înăltuță cum era. Tu-l ai numai pe unul de așteptat, pe Tom, pe bărbatu-tu. Eu îi am pe tustrei băieții de așteptat și de jelit. Du-te și te plimbă... dacă nu poți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
după dânsa. Cerboaica reușise s-o înșele pe bătrână, să se furișeze pe lângă veghea sau prin somnul ei, și să vină, cum promisese, cu unul din cele trei costume ale lui Tom, cel bej, cu pantofii ascuțiți cu tocuri... Luă, tremurând, costumul și pantofii din mâinile ei, fugi după casă să se îmbrace, temându-se să nu-i fie prea mare. Se dovedi că haina-i era într-adevăr puțin cam largă, dar nu cine știe ce, îl făcea mai bărbat bombându-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
cu cât o privea mai mult îi amintea fața soțului ei, răposatul. Ești mecanic de locomotivă, nu? Dacă nu vrei să muncești unde vor ei, te bagă în lagărul de pedeapsă nr. 21, mai îngrozitor ca o închisoare. Buzele-i tremurau nestăpânit, și fața ei avea ceva orb și absent. Tremura toată, asudă și i se făcu rece. Setea lui îi ardea și ei acum gâtlejul și pieptul și-o simțea urcâdu-i-se, amețitoare, până-n cap. Cad în acest lagăr sute și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
ei, răposatul. Ești mecanic de locomotivă, nu? Dacă nu vrei să muncești unde vor ei, te bagă în lagărul de pedeapsă nr. 21, mai îngrozitor ca o închisoare. Buzele-i tremurau nestăpânit, și fața ei avea ceva orb și absent. Tremura toată, asudă și i se făcu rece. Setea lui îi ardea și ei acum gâtlejul și pieptul și-o simțea urcâdu-i-se, amețitoare, până-n cap. Cad în acest lagăr sute și mii de victime zilnic. Cine le mai știe numărul? Pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
să mai aibă acum frică? Sângele îi zvâcnea cu putere în tâmple. Bătăile inimii se amestecau cu bătăile inimii ei și niciodată brațele și trupul lui tânăr, exultând de energie, nu s-au sprijinit de-o povară mai dulce. Îi tremurau genunchii, gâfâia ca o locomotivă sub presiune. Uff! Nu mai pot! Tu știi la ce m-am gândit? La ce te-ai gândit? Mâine să facem nunta. Cum așa? Cum să facem, mâine, nunta? Așa, bine. Ne ducem la biserică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
și-i deschise. Stătea în prag cu ramurile coarnelor ajungându-i până la umeri, nările umflate și botul negru plin de mustul zăpezii. Cerboaica îl scărpină în steaua frunții. Ce vrei să-mi spui, Tudore? Ce veste-mi aduci? Cerbul mugi, tremurându-și buzele, și-i adulmecă pieptul izbind-o cu botul. Nu mă păcăli! Mi-ai mai spus o dată c-a venit, și nu era el. Se sumeți mândru, scuturându-și greabănul puternic, și-o mireasmă caldă de fân se răspândi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
doctorului Herrero; să mergem s-o vedem, fiul meu, căci trebuie să vezi totul. Bine. Și odată înăuntru: Of, ce iepuraș, ce nostim! Ce ochi are! Par de agate, dar ce face pe marmură? Pare că-i este frig; cum tremură! Nu, micuțului nu-i e frig, pentru că va muri îndată. Să moară? Sărmanul! Bietul iepuraș! De ce nu îl vindecă? Privește, fiul meu, acest domn i-a pus această boală iepurelui pentru ca să-l studieze... Bietul iepuraș! Bietul iepuraș! Pentru ca să vindece oamenii
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
Ei îi scapă un "da". Da, nimic mai mult? Dar, ce vrei să-ți spun? Dar lasă-mă... lasă-mă... Apolodoro o privește în ochi și ea îi închide pentru că să nu-i facă să vorbească. O sărută și ea tremură; își apasă buzele pe unul din ochii fetei, și ea, repede, jenată: Tatăl meu! Și se despart. "Săracul! Săracul! Cât mă iubește! Și a crezut că dă să vină tata!" Și el: Nu a ieșit experimentul, n-a ieșit; asta
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
câteva mii de secole, ce mai înseamnă? Și cum nu credem în nemurirea sufletului, visăm să lăsăm un nume, prin care să se vorbească de noi, să trăim în memorii străine. Sărmană viață! Lui Apolodoro deja i-au dat lacrimile, tremură la vorbele filosofului. Ce sunt eu? Un om care are conștiința că trăiește, că își impune să trăiască și nu că se lasă trăit, un om care vrea să trăiască, Apolodoro, trăiește, trăiește, trăiește. Eu am voință și nu resemnare
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
lume, Sfântă Fecioară, ce lume! Luis... Luis... Luis... Papá... Taci, Apolodoro... Luis... Luis... Luis al meu... Luis... taci... Rosa... Rosa mea... Rosa... Rosa! Dar, mamă... Eu vreau să mor, Luis... nu vrei și tu să mori? Apolodoro privește moarta și tremură auzind aceste cuvinte. Calmează-te, mamă. Taci, nu vorbi tare, că se trezește... vezi cum doarme? Cei doi tac și pare că aud de departe, dintr-un spațiu invizibil, cum coboară aceste cuvinte în liniște: Dormi, copilă, micuță că vine
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
Valentí Camp, să aflu ce gândesc și spun despre moartea lui Apolodoro don Fulgencio, Don Epifanio, Menaguti, Federico, Clarita. Începând cu Menaguti, trebuie spus că, atunci când preotul de la Nuestra Señora la Belleza a aflat incidentul în cauză, a început să tremure ca un neliniștit și l-a cuprins o frică teribilă și că la întoarcere într-o zi acasă, obsedat de amintirea lui Apolodoro, trecând pe lângă o bisericuță la acea oră deschisă, a privit în jur și când a văzut că
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
m-am căit, nu m-am închinat, nu i-am scris scrisori. El însuși, el a telefonat! Neverosimilul se înfăptuise! Intensitatea celor petrecute era colosală. Să fi fost el, Viktor Pavlovici, acela care se zbuciumase, nu dormise nopți în șir, tremurase completînd formulare, se apucase de cap gîndindu-se la ce s-a vorbit despre el la consiliul științific, care își rememorase păcatele, se căise în sinea sa, implorînd iertare, se așteptase să fie arestat, se gîndise la sărăcie, să fi fost
Vasili Grossman - Viață și destin by Laurențiu Checicheș () [Corola-journal/Journalistic/6442_a_7767]
-
îi făcea creierul să funcționeze. Creierul îi funcționa așa cum nu-i mai funcționase de cel puțin zece ani. Nu mai bine, nici mai rău, altfel. Mai liber, poate. Și inima îi bătea diferit. Simon oftă, se înfioră, apoi începu să tremure. Hotărîrea lui era luată. Știa că avea să se ducă acolo, să atingă acel pian, să pună stăpînire pe el. Era 22:30. Dacă le-ar da prin cap gîndul cel bun și ar face pauza un pic mai devreme
Christian Gailly - O seară la club by Claudiu Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/2700_a_4025]
-
acel pian, să pună stăpînire pe el. Era 22:30. Dacă le-ar da prin cap gîndul cel bun și ar face pauza un pic mai devreme, își zise el, aș vrea doar să ating clapele, le ating și plec. Tremura. Inginerul asculta, agitîndu-se în continuare, ce obositor! Nu sînteți obosit? îl întrebă Simon. Nu, e-n regulă, răspunse inginerul, dar dumneavoastră? Sînt bine, zise Simon. Grozav swing, nu-i așa? spuse inginerul. Da, zise Simon, grozav, dar n-ați putea
Christian Gailly - O seară la club by Claudiu Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/2700_a_4025]
-
e ceasul? Făcu cale-ntoarsă inginerul, se strecură printre mese, se apropie de estradă, intimidat, putea fi luat drept un basist sau un baterist. Bătea cu unghia în geamul ceasului de la mînă, arătîndu-i-l lui Simon: O să pierdeți trenul, zise el. Simon, tremurînd, îl privi deacolo de sus și-i spuse: O să-l iau pe următorul. Nu mai e altul, zise inginerul. Ba da, domnul meu, întotdeauna mai există unul, iată dovada. Ce dovadă? zise inginerul. Duceți-vă acasă, spuse Simon, vă mulțumesc
Christian Gailly - O seară la club by Claudiu Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/2700_a_4025]
-
toți cu privirea. Unii se întrebau, bineînțeles, ce naiba se întîmplase. Pe scurt, se uitau lung la ei, la el și la Simon. I se făcu rușine. Haideți, veniți? zise el. Simon își ținea în continuare mîinile deasupra claviaturii. Mîinile îi tremurau. Inginerului i se făcu frică. Haideți, spuse el, aproape implorînd. Duceți-vă acasă, îi zise Simon. Păi cum o să, zise inginerul. Duceți-vă odată, spuse Simon, și nu mă mai bateți la cap. Inginerul se îndură în sfîrșit să plece
Christian Gailly - O seară la club by Claudiu Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/2700_a_4025]
-
Simon a început să cînte. Nu imediat. Așteptase zece ani și zece minute. A mai trebuit să aștepte încă vreo cîteva minute. Două sau trei, probabil. Cît să-și învingă tremurul mîinilor. Trebuie să vă imaginați acele mîini, deasupra claviaturii, tremurînd, și pe Simon care, tot la cincisprezece secunde, le ascunde la spate, apoi le arată din nou, le oferă pianului, i le pune la dispoziție, de parcă i-ar spune: Te-am abandonat, dar, uite, m-am întors. Să vi-l
Christian Gailly - O seară la club by Claudiu Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/2700_a_4025]
-
spune: Te-am abandonat, dar, uite, m-am întors. Să vi-l imaginați așadar pe acel necunoscut în ochii celorlalți, pe acel pianist uitat pînă și de el însuși, un om singur, așadar, stînd la pian și nereușind să cînte. Tremură. Arată ca un nebun sau ca un tip băut mimînd scena mută a unui pianist care își ia avînt. Totul, nu uitați, sub privirile clienților din club. Oameni care se întrebau acum cu toții ce naiba se întîmpla, zicîndu-ș i: Ia uite
Christian Gailly - O seară la club by Claudiu Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/2700_a_4025]
-
-i povestesc o dată cum am văzut, la Craiova, la mătușa mea, o SERAT| MUZICAL|. Era difuzată, strategic, desigur, pe doi. Canalul doi nu se prindea ușor în țară. Se apropia ora. Mă așez în fotoliu, deschid, invitată, Leopoldina Bălănuță. Imaginea tremură, se pierde, apar catralioane de purici... Orele acelei seratei au însemnat ore de gimnastică și echilibristică ale unchiului meu, care își iubea enorm soția, pe mătușa mea și, de aceea, se străduia mereu să-mi facă toate plăcerile atunci cînd
Actualitatea by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/11378_a_12703]
-
fost realizată după publicarea de către cei de la Antena 3 a înregistrărilor cu fratele președintelui Traian Băsescu, Mircea Băsescu. DAN VOICULESCU, CONDAMNAT LA 10 ANI DE ÎNCHISOARE. "Este un moment extrem de interesant și de important pentru România post-decembristă. În aceste moment, tremură toți cei care au cumpărat în România proprietăți pe bani puțini și nu au dat niciodată socoteală. Însă, fără a încerca neapărat să-i apăr pe cei din lotul Dan Voiculescu și pe Dan Voiculescu, vă spun că în acest
DAN VOICULESCU, CONDAMNAT: Rareș Bogdan: S-a făcut exces de putere by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/81455_a_82780]
-
decât zece ,,mușterii", absolvenții de la ,,Endre" au dat bacalaureatul tocmai la Colegiul Național ,,Cantemir-Vodă", pe Strada Viitorului. Subiectele au fost accesibile, dar nu lipsite de unele dificultăți. Ieri a fost mai ușor ca azi, am scris la Eminescu până când îmi tremura pixul!", spune un alt licean, după ce mototolește foia de examen. Poezie despre ,,puterea vinului" și eseu despre ,,câinii de rasă" La primul subiect, elevii au primit o poezie de Balassi Bálint, ,,Borivóknak való" (,,Pentru băutorii de vin" - tr.n.) și
Bacalaureat 2012: Câți elevi maghiari au dat astăzi proba. Vezi subiectele by Stan Aurica () [Corola-journal/Journalistic/22535_a_23860]
-
sau la tragica simplitate, fie a "punerii în fiare"a unui fost dregător, bănuit de uneltiri împotriva stăpânirii, fie a retezării, cu o mișcare iute de iatagan, a capului unui tânăr pentru vina de a-i fi scăpat din ceașca tremurată de emoție, stropi de cafea pe feregeaua pașei. În această monografie, totul decurge din ritualul tipic vieții care, privită de la distanța timpului nostru prin pana lui Ion Ghica, pare o comedie polifonic compusă, ca o cantată. În cazul de față
Între verb și imagine by Cornelia Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/15072_a_16397]
-
vînt care îți aprinde doar sîngele./ o, femeie cu sexul indolent și mereu receptor/ care te naște/ în timp ce tu o posezi/ cu unghiile rupte, cu degetele ca niște sfîrcuri roșii și palpitînde/ cu care îi apeși ușor pielea pîntecului ce tremură excitat./ o, mamă iubită, o, femeie ce te naște în vid/ hîrtiile în devălmășie zac pretutindeni/ îngropat din ele te ridici ca dintre valuri/ albe de var./ țipătul femeii în fața dezastrului/ trupului tău explodînd în erecție/ soarele a găsit o
Buba îngerului by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10845_a_12170]
-
din urmă, decît o devisceralizare nu doar a specificului său, ci și a vieții: "intru în mine deschid cartea și ard/ colecția cu viețile tale.// tu intri în tine îmi întorci spatele și spui:/ nu mă citi. nu mă citi.// tremură cîntarul infirmului: poemele își vînd/ măruntaiele în plină stradă" (Șase versuri de dus și întors). O dialectică asemănătoare apare în alt poem, ale cărui motive sînt eternizarea (fixarea) fenomenalului în limbajul liric, tendința de autonomie a acestuia pe calea obscurizării
Înfășurat în "mantia damnării" by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17350_a_18675]
-
conștiința singularității, acea formă teribilă de voluptate care îți șoptește că propria gîndire începe cu tine, ci mai e orgoliul primogeniturii: o generație spontanee redusă la un singur individ, cel în al cărui creier s-a ivit noutatea și care tremură de bucuria de a se ști primul. În filozofie însă, lipsa înaintașilor e fantasmagorică, servitutea față de trecut fiind condiția educației. Crești numai în măsura în care te sprijini pe alții și de aceea chestiunea paternității, judecată sub unghi speculativ, e absurdă. Mereu calci
Un stoic elegant by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5519_a_6844]