57,527 matches
-
curse lansat la peste trei sute de kilometri pe oră de cum și-a pornit toate motoarele. O să vă dau un mic exemplu, altfel nu văd cum v-ați putea imagina ce vreau să vă spun: la o lună după prima noastră călătorie Împreună, am plecat spre Europa făcând o escală la New York. Înțelegeți de ce am dorit să trecem prin New York, nu? Aveam nevoie de produse proaspete și de bună calitate, căci În Europa calitatea drogurilor era slabă, din cauza circuitelor complicate de distribuție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
Insulele Canare? Nu mai știu, dar oricum nu contează, am fost pe undeva prin partea aceea, Înainte de a merge la Roma să ne relaxăm și să ne refacem forțele cu pasta, funghi, bistecca. Apoi am plecat spre Veneția, destinația finală a călătoriei noastre, unde ne-am Îndopat până la refuz cu restul drogurilor. Ah! Veneția! Ajunge doar să-i murmur numele, Veneția, că și simt că Încep să mă umezesc pe loc. Ah! Ce mă fac? Spunând acestea, Keiko Kataoka arăta ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
Am simțit cum mi s-a scurs un pic de spermă din vârful penisului când am auzit-o spunând, cu fața iradiind de fericire: „Simt că Încep să mă umezesc“. — Bineînțeles, nu am Înțeles asta decât mai târziu, dar În timpul călătoriei noastre ne gândiserăm Încontinuu la același lucru, și anume că exista o limită În plăcerea pe care o puteam atinge În doi. În ceea ce mă privea, participasem la ședințe de sex În trei, În patru, chiar și la orgii sexuale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
Deși nu avea la fel de multă experiență ca mine În acest domeniu, era dotat cu o imaginație deosebită, care-l făcea să meargă direct la țintă. Această imaginație era oarecum legată de acea Încăpățânare oarbă de care vorbeam mai Înainte. În timpul călătoriilor noastre la Paris, la New York, la Veneția, am consumat cantități imense de droguri, ceea ce ne-a permis să dobândim o anume pricepere. De exemplu, am aflat că heroina este cel mai bun drog dintre toate; deși face parte din categoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
York-Paris-Tokyo. Știi ce ai de făcut, mi-a zis Keiko Kataoka la telefon. Tot eu o să mă ocup de extragerea prezervativului din anus. În medie o dată la o lună și jumătate Îmi Îndeplineam misiunea de transportator. Cu ocazia primelor două călătorii l-am revăzut pe Yazaki la New York. Era deghizat ca de obicei În vagabond, dar, numai din câte știu eu, avea patru apartamente. Îmi Înmâna doar marfa și nu schimbam prea multe cuvinte. — Să nu-ți faci vreo idee greșită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
ne leagă unul de altul chiar și acum.“ Nu mă interesau asemenea lucruri. Unica mea plăcere era momentul În care Keiko Kataoka se afla lângă mine, ajutându-mă să elimin prezervativul Înghițit. Când mă Întorceam din cea de-a douăsprezecea călătorie, s-a Întâmplat ceva neprevăzut. Comandantul de navă tocmai anunțase că străbăteam spațiul aerian al Moscovei, stewardesele se pregăteau grăbite să servească masa de seară, când am simțit o mică explozie În partea dreaptă a stomacului. Mai avsesem și până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
să completăm destinațiile pe care vrem să le dăm vieții noastre. Și poate că nu există "nicăieri". Există numai călători care nu dau vieții lor nici o destinație. Care renunță sau nu pot sau râd, zicând că nu-i interesează decât călătoria în sine. Din păcate, trebuie să recunosc că eu n-am știut niciodată să răspund la întrebarea "spre ce?" și n-am pierdut nici un prilej pentru a ezita între două lucruri atunci când am putut să ezit. Umblet de somnambul între
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
văzut ceea ce alții nu văd niciodată. Noi am ajuns, trăind, acolo unde începe eternitatea morții... E un privilegiu ăsta, nu-i așa? Toată lumea nu cunoaște decât gările, peroanele pe care așteaptă, despărțirile, plecările, goana după trenul care tocmai a pornit, călătoria... Nimeni n-a văzut cu ochii deșertul. Acolo unde așteptările, plecările, despărțirile, totul se transformă în nisip. Lumea întreagă gonește prin toate gările spre acest deșert fără să-l cunoască; se luptă să ocupe un loc cât mai bun în
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
se luptă să ocupe un loc cât mai bun în trenuri, pentru ca acolo... De fapt, noi nu ne deosebim prea mult de ceilalți. Alții merg cu trenul, noi îl așteptăm, aceasta e singura deosebire dintre ei și noi... Așteptarea e călătoria noastră, modul nostru de a călători. Și din moment ce totul ajunge în deșert, ce importanță mai are că aștepți sau călătorești? Nici o deosebire, fetițo. Așa că nu mai fi nefericită. Avem peronul. Vom sta pe el nemișcați și totuși vom ajunge în
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
nemișcați și totuși vom ajunge în același loc unde ajung și cei care călătoresc... Înțelegi că nu mai are nici o importanță dacă vine trenul? Nici nu mă mai interesează de azi înainte. Știu că și așteptarea e o formă de călătorie. Așa că "luați loc pe peroane, vă rog. Drumul continuă spre marea tăcere de nisip"... Ai înțeles, fetițo? Nu există nici o crăpătură în destin. Dar va trebui să uităm ce-am văzut. La ce ne ajută să știm că linia asta
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
de cât de mult timp petrec departe. La sfârșitul zilei de lucru, acesta e locul unde și-ar dori să moară, sub cerul acesta măreț, larg, ca un ocean nesfârșit. Într-o sâmbătă, dis-de-dimineață, așa cum îi plăcea să înceapă orice călătorie, plecă la drum cu dubița albă. Când ieși din oraș, oamenii se porniseră deja șuvoi ieșind la cumpărăturile de sâmbătă. Era sfârșitul lunii, ceea ce însemna zi de salariu și magazinele aveau să fie gălăgioase și înțesate cu oameni care cumpărau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
în care-și ducea lucrurile și deschise portiera dubiței din dreptul scaunului pasagerului. Apoi, după ce femeia puse punga la picioare, Mma Ramotswe intră în trafic și porniră mai departe. Din obișnuință, Mma Ramotswe îi aruncă o privire rapidă tovarășei de călătorie și o evaluă. Era destul de bine îmbrăcată - jerseul era nou și era din lână adevărată, nu din fibrele acelea artificiale pe care în ziua de azi le preferă tot mai mulți oameni; fusta, însă, era ieftină, iar pantofii erau ușor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
asta. M-am măritat cu un ticălos, Note Mokoti. Cânta la trompetă. — Sunt sigură că nu-i bine să te măriți cu ei, își notă Mma Tsbago. O să-i adaug pe lista mea. Înaintară cu greu în ultima parte a călătoriei. Drumul, care nu era asfaltat, era plin de hârtoape mari și periculoase, iar pe alocuri fură nevoite să se apropie primejdios de mult de marginea nisipoasă pentru a evita câte o groapă uriașă - o manevră riscantă, întrucât dubița albă ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
cele care transformau meseria de detectiv particular într-o adevărată vocație - îți mergeau drept la inimă. Mma Ramotswe știa că domnul Letsenyane Badule face parte din prima categorie de clienți. Veni la ea fără o programare prealabilă, în ziua de după călătoria lui Mma Ramotswe la Molepolole. Era prima zi a lui Mma Makutsi când fusese promovată detectiv-adjunct, iar Mma Ramotswe tocmai îi explicase că, deși acum era și ea detectiv particular, tot trebuia să se achite și de sarcinile care țineau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
cei doi copii se hurducau cu camioneta bătrână pe drumul spre oraș. Suspensiile erau de mult făcute praf și nu puteau fi înlocuite decât cu mare dificultate, fiindcă fabricanții intraseră de-acum în istoria automobilismului, dar motorul încă funcționa, iar călătoria plină de zgâlțâieli era un prilej de distracție pentru fetiță și băiețel. Spre marea surpriză a domnului J.L.B. Matekoni, fetița fu cea care se interesă de mașină, întrebând cât de veche este și dacă consumă mult ulei. — Am auzit că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
va mai putea s-o repare. Nici o dubiță modernă, cu toate dotările și sofisticarea ei de ultimă oră, nu va putea să ia locul dubiței ei albe. De când o achiziționase în urmă cu unsprezece ani, o transportase credincioasă în fiecare călătorie, rezistând la canicula din octombrie sau la nisipul fin care, în anumite perioade ale anului, era adus de vânt din Kalahari și acoperea totul cu un strat maroniu-roșcat. Praful e inamicul motoarelor, îi explicase domnul J.L.B. Matekoni în mai multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
trecerea frontierei și coada ce înainta greoi în fața clădirii albe în care funcționarii în uniformă învârteau formulare prost tipărite și ștampilau pașapoarte și permise de trecere, plictisiți și formali în același timp. Odată încheiate formalitățile, își începu ultima parte a călătoriei, dincolo de colinele de granit ce se pierdeau în zarea albastru-deschis, printr-un aer care părea mai răcoros, mai curat decât arșița copleșitoare din Francistown. Apoi intră în Bulawayo, un oraș cu străzi largi, străjuite de palisandri și verande umbroase. Avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
sumbru. Și nu trecu mult până când trupa din Shahkot, prezidată de Maimuța de la Cinema, se transformă într-un oaspete regulat al câmpurilor și pădurilor ce înconjurau livada. Rareori se aventurau afară din oraș și oamenii se întrebau de ce făcuseră această călătorie sus, pe coasta dealului - oare chiar și comunitatea de primate primise vești despre Sampath și organizase o vizită? Maimuțele, când veniseră prima dată, îl priviseră pe Sampath, ciudatul membru sedentar al altei specii, pe care îl zăriseră pe domeniul lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
stația de autobuz. Hotărî să-și omoare timpul de dinainte de a putea fi admis legal în livadă urmărind-o pe Pinky în schimb, măcar de data asta, ca să se asigure că nu se petrecea nimic mai mult decât o banală călătorie în bazar... Din când în când îl zărea pitindu-se, întotdeauna puțin prea târziu, în spatele tufișurilor și trunchiurilor de copaci. Numai că de data aceasta nu era deranjată, deși observase plină de satisfacție că, în mod sigur, tatăl ei se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
importante, pentru că ar fi mai bine să rezolvăm singuri situația... Dacă nu, toată vina o să cadă pe noi, domnule, și o să apară imediat ca o pată neagră la dosarul dumneavoastră... Nu-i nimic, domnule, așa ați avut parte de-o călătorie plăcută și pașnică, în loc să vă-ngrijorați... Am dreptate? Zâmbi și petrecu pe după gâtul funcționarului uluit o ghirlandă de gălbenele pe care o adusese cu el, chiar dacă florile erau destul de veștede fiindcă stătuseră atât de mult la gară. Nou-venitul era un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
dar aceasta era foarte îngustă și dubița i se înțepeni. Astfel de lucruri sunt menite a se întâmpla în momente cruciale din viață, desigur, astfel că dură destul până întoarse în altă stradă lăturalnică și porni spre alt punct al călătoriei sale. — Pinky sau domnișoara Budincă și Tort... Sau nimeni, mai bine! Nimeni! Îi făceau viața un iad. 24 Înainte să se facă ora 4, perceptorul districtual era deja treaz și îmbrăcat în bungalow-ul său, astfel încât să fie gata când sosea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
crezi că acolo excrementele se mănâncă, cei buni de-aici, acolo-s răi, și invers, cei răi aici, acolo-s niște îngeri! Antichtonul este cu mult peste orice ți-ai închipui! Destinația va fi cumva într-o breșă dincolo de oniric. Călătoria, deși cred că va fi însoțită de niște tulburări psihosomatice minore, va fi una revoluționară pentru... Știindu-i slăbiciunea, l-am întrerupt: - Vezi că ți-am adus o pungă cu tomate! și l-am îndrumat forțat spre cumpărăturile din biroul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85064_a_85851]
-
sale. Timpul, evenimentele puteau adăuga alte aspecte planului său, dar cât timp era "întemnițat" în sistemul nervos al lui Ashargin, antrenamentul trebuia să treacă pe primul plan. Nu avea cum să fie prea greu... Felul pasiv prin care Ashargin accepta călătoria îi juca o festă. Se aplecă, pe culoar, spre Yeladji. - Preanobile senior gardian, unde sunt dus? Marele preot secund se întoarse spre el, surprins. - Păi, dar la Enro. Unde în altă parte? zise. Gosseyn avusese intenția de a observa pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
naturalețe, cu atâta ușurință, s-a produs în momentul în care încerca să introducă în limba de pe Yalerta cuvântul "engleză". Suna fals. Aflase de la Thorson și Crang că în civilizația galactică se realizau "mașini" lingvistice cu ajutorul cărora soldații, diplomații și călătorii cosmici puteau să învețe limbile unor planete îndepărtate. Dar așa ceva nu mai pomenise. Harta era de vină. Gosseyn se prăbuși pe pat și închise ochii. Acolo, în camera lui Janasen, i-o făcuseră bine de tot. Să stea pe un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
răspunse la întrebările lui fără șovăire. Planeta se compunea din mii de mari insule. Singuri, oamenii aerulotelor, prezicătorii, erau liberi să se deplaseze oriunde. Restul populației se afla în grupuri, pe fiecare insulă. Un pic de comerț între ele și călătorii, dar numai într-o mică măsură, ca între națiuni. Existau multe restricții comerciale și bariere de imigrare, dar... Gosseyn asculta cu atenția unui om care absoarbe rapid un nou concept. Se străduia să-și imagineze venusienii non-A împotriva yalertanilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]