57,527 matches
-
trivial, era bine, totul era bine. Eram o pereche, poate pentru prima oară. O pereche în vacanță care merge la cinema, se oprește să mănânce un sandviș și apoi își continuă călătoria. Da, mi-ar fi plăcut să fac o călătorie cu Italia, să dormim în hoteluri, să facem dragoste, să plecăm din nou. Eventual, să nu ne mai întoarcem. Puteam merge în străinătate, aveam prieteni la Mogadiscio, unul era cardiolog, lucra într-un spital de neurologie, avea o căsuță pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
ți-ar plăcea să mergi? Unde vrei tu. Mama ta pleacă pe două zile în interes de serviciu, un răgaz pentru mine. Își aranjează ultimele lucruri în geamantanul din piele de căprioară pestriță, cel pe care l-a avut în călătoria de nuntă. Mă atinge cu brațul, în timp ce caută un fular în dulapul cu mai multe uși care acoperă tot peretele. Este îmbrăcată cu un costum-pantalon cu guler șal, dintr-un jerseu moale de culoarea nucșoarei. La gât poartă un șirag
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
două zi o ard. Nimeni nu știe, dar mie mi se pare că știu cu toții și că oricine poate să mă ducă într-o camionetă să facă porcării. Este prima oară îmi vorbește despre ea. Elsa s-a întors din călătorie, poșeta ei e pe masa de la intrare, lângă ochelarii de soare. Mă întâmpină un miros de curry și sunetul unei muzici pe care n-o recunosc, pare ploaie pe geamuri și vânt printre copaci. Mama ta o fi cumpărat un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
cu un pulover de culoarea fildeșului, cu mâneci scurte, pantaloni negri și un șorț de bucătărie. Vărs vinul în pahare și merg la ea în bucătărie, e lângă aragaz, mestecă cu o lingură mare într-o cratiță. — Cum a fost călătoria? — Plictisitoare. Noroc. Paharele se ating. — De ce? — Am devenit cu toții atât de mediocri. Ridică din sprâncene, bea, apoi lasă lingura și face un pas spre mine. — O sărutare. Mă aplec spre buzele ei, se lipește de mine. Și e ca și cum trupul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
un pas spre mine. — O sărutare. Mă aplec spre buzele ei, se lipește de mine. Și e ca și cum trupul ei ar căuta un loc nou în brațele mele. Poate este exact invers de cum cred, poate a avut o dezamăgire în călătoria pe care a făcut-o. — Te-au dat afară? — Nu, de ce, par una care a fost trimisă la plimbare? Iau pâinea și încep s-o tai. Ea se află în spatele meu, somptuoasă ca întodeauna, femeia care umple locul cu prezența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
precise, scurte, „chirurgicale“, cum le numești tu. Este hemoragia vieții cea care bate la tâmple. Ca și hematomul din cutia ta craniană. Acum știu, Angela, tu ești cea care mă operează pe mine. Nu-ți caut iertarea, nu profit de călătoria ta. Crede-mă, m-am judecat cu mulți ani în urmă, așezat pe trotuarul acela. Și a fost un verdict fără apel, neclintit în timp ca o piatră de mormânt. Sunt vinovat, mâinile mele o știu. Dar dacă ai ști
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
căutam o pernă pe care să-mi așez gândurile. Italia era acolo, se plimba ca ștergătorul de parbriz. Îmi aminteam cuvintele ei. Vorbea puțin, dar puținul pe care îl spunea apărea pe buzele ei ca și cum ar fi făcut o lungă călătorie în gânduri, în suflet. — Este băiat, sunt sigură. O spusese fără solemnitate, pentru că era ceea ce simțea, și era adevărat. Acum știam asta. Acum când mi se părea că pot pătrunde un destin de rezervă, unde stăteau aliniate lucrurile care nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
mult soare și chiar cu valuri de ceață. Mașinile treceau una după alta. Uneori, câte un tir ieșea din coloana din dreapta semnalizând prea târziu schimbarea direcției. O zi oarecare, fetițo, într-adevăr nimic special. Dar a fost cea mai frumoasă călătorie din viața mea. Dacă mă gândesc la viața mea, dacă mă gândesc la un premiu, revăd călătoria aceea. Viteza care clatină frontierele din afara mașinii și noi, nemișcați, în respirația a ceva care ne apare minunat, fără sfâșieri, fără chin. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
ieșea din coloana din dreapta semnalizând prea târziu schimbarea direcției. O zi oarecare, fetițo, într-adevăr nimic special. Dar a fost cea mai frumoasă călătorie din viața mea. Dacă mă gândesc la viața mea, dacă mă gândesc la un premiu, revăd călătoria aceea. Viteza care clatină frontierele din afara mașinii și noi, nemișcați, în respirația a ceva care ne apare minunat, fără sfâșieri, fără chin. O fericire făcută din nimic, nesperată și profundă. Era ca și cum cerul, cerul acela gri și anonim, ne-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
Făcusem eforturi să o iubesc, o respinsesem, o îndepărtasem, făcuse un avort din cauza mea. Acum totul se terminase. Aș fi ținut-o cu mine pentru totdeauna și fuga aceea către sud mi se părea primul pas adevărat spre ea. Da, călătoria aceea de-a-ndărătelea spre locurile ei natale ne-ar fi oferit posibilitatea s-o luăm de la început. Acum mă grăbeam să sosesc, s-o văd coborând cu rochia șifonată de drum. În timp ce mâna ei albă, în spatele fularului care zboară, se mișcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
urca, omul și-a scos haina și a agățăt-o în spate, de un cârlig fixat pe țapițerie, lângă geamul care ne despărțea de sicriu. Haina atingea lemnul în care Italia se odihnea și așa ar fi fost pe tot timpul călătoriei. Intimitatea aceea mi-a plăcut. Mă simțeam în largul meu în mașina cu scaune adânci, impecabilă ca și șoferul ei. Tapițeria și bordul din rădăcină de nuc, de culoare închisă, emanau un miros de santal. Am călătorit pe străzi vechi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
tăcere. Cu părul său lucind de briantină și gulerul cămășii imaculat, fără o picătură de transpirație, părea cât se poate de străin de promiscuitatea priveliștii. Alerga. Gâtul țeapăn îi menținea o atitudine rezervată, în ciuda numeroaselor zgâlțâituri. Mi se părea o călătorie în afara vieții. Locul, tovarășul de călătorie, starea mea sufletească, totul era sigilat în interiorul aceleiași consternări. Chiar și sicriul, felul în care, la curbe și pe porțiunile de stradă mai accidentate, se lovea încet de căptușeala de fetru a automobilului. Sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
briantină și gulerul cămășii imaculat, fără o picătură de transpirație, părea cât se poate de străin de promiscuitatea priveliștii. Alerga. Gâtul țeapăn îi menținea o atitudine rezervată, în ciuda numeroaselor zgâlțâituri. Mi se părea o călătorie în afara vieții. Locul, tovarășul de călătorie, starea mea sufletească, totul era sigilat în interiorul aceleiași consternări. Chiar și sicriul, felul în care, la curbe și pe porțiunile de stradă mai accidentate, se lovea încet de căptușeala de fetru a automobilului. Sau poate corpul Italiei se legăna în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
acum semnul a ceva sau poate chiar era un semn întunecat al unui destin ilegitim, care nu avea altă manieră de a se face simțit decât aceea de a se vârî la întâmplare printre lucrurile pe care le întâlneam. Ca și cum călătoria nu ar fi fost reală, ci alegorică, visată. Picioarele fetiței păreau neînsuflețite, chipul îi era ascuns acolo unde eu nu-l puteam vedea... Poate se temea de mine, de aceea mama ei mă șfichiuia cu privirea aceea lividă. Am încetat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
înainte. Bărbatul schimbase viteza și lăsa motorul să tragă pe asfaltul în sfârșit ca lumea. Nu exista linie de demarcație, o mașină care ar fi alergat prea tare ar fi putut s-o ia razna. Pentru că, băgasem de seamă în timpul călătoriei, toți vroiau să vadă dacă în carul funerar era ceva. Astfel încât, pentru a arunca o privire la ceea ce transportam, un șofer ar fi putut să se distragă și să se lovească de noi. La urma urmelor, eram moartea care mergea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
noi. La urma urmelor, eram moartea care mergea înainte. Ar fi fost minunat să mori într-un automobil funerar, alături de un cioclu. O vreme am fost convins că acela era sfârșitul pe care destinul mi-l rezerva. Tovarășul meu de călătorie nu părea să știe ceva despre asta, departe de orice presentiment, cu trupul său masiv ca de metal, își vedea liniștit de condus. Cu mâinile ferme pe volan și privirea ascunsă de lentilele negre. Ne-am oprit să punem benzină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
dar era parcă și o reclamă pentru meseria lui. Prin gesturile lui apăsate părea să-și invite semenii să aibă răbdare, în vederea inevitabilului final pe care el îl rezuma laconic. Nu se așezase nimeni lângă noi. Începeam să apreciez avantajele călătoriei cu mașina pompelor funebre și n-aș fi putut dori un tovarăș mai bun decât bărbatul acela care își ducea furculița la gură fără să miște capul sau să-și aplece gâtul. Eu luasem o salată de fructe și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
zvârli mucul pe drumul alb. Îl stinse călcându-l și urmărind mișcarea piciorului în pantoful negru. — Murim așa cum trăim. Soția mea a plecat fără să deranjeze pe nimeni, ca o frunză. Am plecat din nou la drum și în restul călătoriei am fost iarăși cei dinainte. El cu gâtul țeapăn, eu, cu fruntea sprijinită de geam. Dar în interior, în sufletele noastre diferite și totuși apropiate, eram ca doi lupi care au alergat după o pradă și au pierdut-o și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
știi. Nu doar că aștepți cine știe ce lucru deosebit de la cartea asta. Din principiu, nu mai aștepți nimic. Sunt atâția alții, mai tineri sau mai puțin tineri decât tine, care trăiesc în așteptarea unor experiențe extraordinare; de la cărți, de la persoane, de la călătorii, de la evenimente, de la ceea ce le rezervă ziua de mâine. Tu nu. Tu știi că lucrul cel mai bun pe care-l mai poți aștepta e să eviți ce e mai rău. Asta e concluzia la care ai ajuns, în viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
singurul punct de contact cu restul lumii. Degeaba îmi tot spun că nu mai există orașe de provincie și poate nici n-au existat vreodată: toate locurile comunică între ele în mod instantaneu, senzația de izolare este simțită numai în timpul călătoriei dintr-un loc în altul, adică atunci când nu te afli în nici un loc. Exact așa mă aflu eu aici, fără un aici, nici un altundeva, ușor de recunoscut ca străin de cei nestrăini, în aceeași măsură în care nestrăinii sunt recunoscuți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
gurii, ce anume nu e cută amară. — Ce povești spun?, întreb eu. Nu știu nimic. Știu că ai un magazin, fără firmă luminoasă. Dar nu știu nici măcar unde e. Îmi explică. E un magazin de pielărie, valize și articole de călătorie. Nu e în piața gării, ci pe o stradă laterală, lângă pasajul de nivel al gării de mărfuri. — Dar de ce te interesează? — Aș vrea să fi ajuns aici mai devreme. Aș trece pe strada întunecoasă, aș vedea magazinul dumitale luminat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
din urmă grosul forțelor dispersate, bătrâne doamne nobile în fruntea unor cete de servitoare cu boccele, sanitari cu brancarde, bolnavi abia ieșiți din spitale, vânzători ambulanți, funcționari, călugări, țigani, eleve de la fostul Colegiu al Fiicelor de Ofițeri, în uniformă de călătorie. Toți se înghesuiau pe pod, târâți parcă de vântul umed și înghețat, care părea să sufle din hărțile geografice, din breșele ce sfârtecau fronturi și frontiere. În acele zile, mulți căutau refugiu în oraș: unii se temeau de extinderea revoltelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
Cititor și Ludmila ar exista o legătură, și asta a fost suficient ca vocea mea să aibă un ton ostil. Nu-mi mai rămâne altceva de făcut, a fost de acord Cititorul. Tocmai s-a ivit ocazia să fac o călătorie de serviciu prin părțile unde se află el, în America de Sud, și voi profita să-l caut. Nu aveam de ce să-l informez că, după câte știu, Ermes Marana lucrează pentru japonezi și are centrala apocrifelor sale în Japonia. Important pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
informez că, după câte știu, Ermes Marana lucrează pentru japonezi și are centrala apocrifelor sale în Japonia. Important pentru mine e ca acest inoportun să se îndepărteze cât mai repede cu putință de Ludmila: l-am încurajat, așadar, să întreprindă călătoria și să facă cercetări minuțioase până ce-l va găsi pe traducătorul fantomă. Pe Cititor îl sâcâie niște coincidențe misterioase. Mi-a povestit că, de o bucată de vreme, din cele mai variate motive, i se-ntâmpla să întrerupă lectura romanelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
a scăpa de Falsificator, Cititoarea să sfârșească în brațele Cititorului. Îl voi face pe Cititor să plece pe urmele Falsificatorului, ascuns într-o țară oarecare, foarte îndepărtată, astfel încât Scriitorul să poată rămâne singur cu Cititoarea. Sigur, fără un personaj feminin, călătoria Cititorului și-ar pierde vioiciunea: trebuie să întâlnească altă femeie în drumul său. Cititoarea ar putea avea o soră... Într-adevăr, se pare că Cititorul e gata de plecare. Va duce cu sine Pe covorul de frunze luminate de lună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]