57,527 matches
-
Greg, părând relativ distrat. Ce faci? — Ăă... bine! Mi‑a făcut mare plăcere întâlnirea noastră de ieri, zic, conștientă că vocea îmi trădează nervozitatea. Și ideile tale mi s‑au părut foarte interesante. — Da? Mă bucur. Deci... ești mulțumită de călătoria ta? — Da! Da, sunt. Trag aer în piept adânc. Greg, mi‑ai zis ieri că ar trebui să mă întâlnesc cu directorul tău de programe... — Categoric! zice Greg. Știu că Dave ar fi încântat să te cunoască. Amândoi suntem de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
și iar. Cum am putut fi atât de tâmpită? Cum am să mai îndrăznesc vreodată să dau ochii cu cineva? Mă simt de parcă, din momentul când am ajuns la New York, aș fi fost cu un montagne russe dement. Ca o călătorie vrăjită în lumea Disney, în care, în loc să vâjâi prin spațiu, am vâjâit prin magazine, hoteluri, interviuri și mese de afaceri, înconjurată de lumini, strălucire și voci care‑mi spuneau că o să fac senzație. Iar eu n‑am avut nici cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
secundare intrară în acțiune, multiplicând unghiurile de vedere, scotocind imensitatea. Oamenii din alte vremi s-ar fi mirat tare să afle că Nostromo remorca prin hăurile stelare o cantitate astronomică de petrol brut, închis în propria rafinărie automată. Până la sfârșitul călătoriei, când remorcherul va intre pe orbită circumterestră, acest petrol se va transforma îr produse petrochimice. Astfel de metode erau necesare de când niște indivizi hrăpăreți aspiraseră și ultima picături de petrol dîntr-un Pământ secătuit. Fuziunea și energia solară puneau în mișcare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
încă departe de casă și cu toate astea nava ne-a scos din hibernare. E vremea elucidării cauzei acestei devieri. ― E vremea s-o aflați. (Dallas aprobă de-ndată.) Așa cum bine știți... începu el doct, Mama este programată pentru întreruperea călătoriei și trezirea noastră dacă apar anumite condiții specifice. (Făcu o pauză, grijuliu, o pauză cu efect oratoric, apoi o trânti:) Au apărut. ― Trebuie să fie ceva serios, zise Lambert urmărindu-l cu coada ochiului pe Jones motanul care se juca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
mii metri. Mai jos. Mai jos. Patruzeci și nouă de mii. Intrăm în atmosferă. La pupitrul său de comandă, Dallas încerca să evalueze repede și să memoreze zecile de figuri schimbătoare care defilau pe măsură ce astronava se apropria de suprafața globului. Călătoria astronautică înseamnă omagierea cum se cuvine a instrumentelor și a o lăsa pe Mama să se ocupe de această dificilă treabă. Dar în privința zborului în atmosferă, era cu totul alta povestea. De data asta pilotul muncea mai mult decât mașina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
geologică în profunzime. Dacă această lume adăpostea cantități importante de metale, nu trebuiau neglijate. Influența lui Parker era la urma urmelor pozitivă. Compania își va reclama, firește, drepturile asupra unei asemenea descoperiri, aceasta fiind făcută cu echipamentul ei în timpul unei călătorii plătite de ea. Dar tot ar putea să se aleagă cu ceva. Deci, ocolul ăsta putea fi rentabil... Ploaia de praf le bătea în căști. ― Nu pot să văd la mai mult de trei metri, în toate direcțiile, mormăi Lambert
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
că în câteva minute coca lui Nostromo, va fi străpunsă. Aceasta însemna, în cel mai bun caz, etanșeizarea tuturor compartimentelor până la repararea stricăciunilor. Dar putea fi și mai rău. O mare parte din circuitele integrate și deosebit de delicate, care permiteau călătoria în hiperspațiu, era dispusă în interiorul cocăi. Dacă lichidul ar cădea din întâmplare pe acest loc, stricăciunile ar fi mult prea mari ca echipajul să poată să le dea de cap cu mijloacele proprii. Aceste circuite nu puteau fi separate decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
am încredere în nimeni. Este timpul, își zise el, să schimbăm subiectul. Până acum, Ash îi păruse competent, deși un pic jenat că făcea parte din acest echipaj. Dar nu putea fi vorba de prea multă intimitate și promiscuitate în călătoriile interplanetare, pe timpul cărora, din motive evidente, echipajele stăteau mai mult în hipersomn, cu excepția manevrelor de plecare și de sosire. Atâta timp cât Ash își făcea treaba corect, Dallas nu avea ce să-i reproșeze în legătură cu purtarea lui. Și în plus nu avusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
comanda un vechi remorcher și nu o navă de linie. Desigur că de aceea nu ceruse niciodată un alt post. În calitatea de căpitan de remorcher, își petrecea mai mult timp în hipersomn, visând și luându-și salariul la capătul călătoriei. În congelatoare nu se iau hotărâri. Curând, se liniști, curând fiecare va putea să-și regăsească în cutia personală confortul mult dorit. Acele vor înțepa carnea, somniferul va intra în vene și le va îngreuna creierul, vor pluti fericiți spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
prin navă acidul. Vietatea asta e mult mai mare decât forma "palmată". Dacă proiectează aceeași materie, ar putea să facă o gaură pe care va fi imposibil s-o astupăm. Știți cât de delicată este menținerea integrității cocăi în timpul unei călătorii la lumină-plus! Și nu mai pomenesc de fragilitatea circuitelor care se află în ea! ― Animal împuțit! mârâi Brett. Dacă n-o putem omorî, ce facem când dăm de ea? ― Oricum, zise Ripley, trebuie s-o urmărim, s-o prindem și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
după aceea, creatura nu va putea să se agațe de noi dacă suntem treji! ― Ce idee sublimă, îl luă peste picior Lambert. ― Da' ce are? ― Dispunem de patruzeci și opt de ore de provizii de aer în rezervoarele costumelor... iar călătoria până la pământ va dura zece luni, explică Ash. Dacă această creatură rezistă patruzeci și opt de ore, ne întoarcem de unde am plecat, dar fără două zile de oxigen. ― Hai! Cine are o idee mai bună? întrebă Lambert. O idee nemaipomenită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
roșie se stinse ușor. Atunci se întoarse spre cel din stânga. ― Pe acolo! Câteva rare tuburi de neon erau împrăștiate prin această secțiune a navei. Fâșii de întuneric restrângeau vederea în jurul lor, dându-le o senzație de sufocare cu toate că, antrenați pentru călătoria în spațiu, nu prea știau ce era claustrofobia.. Pașii lor răsunau pe puntea de metal, numai atunci când nu călcau în băltoacele de fluid, unsuroase și grețoase. ― Dallas ar trebui să ceară o inspecție, zise Parker dezgustat. O să trimită cel puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
de lucru, apoi, punea osul la treabă. Dovadă, tuburile electrice și aruncătoarele de flăcări. Pe de altă parte, monstrul îi răpise prietenul apropiat. Și cunoștea posibilitățile armei cel mai bine. ― Parker ți-ai dorit întotdeauna o primă substanțială la sfârșitul călătoriei, dacă-mi aduc bine aminte. ― Și? răspunse inginerul, neliniștit. ― Intră-n gaură. ― De ce eu? Dallas se gândi să-i înșire mai multe motive, dar preferă să se limiteze la cele mai simplu. ― Vreau neapărat să te văd cum îți câștigi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
care surîde nisipurilor la Ghizeh a cîștigat În vrajă după ce-a fost mutilată cu tunul. Și dacă revin la Oedip, Înseamnă că, de fapt, am și ales. Deosebirea dintre cei doi sfincși depășește În realitate faptul că unul interoga călătorii, iar altul Îi neliniștește prin tăcere. Mi se pare că aflăm aici un semn specific al celor două culturi. Cea egipteană are misterul sfincșilor săi impenetrabili surîzÎnd ideii de timp, În vreme ce cultura greacă se regăsește În orgoliul lui Oedip de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
despre cei vechi. CÎteodată mă simt și eu unul din acele spirite nordice care au urmărit fantomele Eladei pentru a se bucura de lumina luxuriantă ce scaldă ruinele. Și aici pe țărm pîndesc zilele Însorite cu o voluptate ce contrazice călătoriile polare visate În adolescență. Atunci nu-mi mai doresc nimic. Mă copleșește atîta soare și mă Învinge. Mă cuprinde o oboseală luminoasă și Îmi imaginez fericirea Într-un fel care să depindă de mine. Mi-e greu de aceea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
vieții. Lotofagii CÎnd Ulise a trecut prin locurile unde se aflau lotofagii, pe coasta africană a Mediteranei, aceștia le-au dat tovarășilor săi de drum să mănînce o plantă aducătoare de uitare, lotus. Membrii echipajului au uitat care era țelul călătoriei și a trebuit ca Ulise să le poruncească să părăsească În grabă țărmul lotofagilor. Această noapte care miroase a mare, a primăvară și a singurătate Îmi spune că soluțiile simple sînt și cele mai curajoase. Pentru adevăruri banale astăzi, au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
să lucreze ca apa care șiroiește din tavanul peșterilor calcaroase, mă modelează și poate mă schimbă fără știrea mea. Din unele puncte de vedere, chiar sînt altul acum. Mă uit și la acest Siva de fildeș, dansînd, adus dintr-o călătorie În India și nu pricep de ce l-am luat cu mine aici; În schimb, am lăsat acasă o Afrodită de gips, fără valoare estetică, la care țin Însă foarte mult și pe deasupra ar fi adecvată derivelor mele prin mitologia elină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
se dezice de Renaștere. Și mi se pare ciudată această preferință numai dacă mă gîndesc că, mai mult decît ruine, grecii ne-au lăsat o mare admirație pentru rigoare. Camus spune undeva ca avem nevoie de o patrie și de călătorii. CÎnd adaug, eu mă mulțumesc cu o patrie, Înseamnă că știu bine cît ma costă incertitudinea. Nelăsîndu-l pe Ulise să Întoarcă spatele Ithacăi, Homer l-a Împiedicat să se rostogolească În neant. Dealtfel, nu e unicul exemplu În care grecii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
spre ea, în ea, adânc, mai adânc, în lava toridă. „Nu te uita, nu mă privi“. Sughița, înăbușit, vindecată, în deșănțarea disperată a înlănțuirii care îl învia și îlsperia și îl vindeca. Încercase, cândva, despresurarea. Ira tocmai revenise dintr-o călătorie, lipsise și el din oraș o vreme, ea a fost bolnavă, el pleca în concediu,pretexte de a rări întâlnirile, de a încerca dezintoxicarea, desprinderea. Un amurg subțiat, otrăvit. Ploua torențial, mergea, somnambul, pe străzi, fără să știe încotro. N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
perfect, surd și mut la surpriză. — Mda, așa sunt ziariștii, cred că prind peștele cel mare. Cu Anul ăsta al nostru, au năvălit. Că s-a redus școlarizarea de la 10 la 8 ani, că nu există cluburi și stadioane și călătorii gratuite, ca în alte părți, că membrii noștri se adună seara în fața Asociației sau în curte. Ați văzut, e o curte imensă, clădirea asta a fost o mare casă boierească... Membrii umplu curtea în fiecare seară și bat cu picioarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
conectare, cot la cot, umăr la umăr. Buun, coborâm la Mihai Bravul, schimbăm traseul. De data asta, tramvaiul apare după numai o oră de așteptare și e gol, minune, utopia împlinită, în sfârșit. Dom’ Dominic capsează biletul. Un bilet, două călătorii: economie de hârtie. Economie, economie, avem nevoie de hârtie pentru afișe ziare instrucțiuni fișe statute, codurile Asociației Exemplare. Din stație, ia autobuzul până la fabrica de pâine. De acolo, călătorul se întoarce vreo sută de metri, cum scrie pe biletul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
în spatele meu. Un ogar elansat, lucios, rasă specială, scobindu-se tacticos în nas, dar urmărindu-mă. În fața magazinului SCAMPOLO, cunoașteți desigur prăvălia asta mereu în inventar, deci aici, în vecinătate, m-am oprit. Mă uitam în vitrină, când... Aproape de ținta călătoriei, dom’ Dominic se opri, într-adevăr, în dreptul magazinului SCAMPOLO. Surpriză, magazinul era deschis. O vânzătoare bondoacă și îmbujorată trona, aproape de ușă, cu o lungă țigară în gură. Dom’ Dominic rămase multă vreme în dreptul vitrinei, consultându-și, încordat, ceasul. Nu, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
București, Prăpădul Solobodei, roman, 1943, Iași, Avizuha, povestiri, 1945, București, Turmele, roman, 1946, București, Focurile, dramă, în colaborare cu Magda Isanos, 1945, București, Valea Hoților, roman, 1948, București, Negura, roman, vol. I‐II, 1949‐1950, București Împărăția soarelui, note de călătorie în China, 74 1955, București, Poarta furtunilor, povestiri, 1955, București, Inimi fierbinți, proză, 1956, București etc. MAMA I Aflat‐am pânʹși clipa și încotro a mers S‐ a risipit odată cu seara‐n univers, și trece prin noiane de sfere aurii
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
de care vorbește M. Brisson. Transa poetică ne îngăduie să atingem "unitatea infinită", nemărginirea făcută prezentă, momentul divin auto creator, conform viziunii lui Hölderlin; ea este "experiența unificatoare a veșniciei", scrie Paul Richard, comentând lirica lui Rimbaud. Experiența poetică este călătoria la capătul posibilului pentru om, suprema sa aventură existențială. Cea mai înaltă evaziune spre propriul său adevăr, spre propria-i autenticitate. Evaziunile metafizice ale filozofilor sunt elaborate, fabricate. Din acest motiv, ele apar schematice, artificiale. Schiller scria lui Goethe: "am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Euridice, moare mușcată de o viperă. Orfeu roagă pe Zeus să o readucă pe pământ, acesta se înduplecă, dar cu condiția să nu se uite la Euridice în timpul revenirii din infern. Dar Orfeu nu respectă consemnul, astfel că, spre sfârșitul călătoriei, întorcându-și privirile înapoi spre nimfă, aceasta moare a doua oară și pentru totdeauna. Acest lucru deoarece Euridice era muzică pură, cântul cel mai sublim al zeului. Iar muzica este incapabilă. O dezmărginire eterică. După pierderea Euridicei, Orfeu disprețuind carnalul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]