57,527 matches
-
o ieșire în aer liber după ce ai stat închis . Moartea e azi în fața mea, Aidoma mirosului de smirnă, Întocmai ca mireasma florilor de lotus, De parcă aș sta pe țărmurile voluptății. Moartea e azi în fața mea, Ca întoarcerea acasă după o călătorie... Moartea e azi în fața mea, Întocmai ca dorința de a-ți revedea iar casa După mulți ani trăiți în captivitate. Ghilgameș și Miorița reflectă concepții opuse despre moarte. În epopeea sumero-babiloniană pesimismul este total eroul, deși află nemurirea, o ratează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Ai mai mers, dar erai prea mică să poți ține minte. Acum hai la culcare, a fost o zi lungă și grea pentru tine. Viviana merse la culcare cu amintirile de peste zi în gând, mai ales cu gândul la viitoarea călătorie cu trenul, care tocmai îi fusese promisă. Ziua crucii Deși era liniște, micuței îi mai răsuna încă în auz cântecul religios cu care dascălul Bezedei încheiase slujba. Toată lumea spunea că dascălul cântă ca un heruvim; Angelina nu știa cum cântă
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
și aceleași răspunsuri blânde și pline de mister. Acestea sunt singurele amintiri despre bunicul său pe care prichindelul de altă dată le mai păstrează în memorie. Un an mai târziu avea să primească vestea că bunicul, ca și în prima călătorie, intrase în pădurea de umbre a celor care s-au săvârșit din viață. Și-i place să creadă că spiritul bunicului străbate codrii seculari în tovărășia străbunilor, în acel colț al Moldovei lui Ștefan cel Mare și Sfânt, codri care
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
ci Corigență la dragoste; apoi, autorul nu era Laurențiu Fulga, ci Dorel Dorian. Dar nimenea nu-i cere unui bun actor să fie și un istoriograf exact, nu?!... Într-un număr al României literare, se afirma că, Întors dintr-o călătorie În țări străine, Ioan T. Morar n-a văzut În țara sa un om zîmbind, o zi Întreagă. Nu cred. Eu, dimpotrivă, le-aș reproșa concetățenilor mei că...zîmbesc prea mult! Fiindcă nu au de ce, zău!... În Adevărul literar... din
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
Încercat. Oricum, sunt de acord că „cea mai mare problemă astăzi este pierderea dreptului la emoții”. Nu-nțeleg nici eu, ce fel de artă e aia care omite feelingul!? Alteori, marele pedagog și director de scenă pune, În cartea sa Călătorie fără sfîrșit ( editată de fundația Camil Petrescu), probleme care țin de viața extrascenică a artiștilor :” Este uimitor cît de mult se cheltuiește pe festivaluri și clădiri de teatru, și cît de puțin se alocă pentru un trai decent al actorilor
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
a... iubirii teatrului : ori, de asemenea lucrări, vom avea nevoie Întotdeauna... Ce mai spune interesant, marele regizor și pedagog? Că preferă termenul probe, În loc de studii, deoarece ” majoritatea termenilor teatrali sunt suprauzitați și e mai bine să ne inventăm termenii noștri” (Călătorie fără sfîrșit, p.46). Just! (deși, sincer vorbind, la un moment dat, dacă fiecare regizor inventează limbajul lui teoretic, s-ar putea să asistăm la o dificilă deslușire a Înțelesurilor conceptelor...). Altă idee valoroasă, pe care nu toți practicienii o
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
existat vremuri potrivite pentru un Shakespeare excentric, deschis lumii exterioare, societății cu toate jocurile de putere și politica ei. Acum a venit vremea pentru un altfel de Shakespeare - orientat spre interior, concentrat, absorbit de sine”(68). Și mai este În Călătorie fără sfîrșit un exemplu minunat, de căutare, În timpul repetițiilor :”...Actorii au venit imediat cu o soluție nouă: el și ea să cînte la pian, la patru mîini. Scena a devenit mai interesantă, dar de data asta Îi lipseau cutezanța și
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
meridianele. Dar, reiese clar din lucrare, conferindu-i și virtuți literare, celebritatea nu poate Îndepărta gîndurile sumbre ale lui Ionesco, angoasele, interogațiile fără răspuns, deruta mistică, incertitudinea identitară și cumplita spaimă de moarte (vizibile mai ales În Regele moare și Călătorie În lumea morților). Nu ne putem abține să nu cităm din nou, o confesiune a lui Cioran, revelatoare:„Eugen Îmi telefonează de două ori pe zi: dimineața Îmi promite că nu bea, seara e beat și-mi vorbește despre sinucidere
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
Ulmu: Toate trei. În proporții diferite. Visez un Hamlet fără text, dar și un Caragiale fără muzică. Imaginea Însă a devenit, În unele cazuri (Bob Wilson, spre exemplu; ori Afrim) tiranică, În compoziția reprezentației... Revista ComunIQue: Ce relații aveți cu călătoriile? Bogdan Ulmu: Diverse. Cineva (regretatul Bebe Costinaș) mă etichetase marele călător. Din păcate, se referea la faptul că am străbutut țara-n lung și lat. După 1990, am Început să cunosc și Europa. Mai am Însă mult de recuperat... Revista
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
general undeva în Bărăgan, între Ianca și Fetești. Alții se jurau că-i trimite Chirul ăla de-a rămas în Baltă de la colectivizare. Acela mai șopti, gâjâit, cuvinte hâțânate, vânturate parcă de ventilatorul-policandru de la protoierie, adus de părintele protopop din călătoria duhovnicească de la Kazan, pe la începutul anilor ’80. - Oferta mea rămâne valabilă încă trei zile. Apoi s-ar putea să mă rugați, cu lacrimi, dar va fi în zadar. Popa Băncilă îl urmări cum se îndreaptă spre ușa dinspre grefă. Mergea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
Markov; și-n loc de morcovi, un braț de albăstrele să-i țină parfumat, sicriul din alcov. Ce ziceți, fiindcă scrie bine, să îl iert și ca supliment, să-i pregătesc un desert? Felul în care existăm...și timpul O călătorie! Asta ne propune Vasilica Ilie odată cu acest volum... Dar ce înseamnă de fapt o călătorie, mai ales una lirică? Înseamnă, în primul rând, derelicțiunea, abandonul, fuga, și, mai apoi, întoarcerea în lumea ostilă, neîndurătoare, tot așa cum Ghilgameș se întoarce acasă
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
din alcov. Ce ziceți, fiindcă scrie bine, să îl iert și ca supliment, să-i pregătesc un desert? Felul în care existăm...și timpul O călătorie! Asta ne propune Vasilica Ilie odată cu acest volum... Dar ce înseamnă de fapt o călătorie, mai ales una lirică? Înseamnă, în primul rând, derelicțiunea, abandonul, fuga, și, mai apoi, întoarcerea în lumea ostilă, neîndurătoare, tot așa cum Ghilgameș se întoarce acasă, fără să se lase îngrozită de destinul care o sperie, de drumul existențial dramatic al
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
Doar nu ocupă spațiu aproape deloc și mor să-i port pentru cineva. Aranjez totul în geanta de voiaj scumpă pe care mi-am cumpărat-o la o lichidare de stoc de pe Oxford Street; s-a dovedit prea grea pentru călătoriile mele obișnuite - asta e problema cu majoritatea genților și valizelor din piele - dar o s-o pun în mașina lui Jake; nu trebuie s-o car eu și are avantajul că arată nemaipomenit de chic. După tot acest timp în care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
și caut primul meu mesaj de la Patrick. Ascult cum spune: „Bună, iubito!“ și-l șterg. Apoi următorul, apoi următorul; mă opresc pentru o clipă la al cincilea, care e acum primul: primul mesaj pe care mi l-a lăsat după călătoria aceea groaznică de la New York, când am plâns unul după altul două săptămâni, fiindcă știam că ne despărțim, dar nu aveam puterea să recunoaștem că ne despărțim. Vocea lui era întocmai ca acum. Învins, deprimat, trist. Spune că-i pare rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
netedă a oglinzii. Eram în gândurile Povestitorului! Nu vreau să plec, e prea frumos, Mitică! Adun în mine, ți le voi expune pe rând, experiența mea singulară a fost din dorința de a mă cunoaște, de a-mi verifica putința călătoriei într-o lume pe care o pot face doar cei lipsiți de lume, nu există niciun Autor, desigur l-am inventat pentru a-mi da mie însămi sprijin, da, Mitică, Brăila ta moare încet și sigur, răutatea oamenilor i-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
multe fotograme nedevelopate, sunt eu după gratii, și nu trebuie să vezi, nici faptul că eu am sub orașul interior un abis și sub el un altul. Numai eu le știu numărul, numai eu le știu ordinea și timpul de călătorie în fiecare. Tu nu trebuie să ai așa ceva. La mine toate sunt vii. Mă rup de poveste? Ruptura face parte din destinul meu. Dacă nu te iubeam, nu aș fi fost sechestrată ca element periculos care poate atenta la liniștea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
nostalgie și poluare, și sindromul de gară. Boală care nu a putut fi eradicată oricât efort s-a depus, candidații neadmiși la nicio facultate timp de 50 de ani acum tobă de cunoaștere a tuturor științelor lumii ca urmare a călătoriilor cu trenul, ratați care trăiau din mila călătorilor. Turiștii, care, după ce au băut apa de Dunăre, reveneau obsedant la Brăila, dar atunci se-mbolnăveau de munte, de tot ce nu includea cuvântul tren, fie albastre sau vișinii, potrivit sentimentelor pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
o aud, apoi o văd pe Mama. N-a fost așa. Mioara era singură în toată căsoaia de pe bulevardul Karl Marx 51. Gratiile dispăruseră odată cu Mama în invizibil. Sărută fiecare obiect în parte, de parcă atunci le vedea după o lungă călătorie. Cărarea se forma pe măsură ce înainta spre poartă. Când apăsă clanța, se materializă și strada. Un tramvai se țesu din noapte bucată cu bucată, întâi farurile, cabina vatmanului, apoi vagonul. Nu vedea încă roțile și șinele de sub el. Știa ce să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
târând în plase de pescuit furate de la lipoveni, elemente de recuzită din Rai, cu Îngeri dormind în paturile cu baldachin ale Zeilor plecați cu treburi, ci pentru că atrăgeam toate albinele orașului în jurul meu, fapt înduioșător pentru mine, dar supărător pentru călătorii robotizați de cenușiul muncii lor la fermele din Baldovinești, n-aveau niciun chef să le bâzâie ceva la cap, să-i stropească vreo picătură din canistrele în care bâltâcâiau lapte și miere, nectar și ambrozie sau Doamne ferește! să-i rănească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
într-un loc nestrăbătut de trenuri ori un tren cald pe linia 2, staționar. Hugo era mai sloi decât noi și mi-arată din priviri oglinzile reflectărilor. Deși era soare, trenurile spre viitor erau înconjurate de noapte, la ferestrele luminate călătorii păreau desenați. Fulger pe roți, Rapidul ne lipea de pământ cu o putere magnetică atât de mare, încât credeam că ne absoarbe în trena lungă a vidului creat. Trenul Intercity ne șterpelea și murdăria de sub unghii. Cele dinspre trecut veneau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
ajutor și câțiva erau suspicioși, dar era prea târziu ca să dezbatem problema cu puștile la ochi, căci cei dintâi au urcat în trenul care abia se târâia și își ocupau deja locurile pe banchetele compartimentelor. Vom avea timp destul în timpul călătoriei! Și chiar dacă nu erau din partea Leverifului, îi puteam dovedi cu ușurință, căci noi eram aproape cinci sute de oameni, iar ei, poate treizeci. Vagoanele se succedau și mereu intrau alții și alții. Eu am rămas în urmă să mă asigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
și își dădură seama că face legătura între toate locațiile CercG din lume. Îl setară pentru postul trei și se urcară. Acesta porni încet, dar în curând prinse viteză și avură senzația că picau în gol. Experimentară de-a lungul călătoriei niște forțe gravitaționale care îi făcu să mulțumească divinității că nu mâncaseră nimic recent. Ajunseră la destinație mai curând decât ar fi crezut. Nici nu apucară să se plictisească cum trebuie. Convoiul se opri subit și violent. Pășiră afară și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
distracții din lume, în două țări diferite. Sandusky, în SUA, și Blackpool, în Anglia. — Ei bine, ghici cine tocmai a plecat din oraș? zise Henry și apăsă butonul pentru e-mail. De la: Rob Bellarmino, INS Subiect: Răspuns automat „Plecat din oraș“, Călătorie. Voi fi plecat de la birou pentru următoarele două săptămâni. Dacă aveți nevoie de asistență urgentă, vă rog să mă contactați prin telefonul de la birou ... — Am sunat la biroul lui și, ghici? Bellarmino merge la Sandusky, Ohio... și apoi la Blackpool
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
mă ducă ea cu mașina acasă. Brad clipi des, auzind asta. Problema era că Brad Gordon era un idiot, dar nu-l putea concedia, reflectă Rick, în timp ce Lisa îl ducea acasă. Brad Gordon, un împătimit al surfului, al schiului, al călătoriilor, alcoolic în recuperare și nici măcar absolvent de colegiu, era nepotul lui Jack Watson, unul dintre investitorii principali ai lui BioGen. Jack Watson avusese întotdeauna grijă de Brad, avusese mereu grijă ca acesta să aibă o slujbă. Iar Brad intra tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Ceva mai puțină gălăgie, te rog! Tracy nu o auzi. Fu nevoită să se ducă la etaj, ca să îi repete. Când se întoarse, Henry era în camera de zi, învârtindu-se dintr-o parte în cealaltă. — Trebuie să fac o călătorie, zise el. — OK. Unde? — Trebuie să mă duc la Bethesda. — S-a întâmplat ceva la INS? Institutul Național de Sănătate era în Bethesda. Henry se ducea acolo de câteva ori pe an, pentru conferințe. — Da. El îl privi cum se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]