6,425 matches
-
era inima, ci plămânul. Prin plămâni omul era sau nu era fericit... Și doctorul ce spunea: "Nimic nou! Avem același suflu cavernos sus în stânga și opacitate la vârf. Precauțiuni mari! . . . Aer . . . Sobrietate . . . supraalimentație și... Leysins . . . Leysins!" Atâta spunea doctorul despre chinul lui cel mare. Maxențiu se propti și mai tare în mâini. Picioarele păreau a patina pe nisipul lunecos al covorului și biblioteca, în fața lui, era un orizont nestabil. Amețea. Se lăsă ușor într-un fotoliu. Nu se mai gândea nici
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
aceea asasinată într-o aventură neomenoasă, care refuzase să-1 vadă pentru că-1 iubea și-1 temea, și pe care nu vroise s-o mai vadă ... Și moarta aceea, așa cum o văzuse, cinci minute, el singur cu ea ... abia ieșită din chinurile brutale . . . sluțit și trist, oribil de trist și de sluțit... In sfârșit, acum acolo, catafalcul, biserica, corul, laolaltă, pe când în el se petrecea ceva neobicinuit. Un fel de fermentare și de dizolvare. Toate imaginile - el, Sia, ceilalți - compuse și descompuse
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
fără alcool îi era greu să trăiască. Îi era foarte greu“. Îl mai vedem pe scriitor mutat într-un sat, trăind printre păduri, parcă mai fericit. Filmul însă se termină, personajul din carte moare - „N-am știut că există asemenea chin pe lume și m-am chircit de durere; groasă, litera «u» mi s-a lăbărțat în ochi și a început să tremure“. Cel real va mai trăi o lună și un pic. Va muri la 52 de ani. „Regret elementul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
evadați capturați și alți răzvrătiți, a fost atîrnat de stîlp, cu mîinile legate la spate, preț de două ceasuri. Fiecare stîlp era păzit de cîte un soldat pentru ca nu cumva pedepsitul să recurgă la vreo Înșelăciune spre a-și ușura chinul. Toți deportații trebuiau să asiste ca să ia aminte. Cei mai mulți condamnați nu rezistau pînă la capăt, leșinau, dar erau aduși În simțiri cu o găleată sau mai multe de apă rece. Pauza era cronometrată și adăugată celor două ore, iar scripetele
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
nimic! Să nu creadă domnu’ că, dacă-i de la București, poate sudui unde și cînd Îi vine lui, Înțelesu-m-ați? Degeaba i-a explicat udemeristul că statuia Îl osîndise pe Gheorghe Doja, eroul poporului, ba Îl și omorîse În chinuri. Lucica declară că ea n-a trăit pe vremurile alea ca să vadă cu ochii ei cum a fost cu Doja, om bun, fără Îndoială, dar, În ziua de azi, nu numai orașele mari au dreptul să ridice statui, ci și
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
puține. Dacă ajungi pe Burano, este unul dintre cele două obiective de pe hartă: un muzeu și un wc. Sunt și plasate unul lângă altul. Distracție: să urmezi săgețile de pe asfalt și să te trezești, după un sfert de oră de chin, în fața unui lacăt. Soluție: mai scoți din buzunar 3,5 euro, mai cauți o cârciumă, îți mai iei o băutură și mergi acolo. Deplasare realizată cu sprijinul Institutului Cultural Român La început am crezut că nu am înțeles bine, că
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2198_a_3523]
-
Murim de la sine, în cazul în care renunțăm la efortul, la voința de a trăi. Dar nu trăim de la sine, în în condițiile simplului refuz al condiției noastre muritoare. Chiar și pentru adepții reîncarnării, ai vieților succesive, viața rămâne un chin. Pentru a trăi e nevoie de suferință, de frământări, de o luptă oarbă pentru te miri ce - căci bucuriile sunt pasagere iar moartea, în final, acoperă totul cu mantia ei. și totuși, numai în acest orizont al morții există devenirea
A doua oară unu by Ciprian Voloc () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92969]
-
despre întrebarea „noi ce ar trebui să facem?”. Ne putem împlini, destinul pământean, aflând ceea ce ne este dat să fim? Bine, dar cum, ținând cont că până și pentru a ne realiza natura avem nevoie de un minim efort, de chinul deliberat al devenirii? Vocea înțelepciunii ne spune că naturii proprii nu-i este proprie sforțarea și că, dimpotrivă, sforțarea este simptomul opoziției față de această natură. și atunci, cum putem înțelege efortul creator? El nu ar trebui să existe? Cu siguranță
A doua oară unu by Ciprian Voloc () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92969]
-
gest care-mi este permis să-l mai fac pentru tine!“ (Constantin Buligoanea) „Dragostea acestei nopți se curse vijelios, parcă la întrecere cu muritul clipelor sub apoteoza timpului. Un somn greu tăia peste ființele lor, și un respirat dur arăta chinul din interiorul trupurilor ostenite. Ea se trezi mai repede și plecă spre primele proceduri.“ (Marin Beșcucă) „[Două prietene discutând în liniștea locuinței, n.n.] — Cu atât mai mult, spuse Dana, cu cât la Voroneț nu poți să nu admiri geniul anonim
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
valoare, cea mai bună rămânând prima pe care a publicat-o, Fântâna iadului, 1971. După cum reiese din luările sale de atitudine, scriitorul are despre sine o părere mai bună decât criticii literari, cărora obișnuiește să le prevestească o moarte în chinuri (provocată de o boală cumplită) dacă nu-l laudă destul. Asumându-mi riscul, semnalez banalitățile dintr-un volum de cugetări, Râsul omului, Valman, Râmnicu Sărat, 2008, publicat în succesiunea volumului Râsul Demiurgului din 2002. Autorul este încântat de textul său
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
-i iubitei o carte de versuri de Emil Brumaru. DacA bun-gust nu e... „Dragostea acestei nopți se curse vijelios, parcă la întrecere cu muritul clipelor sub apoteoza timpului. Un somn greu tăia peste ființele lor, și un respirat dur arăta chinul din interiorul trupurilor ostenite. Ea se trezi mai repede și plecă spre primele proceduri.“ Frazele de mai sus au fost extrase din romanul Iubire din ruga durerii ( Abaddaba în colab. cu Casa de Presă și Editură Anotimp, col. „Romanul de
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
că în țara lui se trăiește mai frumos ca oriunde și că a pierdut foarte mult părăsind-o: „Acasă am găsit acum un frate, / Gospodărie, cu de toate plin; I-am povestit că nu-s adevărate / Poveștile, ce-aduc atâta chin. // Aflai că frații sunt în munci fruntașe, / Le-ndeplineau, dar fără de porunci, / Pe îndelete au clădit orașe, / Femeile avură alte munci.“ (Nemulțumitul) În plus, conducătorul României este accesibil și face dreptate: „În țara mea eu sunt stăpân pe toate / Și
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
Încredere - să n-ai Încredere În nimeni -, ce iei cu ei, cum să-i salvezi de bandiții de la fiscul federal, oribilul Serviciu de Venit. Și cum Îi lași mai departe... testamente! Astea sunt cele mai rele probleme În viață. Un chin Îngrozitor. Unchiul Sammler acum Înțelese pe de-a-ntregul cum stătea treaba. Nepotul său Gruner avea În cap un mare vas de sânge, defect din naștere, subțiat și dărâmat de o viață de pulsație. Un cheag se formase de la scurgeri. Toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
bună seamă - seleniții, oceanele lunare subterane și toate acele lucruri. În calitate de corespondent pentru periodice est-europene, am locuit În Anglia vreme de mulți ani. Woburn Square. A, a fost minunat. Dar Îmi cer iertare pentru fiica mea. Îmi pot imagina ușor chinul spiritual pe care trebuie să vi-l fi provocat. La femei sentimentul cel mai ascuțit al faptei rele pare a fi Într-un loc diferit. Caietul șade În fața mea chiar În acest moment. Este din carton verde ca marmura, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
i se descrie starea. Din moment ce pământul cu totul era acum un peron, un punct de Îmbarcare, te puteai gândi cu un minimum de teroare la plecat. Nu pentru a Înlătura teroarea altui om În locul lui (se gândea la Elya cu chinul de metal calibrat În gâtlej). Dar adesea se simțea aproape complet pe dinafară. Și totul trebuia să se schimbe curând. Oamenii aveaui să-și pună ceasurile după alți sori decât acesta. Sau timpul urma să dispară. Urma să nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
adică, de tata, care era, după cum am spus, profesor de franceză și matematici. Nici de casă sau de tovarășii de joacă. Când trebuiau să plece musafirii, făceam niște scene grozave. Eram un băiețel adeseori plângăcios. Orice despărțire era așa un chin emoțional că mă Îmbolnăveam. Probabil că simțeam separarea lăuntric până În adâncul moleculelor constitutive și tremuram din miliarde de nuclee. Hiperbolă? Poate, dragă domnule Sammler. Dar am fost convins de la Începutul cercetării mele În biofizica paturilor vasculare (nu te voi deranja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
Așa că am zis analize. Se numește domnișoara Angela? — Da, Angela. — A spus că preferă la subsol. Știa că o să-l duc acolo oricum. — Desigur. Fiind chirurg, Elya a știut. Fără Îndoială a știut că o operație nu avea rost, tot chinul acela de a-i pune un șurub În gât. Sammler Își scoase ochelarii. Ochii, unul din ei un glob stins, sub sprâncenele stufoase, priveau drept În ai doctorului Cosbie. Evident că nu avea rost. — Intervenția a fost corectă. A știut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
de grevă în Franța, care să mă ducă la Paris. Mă temeam că n-o să-mi ajungă doar câteva ore pentru a vedea orașul, dar imediat mi-am dat seama că, dacă te străduiești, în două-trei zile nu-i mare chin să călătorești la pas prin tot Luxemburg-ul. Adică prin toată țara. Chiar mi-am pus în gând ca nu cumva, furat de peisaj, să trec din neatenție granița. De altfel, grăitor pentru dimensiunile Marelui Ducat de Luxemburg e și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2188_a_3513]
-
la parter, unde se auzi zgomot de săbii și de mobilă răsturnată. În scurt timp, Însă, liniștea reveni. Abia atunci Ogodai se Întoarse spre căpitan, cu un rânjet de bucurie. - Nu e chiar atât de ușor... Vei muri, dar În chinuri. Iar fiul tău nu va putea face nimic, fiindcă nu va ști unde ești, iar drumul din Istanbul până În Balcani durează cel puțin trei săptămâni. Cineva urcă scările În grabă. Pe ușă intră unul din războinicii lui Ogodai. - Nici unul nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
mesaj al lui Vlad către măria sa Ștefan, oriunde ar fi el. Ștefan văzu că, Într-adevăr, În interiorul răvașului se afla o bucată de pergament cu pecetea vărului său. Îl deschise și, pentru prima oară după luni de durere și de chin, zâmbi. Mesajul era scris de mâna lui Vlad și În stilul lui caracteristic: Nu l-am văzut de mult pe Mahomed. Roagă-l să mă aștepte. * Formația Cuceritorilor avea un avans de aproape cinci sute de pași față de cea condusă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
recuperezi optsprezece ani din viață. Voiai să afli ce mă frământă. Și eu aș fi făcut la fel. - Serios? Ai fi făcut la fel? - Asta Încerc și acuma. Dar nu-mi reușește. La ce naiba te gândești? Scutește-mă de un chin și spune-mi sincer. - Sincer? - Absolut. - La plăcinte. Alexandru se stăpâni câteva clipe, dar apoi izbucni În hohote de râs. - La... la... plă... - Da. Ce e de râs? N-am mâncat plăcinte de la vârsta de cinci ani. Le făcea mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
să lase baltă școala și să rămână să muncească Într-o orezărie sau să dea o mână de ajutor la pescuit. Despre unii ca ei, Adam afla ori că le murise tatăl Înecat, ori că li se prăpădise mama În chinurile nașterii. Astfel, deveneau orfani. Pe insula lor părea Întru totul firesc să-i lipsească cuiva cel puțin unul din părinți. Într-o zi le-a venit un nou profesor, unul care Își făcuse studiile la Universiteit van Indonesie, un tânăr
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
bine dezvoltată, iar din pricina transpirației păreau unși cu ulei. Ochii Îi țineau larg deschiși, dar priveau În gol, iar unii dintre ei plângeau. Așa cum le dicta ritualul, căzuseră În transă. Nu se mai auzeau decât gemetele lor torturate, un copleșitor chin demonic. Margaret se hlizea. Karl era leoarcă de sudoare, iar Înfățișarea lui Începea să se apropie de a dansatorilor, În același timp goală de expresie și furioasă, ca a unui copil trezit brusc din somn. Ea ar fi vrut să
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
s-a întâmplat, de la primul și apoi de la al doilea rând de dinți, cu începutul școlii cu tot, cu jocul ei de bile și cu genunchii zdreliți, cu cele mai timpurii secrete mărturisite la spovedanie și, mai târziu, cu toate chinurile credinței, s-a transformat demult într-un morman de hârțoage vechi ce au dat naștere unui personaj care, abia așternut pe hârtie, nu a mai vrut să crească deloc, a început să spargă cu glasul său, cântând, tot ce era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
ziua ei de naștere, ori de Ziua Mamei? În orice caz, încă înainte de al Doilea Război Mondial îmi închipuiam că sunt în stare să-i dăruiesc mamei mele ceva deosebit, un articol de import. Stăteam multă vreme în fața vitrinelor, savuram chinurile alegerii, ezitam între un platou de cristal din magazinul Sternfeld și un fier de călcat electric. Până la urmă a fost obiectul de la Siemens, foarte frumos și ca formă, al cărui preț enorm mama l-a aflat în urma unui interogatoriu sever
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]