6,297 matches
-
dandy autentic din lume, George Brummell, și să anticipăm ce se va Întâmpla după aceea. Întâi, În Anglia. Suntem destul de aproape de cumpăna veacurilor, când În aer plutește schimbarea, când până și extravaganța Macaroni-lor, a Muscadinilor și a Frumoșilor intră În declin, istovită. Cu toate evenimentele care Îi agită istoria (războiul Împotriva colonilor din America, lupta dintre simpatizanții Revoluției Franceze și adepții Contrarevoluției, campaniile antinapoleoniene, reformele parlamentare, tensiunile sociale, dar și religioase), Anglia lui George al III-lea (1738-1820) pare obosită. Cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Între 1815 și 1816 sunt dislocate prin exil trei mari modele: Bonaparte, Brummell și Byron Însuși. Astfel că atunci când, descins din Paris În 1821, contele d’Orsay răsare la Londra spre a prelua ștafeta eleganței, dandysmul englez se află În declin. Cel puțin așa li se pare francezilor, În frunte cu Chateaubriand. Celebrele sale Memorii de dincolo de mormânt ne descriu o făptură ce nu pare a avea nimic În comun cu un dandy: „La 1822, un fashionable oferea privirii chipul cuiva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
pildă). Fără putință de tăgadă este Însă faptul că, spre 1840, dintre cele două mari modele - Byron și Chateaubriand - câștigă tot mai mulți adepți cel de-al doilea. Deși mai toți susțin că atât de contorsionatul dandysm se află În declin pe malurile Senei, dandy-i continuă să Împânzească saloanele, cafenelele, cluburile. Doar că nu sunt priviți cu mare simpatie. Ei se mai numesc spre 1830 și les Roués de la Régence. Les Roués... ar fi vicioșii, libertinii, corupții, cei care n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
masificat. În plus, dacă ar fi să reconsiderăm relația dandy-lui cu cohorta de valori burgheze, discuția ar suporta nuanțări. Întâi de toate, proprietatea. Dandy-ul nu trăiește precar, ca autenticii marginali (boemii și vagabonzii), decât, poate, În faza lui de declin (cazul tipic, se va vedea, e chiar Brummell). Fără ca majoritatea să dețină averi spectaculoase, genul de viață pe care dandy-i și-l asumă presupune o relativă bunăstare. Nu poți fi falit și În același timp să stai ore În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
teritoriile În care artiștii și mai ales scriitorii veacului al XIX-lea s-au refugiat pentru a subzista. În cele mai multe cazuri, până În vremurile despre care vorbim, scriitorul a fost stipendiatul nobilimii. Așadar, „parazit al unei clase parazite”2. În momentul declinului acesteia, nemaiputând fi protejat, Întreținut, plătit, scriitorul se vede retrimis brutal la condiția sa inițială, aceea de burghez care ar trebui să se conformeze principiului diriguitor al lumii din care provine: hărnicia strângătoare de bani („muncește și vei fi plătit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
contrazicându-și doctrina, oarecum prozaic și, implicit, futil, forța ostentației lui Baudelaire are valoarea unui jet revigorator, fie și numai pentru un deceniu. Deoarece, după 1867, anul morții sale, dandysmul „riguros și nobil” al Franței, crede Giuseppe Scaraffia, intră În declin, spre a se lăsa asociat unei curiozități estetice destul de limitate și ambigui. Între toate istoriile dandysmului, cea care acordă acestei noi etape un capitol distinct, consacrat cu precădere Franței, este des pomenita Masculin singulier... Acolo, În capitolul dedicat „gandinilor”, Marylène
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
romanul lui Dorian Gray (1890), piesele de teatru exercită asupra contemporanilor o seducție pe măsura autorului lor. Și totuși, ca mulți dandy celebri, ca eroii săi favoriți, Lucien de Rubempré și Julien Sorel, Oscar Wilde se stinge Într-un total declin. „Când eram tânăr, tovarășii mei cei mai dragi erau Lucien de Rubempré și Julien Sorel; Lucien s-a spânzurat, Julien a fost ghilotinat, iar eu am murit În Închisoare.” Sunt cuvintele unui bărbat târât În procese pentru corupere de minori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Îl ratează pe Brummell. Fără el, orice reuniune Își pierde din strălucire. Timp de 22 de ani Londra mondenă nu cunoaște alt reper: garanția succesului este, pentru un simplu participant sau pentru Întreaga societate, privirea aprobator-binevoitoare a lui Brummell. Începutul declinului financiar (din cauza pierderilor repetate la jocuri), ruptura cu prințul de Wales pot explica, dar numai până la un punct, stingerea superbului astru. Oboseala, plictisul, luxul de a fi arogant cu suveranul, disprețul afișat În public pentru acesta Îi atrag ura neostoită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
mințile rătăcite, o vede coborând scările pe ducesa de Devonshire și Îi face o reverență ca În vremile bune. Numai că ducesa e moartă demult. Regele de odinioară al saloanelor a ajuns „doar un maldăr de umori, o materie În declin, un bătrân senil și dezgustător, demn de mila călugărițelor și a celor din azil. Preotul Îl sfătuiește să se roage. «Încerc cu adevărat. Și a adăugat ceva care m-a făcut să mă Întreb dacă m-a Înțeles.» Fără Îndoială
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
află Însuși regele Angliei. Brummell ajunge un proscris și din cauza acestei supralicitări a siguranței de sine. Episoadele sunt copios relatate de Barbey În textul din antologia noastră. Suspendarea oricărui suport material, a protecției, ruina, exilul, mizeria, nebunia, moartea. Iată curba declinului unui bărbat care nu a știut unde să se oprească. Un alt exemplu, nu mai puțin tragic, ar fi Oscar Wilde, ale cărui excentricități sunt inițial acceptate cu Încântare. Provocările lui demonice stârnesc fiori de plăcere societății londoneze. Dar În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
În tendințele societății. Cert este faptul că societatea engleză e mai dornică de emoții decât de guinee și nu poți domina o societate decât Îmbrățișându-i pasiunile. În afara pierderilor la joc, se pare că a mai existat un motiv al declinului său: cearta cu prințul care-l iubise și fusese - ca să zicem așa - unic curtezan al relației lor. Regentul Începea să Îmbătrânească. Se Îngrășase, iar acest polip care atinge frumusețea și o ucide lent În Îmbrățișările sale moi Îl prinsese și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
și pâlpâie ori de câte ori Mademoiselle face patul să scârțâie, mișcându-se. Căci Încă o mai aud. Acum se aude foșnetul argintiu rostind „Suchard“; apoi hârș-hârș-hârș, un cuțit pentru fructe tăind foile publicației La Revue des Deux Mondes. Începe o perioadă de declin: citește Bourget. Nici un cuvânt de-al lui nu va supraviețui. Condamnarea se apropie. Sunt pradă disperării, luptându-mă să atrag somnul, deschizând ochii la fiecare câteva secunde pentru a controla licărirea tot mai firavă și Închipuindu-mi paradisul ca pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
la care să ne uităm toți după cină. Filmul s-a dovedit a fi Timpuri noi, ceea ce mi s-a părut a fi o alegere surprinzător de inspirată. Nu numai pentru că Lucy nu auzise nicidată de Chaplin (altă dovadă a declinului masiv al sistemului educațional american), dar acesta era filmul în care vagabondul vorbește pentru prima dată. Cuvintele sunt, poate, fără sens, dar sunetele ies în zbor din gura lui și m-am întrebat dacă secvența avea să trezească vreo vibrație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
buclele Încărcate de paiete, cu unghiile albastre stropite cu bronz, rochia ei roz cu volanul balansînd În jurul gleznei puternice, prinsă-n cataramele de metal ale sandalei din plastic maro, nu mai plutește În brațele distinsului Ghepard, irezistibil chiar și În declinul său. Ghepardul nu e nicăieri. Ghepardul nici n-a trecut vreodată pe aici. Ce plictiseală. Degeaba, pe aceste meleaguri nu se putea naște Lampedusa, nici măcar Cehov, pentru că I.L. Caragiale a consumat totul. De la o vreme mă gîndesc tot mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
înclinăm să credem că exagerările lui Nordau erau bine intenționate, autorul având un remarcabil control al obiectivității concepțiilor sale, dar că voit, prin exagerarea manifestărilor defectuase, a dorit să scoată în evidență pericolelele ce pot accentua și grăbi degenerare artei, declinul culturii și, inevitabil, al societății, al umanității. Cu toate acestea, analizând chiar și în manieră superficială manifestările cultural-artistice actuale, infestate de fenomenul anticultural kitsch, nu putem a ne abține să nu îi dăm dreptate. 2. KITSCH-UL - DIMENSIUNE ESTETICĂ POSTMODERNĂ
ARTĂ, DEGENERARE , KITSCH Arta holotropică, o reeducare a ”bunului simţ estetic'' by Edi APOSTU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/381_a_550]
-
că această replică i se păru prea teatrală, căci ținu să adauge, fără să deschidă ochii: — Nu trebuie să ne dăm prea multă importanță. Peste cinci secole, acest mic episod nici nu va exista pentru istoricul ce va scrie cronica declinului și prăbușirii Imperiului Britanic. Va avea de Înregistrat destule alte Întîmplări. Eu, dumneata și cu bietul Johns nu vom figura nici măcar Într-o notă de subsol. Va fi vorba doar de economie, de politică, de războaie... — Ce credeți că i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
sistemele economice și politice, judecățile estetice, ierarhiile sociale. Nici o putere omenească n-o poate stăvili - nici o altă putere decât apariția unei noi mutații metafizice. Nu se poate susține că mutațiile metafizice atacă În mod special societățile slăbite, aflate deja În declin. Când a apărut creștinismul, Imperiul roman era În apogeul puterii sale; perfect organizat, el domina lumea cunoscută; superioritatea sa tehnică și militară era absolută; cu toate astea, nu avea nici o șansă. Când a apărut știința modernă, creștinismul medieval constituia un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
de tranziție. Cu excepția câtorva precursori - precum, exemplu jalnic, propriii săi părinții -, generația precedentă stabilise o legătură foarte strânsă Între căsătorie, sexualitate și iubire. Extinderea progresivă a muncii salariate, dezvoltarea economică rapidă din anii 50 aveau să ducă Într-adevăr la declinul căsătoriei din interes - mai puțin la clasele, tot mai subțiri, pentru care noțiunea de patrimoniu păstra o importanță reală. Biserica catolică, dintotdeauna reticentă față de sexualitatea din afara căsătoriei, a Întâmpinat cu entuziasm această evoluție spre căsătoria din dragoste, mai conformă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
Personal, se masturba puțin; fantasmele care, pe vremea când era tânăr cercetător, Îl asaltaseră pe Minitel sau chiar sub chipul unor tinere femei reale (adesea reprezentante comerciale la mari laboratoare farmaceutice) Îl părăsiseră Încetul cu Încetul. Acum Își consuma liniștit declinul virilității cu masturbări anodine, pentru care catalogul 3 Suisses, completat ocazional cu un CD-ROM erotic de 79 de franci, se dovedea un suport mai mult decât suficient. Bruno În schimb - Michel era la curent - Își risipea anii vârstei adulte În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
să Înfierbânte. Bruno știu că a doua săptămână la Loc va fi foarte plăcută. Poate chiar se vor revedea, poate vor Îmbătrâni Împreună. Din când În când, ea Îi va dărui un scurt moment de fericire fizică, vor trăi amândoi declinul dorinței. Câțiva ani vor trece așa; apoi va fi sfârșitul, vor fi bătrâni; comedia amorului fizic va fi, pentru ei, Încheiată. În timp ce Christiane făcea un duș, Bruno studie formula cremei antisolare „cu micro-capsule pentru păstrarea prospețimii pielii” pe care-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
Era noapte acum; aproape toate luminile erau stinse. Era ultima noapte a weekendului din 15 august. Reveni În cameră, se așeză lângă Bruno; genunchii aproape li se atingeau. Putea fi Bruno considerat un individ? Putrezirea organelor sale Îi aparținea, iar declinul fizic și moartea le va cunoaște În nume propriu. Pe de altă parte, viziunea lui hedonistă despre viață, câmpul de forțe ce-i structurau conștiința și dorințele aparțineau Întregii sale generații. La fel cum pregătirea unui experiment și alegerea unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
târziu, ajunge să și-l facă fiecare - duce inevitabil la sinucidere. Astfel, este amuzant de notat că Deleuze și Debord, doi intelectuali respectați de la sfârșitul secolului, s-au sinucis fără vreun motiv precis, doar pentru că nu suportau perspectiva propriului lor declin fizic. Aceste sinucideri n-au provocat nici o mirare, nici un comentariu; În general, sinuciderile persoanelor În vârstă, de departe cele mai frecvente, ni se par astăzi absolut logice. Putem de asemeni nota, ca trăsătură simptomatică, reacția publicului la perspectiva unui atentat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
mai interesant și se pierde cu totul în el. # Toamna a avut dintotdeauna multe pe conștiință, mai ales când e resimțită de un om încă tânăr. Bătrânii se gândesc deja mereu la moarte, tinerii numai toamna, când are loc un declin general al plantelor și animalelor. Rainer spune că în nopțile de toamnă magia sa personală își desface aripile. Mai târziu, pisici sângerânde, în lanțuri, își ling de pe blana rănită un țipăt ce răzbate din șură. Asta e o poezie. Involuntar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
mașina lui personală pe care, de fapt, familia nu și‑o poate permite. Tatăl n‑are nici o bază materială, în schimb are principii și a fost deja condamnat o dată pentru faliment fraudulos. Îi vine foarte greu să se împace cu declinul său personal, care nu mai poate fi evitat, și își face iluzii din nimic. Se împacă însă foarte bine cu ideea că fiul său minor conduce fără carnet. Principalul e să aibă mașină, părere pe care o împărtășește și Rainer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
furturile de cabluri, vitale pentru semnalizarea semafoarelor sau funcționarea liniilor electrice, nu numai că s-au înmulțit, ci au devenit ceva aproape cotidian, că se cere insistent insolvența CFR Călători, că fosta CFR marfă, are o cotă de piață în declin și nu va trece mult și o vor cumpăra străinii pe nimic, că angajații sunt amenințați mereu cu șomajul, fie el chiar și „tehnic", că halele depourilor de locomotive, nu au mai fost încălzite din iarna lui 1989... Deci acum
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]