9,442 matches
-
cu o armă atât de periculoasă un autor contemplativ și pașnic și nu unul agresiv, nesăbuit, dornic de spectacol cu orice preț. Comedia existenței Pentru a ne bucura de frumusețea literară a cărții, trebuie să o citim ca pe o ficțiune. Să ne imaginăm că pe prima ei pagină stă scris: "Orice asemănare cu persoane și situații reale este pur întâmplătoare.". Dacă o citim astfel, descoperim repede o comedie a existenței plină de culoare și având un ritm îndrăcit. Grid Modorcea
O CARTE DE SCANDAL by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17120_a_18445]
-
de zădărnicie existențială, altul al lumii chemătoare, ispită a unei mirifice eliberări mereu promise și mereu temporizate. Nostalgia spectacolului universal apare potențată de incapacitatea ființei de-a se scufunda în fluxul acestuia, de a-l aborda altminteri decît ca o ficțiune ce conține în subtext dureroasa limită ontologică. Exclus de la festinul vieții, bardul e tentat mereu de a-l evoca în fastul său irezistibil, în poeme decorativ desfășurate aidoma unor cozi de păun, ca de pildă, acest monden-melancolic tablou vivant, ritmat
"Postmodernistul" Ion Vinea by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/11405_a_12730]
-
românului. Firesc. Mi-am depășit atribuțiile. Eu sînt spectatorul. Mărturisesc de la început că Saragosa - 66 de zile al lui Alexandru Dabija este minunat, este o desfătare spirituală. Toată montarea este ridicată pe un pilon fundamental: forță artei. Teatrul poate amestecă ficțiunea cu realitatea, secolele, religiile, are harul să te plimbe cu nonșalanta printr-o aventură a umanității, să te seducă prin extraordinarele sale mijloace, dar să te lase să cugeți și să judeci singur. Căci, pînă la urmă, ce devine românul
1001 de nopti în 66 de zile by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/17521_a_18846]
-
de "teatru-n teatru" mi se pare a fi și clou-ul mizanscenei. Interpretare deloc forțată și perfect justificabila prin esență acestei narațiuni foiletonistice, interpretare care cred că l-ar fi cucerit și pe enciclopedicul Potocki care și-a urcat ficțiunile în balon, a călătorit că un Icar deasupra Varșoviei, privind lumea de sus, cu detașarea pe care ți-o da distanță. Eu cred ca pe Dabija l-au fermecat deopotrivă povestea manuscrisului de la Saragosa și creatorul ei, un personaj în
1001 de nopti în 66 de zile by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/17521_a_18846]
-
circulat atunci, ele amestecau în conștiința cititorului, ca într-o oglindă halucinantă, realitatea imediată și lumile ficționale depărtate. Lectura se transforma în divinație înspăimântătoare a ceea ce s-ar putea petrece ori ar urma să se petreacă, după mișcările din apele ficțiunii. Dezvăluirile ce au urmat despre dictaturile și lagărele ce au împânzit continentele aproape că au depășit ororile pe care literatura le înfățișa cu mult timp înainte. De puțină vreme au început să apară romane ce trasează alte hărți ale terorii
Președinți și scriitori by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/6609_a_7934]
-
a Americii, altul despre ce înseamnă să fii președinte în Ucraina, iar al treilea, alegoric, ar putea fi plasat într-o țară din Africa, din America de Sud sau din Asia. Curtis Sittenfeld avertizează de la început: "Soția președintelui este o operă de ficțiune, inspirată, în linii mari, din viața primei doamne a Americii. Soțul ei și părinții lui, ca și anumiți membri importanți ai administrației sunt recognoscibili. Toate celelalte personaje ale romanului, ca și întâmplările legate de ele, sînt produsul imaginației autoarei.". Iar
Președinți și scriitori by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/6609_a_7934]
-
de Ceridwen Dovey, se deosebește radical de ambele: acțiunea se petrece într-o țară fără nume - Președintele a fost răpit, împreună cu oamenii care lucrează pentru el (bucătarul, bărbierul, portretistul), ținuți captivi de cel ce a condus lovitura de stat, Comandantul. Ficțiunea se citește ca alegorie a puterii, mai aproape de teatrul absurdului decât de proza realistă. În jurul celor doi deținători succesivi ai puterii se strâng sau se lărgesc, în cercuri, viețile lucrătorilor apropiați și ale apropiaților acestora - soția președintelui, soția portretistului, fiica
Președinți și scriitori by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/6609_a_7934]
-
ilustrează trei tipuri și trei vârste ale romanului: roman realist realizat prin formula unui amplu monolog ce reconstituie un destin, din care transpare puterea și lumea americană; narațiune rocambolescă, senzațională, cu întretăieri de planuri, mulțime de istorioare și personaje memorabile; ficțiune frizând absurdul, cu personaje desemnate prin profesia lor sau gradul de rudenie, prinse în plasa legăturilor de interese și de sânge. Scriitorul și cei din mintea lui Poate în loc de minte ar fi mai potrivit cuvântul imaginație, dar scriitorii proiectează în
Președinți și scriitori by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/6609_a_7934]
-
patru cărți au fost traduse în 2009, au apărut în urmă cu un an sau doi, așa că editurile și coordonatorii de colecții merită din plin felicitări pentru publicarea lor cu atâta promptitudine, Primele două au în comun proiectarea autorului în ficțiune ca scriitor: Jurnalul unui an prost de J.M. Coetzee și Rime despre viață și moarte de Amos Oz (ambele publicate în 2007). Celelalte două recurg la formula confesiunii ce dezvăluie experiențe esențiale pentru scriitor: alergarea ca alternativă, compensație, disciplină a
Președinți și scriitori by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/6609_a_7934]
-
și farmec ciudat, de candoare și bunătate", Plăcințica încarnează inocența și speranța, pe care Antoniu le exilase demult din sufletul său, înlocuindu-le cu patima autodeposedării și cu rutina mizeriei. Antoniu și Kawabata pune pe tapet, chiar dacă travestită sub hainele ficțiunii, o temă sensibilă de natură social-politică: problema cerșetorilor din România anului 2007, recent integrată în Uniunea Europeană. Psihologia maniheistă a mulțimii este redată în carte cu fidelitate de studiu sociologic: mesmerizare sau euroscepticism, indiferență și dispreț față de această categorie marginală care
"Poezia" ghetoului by Gabriela Gheorghișor () [Corola-journal/Journalistic/9202_a_10527]
-
continuă, pentru că deziluzionatul Antoniu mai păstrează totuși credința în împărăția cerurilor, unde își vede prietenul hârjonindu-se cu îngerii. Își asumă și își privește destinul de cloșard ca pe o cruce, ca pe o încercare a divinității, iar visul și ficțiunea (pe care acum o scrie, nemaiavând nici un ascultător) îl ajută să supraviețuiască mizeriei existențiale și morale din jur. Prin romanul Antoniu și Kawabata Iolanda Malamen se îndepărtează de experimentalismul prozelor sale poematice, construite pe principii muzicale sau plecând de la pictură
"Poezia" ghetoului by Gabriela Gheorghișor () [Corola-journal/Journalistic/9202_a_10527]
-
ale secolului XX un alt scriitor român avea o atât de întinsă arie de lecturi și acorda atâta atenție romanului care se scria în lumea întreagă și în propria literatură. Liviu Rebreanu citise romanele ce reînnoiau specia sau inovau arta ficțiunii ale marilor scriitori francezi (André Gide și Marcel Proust), englezi (John Galsworthy și Thomas Hardy, Charles Morgan, Aldous Huxley și Virginia Woolf), germani (Thomas Mann și Alfred Döblin), era la curent și cu ce se scria în Rusia sovietică. Preferința
„Dialog peste generații“ by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/7343_a_8668]
-
un lucrător, un închipuitor de romane. Iată! ŤRomanul este o proiecție în afară a trăirilor mele, organizate într-un cosmos nou.ť Ori, altfel: romanul e o lume nouă, născută din lumea subconștientului meu. Sau: romanul este o viață de ficțiune, izvorâtă dintr-o viață adevărată: a mea! Vezi, în definiție autorul e prezent. Nu-l pot înlătura! Și acestea sunt definițiile formulate de un autor de romane calificat drept obiectiv!" (pag. 82) Multe dintre subiectele propuse în interviuri se dovedesc
„Dialog peste generații“ by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/7343_a_8668]
-
Elaine Scarry e de fapt îndrăzneață și interesantă, pentru că o "intenționa lizare" a durerii are urmări importante la nivelul alcătuirii identitare. În Dreaming by the Book autoarea pornește de la o conexiune similară, de data aceasta între imaginație și literatura de ficțiune. Cum se face că, se întreabă Scarry, izbutim să ne închipuim în culori atît de vii diverse peisaje sau chipuri descrise de marii scriitori, precum Flaubert sau Dickens, cînd imaginația noastră e mai curînd modestă atunci cînd vrem să ne
Ipoteze ciudate by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/16600_a_17925]
-
gol" lipsit de orice suport, repere, înțelegere, în înapoiatul mediu autohton: "Lucrînd în această direcție, încerc (sau poate mă iluzionez) eliminarea, măcar în parte, a unui gol. Este, mai mult, un act de consecvență intelectuală. S-ar putea ca soarta ficțiunii teoretice să fie totuși compromisă pentru multă vreme, dacă nu definitiv, în cultura română. în ea domină, și de departe, poezia, imaginea, intuiția, gustul, nu reflexia teoretică sistematică, de altfel fără nici o tradiție la noi. Genurile predilecte sînt de ordin
Interogații critice by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10535_a_11860]
-
Povestea lui Orișicine, la fel de prompt cum fusese și Indignare și cu The Humbling (2009), titlul anunțat pentru 2010 fiind Nemesis - este declinul final, inexorabilul sfârșit, moartea urmată de descompunere. Cine este totuși Nathan Zuckerman? Venise pe lume ca personaj de ficțiune, ca invenția lui Peter Tarnopol, primul alter-ego al lui Philip Roth: în romanul Viața mea de bărbat (1973), Peter Tarnopol, autor de succes, considerat la cei 26 de ani ai lui băiatul de aur al literaturii americane (exact așa cum era
Instanța rămâne în pronunțare by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6584_a_7909]
-
împotrivește dezvăluirii postume. Uitarea i se pare preferabilă unei faime bazate nu pe meritele operei, ci pe specularea a ceea ce a fost senzațional sau sordid în biografia autorului: „Omul care-și supraveghease fiecare cuvințel, omul care născocise toată viața lui ficțiuni ajunge, după moarte, să fie ținut minte doar dintr-o istorisire ticluită despre el, josnicia ascunsă, specifică lui, fiind descoperită și descrisă cu o sinceritate, cu o limpezime, cu o siguranță de sine necruțătoare, cu serioasă preocupare pentru cele mai
Instanța rămâne în pronunțare by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6584_a_7909]
-
toleranță democratică în care ne-am trăit adolescența. Un timp istoric și social modelat de speranțe arzătoare și temeri difuze, un imaginar colectiv aflat în echilibru precar cu realul propriu-zis, apăsător sau neglijabil (prin injecție onirică), deformat și deformator. Plasticitatea ficțiunii se datorează, firește, celui care o scrie. Dar și contribuția realității autohtone e semnificativă. Lumea românească de azi oferă atâtea elemente de pitoresc, aspecte comice ori sumbre, evoluții spectaculoase la nivelul indivizilor și al societății. E suficientă o privire atentă
Daciada by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11207_a_12532]
-
nasul se deformaseră, dând la iveală o grimasă de teroare animalică. {i în mâini se cuibărise groaza. Inima îi bătea să-i sară din piept". Această groază în fața spiritului mortului o zugrăvește artistul Gauguin în capodopera Manao tupapau. Aici sesizăm ficțiunea în El Paraiso en la otra esquina. Llosa mărturisește că nu este o carte document, ci o ficțiune; firește că pentru scrierea ei s-a documentat enorm și chiar a stat mult timp în Franța mergând pe urmele celor doi
Un nou roman al lui Llosa by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/13884_a_15209]
-
îi bătea să-i sară din piept". Această groază în fața spiritului mortului o zugrăvește artistul Gauguin în capodopera Manao tupapau. Aici sesizăm ficțiunea în El Paraiso en la otra esquina. Llosa mărturisește că nu este o carte document, ci o ficțiune; firește că pentru scrierea ei s-a documentat enorm și chiar a stat mult timp în Franța mergând pe urmele celor doi protagoniști, dar sunt atâtea „goluri", mărturisește autorul, lipsesc atâtea evenimente din viața lor, încât a intervenit, plăsmuind și
Un nou roman al lui Llosa by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/13884_a_15209]
-
se alimentează, decît cu factorul care-i creează însăși rațiunea de-a exista: ,, Edificat în marginea operelor artistice, discursul critic își păstrează în fapt o largă libertate față de acestea, libertate mergînd pînă la evoluții independente de cele ale literaturii de ficțiune". Sîntem mai aproape de poziția lui Tudor Vianu, ce deriva, după cum am văzut, preocupările și metodele criticii din ,,imaginea omului în schimbare" pe care ne-o oferă producția literară. O evoluție ,,complet independentă" a discursului critic față de literatura de ficțiune (discurs
O analiză a fenomenului critic by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/15571_a_16896]
-
de ficțiune". Sîntem mai aproape de poziția lui Tudor Vianu, ce deriva, după cum am văzut, preocupările și metodele criticii din ,,imaginea omului în schimbare" pe care ne-o oferă producția literară. O evoluție ,,complet independentă" a discursului critic față de literatura de ficțiune (discurs care se aventurează uneori a o pune cu dispreț în paranteză, a o detesta precum o erezie!), chiar în cazul teoriei literare, așa cum se întîmplă cu ,,ideile critice" profesate de Adrian Marino, ni se pare o himeră. Nimeni nu
O analiză a fenomenului critic by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/15571_a_16896]
-
poarte pe umeri întreaga lor greutate existențială. Pentru a reveni, în final, la prima întrebare a acestui comentariu, nu pot să nu citez o confesiune a autorului mai mult decât elocventă pentru modul în care înțelege raportul dintre realitate și ficțiune, în existența sa socială și literară. "Am uneori impresia că personajele mele năvălesc în viața mea reală , așa cum vecinii uneori se insinuează în textele mele. Sărăcia fanteziei? Dar de ce trebuie să fie fantezia mai bogată? Nu ajunge să ștergem granița
Între două lumi by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/8678_a_10003]
-
socială și literară. "Am uneori impresia că personajele mele năvălesc în viața mea reală , așa cum vecinii uneori se insinuează în textele mele. Sărăcia fanteziei? Dar de ce trebuie să fie fantezia mai bogată? Nu ajunge să ștergem granița între realitate și ficțiune? Ciudat însă cum persoanele care devin personaje își pierd ceva din concretețea lor diurnă. Ca niște fotografii retușate, ce reușesc să compromită întru câtva și originalele. Au un aer de déja vu, ca niște pagini citite a doua oară, ca
Între două lumi by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/8678_a_10003]
-
era rege (în condițiile existenței unui regim paranoic, oricînd dispus să vadă în orice nuanță critică un atentat la propria-i legitimitate, slujit cu exces de zel de funcționari mai catolici decît papa, singura defulare publică era cea oferită de ficțiune, transformată adesea într-un joc de-a șoarecele și pisica între autor și cenzorii cărții sale), în explozia informațională și graba din societatea românească postcomunistă, prea puțini au mai găsit dispoziția să caute adevărul în parabole și metafore. Interesul publicului
Însemnări inutile by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/11025_a_12350]