5,330 matches
-
Intrînd în joacă, Vornic n-a mai găsit cale de întoarcere: trebuia să scrie reportaje, romane, piese cu tematică univocă. Trebuia să traducă din scriitorii maghiari care viețuiau la noi. Era obligat să conducă jurii ale teatrului sătesc el care habar n-avea de psihologia și nevoile țăranului! A arătat în lucrările lui nu puține! care-s binefacerile colectivizării. A fost premiat de multe ori și-a beneficiat de gratitudinea tovarășilor, care se minunau de convertirea fostului director general putred de
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
această din urmă publicație am apărut la rubrica Recorduri naționale. Mulți m-au sfătuit să anunț Guiness Bookul; n-am făcut-o nu numai că n-am avut dolarii pentru deplasarea experților, ci și pentru că ăia de-acolo, sînt convins, habar n-au ce-i minunatul șoric de porc, fraged, bine pîrlit și indispensabil votcii, murăturilor și șprițului de vin alb, sec, mult, rece și gratis... Pofte bune, hăpăitori vicioși! Un doctorat la Chișinău 2009. O colegă de la Universitate mă-ntreabă
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
ăștia!... Banii, țigările, băutura, mătăniile te-au scăpat! Azi puteam fi la priveghi! Și bine că n-ai lăsat-o să se dezbrace: probabil, sub bluză era doar... scheletul! Și făceai stop cardiac! Iar ochiul roșu însemna sete de sînge! Habar n-ai prin ce-ai trecut, băiete!... Rămăsesem perplex. Nu credem teoria, dar nici nu-mi venea s-o iau în glumă. Mai ales că dramaturgul vorbea cu o seriozitate care impunea un fel de respect! Ioane... sîntem oameni lucizi
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
siliți să joace pînă la capăt fără nea Cazimir, care a fost luat de Salvare, din culise. Tîrziu, după ce s-au demachiat, au pornit spre morgă să-și ia rămas bun de la colegul de suferință. Ei bine, medicii nu aveau habar de vreun actor adus seara la ei. Doar un cerșetor nenorocit avem acum în beci!" a explicat unul dintre ei. Și, brusc, artiștii au lăcrimat: căci minunatul lor coleg murise... în hainele unui cerșetor din piesă. Nu mai vorbesc de
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
musafir, hămăindu-l. Venerabilul poet, a băut liniștit o sticlă, a cerut să fie destupată încă una, apoi, pe la orele 2-3 din noapte, s-a săturat să fie lătrat de micuțul animal și a catadicsit să-i vorbească: Auzi, javră, habar n-ai să latri! Învață de la nenea Theodor! Și invitatul s-a pus pe... onomatopee: imita un fel de lătrat zgomotos, înfricoșător, care panica gazdele și consterna, pe bună dreptate, cîinele. Animalul, observînd că ceva nu e-n regulă, în
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
cinic vorbind, o inspirație providențială a Floricăi Ichim; un act de-o oportună și... nerepetabilă consemnare. Ca intervievat, Mugur avea același farmec dovedit ca practician. Volumul se citește pe nerăsuflate, deoarece teatrologul știe să întrebe și regizorul să răspundă. Tinerii habar n-au ce greu era să intri și să ieși, în deceniul șase, din singurul institut de teatru al țării! Studenții de azi ar face bine să afle că iluștrii lor înaintași au avut și probleme mult mai grave decît
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
ce nu cu mult timp înainte fusese proaspăt dat cu var, striat de pete verzui cu rămășițe de lipici solzos. Tarantule strivite la prima lor sosire? Sau ce altceva? Straniu, în orice caz, părea că nimeni n-ar fi avut habar sau că n-ar fi trebuit să bănuiască ceva despre acea Sectă a regelui. În schimb, atât el cât și ceilalalți tovarăși de călătorie se lămuriseră că și cei din satele învecinate știau de ravagiile făcute de tarantule, deși dinadins
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
și cu cartea pe care a citit-o Dochin - cea pe care a scris-o el - și pe care prezentatorul nu o știe, dar și cu cea care i-a parvenit acestuia din urmă și despre care Dochin nu are habar. Or, manuscrisul lui Dochin nu intenționează să le pună bețe În roate colaboratorilor reconvertiți, În timp ce acela al lui Céline este o adevărată bombă cu fitil pentru vechii săi complici. Expresia „mici Înțepături” este o formulă de compromis, În sens freudian
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
lucru serios și durabil: un cavou. Oricum, rămîne ceva de pe urma mea. Mai beți o țuică? (toarnă în pahare: pauză în care nimeni nu e în stare să intervină) Vera: Cumnate Ilie, să fiu a naibii dacă știu ce să spun. Habar n-am ce să spun. Mina: Bine, Ilie, dar mie nu mi-ai spus nimic niciodată despre povestea asta cu cavoul. Ilie: Nu ți-am spus pentru că nu m-ai fi înțeles, așa cum nici acum nu mă înțelegi. Mi-ai
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
nici o reacție de la ceilalți) Alex, mai bine lasă zdrăngăneala aia de muzică și pune ceva mai ca lumea. Sau mai bine să cîntăm noi. Ce zici, Mihai? Mihai: Ce să spun... uneori te supui majorității... Maria: Numai că tinerii ăștia habar n-au să cînte pentru o împrejurare ca asta. Un vals, un tango, o romanță, două, trei, nouă... Ai ceva? Ești obosit? Mihai: (reîntors din alt timp și alte gînduri) Ce? A, da... Poate... Maria: Și dacă ai fi, nu
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
și Gică... (din cort iese Octav; cu o ținută vestimentară ca a unuia care doarme în cort... se acomodează cu lumina... ) Pot să-ți spun atît; e cam pe la sfîrșitul lunii mai... orele... între dimineață și prînz... Octav: Ziua? Groparul: Habar n-am... Eu nu înțeleg de ce trebuie să știi ziua! Trei... cincisprezece... douăzeci și șapte... marți... vineri... Cu ce-ajută numărătoarea asta! Ia de-aici... un picior de găină... ți l-am păstrat... Hai ia-l și zi bogdaproste... Auzi
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
ar putea fi luni... Punem pariu? Octav: (după o clipă de concentrare) Nu mai pune, că-i marți... Groparul: De unde știi?! Octav: Nu pot să-ți spun... Groparul: Ei, fie și marți... Păi nu-s mai deștepte animalele ca noi! Habar n-au de marți..., de ce-i aia o săptămînă... o lună, un an... Trăiesc și atît. Fără să știe că-i tînără... că-i bătrînă... că o să moară... Bravo lor! Îți dai seama ce-ar însemna să țină minte zilele
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
fabricat în Turcia, livrat de o firmă olandeză și falsificat în România. Groparul: Să mă treci în cont. Octav: Lasă că pe asta o dau de sufletul lui... (groparul înțelege) Groparul: (după o pauză) Ce mai spune Ovidiu...? Octav: (paradă) Habar n-am...! Nu știu! Tace! E plecat... umblă prin rai, sau prin iad cu jumătatea mea după el... I-o fi greu, săracu'! Groparul: Și tu, al naibii, zburzi pe-aicea cu ce ți-a mai rămas... Octav: Și ce
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
aranjamente?! Gh. P. doi: Alea pe care le facem toți cînd nu ne convine să trăim cu jegu pe suflet...,. și-atunci facem șmecherii, giumbușlucuri, tumbe..., din care să cădem în picioare..., curați și cu somnul liniștit...! Gh. P. unu: Habar n-am ce vrei să spui... Gh. P. doi: Ei, uite că am să-ți stric puțin somnul! Fii atent; ții minte că într-o vreme se vorbea destul de mult despre o eventuală numire a ta ca director al teatrului
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
Păi dacă tot te plictisești de albume... În reviste porno nu-ți place să te uiți... pentru că ești pudic... Gh. P. unu: Și-atunci ai venit să-mi faci mie show-ul ăsta cu dosarele... Că tot e la modă... Habar n-avem ce e cu prezentul, și noi ne ocupăm de trecut... Istericale, zgomote, poftă de pumnale înfipte..., sînge, sînge, asta vrem... Gh. P. doi: Adică tu chiar crezi că putem înțelege ce e cu noi azi, fără să înțelegem
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
toate căile de descărcare a libidoului, cvadrilînd spațiul locuibil și locuit, Întronînd un "cîine" al democrației puternic și vigilent, instituind cultul muncii stahanoviste chiar dacă noi sîntem Înca destul de departe de el normînd tot ce se poate norma chiar dacă noi Înca habar n-avem, dar Începem să mirosim ce va să zică așa ceva. Acțiunea politică și socială este și ea supusă eticii dihotomice bine-rău, două titluri de rubrică sub care intră din ce În ce mai multă realitate. E rău să militezi, de pildă, pentru fumat; nu numai
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
curge) criticilor, niște oameni cum nu se poate mai disprețuiți astăzi În Franța, pentru trădarea lor prin trecerea de partea Sistemului, a mediei, a banilor, a imaginii. Așadar, scriitorul francez, Întrebat despre locul lui În literatura contemporană, va răspunde că habar n-are, că el Îi apreciază pe cîțiva prieteni care au norocul să fie publicați de către aceeași editură ca și el, nimic mai mult. Martin Page aparține Încă editurii Le Dilettante, nouă, În expansiune, care promovează o literatură soft, Amélie
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
stau la baza filozofiei moderne. Scrupulul purității genurilor nu contează aici, pentru că el aparține unei istorii literare retrospective. Literatura premodernă trebuie să fie studiată nu numai din unghi retoric, nu recreată Într-un spațiu muzeal pentru uzul unor spectatori care habar nu au de autentica ei „viață”, ci și repusă În contextul ei cultural. Dar, o dată cu secularizarea culturii și cu transformarea literaturii beletristice În avangarda oricărei mișcări revoluționare, fie la nivel politic (literatura națiunilor), fie la cel psihlogic și moral (literatura
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
el, uitând de perspicacitatea aprigului supraveghetor. Iunia e „prinsă la mijloc” între supravegherea anunțată de Nero și inocența lui Britannicus. Racine surprinde aici ambiguitatea situației în care se află o ființă supravegheată care se adresează unui partener ce n-are habar de dispozitivul al cărui „obiectiv” este: tânăra fată se vede silită să se prefacă, în timp ce noi, cei din sală, asistăm la cea mai sfâșietoare dovadă a acestei „duble gândiri” care reprezintă, după Orwell, specificul supravegherii totalitare. Iunia mimează indiferența față de
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
cea pedepsită: pironise ochii în televizor și ridicase între noi zidul înspăimântător al tăcerii... Recunoșteam o situație tipică de criză, dar calitățile mele de manager nu-mi erau de niciun folos: oricât mă frământam, nu găseam o soluție. Întâmplarea, soarta, habar n-am ce-a fost, dar în acele clipe de cumpănă știu că am aruncat privirea pe fereastră și ochii mi-au căzut pe blocul vecin. Trei etaje mai jos și circa 15 metri mai la dreapta vedeam o încăpere
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
2. human resources" Să vă spun câte ceva și despre negustorii din spatele tarabelor, cu care, vă asigur, veți avea multe de tras. Aceștia sunt ființe simple, cu CV modest* și fără pregătire în business. Nu au nicio noțiune de managementul vânzărilor, habar n-au cu ce se mănâncă un cash flow, n-au în echipă măcar un merchandiser profesionist și nu sunt în stare să trimită o amărâtă de ofertă pe e-mail. Sunt negociatori inflexibili, care iau decizii fără să se consulte
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
băbuțele țipau la vânzător că ele au pensie de o sută de lei, că e bișnițar, că de ce sunt cartofii ăia păroși de cinci ori mai scumpi ca în altă parte? Aici mă simt datoare să deschid o paranteză: bătrânele habar n-aveau ce-i ăla kiwi. Au și gospodinele mari lacunele lor, nici măcar ele nu-s perfecte... Am ținut partea bătrânelor, le-am ademenit doi metri mai încolo și am atacat. Îmi stabilisem un target ambițios, așa că am pomenit ciorba
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
era după aceea... Acasă ajunsesem să nu mai pun gura pe nimic; numărul opt, care încă mai învăța pentru masterat și doar seara putea veni în vizită, credea că sunt la dietă și nu înțelegea de ce, că eram chiar bine. Habar n-avea ce bunătăți mă așteptau acasă la numărul șapte; îi ziceam să nu mă caute câteva zile că am o delegație și mă refugiam în templul bucatelor alese; cum intram pe ușă, dădeam iama în frigider; el, ca toți
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
prea tare; în fiecare seară le făceam ceva bun de mâncare, dar ei mă refuzau politicos: „Nu ne e foame, șefa“; se uitau cumva cu teamă la mâncare, de parcă era prea puțină și nu ne-ar fi ajuns și nouă; habar n-aveau că eu mâncam acasă la numărul șase, de gătit, găteam doar pentru musafiri... Una peste alta, pentru niște oameni simpli erau chiar binecrescuți. La câteva minute după aceste refuzuri mă uitam peste gard și vedeam că, odată ajunși
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
voie, mami?“, „Pot să intru, mami?“, dar și când începea făcea prăpăd; pe cât de nevolnic fusese înainte, pe atât de încrâncenat mă iubea acum: în cadență de mitralieră, trăgea neobosit rafală după rafală... Diploma de masterat, căratul găleții de gunoi, habar n-am ce-i provocase această schimbare radicală, dar știu că devenise în sfârșit ceea ce-mi doream: un polițist cu „p“ mare. Dacă n-ar fi fost însurat... 7.3. petele de pe hainetc "7.3. petele de pe haine" Oricât
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]