8,226 matches
-
greu, nemișcat. Nu bătea nici un vânt care să-l împrăștie, așa cum se întâmpla de obicei. Stăruia așa în aer și îți intra în nas. M-am așezat pe o buturugă și-am cules câteva dintre micile florile și le-am mirosit, dar nu mi-am putut da seama de diferența dintre mirosul lor și cel din aer. Lumina lunii se reflecta pe caprifoi, pe mine și pe camionul lui Clyde. M-am uitat încolo, dar tanti Mae și Clyde nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
să ne mutăm noi la deal și asta era acum opt ani, când am mers în clasa doamnei Watkins pentru prima oară. Am stat pe buștean și m-am uitat la lună, iar apoi la camionul lui Clyde, am mai mirosit și caprifoiul și m-am simțit cum nu m-am mai simțit niciodată în viața mea. Aerul cald mă înconjura, dulce și liniștit. Era atât de liniște și de întuneric în camionul lui Clyde. Clyde făcea ceva ce eu nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
care o avea tot timpul când se enerva. Clyde a pornit în cele din urmă. L-am privit îndepărtându-se cu vioara sărind de acolo colo în remorcă. Am luat-o în sus pe cărare. Caprifoii, a zis tanti Mae, miros mult mai bine decât respirația lui Clyde. Nu am zis nimic fiindcă nu știam ce se răspunde la așa ceva. Am mai mers puțin și m-am uitat în jos la câteva dintre casele unde știam că se dau petreceri de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
că se duceau mereu sâmbetele, apoi mergeau la han să bea și să danseze. Când i-am văzut, mi-am dorit să fi avut o mașină, ca să mergem și noi acolo. Toată lumea zicea că era distractiv. Era cald înăuntru, și mirosea ca de obicei. Ventilatoarele vechi pe care le aveau făceau atâta zgomot, că uneori nu puteai să auzi vocile actorilor. Copiii mici stăteau în față, pe primele două rânduri, la vreun metru de ecran, și până atunci nu îi luasem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
în care strălucea luna prin locurile unde ar fi trebuit să fie uși și felul cum urmau să arate în puțină vreme cu oameni care să le locuiască și să le iubească. Am stat pe treptele uneia dintre căsuțe. Totul mirosea a pin proaspăt tăiat și a pădure și tencuială, mirosul ăla ciudat și sec de tencuială care ai impresia că o să te sufoce. Tăiaseră aproape toți pinii pe acolo și cioturile maro se ițeau pe lângă noi și pieptănau vântul care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
noi ceva de la onorabilul, că nu strică. Atît mi-a fost. Nu te mișca. Mor...mor... fii fericit... scăpați-mă. Halal să-ți fie! Se vede că ai bună protecție. Nu dispera, tînărule. Nu striga, că amețesc. Rămîneți la post! Miroși a rom. Asta este mirosul meu naturel. Ia fii bună și te-astîmpără. Bei un cafe proaspăt? Să-ți fac un gingirlic? Nu, mersi. Numai un rînd. Aș! Ale Gutte Dinge... Două ș-un sfert. Nu mă-nebuni că amețesc. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
pare și mie. Ce altceva mi-au făcut ei la viața lor decât să se sacrifice? Or tocmai asta-i grozăvia care-mi depășește puterea de înțelegere - până-n ziua de azi, doctore! Acum mă pregătesc sufletește pentru repriza de șușoteli. Miroase de la o poștă a șușoteală. Suntem pe cale să discutăm despre migrenele lui taică-meu. — Alex, n-a avut el azi toată ziua o migrenă de aproape că nu mai vedea de durere? Face o pauză ca să se asigure că el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
mai aproape de ea, cât să prind în nări pudra cu care s-a dat după baie - și ca să văd mai bine elasticul complicat al portjartierului de care îndată vor fi prinși ciorapii (cu surle și trâmbițe, fără doar și poate). Miros uleiul cu care a lustruit cele patru picioare ale patului cu tăblii de mahon, unde doarme ea cu un bărbat care locuiește la noi noaptea și duminica după-amiază. Cică ar fi taică-meu. Pe buricele degetelor, deși mi-a spălat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
a scos din buzunar un plic cu cinci bancnote de douăzeci de dolari. Și toanta, speriata aia de Alice Dembosky l-a luat. Iar, prin asta, n-a făcut decât să demonstreze ceea ce toată lumea, cu excepția lui Heshie (și a mea), mirosise de la bun început despre pulaneză: că planul ei era să-l ia pe Heshie de bărbat pentru banii lui taică-său, după care urma să-i distrugă viața. Când Heshie s-a prăpădit în război, singurul lucru care le venea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
evreice drăguțe și fac copii, și cumpără case și (vorba lui taică-meu) prind rădăcini, în timp ce toți ceilalți fii duc mai departe numele de familie, el nu face decât să vâneze pizde! Și, pe deasupra, pizde de șikse! Le fugărește, le miroase, le lipăie, le ștupuie, dar, în primul rând, se gândește la ele. Ziua și noaptea, la lucru și pe stradă - la treizeci și trei de ani, încă umblă hai-hui pe străzi, cu ochii ieșindu-i din cap ca la melci. E de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
în seara următoare, la cină, ne-am ațâțat unul pe altul - exact ca în primele zile ale legăturii noastre, Maimuța s-a retras la un moment dat la toaleta damelor și s-a întors la masă cu un deget ce mirosea a zambilică, deget pe care l-am dus la nas, să-l adulmec, și pe care l-am sărutat în timp ce ni se servea felul doi - iar după câteva păhărele de coniac băute la Doney’s, am cules-o pe Lina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
însoțită de titlul de pe urma căruia familia mea nu-și va mai reveni în veci: FIUL UNUI AGENT DE ASIGURĂRI ÎȘI AFLĂ MOARTEA ÎNTR-O SĂRITURĂ. În timp ce eu unul îngheț în igluul meu, Mandel fierbe în suc propriu - și și-o miroase. Mirosul unui trup de negru mă umple de compasiune, de „proză poetică“ - cu Mandel sunt mai puțin indulgent; „îmi face greață“ (cum zice și maică-mea vorbind despre el), ceea ce nu vrea să-nsemne că el ar fi, în ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
Aunt Jenny revărsându-se din radioul de la bucătărie și să adulmeci aburii supei de roșii care e pusă la încălzit pe aragaz? Ce poate fi mai grozav decât o pijama proaspăt spălată și călcată în orice anotimp și un dormitor mirosind a mobilă lăcuită? Cum mi-ar plăcea să-mi țin în sertar chiloții înnegriți de jeg și aruncați claie peste grămadă, ca ai lui Smolka? Ei bine, nu mi-ar plăcea. Cum mi-ar plăcea să umblu cu ciorapii găuriți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
sun - să-ți zic că te iubesc. Am fost coerentă? — Sigur că da. — Că, de fapt, așa și vreau să fiu: tare coerentă. Ah, Păsuleț, te-ador. În clipa asta, în orice caz. Hei, urmă ea în șoaptă, vrei să miroși ceva - ceva năucitor? Se uită în jur, să fie sigură că nu-i nici o chelneriță prin preajmă, apoi se aplecă în față, băgându-și mâinile sub fața de masă, ca și cum ar fi vrut să-și îndrepte un ciorap. Peste o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
visurile simple ale cartierului! — Mă duc la teren, strig eu în bucătărie, cu carne roz de somon afumat printre dinți, de zici că-i fir lângă fir de mătase dentară; mă ducă la teren, mamă, strig eu dând cu pumnul mirosind a crap în mănușa de baseball; mă-ntorc pe la unu... Ia stai puțin. La ce oră? Unde? — La teren, răcnesc eu din toți rărunchii - sunt foarte tare la urlete când e vorba să mă fac auzit, e ca și cum aș fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
bărbații ăia! Vreau să cresc mare, să fiu și eu ca ei! Să mă duc acasă la prânzul de duminică la ora unu, cu șosetele îmbibate de sudoare și împuțite după douăzeci și una de runde de softball, cu lenjeria de corp mirosind a transpirație de sportiv, cu mușchii brațului zvâcnindu-mi discret de-atâtea aruncări superbe și razante cu care toată dimineața am ținut în frâu alergătorii de pe culoarele dintre baze: da, cu părul vâlvoi, cu zgură printre dinți, cu picioarele cuprinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
trei ani. Învățam că lucrurile se-ntâmplă independent de eforturile tale impetuoase, că toate strategiile, tenacitatea, ingeniozitatea și vigoarea pot să nu însemne nimic sau să nu te ducă nicăieri. Începeam să simt în nări cât de neplăcut poate să miroasă viața. O tânără pe care am cunoscut-o la două luni după întoarcerea mea la Chicago mi-a completat educația la acest capitol cu o răzbunare. La drept vorbind, se cuvine să adaug că unul dintre motivele pentru care mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
femei ca ea și de idilele lor sordide - o telenovelă nesfârșită, cu tot cortegiul de episoade invadând cu damfurile lor scările blocurilor, palierele, bucătăriile și băile apartamentelor proletare. Se vedea prizonier fără scăpare în telenovela aia, în pofida împotrivirii dezgustate, deh, miroase, pute, asta e, unde să te duci când n-ai fost niciodată nicăieri? Ce pretenții să mai ai la ăsta mic, dacă mă-sa n-a catadicsit să-l învețe la oală? Și după ce au început să scârțâie rău de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
că nu ne-am cunoscut mai demult; și-n timp ar fi vrut să se extindă, păstrând însă și-n intimitate același mod de adresare, care să-i pună la adăpost de bârfele sângeroase ale colegilor, care doar să fi mirosit ceva și și-ar fi aprins paie-n cap, domnu’ Ogrinjan, nu-mi spune mie de jigodiile astea, mă rog, se cunoșteau de șapte ani totuși, de când el venise în școală și o găsise aici, deși ea vorbea de alt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
și amușină, adulmecă și dă târcoale ca un câine printr-o casă străină în care ar vrea să se pripășească o vreme, ca și cum nici el n-ar fi de pe-aici, din lumea asta; parcă ar vrea să ghicească, să miroasă, înainte să i se spună... În vremea din urmă, Mugurel o învinovățea smiorcăindu-se-n draci că o spune lui tataie, nu doar pentru că-l ținea fără lumină și mai mult nemâncat, ci și pentru Petrișor; cine a pus-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
cu călători se hurducă zgomotos pe șine. Automobile, birje și camioane militare curg în ambele sensuri într-un du-te-vino permanent, dominat de claxoanele șoferilor grăbiți. Strecurându-se cu abilitate prin aglomerația străzii, mici vânzători de ziare agită grăbiți cotidiane care miros încă a cerneală tipografică. "Ediție specială! ... specialăăă! Comunicatele Marelui Stat Major privind situația frontului!". Într-o cadență perfectă, prin fața lui trece un pluton de infanteriști nemți, echipați cu ranițe în spinare, condus de un Feldwebel 6 mic de statură, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
sigură de asta, stimată doamnă. Rămași singuri, cei doi ies pe terasă unde se așează comod în fotoliile de răchită ce încadrează măsuța joasă, rotundă. În grădina imensă trandafirii sunt tunși și acoperiți cu grijă, iar pământul curat, proaspăt săpat, miroase a reavăn, ca după ploaie. Totuși, aerul trist persistă datorită lipsei bucuriei florilor din cauza iernii abia terminate. Sub umbrarul de lemn, acoperit cu venele noduroase ale iederii, se vede o bancă așezată acolo pentru tihna siestei în după amiezile călduroase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
fată brunetă și prietenul ei, două bătrânele simpatice, cu numeroase pachete de cumpărături frumos ambalate, iar în spatele lor, un ofițer german aparținând vreunei Panzer Division 67 ce conversează animat cu o blondă atletică, echipată în uniforma personalului feminin din Luftwaffe. Miroase plăcut a mentă și esență de vanilie. De la un radio pus în surdină, ritmurile unui blues se insinuează printre scaunele cu spătar de paie și măsuțele rotunde de marmură. Două fete agreabile se mișcă silențios, servind diverse siropuri sau citronade
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
echipelor deja aflate acolo. Multe dintre ele nu mai făceau față, copleșite de numărul mare al morților și răniților. Străbat străzile în flăcări, croindu-și cu greutate drum prin marea de ruine. Din loc în loc, țâșnesc jeturi înalte de apă. Miroase a moloz încins și a latrină. Peste tot mișună oameni, pe jumătate dezbrăcați, mulți dintre ei încă șocați, bâiguind cuvinte fără rost. Unul dintre aceste spectre vii se apropie de Marius. Doar când ajunge lângă el își dă seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
încheietura pumnului lui Marius și privește ceasul de la mână. Notează ceva în fișa aflată la capătul patului. În zgomot de vase, un căruț greu rulează afară pe coridor. Probabil că este ora mesei, gândește Marius. Micul dejun se pare, deoarece miroase plăcut a ceai și pesmeți prăjiți. Unde mă aflu? Fata îi zâmbește cu blândețe. Are o față bucălată, rozie, plină de candoare. Părul negru, strâns într-un coc sobru, e acoperit cu o bonetă albă, scrobită. Pe mâini bune. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]