6,679 matches
-
strada următoare - și ei testau alte geamuri cu bocancii. Hotărând prevăzător să o iau pe alt drum, tocmai eram pe cale să mă întorc când am auzit o voce pe care am recunoscut-o pe jumătate. — Ieșiți afară de aici, evrei nenorociți, urlă tânărul. Era Heinrich, fiul în vârstă de 14 ani al lui Bruno Stahlecker, îmbrăcat în uniforma Tineretului Hitlerist motorizat. L-am zărit chiar în timp ce azvârlea un pietroi într-o altă vitrină. Râse încântat de propria-i îndemânare și zise: — Evrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
roșiatică, încetul cu încetul îți pierdeai cunoștința. Șoseaua era aglomerată, ambulanța a sosit cu întârziere. Tu nu te mai grăbeai. Nemișcată în jacheta ta de blană, erai ca o pasăre fără vânt. Apoi s-au năpustit în trafic cu sirena urlând. Mașinile s-au strâns lângă parapet, au intrat pe trotuarul de pe malul apei, în timp ce sticla cu ser fiziologic dansa deasupra capului tău, iar o mână strângea ritmic balonul albastru ca să-ți pompeze aer în plămâni. La urgență, medicul reanimator care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
Mi-au spus... Ce ți-au spus? Că cineva din familia mea a avut un accident... am în mână biletul de întoarcere. — Da. — E Angela? — Da. — Ce are? A căzut cu scuterul, acum o operează. — Operează ce? — Creierul. Nu plânge, urlă în receptor ca și cum cineva ar rupe-o în bucăți. Urletul încetează bruc și se aude din nou vocea ei înăbușită, falsă. — Ești în spital? — Da. — Ce-au spus? Ce spun? — Au încredere, da... Dar tu? Tu ce spui? — Eu spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
în priviri, când simți că nu vei reuși și catafalcul acela de cearșafuri verzi își arată chipul său cel mai crud: sub lințoliul de pânză se află un om care pleacă. Aud bipul de alarmă al monitorului. Tensiunea scade. Alfredo urlă: — Repede! Este în stop!, și masca i-a alunecat pe bărbie. Alerg spre tine, spre inima ta. Ghearele mele de tată se reped spre toracele tău, apasă, o dată, încă o dată. Ascultă furia mâinilor mele, Angela, spune-mi că mai sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
niciodată pe nimeni. O iubesc ca un cerșetor, ca un lup, ca o urzică. O iubesc ca o tăietură în sticlă. O iubesc pentru că n-o iubesc decât pe ea, oasele ei, mirosul ei de femeie săracă. Și vreau să urlu la toată apa aceea că nu va reuși să o ia cu ea într-unul din pârâiașele care se scurg pe pavajul pustiu. — Vreau să fiu cu tine. Mă privește cu niște ochi pe care apa pare să-i fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
pe Ponko și Brigd, care aveau să danseze împreună sărbătoarea Sfântului Tadeu, Brigd care avea să cârpească mănușile de lână ale lui Ponko, Ponko care avea să-i dăruiască lui Brigd un jder prins cu capcana mea. - Lasă fotografia! - a urlat Ponko și mi-a apucat ambele brațe cu degete de fier. - Las-o! Acum! „Ca să-ți amintești de Zwida Ozkart“, am avut timp să citesc pe fotografie. - Cine e Zwida Ozkart? - am întrebat, și un pumn m-a izbit în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
dar încă nu se știa pentru cine - o mare de oameni se replia spre oraș pe Podul de Fier. Țărănci cu coșuri pe cap, de unde se ițea câte o gâscă, porci înnebuniți, care scăpau printre picioarele mulțimii, urmăriți de băieți urlând (speranța de a salva ceva de la rechizițiile militare împingea familiile de la țară să împrăștie pe cât posibil copiii și animalele, trimițându-le care-ncotro), soldați pe jos sau călări, care dezertau de la unitățile lor, sau încercau să ajungă din urmă grosul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
în viața ta! — De ce niciodată? Ce ne-ar putea împiedica? protestez eu. Eu sunt bărbat și ea este femeie... dacă destinul vrea să ne plăcem, nu azi, cândva, cine știe, de ce n-aș putea s-o cer de nevastă? — Nenorocire! urlă Anacleta. Nu se poate! E de negândit, înțelegi? „Atunci e sora mea? mă întreb. Ce mai așteaptă, ca să admită că e mama mea?“ și-i spun: De ce strigi atâta, Anacleta? Există, oare, o legătură de sânge între noi? — De sânge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
repede omenește posibil. Ah, și— — Annette, putem să lăsăm puțin lucrurile astea? Trebuie să dau un telefon. Închizi tu ușa când ieși? Nu durează decât un minut. Leigh încercă să-și păstreze tonul calm și liniștit, dar îi venea să urle. Annette, draga de ea, încuviință din cap și închise încet ușa în urma ei. Fiindcă nu credea că va mai fi în stare să dea telefonul acela dacă n-o făcea acum, Leigh ridică receptorul și formă numărul. — Ce repede te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
cam neliniștit din cauza “iubitului ei secret” imaginar și s-a decis — corect, firește — că o mică atenție ar înclina balanța în favoarea lui. — E neobișnuit de răcoare astăzi, nu-i așa? zicea femeia. — Hmm. Ajunge cu pălăvrăgeala! Adrianei îi venea să urle. Vreau Cadoul Meu! — Ei bine, draga mea, te întrebi probabil de ce te afli aici, spuse ea. Subestimarea secolului, își zise Adriana. — Domnul Baron m-a rugat să vă ofer — aici, ca la un semn, își făcu apariția un domn de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
ȘI PLEC, IAR TU O SĂ TE ÎMPACI CU CHESTIA ASTA. ȘI-ACUM LASĂ-MĂ ÎN PACE! Își încheie diatriba trântind ușa cu putere și imediat simți o undă de ușurare. Bineînțeles că era ridicol la vârsta ei să țipe, să urle și să trântească ușa: era categoric imatur. Dar femeia asta poate fi atât de enervantă, iar la ea noțiunea timpului era o catastrofă. Era insuportabil că părinții ei își făcuseră apariția ieri, anunțând-o și pe ea abia când plecau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
coșmarul al ei. — Leigh, ce se întâmplă cu noi? Vocea lui deveni mai moale, mai blândă. Serios, cred că ar trebui să discutăm despre asta. Leigh inspiră adânc și exhală tăcută. Se străduia să rămână calmă, deși îi venea să urle Nu, nu, nu! M-am săturat să discut despre asta. Hai să nu mai discutăm deloc. N-am putea să povestim cum a fost azi și să ne vedem de treabă? Te rog, nu-mi fă asta! Apoi zise: — Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
Și curge lapte și miere. Beutură canci. Așa că trebuie să bem aici, până ne facem norma. Iar norma noastră este mare. Televizorul lăsat pe Antena 3 aruncă bomba. Principele Radu intenționează să candideze la președinție. Bem pentru monarhia prezidențială, mă, urlă Gore... Duda ăsta e cu fundu-n două luntre, vrea și sânge albastru și sânge prezidențial! Bă, știți ce mai lipsește? Să declare Băsescu Republica Monarhie România și să-și pună coroana pe chelie. Numa’ așa, deal dracu’, ca să i-o
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
să ne numim Republica Șpagă. Fotbalul e grija noastră a mai mare? Sunteți și voi manipulați, bă, că s a mutat atenția la fotbal ca să nu mai ciripească nimeni nimic de pensii și de salarii și de medicamente compensate... Bă, urlă șomaju-n noi și voi vorbiți de fotbal! Nu mai pot eu de grija lu’ Corpodean... Se aude din boxe La calu’ bălan, iar Sandu Își mai toarnă vin În pahar. Măcinăm vorbe ca proștii, iar țara se duce de râpă
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
bea, că plătește partidu’! Gore și Gicu se iau după umeri și cântă amândoi sculați, voi oropsiți ai vieții... La televizor, bucureștenii se distrează În aer liber, gustând micii oferiți de Vanghelie. Înghesuială, că e de luat, nu de dat. Urlă un câine În vecini și se-ntunecă a ploaie, iar Sandu Șpriț trântește șapca de pământ. 1 Mai Capitalist... 01.05.2009 Romania - land of choise, criza și Eurovisionul Căldură mare, numai bună de stins cu bere rece. Sub umbreluțele
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
jacheta est, sic tranzitează gloria mondenă, că eram tare la latină-n școală! Hai să mai bem, fraților, și să vărsăm o lacrimă și pentru Geoană, tot ceseateul Îl regretă... O, tempera, o morses!!! Tii, numai zece luam la latină, urlă și-acu’ latinitatea-n mine. Venivididavinci - adică, zic io, venit, plăcut, băut, fiindcă mi-e cârciuma agoră... 10.06.2009 Florăreasa Cum o zi fără băutură e o zi pierdută și irosită În zădărnicie - vorba lui Sandu, care s-a
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
Cum vrea unul să facă bine sar ceilalți și Îl trag În jos, ca-n bancul cu românii din Iadul pavat cu intenții bune... Sandu Șpriț nu se lasă cu una cu două: Eu zic așa! Și zic bine! Dacă urli că Geoană este un impostor și un mincinos, atunci nu te aliezi cu el, nu faci afișe colorate, nu-i ridici mingi la fileu. Stai potolit și Îndemni electoratul să voteze după cum Îl taie capul. Nu vrea cu Mirciulică, atunci
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
să vezi bătaie pe rupte. Că nici Crin nu suportă. Da’ să vezi că uită de Geoană și de Johannis și trece la guvernare, că face majoritate. O să avem o floare prim ministru, iar Hrebenciuc o să facă scenarii și o să urle precum lupul la lună... Hă, hă!!! Un fleac, v-am Îmbătat!!! 09.12.2009 Socrul lui Sandru Șpriț În cârciumioara din cartier miroase a țuică fiartă, iar În ferestre dansează primii fulgii de nea, făcând bezele consumatorilor mai mult sau
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
m-a Întrebat ce fac. Cică mi-e frică, mi-e frică să dorm singurică. Gore, Gicule, frații mei Întru credință și șpriț, pe unde scot eu cămașa cu soacra asta a mea? Iar sună mobilul. Sandu Îl apucă și urlă: Lasă-mă, bre, În pace, vrei să te combini din lumea de dincolo? Eu sunt om serios, ginere cu state vechi de serviciu! Oricum nu erai pe gustul meu! Face ochii mari. Închide. Așază telefonul pe masă. Gore și Gicu
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
faci tu cinste azi, fac eu. La așa veste nu poți să răspunzi decât cu un gest pe măsură. Vino Încoace să te pup! Îl pupă pe Sandu pe amândoi obrajii, apoi duce mâinile la gură, la face pâlnie și urlă din toți rărunchii: Lume, lume, și-a dat Sandu demisia din pedele! Am trăit s-o văd și pe-asta, Înseamnă că e grav de tot. Știe el ce știe, ne așteaptă evenimente senzaționale. Să bem În cinstea lui, i-
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
de chichi-bambus, fiindcă ați adus la cașcaval numai șulfe, numai știfturi, numai hoți, numai lingăi, numai ciurucuri, numai nasoale și alte dandanale. Ați dus țara de râpă, iar eu nu iert asta! În mine strigă Bălcescu, se zbate Vladimirescu și urlă dorul de glie! Am făcut o cerere și am plecat cu fruntea sus. Am ieșit pe ușă demn, mă! Mai apar câteva batiste, iar unul care abia se mai ține pe picioare răcnește: Sandu Șpriț, om politic de viitor! Partidul
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
n-are mamă, n-are tată, n-are frați și nici surori. M-am născut lângă carpaaaați, la poale de munteeeee... Ce-ai, mă, ți-ai adus aminte, intempestiv, de dolănescu? Dumnezeu să-l ierte... Te-ai născut În câmpie, urlă bărăganu-n tine. O cânta și sus la nunți, mai știi? Într-o casă cu mulți fraaaaați... De, Sandule, eu nu sunt chinuit de o parte a presei, ca tine. Toată ziua stai În gura presei, În altă vreme te duceai
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
ba da, totuși, două cazuri cu ganglionii foarte inflamați. ― Anormal ? ― He, spune Richard, normalul, știi... Seara, în orice caz, portarul delira și, cu patruzeci de grade, se plângea de șobolani. Rieux încerca un abces de fixare. Sub arsura terebentinei, portarul urlă: "Ah ! porcii!" Ganglionii se îngroșaseră și mai mult, erau tari și lemnoși la atingere. Nevasta portarului își pierduse cumpătul: ― Vegheați-l, îi spune doctorul, și chemați-mă dacă e cazul. A doua zi, 30 aprilie, o briză călduță acum sufla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
ca și când jumătate din oraș n-ar risca să fie omorâtă, căci atunci ar fi. ÎN MIJLOCUL IRITĂRII GENERALE, RIEUX S-A RIDICAT ȘI A PLECAT. CÂTEVA CLIPE MAI TÂRZIU, ÎN CARTIERUL CARE MIROSEA A ULEI PRĂJIT ȘI A URINĂ, O FEMEIE URLÂND, CU VINTRELE ÎNSÂNGERATE, SE RĂSUCEA ÎN GHEARELE MORȚII, SPRE EL. A doua zi după conferință, febra mai făcu un mic salt. A avut ecou chiar în ziare, dar sub o formă benignă, fiindcă s-au mulțumit doar cu câteva aluzii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
toată lumea. Iar el, ridicând cearșaful și cămașa, contempla în tăcere petele roșii de pe burtă și de pe coapse, umflătura ganglionilor. Mama se uita la picioarele desfăcute ale fetei și țipa fără să se poată stăpâni. În toate serile mame ca aceasta urlau astfel, cu un aer abstract, în fața unor pântece descoperite, purtând toate semnele morții, în toate serile brațe se agățau de brațele lui Rieux, cuvinte inutile, promisiuni și plânsete se amestecau iute, în toate serile clopoțelul ambulanței dezlănțuia crize la fel de zadarnice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]