53,927 matches
-
pe motivul suferinței noastre și gândirea cuiva, direct sau indirect, către alt gen de gânduri, poate schimba o ființă umană foarte ușor. Au urmat ani de studiu, de lecturi, de căutări și de preocupări pe care nu mi le recunoșteam, întâlniri și relații cu profesori de mare profunzime spirituală și intelectuală. Efortul de a rămâne viu nu este ușor, dar răsplata este pe măsură. A fi activ în interiorul tău, acolo unde este DUMNEZEU, înseamnă a rodi pe calea frumosului, a credinței
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
de corectitudine riguroasă în fundal: Ștefan Sileanu (Procurorul) confirmă că, atunci când e condus de un regizor care știe exact ce vrea să obțină, poate desfășura un joc de forță și inteligență dublat de emoție. Liviu Rozorea vine la această nouă întâlnire cu Alexa Visarion (iată una din relațiile constante dintre regizor și actor deosebit de fertile) cu un câștig propriu de experiență și siguranță scenică. El găsește într-un rol aparent liniar posibilitatea de a desfășura o gamă amplă de nuanțe și
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
este spusă sec, sterilizată de orice efecte exterioare, cuvântul trebuie să spună, nu să sune frumos. Montând Vinovatul la Arad și acum la Teatrul Nottara, regizorul dă incandescență scenei, iar jocul actorilor devine prin laconism de o expresivitate modernă, tragică. Întâlnirea cu Alexa Visarion a fost pentru mine un moment de grație. (Ion Băieșu) ...Semnătura regizorală a lui Alexa Visarion certifică, la rândul ei, pe cont propriu, continuitatea unor preocupări în raport cu înscenarea aceleiași piese, la Arad, și cu Procurorul la Tg.
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
doar să semnalez apariția pe ecran a unui foarte experimentat actor de teatru, Liviu Rozorea, care în rolul principal, în complicatul personaj al hangiului Stavrache, a realizat o remarcabilă creație. În nuvela lui Caragiale nu se prea știe bine dacă întâlnirile lui Iancu cu Stavrache sunt reale sau obsesii ale închipuirii. În film însă știm sigur când începe alunecarea imaginației. Și asta le dă cuvenita autenticitate și expresivitate. [...] (D. I. Suchianu) Caragiale este unul dintre autorii cărora cinematografia noastră le-a făcut
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
au fost ecranizările care să ajungă până la spiritul operei sale, până la acea luciditate care este unul din izvoarele forței sale dramatice. Iată că acum și nuvela În vreme de război și-a găsit o interpretare cinematografică de data aceasta o întâlnire bazată pe o fericită afinitate între opera literară și regizor. [...] filmul Înainte de tăcere ne oferă motive de reală satisfacție. [...] istoria scrisă de Caragiale se vede în filmul lui Alexa Visarion ca sub un strat de gheață și rezultatul ne amintește
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
vânzătoarea de evantaie Aproape de sfârșitul stagiunii, Fănuș Neagu și Alexa Visarion vin să ne ofere un eveniment teatral mult așteptat. Echipa de zgomote confirmă un dramaturg de o factură originală și subliniază potența talentului unui regizor. Ne aflăm în fața fericitei întâlniri între un "visător", creator al unei grave alegorii cu profunde rezonanțe umane și actuale Fănuș Neagu, și puternica personalitate a unui regizor Alexa Visarion, care transpune cu "brutalitate", cu forță expresivă "visul" dramatic într-o crudă și expresivă realitate scenică
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
femeie în negru care, mai tânără îl însoțește fugos, îi taie calea și care, mai bătrână parcă, i se așează blândă și misterioasă în preajmă și la căpătâi). Omul din căruța cu coviltir traversează situații, intersectează categorii umane semnificative... Urmărim întâlnirea lui cu o altă fostă stea, Valentin, venit acasă să plătească ultimul tribut bolii și murind, nu sus, la înălțime, ca un adevărat "dansator pe sârmă", cum fusese, ci într-o cameră mizeră. Asistăm la umilirea, dar nu și la
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
întregul și atâta densitate în semnificații încât ar merita, singură, o analiză...). De altfel, în interiorul acestei ultime întâmplări se consumă parcă pe neobservate și scurta secvență în care filmul atinge punctul său de maximă concentrare expresivă: e vorba de bâjbâita întâlnire dintre circarul îmbătat cu sila și soldatul orb ambele personaje (unul "arta", celălalt "conștiința"?) fiind deturnate de la rostul lor fundamental de aceeași forță brutală (personificată, în film, de mâna care ucide porumbelul)... Și cred că tocmai în lipsa de ostentație a
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
nu se poate să nu recunoști puternica personalitate, marea forță și nota de origi nalitate ale regizorului, în sfârșit, eveniment actoricesc, poate mai coerent spus, acea fastuoasă demonstrație, necontestată de nimeni, de glorii ale teatrului bucureștean, ce și-au dat întâlnire, printr-o fericită întâmplare, în numele aceluiași film. Nu mă gândesc strict la protagoniști, Mircea Albulescu, Ștefan Iordache, Victor Rebenciuc, George Constantin, ci la întreaga cohortă de actori talentați, distribuiți în roluri secundare și episodice, veniți la Buftea pe frig și
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
țipăt. Este marele strigăt de ajutor al omului în lume. Omul care suferă implacabil de inexistența sfârșiturilor. Singurul care întrerupe chinul este Sfârșitul. Lupta spune Alexa Visarion. În fond, zbaterea în gol... ... Teatrul ca experiență personală... Spațiul ca Loc de întâlnire. Pentru Alexa Visarion, teatrul se face cu suflete și cu trupuri. Dar, pentru ca sufletul să se înalțe, trupul trebuie să ispășească. Dacă pentru a înălța o biserică era nevoie de o jertfă de carne și de sânge, și ctitoria Teatrului
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
le include în firescul diurn este departe de cele pe care vizionarul halucinant crede că poate găsi. Rămân, drumul și fantasma. De astă dată regizorul, constant cu tema sa obsesivă, o dizolvă în cotidianul invadat de rău și face din întâlnirea cu moartea-iubire, o realitate secundă ce dublează spiritual pe oricare dintre noi. Răzvan o va lua cu sine pe acea adolescentă, mutilată, muribundă spre un înapoi care nu are sens, este însă o singură acțiune posibilă, aceea de a smulge
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
s-o recupereze pe Ioana, însoțit de amicul său Mihai (Mihai Calotă). După o ceartă zdravănă, pigmentată de două palme administrate neascultătoarei în plină stradă, se pleacă înapoi spre București. Din cauza tensiunii și a neatenției, vor ieși de pe carosabil la întâlnirea cu un BMW în care se aflau patru prieteni ai regizorului Victor, care mergeau spre Brașov la premieră. Spectacolul de teatru absoarbe așadar două fire narative ce se împletesc și se subdivid în mai multe micro-narațiuni conduse cu mână sigură
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
băiatului, în timp ce veneau și alți oameni, priveau larg deschiși spre cerul nepăsător și începură să se umplă cu apa de ploaie." Răzvan iese brusc din sală, în vreme ce Irina îl privește intrigată din spate și se pierde în flou. După o întâlnire în toaleta teatrului cu o femeie care tocmai a suferit un accident, tânărul decide să se întoarcă la locul catastrofei și să caute supraviețuitori. E o decizie cvasi-kierkegaardiană, cu implicații morale majore, deoarece manifestă alegerea compasiunii, a neliniștii în detrimentul nepăsării
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
ilustrează o epocă, care nu se referă la un anumit timp istoric, care nu face o aducere retro și pune accent pe jocul personajelor prin măiestria jocului actoricesc", a declarat regizorul Alexa Visarion, adăugând că i se pare foarte importantă întâlnirea pe care o are la Cluj cu o nouă generație de actori, surprinși înr-un climat teatral foarte bine coordonat. "Apar și idei dorite dar neimpuse spectatorilor. Există o anumită potență actuală a textului prin faptul că pragmatismul ucide imaginația și
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
l-am făcut, / Orice nedreptate pe care am făcut-o cuiva, / Orice jurămînt strîmb pe care l-am rostit!" Aruncîndu-se mereu în apele lacului, personajele filmului par a rost aceste versuri, în dorința de a se curăța de mizeria trecutului. Întîlnirea lor s-a petrecut lîngă o cișmea, amintindu-ne astfel că în Biblie întîlnirile importante se petrec lîngă izvoare și fîntîni; apa reprezintă infinitatea posibilităților, conține semnele evoluției, ale dezvoltării viitoare. A te cufunda în apă și a ieși din
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
pe care l-am rostit!" Aruncîndu-se mereu în apele lacului, personajele filmului par a rost aceste versuri, în dorința de a se curăța de mizeria trecutului. Întîlnirea lor s-a petrecut lîngă o cișmea, amintindu-ne astfel că în Biblie întîlnirile importante se petrec lîngă izvoare și fîntîni; apa reprezintă infinitatea posibilităților, conține semnele evoluției, ale dezvoltării viitoare. A te cufunda în apă și a ieși din ea înseamnă a-ți regăsi originile și a căpăta forța de regenerare. În tradiția
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
timp să mă obișnuiesc cu modul lui de a lucra. Săptămânal, vreme de trei luni, în perioada de pregătire a filmului ne întâlneam pentru a face prospecții sau pentru a discuta despre film. Deși veneam pregătit cu notițe la fiecare întâlnire, foarte des tema discuțiilor noastre era alta decât filmul pe care-l pregăteam. Aproape tot timpul îmi povestea lucruri legate de viața sa, de amintirile sale, încercând, în acest fel să stabilească niște conexiuni care să ducă la o stare
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
cu concretul imaginilor, carnea și sângele său. Între replica-înjurătură frustă din deschidere și miticul Ana din final, cineastul dezvoltă o poveste care, cu un braț ar vrea să-l țină pe spectator legat de o cât se poate de pământeană întâlnire, cu celălalt să-l împingă de la spate, să-l arunce în vârtejul a ceea ce s-ar numi marile întrebări. În sfârșit..., versurile baladei devin instrumentul comuniunii. Epava plutitoare nu mai urâțește peisajul ocrotitor, întinderea de apă a nimănui, splendid filmată
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
vedem, fără să avem legătură telefonică ori epistolară, dar cînd a devenit profesor de regie în fosta noastră Școală de Teatru, de cum a aflat că sînt pentru cîteva zile la București, m-a invitat în clasa lui, la o matinală întîlnire cu studenții ce-i avea. În 2014, mi-a parvenit apelul unui om disperat: Visarion decisese că doar eu îi pot traduce dialogurile unui film făcut fără sumedenie de mijloace ori mai curînd fără nimic, în afară de adeziunea și talentul unor
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
marelor spectacole jucate și susținute pe scena teatrului în care sunt captivi. Din noaptea scenei umbrele bufonilor prind lumina amintirilor și încep să respire teatru. Poate că pentru spectator nu contează numele actorilor ci doar măiestria întruchipării, dar pentru mine întâlnirea în suferința culturală de acum, cu Ilie Gheorghe, marele histrion al anilor noștri, a venit ca o gură de oxigen. Gândul regizorului a facut ca inima unui spectacol să pulseze iar noi, cei doi bufoni, să coexistăm ca doi plămâni
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
importante, în spectacole semnate de mari regizori. A fost un privilegiu pe care l-am primit, ca o dată cu cei nouă ani de Faust, să pot juca într-un spectacol al lui Alexa Visarion. Îl cunoșteam de la Livada de vișini, unde întâlnirea noastră a fost specială, adâncă și histrionică, adică Firs și Charlotta Ivanovna. De data asta, rolul Actorului m-a cuprins de la prima lectură și, pas cu pas, am început să construiesc imaginea imaginației... Împreună cu Marian Râlea, am descoperit în lucru
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
descoperit în lucru cu Alexa Visarion tot ceea ce teatrul are viu, dar și ceea ce uitasem... Am notat pe textul meu spusele regizorului, însemnări care pot marca profesia de actor. În spectacol se naște ceea ce zilnic scena ascunde. Mă bucură această întâlnire cu Alexa Visarion. Ne sunt atât de rare bucuriile, astăzi, încât atunci, când ne este dat să trăim asemenea stări, nu ezităm să le numim REVELAȚII. Ilie GHEORGHE " Totul care trimite la tot"1 Alexa Visarion mărturisește într-unul din
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
creatorii nu pot să-și fixeze concepția, gândirea la ceea ce solicită imediat publicul, ei sunt cei care sintetizează neliniștile contemporanilor și această sinteză nu are eficiență decât dacă depășește solicitarea publicului. Publicul să vină la ceva mai mult decât așteaptă, întâlnirea cu el e ceva tainic, neprevăzut... Nu trebuie să dăm prin artă ceea ce cer oamenii ci mai mult decât atât, ceea ce din frică nu vor să afle. Ați vorbit de spectatori ca receptori de artă. Ei sunt de fapt și
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
teatral obligă la nostalgie. Marii regizori încearcă să lase testamente într-o fraternizare cu marile texte care îi pot salva de efemer. La 39 de ani și la 15 ani de la absolvirea Institutului de teatru, ai vrea să numești modelele, întâlnirile și prieteniile care te-au marcat în devenirea ta umană și artistică? Da, ordinea nu e întâmplătoare și există o legătură între ei: Dostoievski și Camus, Cehov, Büchner, Kafka, Wajda, Bergman, Buñuel, Brook, Strehler, Penciulescu, Ciulei, Pintilie. Și nu numai
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
distruge cu adevărat sunt eu însumi. Tot ceea ce e în jur mă "atacă", mă modifică, neschimbându-mi însă structura. Până acum, în multe momente grele, am găsit puterea de a mă arunca din nou în viață. În ultimii 15 ani, întâlniri și prietenii artistice m-au ajutat să continui. Relația complexă de prietenie cu George Constantin, Victor Rebengiuc, Valeria Seciu, Valentin Silvestru, Innokenti Smoktunovski, Robert Corrigan, Ecaterina Oproiu, Victor Parhon, Beatrice Staicu, Roxana Pană... Continuitatea există în noi, ne întâlnim la
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]