57,527 matches
-
și ceremonii de comemorare și manifestări de tot felul! în final, după ce coborâse de pe calul de rasă puternic și stătea alături, bătându-l pe grumaz și mângâindu-i botul, a spus: Așa merg lucrurile. Și în Germania, în timpul acelei scurte călătorii, care mai apoi s-a dovedit a fi ultima noastră aventură comună, am continuat să întrebăm de Biblia lui Doré, ediția care nu avea decât gravurile. Translatoarea întreba pentru noi: Un exemplar extrem de deosebit, în marochin cu aur. Se află
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
din Avabäck, care au memorie bună - așa pot să scriu. Și pot să adaug la sfârșit că forurile competente vor face cu siguranță măsurătorile necesare. Sigur că da, am zis. Fără îndoială, poți să scrii. La vreo două săptămâni după călătoria noastră în Germania parlamentara mea a venit acasă și mi-a comunicat că totul s-a sfârșit. Avusese o ședință lungă. Chiar în după-amiaza aceea eu începusem partea foarte întunecată, din marginea de jos, a Judecății de Apoi și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
mai mare decât al tău. îl mut din cămașă în cămașă. Dar mâine, spune Manfred, poate reușesc să fac o notiță în autobuz, în drum spre spital. Pot să scriu cu litere de tipar. Redacția vrea să aibă însemnări de călătorie. înainte să plec, îi spun: Acum trebuie să ai grijă de tine, Manfred. Eu nu am așa de mulți prieteni. VIGNETA Nici astăzi nu știu sigur ce s-a întâmplat de fapt în ziua aceea fatală la Muzeul Național: am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
eu, este să nu ajung în ziare. în familia mea am considerat întotdeauna că-i o rușine să ajungi la ziar. Aș putea chiar să mă gândesc la două articole, spune el. Mai întâi un interviu despre munca propriu-zisă - toate călătoriile și cercetările și actul cotidian al creației. Iar apoi un articol mare despre carte. De fapt, zic eu, este cartea Bisericii. Va fi folosită pentru marele jubileu. Și nu sunt convins că Biserica vrea să ajungă la ziar. Ar putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
Astfel, Lyckan înseamnă „Fericirea“, Världens înde - „Capătul lumii“, Nåden - „îndurarea“, Saligheten - „Beatitudinea“, Återlösningen - „Mîntuirea“, Bostället - „Locuința“ . Revista suedeză, una din cele mai vechi publicații periodice suedeze. Sven Anders Hedin (1865-1952), scriitor și explorator suedez, cunoscut mai ales pentru notele de călătorie din Asia. A fost primul care a cartat deșertul Gobi. Verner von Heidenstam (1859-1940), mare poet, înnoitor al literaturii suedeze. în eseul „Renaștere“ (1889) militează pentru o literatură profund națională, inspirată din istoria și legendele suedeze. Paralel cu creația lirică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
mal. Se instalează refluxul și crabii ies din găurile lor. Vânătoarea se dezlănțuie și în scurt timp crabii distrug orice dovadă a morții lui Schreiber. La fel se dezlănțuie și comerțul postbelic și Braddon e trimis de companie într-o călătorie de afaceri prin America Centrală și de Sud. Pe drum, în avion, răsfoiește revista Life unde este relatată povestea urmăririi lui Schreiber. Vecinul lui, un omuleț cinstit, cu ochelari, plin de teorii pseudoștiințifice, îi atrage atenția asupra asemănării. —Dumneavoastră nu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
Gândul îmi spune să nu-mi pese... Ceva misterios se țese: și totuși, nu mă-ngrijorez. Geamu-i opac, zarea e mată nevoia de lumină e acută, fruntea mai adâncește-o cută, intuiția mai pune o spiță la roată. În piept călătoriile-s discrete, aici, toți factorii converg; pe creste zările își șterg ochii de ceață pe-ndelete. Mă uit în față și-n spate, mă uit în lături pe furis; potecile spre luminiș încep încet să se arate... C-un nevăzut tub
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
în a realiza ceva și a progresa, anxietate, irosirea resurselor. Pierderea posesiunilor materiale, infertilitate, infidelitate, vanitate.“ Ce mai aiureli! Infidelitate? Aș vrea eu. Vanitate? Vă rog! Dar continui să citesc oricum: ultima carte e juvele și reprezintă viitorul. „Plecare. O călătorie. Înaintare în necunoscut. Alterare. Zbor. Absență. Schimbarea domiciliului.“ Ei bine, sunt o grămadă de porcării, dar tot nu vreau să mă duc acasă încă. Poate c-o să mă întorc înapoi în LA Café, știu cel puțin cum să găsesc chestia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
În expediție, îi explică Geraldine misterioasă. Azi ești pe mâna mea, tot ce-ți trebuie e carnetul de cecuri. ― O, Doamne, exclamă Jemima nervoasă. Dacă ai de gând să mă duci la cumpărături, poți să uiți de magazinele de firmă. Călătoria asta la LA mă stoarce de tot, nu mai am un ban. ― Stai liniștită, spune Geraldine. Pentru ce crezi că sunt făcute cărțile de credit? ― Știu și asta, răspunde Jemima. Dar aproape că am ajuns la limită pe al meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Nu fi, mi-aș fi dorit eu să fi fost în locul tău. Ai să te distrezi de minune. Jemima Jones are parte de multă atenție la aeroport, deși încă nu și-a dat seama de asta, prea prinsă de entuziasmul călătoriei ei, ca să mai surprindă și privirile admirative. Poate că e din cauză că arată cu adevărat ca una care a reușit, mai ales când își pune ochelarii ca să-și ascundă euforia. Sau poate pur și simplu pentru că, ajutată de zâna ei de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
când aud ceva, orice zgomot cât de mic, îmi ciulesc urechile și mă aștept să-i aud cheia în broască. Numai că nu se întâmplă așa. Iar eu continui să navighez pe canale. Deodată, ajung să privesc un program de călătorii, destinația prezentată azi fiind Londra: mă trece un val imens de dor de casă când camera prinde Big Ben-ul, Tamisa, Houses of Parliament. Ben lucrează acolo, în apropiere de Tamisa, de malul sudic. Mă întreb oare ce face Ben
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
la fel pot și eu. Îmi voi împlini acel vis, să lucrez la o revistă de lux, și ăsta e numai începutul. Odată, asta m-ar fi îngrozit, dar acum de-abia aștept să încep, să pornesc într-o nouă călătorie, de data asta alături de persoanele pe care le iubesc și care mă iubesc. Și tot mergem. Prin Hammersmith Broadway până la Sheperd’s Bush, pe lângă Westway. Cotim și mergem mai departe, și ajungem la Maida Vale, prin Kilburn, la apartamentul Geraldinei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
s-a priceput, umărul. Un umăr de nădejde, ca un stâlp de rezistență. Plină de momente tensionate, care te țin cu sufletul la gură și te îndeamnă să o citești până la capăt, cartea lui Vasile Ilucă te ia părtaș la călătorii de pe vremea când lotrii ațineau calea rădvanelor cu mirodenii sau cu alte mărfuri de preț; la evenimentele dramatice ale războiului; la viața din lagărele de prizonieri din inima Siberiei, cum și la cea din lagărele românești, tot de inspirație sovietică
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
ascunzându-se după niște nori cu geană roșie, s-a auzit fluier de locomotivă obosită de atâta drum! Saboții frânelor au scrâșnit prelung și, în sfârșit, trenul s-a oprit. Era capătul unui drum lung și începutul unei speranțe... Toți călătorii s-au grăbit să coboare. După ce și ultimul pasager a ajuns jos, pe scările vagonului de clasa a treia s-au ivit doi bărbați îmbrăcați ca vai de lume în plină iarnă!... Frigul din vagon nu se putea compara totuși
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
porți niciodată? Și așa am plecat către Llama Lounge. Eu clătinându-mă ușor din cauza tocurilor cu care nu eram obișnuită. Llama Lounge era un bar în stilul anilor șaizeci: lămpi înnebunitoare cu halogen, scaune metalice și o atmosferă generală de călătorie în spațiu. Era foarte, foarte șic. Brigit s-a așezat cu precauție pe o canapea gonflabilă din plastic transparent. —Nu sunt sigură că chestia asta rezistă la greutatea mea, mi s-a confesat ea îngrijorată. Nu! mi-a strigat atunci când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
mobilă fusese scoasă afară și, fiindcă eu nu aveam cu cine să mă joc, am stat acolo de una singură. Neavând altă ocupație, am început să cânt. î„Seasons in the Sun“, „Rhinestone Cowboy“ și alte melodii preferate din lungile călătorii cu mașina.) Mama, care era sus, în pat, doborâtă de o răceală, m-a auzit. Combinația dintre delirul ei și efectul pe care bucătăria goală, care amplifica toate sunetele, îl avea asupra vocii mele de copil - care a căpătat o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
legăturile care se formaseră între noi indiferent de vârstă, sex sau clasă socială. Mă întrebam dacă așa se simțeau și prizonierii de război sau ostaticii. Dacă aveau aceeași senzație: că fuseseră împreună până-n iad și-napoi și că tocmai această călătorie era aceea care îi unea. Cu toate că le duceam dorul celor care plecaseră, lipsa lor nu lăsa în urmă un gol. Restul dintre noi, cei rămași, ne învârteam în jurul spațiilor părăsite de ei, le înconjuram și le umpleam. Așa că foarte curând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
o veșnicie. Parcă toate astea făcuseră parte din viața unei alte persoane. Ceea ce, într-un fel, era adevărat. în afara scurtei incursiuni la dentist, nu mai văzusem lumea de afară de două luni. Așa că eram foarte încântată de plecarea din Wicklow, de călătoria înapoi. Tot timpul, de pe bancheta din spate a mașinii, am făcut comentarii. —A, ia uite, o cutie poștală! A, uită-te la părul bărbatului tău! A, ia uite, o cutie de la KFC în pragul unei uși! A, uitați-vă ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
puteam opri. Trebuia să pun mâna pe niște Valium și pe niște cocaină. Numai la asta îmi stătea gândul. Cuvintele mamei mă chinuiau îngrozitor și era de neconceput să rabd toată durerea aia. Abia dacă mi-am dat seama de călătoria cu trenul spre oraș. Sângele îmi fierbea în vene, fiecare celulă a trupului meu urla după droguri și nici o forță din univers n-ar fi putut să mă convingă să nu iau nimic. N-aveam nici cea mai vagă idee
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
XIX în cele doua Americi. Limba țigănească are importante influente persane și armene, ceea ce dovedește trecerea țiganilor prin aceste țări. În Europa, țiganii au fost ținuți în sclavie în Balcani (în special Moldova și Țara Românească), ori și-au continuat călătoria răspândindu-se în toată Europa, din Spania (1425) până în Finlanda (1597). Pentru a obține permise de trecere prin țările din apus, unii țigani au pretins că sunt creștini din Egipt veniți în pelerinaj (iar mai apoi, când nu au putut
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
întrebat ce e cu ei și cum de circulă fără bilet. Erau cu toții din satul Strachina, un sat aflat pe malul lacului Strachina de pe lângă Țăndărei, un sat în care puritatea rasei țigănești, este de sută la sută. În privința biletelor de călătorie m-a lămurit un țigan mai bătrân care mi-a explicat sincer: „Dă ce să iau bilet dom’ șăf dacă am boletin? Vine controlorul, dau boletinul, îmi face proces verbal și eu merg unde vreau cu trenul, ia numai uită
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
de avertismentele noastre, continuă bărbatul de la telefon. Cine ești? Nu contează. Fiți atent la drum! Niciodată nu poți ști ce pericole pot pândi pe traseu. Sunteți destul de aproape ca să priviți cu ochii dumneavoastră, sper să vă placă spectacolul. Vă doresc călătorie plăcută pe drumul de întoarcere și... vizionare plăcută! Sunetul tonului ocupat arăta că interlocutorul său întrerupsese convorbirea. Mihailovici rămăsese cu telefonul în mână nedumerit. Chiar înainte să plece la drum cu transportul de arme, primise un telefon neobișnuit. Persoana de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
România. Se îmbarcase pe un vas turcesc de pescuit din portul Anadolu Feneri, cu destinația Odessa. Era o zi mohorâtă și bătea un vânt aspru. Traversarea Mării Negre se dovedise mai mult decât aventuroasă. Nu păstra amintiri prea plăcute din acea călătorie, furtuna îi zgâl țâise bine de tot iar el zăcuse în cabină cu stomacul în pioneze pe parcursul celor două zile cât durase traversarea. Vremea se îmbună tățise abia când ajunseseră în largul coastelor Ucrainei. Marea se liniștise și arăta ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
repede, dacă se putea, chiar înainte de amiaza zilei următoare. Nici unul dintre cei doi nu trebuia să mai fie în viață după plecarea lui. Mai avea o mulțime de treabă de făcut și totul cu maximă discreție. La fel cum orice călătorie începe cu primul pas, tot planul său depindea de capturarea duhului. Dispoziția ca pe parcursul nopții, nimeni să nu iasă afară din clădiri, o menținuse în vigoare. Insistase să meargă singur pe platou, el și numai el se aventura acolo, ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ALTARUL ZEILOR STOHASTICI de Adrian Rogoz "Om uitător, ireversibil..." ION BARBU " Descoperim după ani de luptă că nu noi conducem o călătorie, ci că ea ne conduce pe noi". JOHN STEINBECK Totul a pornit dintro uitare. Pasămite Homer nu știuse că apele placide ale Lethei își au încă în lumea noastră izvorul. Și fiindcă orice efect se ivește dintro cauză, care ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85062_a_85849]