5,715 matches
-
cică e ciufut rău. O sun pe Sabina. Îi spun c-o iubesc. Să aibă grijă de ea, o să lipsesc cinșpe zile. Încingem obișnuitele jocuri pentru suplinitori: șeptică, pocher, macao, șotron, lapte gros. L VIII Dacă există ceva ce mă îngrijorează, e felul în care Sabina vorbește italiana. De vreo două săptămâni, de când l-a zăpăcit pe ventrilocul de Tatulici și ăla i-a propus să se angajeze la Televiziune, telefonul sună zilnic. Invariabil răspunde Gigi Zană, puștiul clanului din dos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
mai ziceți, că mi se face rău. Vă rog să mă scuzați, da’ mai am de scos niște haine din geamantane. Manevra a reușit, pentru că Sabina n-a mai vrut în ruptul capului să intre în vană. Dar ceea ce o îngrijora cel mai tare pe madam Ciolpan era că, pe cele două rafturi rezervate nouă în frigider, nu vedea niciodată carne. Degeaba i-am spus că noi mai mult cu brânza, peștele, legumele. Pur și simplu nu-i intra în cap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
dat bunica, care m-a întrebat dacă nu mi-e frică de atâta întuneric și pustietate. Eu am răspuns că o să am grijă, că într-adevăr este cam pustiu pe drum, dar sper să nu se întâmple nimic. Eram destul de îngrijorată de întunericul greu și de pustietate. Dar am plecat spre Maria Dina. Mulțumesc! Într-o seară vine la mine Sfântul Vasile cel Mare și începe să-mi dea sfaturi bune: acolo să nu mergi, să mergi dincolo; la acela să
Povestea unei reîntrupări by LEOCADIA GEORGETA CARP () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1268_a_1896]
-
lor. Nu mai e unealta lor oarbă, chiar dacă nu le înlătură. Pe când eu n-aș mai putea zice decât cu o neîncredere jenată: tot ce se întîmplă se întîmplă fiindcă așa trebuia să se întîmple. Ceea ce ar trebui să mă îngrijoreze, poate, mai mult nu este, totuși, lipsa de bravură, ci altceva. Fiindcă n-am putut să mă gândesc cât mai puțin la boală, am dorit să mă gândesc cât mai puțin, în general. Medicii mi-au atras atenția că moralul
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
fi vorba. Trebuia să așteptăm să se însereze. Așa învățasem că "trebuie". Respectarea datoriei care ne revenea în cadrul familiei era prima formă de seriozitate impusă de tradițiile din Lisa. De altfel, nici părinții nu se așteptau să coborâm. Poate, se îngrijorau, uneori, văzând cum se întuneca la munte cerul, dar credința că tot ce fusese "scris" să se întîmple se va întîmpla avea rădăcini adânci. Zilele nu erau nici vesele, nici triste, și, probabil, se desfășurau după un ritual ce dura
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
și că ea era foarte aproape de acea limită. "Ce vrei să spui?" am întrebat-o. Mi-a zis, evaziv: "Nu toată lumea are tăria să reziste, Luca". "Să reziste la ce?" i-am întors vorba, agasat. Ea a rîs: " Nu fi îngrijorat, iau asupra mea dilema care, probabil, te preocupă". Am bănuit la ce se referea. La faptul că un medic n-ar trebui să-și permită să întrețină relații cu o pacientă. Și m-am enervat. I-am amintit ce-mi
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
i-au confirmat bănuiala, - Da... pe la ora două cu îngrijitoarele și supraveghetoarele urmează să servim masa copiilor! Lui îi era deja rău când se gândea la acele făpturi, paloarea feței n-o putea ascunde nici bronzul soarelui. Acum fetele erau îngrijorate de starea lui, au vrut să îi ia tensiunea, pulsul, temperatura, bătăile inimii, - Fiți liniștite că-mi revin! Nu știu ce m-a apucat! Spuse cu glas înăbușit vrând să le liniștească însă ele nu s-au lăsat până nu i-au
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
contrastează cu trupul firav și plăpând. Pompilia, mama lui, încearcă să-l îndemne, sânul plin de lapte îl îmbie, instinctual el suge de două-trei ori și obosit începe din nou să plângă. În toată casa nu doarme nimeni. Toți sunt îngrijorați de acest refuz de neînțeles din partea unui nou născut. Mamă-sa suspină însă deodată devine fericită când băiatul mai suge puțin lapte: - De ce însă obosește imediat și suspină întruna? se întreabă cei din jur. Pomilia și bunică-sa încearcă să
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
am simțit brusc un val de prietenie față de Patrick. Știi ceva? Eram sigur că această carte este ideală pentru piața de acum, dar nu pot să-ți spun ce mare nevoie aveam să te aud pe tine spunând asta. Eram îngrijorat, pentru că e total diferit de celelalte romane ale mele... — Nu e chiar atât de diferit, spuse el făcând un gest cu mâna. — Nu crezi? — Există, de exemplu, o asemănare stilistică evidentă între materialul ăsta și ultima ta carte. Ți-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
ochilor ne țâșneau lacrimi plăcute de fericire. Bineînțeles că drumul înapoi era cu totul altceva. De obicei trebuia să coborâm de pe biciclete și să le împingem. Fiindcă eram copii cuminți, în mod nefiresc, cred acum - știam că părinții noștri se îngrijorau dacă lipseam mai mult de două ore, ceea ce însemna că la început vizitele noastre tindeau să fie răzlețe și pe fugă. Ne luam cu noi cărți, creioane, hârtie și ceva de mâncat, dar de obicei, din lipsă de elan, sfârșeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
strălucitul viitor, spuse Hilary. Cocktailuri pe terasă peste o jumătate de oră? — Peste un sfert, spuse Roddy. Nu durează mult. Hilary închise ușa după ea și el reluă răsfoirea superficială. Phoebe îl urmărea, tremurând de îngrijorare. Nu știa ce-o îngrijora mai mult - tăcerea lui în privința lucărilor ei sau faptul că până în momentul acela cel puțin nu pomenise nimic despre ceea ce întâmplase între ei în timpul nopții. Stătea în picioare lângă el și își puse fugar o mână pe brațul lui, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
să ne exprimăm așa: cum naiba să impunem sancțiuni la ceva ce nu vindem de la bun început? Mm? Thomas zâmbi. — Ai dreptate în privința asta. — Știu că Major nu e de prea mult timp în post și toți suntem un pic îngrijorați că nu știe ce jocuri face. Dar ascultă-mă pe mine - e băiat bun. Face ce i se spune. Sorbi o gură de ceai. Și-n plus, poate că se mută în curând. — Deja? — Așa se pare. Margaret și Nigel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
De data asta doctorul o ascultase mai atent. Îi examină gâtul când ea îi spuse de excrescență, care crescuse, spunea ea, cinci centimetri în diametru, și notă tot ce-i spuse despre ea, dar îi mai spuse să nu se îngrijoreze, că frisoanele și nădușelile de noapte aveau cu totul altă cauză, o infecție agresivă, dar tratabilă. Dar nu avea rost să ne asumăm riscuri inutile, așa că a fost programată pentru o consultație la clinică în ultima săptămână din noeimbrie. I
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
priviri furișe și excitare înfrânată? Sigur că-mi trecuse prin cap. Exista între noiși amândoi știam asta - un curent subteran de sentimente, greu de ignorat și era o nebunie să nu-l recunoaștem. Dar eu doar am zâmbit. — Nu te îngrijora, am spus, îndreptându-mă spre bucătărie să aduc două cești cu cacao. Sexul n-a fost niciodată mai departe de gândurile mele. portjartier ciorapi orgie erecție prohab protuberanță decolteu striptease sfârc negru sutien a pipăi butoni ciorapi din plasă dezbracă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
să mă mobilizez să mă uit la ele sau măcar să le scot din ambalaje. După-amiază m-am dus la apartamentul lui Findlay să văd ce hârtii furase. Nu-mi spuneau nimic nou. În schimb, am fost indignat sau uluit sau îngrijorat de scrisoarea Tabithei, iar față de dovada concretă pe care o aducea că le scrisese editorilor și îi implorase să-i furnizeze serviciile mele când eu nu nici măcar nu știam de existența ei, nu puteam decât să manifest in interes cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
și nu reuși să-i găsească nici un cusur. Dacă-mi pot permite, continuă Mark, nu-ți stă în caracter să te lași cuprins de greața la modă în privința asta. — A, nu e vorba de mine, spuse Henry. Pe noi ne îngrijorează Ministerul de Exterme și Howe, sentimentalul ăla laș care le taie entuziasmul. El e cel care ezită să vândă. — Și ce-o să se întâmple? — Având în vedere ce mi-ai spus, continuă Henry, instalându-se mai adânc în fotoliu, aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
în timp ce Serge Dessault, fiul marelui Marcel Dessault, care construise singur industria aeronautică franceză, a fost primit cu ovații demne de un star pop când s-a apropiat de stand. — Am crezut că vor fi unele restricții, spuse Graham, care se îngrijorase pentru că-și luase aparatul foto în Irak și acum se blestema că nu-și adusese camera video. Louis părea surprins. — Dar de ce? Nu este o adunare secretă. Toată lumea trebuie să fie deschisă, să ne arătăm realizările cu mândrie. Sunt aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
care urmă acestei declarații a fost mai puternic ca oricând. A fost urmat de o lungă tăcere. Cuvintele lui Michael păreau să fi avut un efect deosebit: numai Hilary rămase ferm neimpresionată. — Ca să fiu sinceră, nu văd de ce ne-am îngrijora. În fond, până acum ești singurul care a fost atacat. — Hai, zău, spuse Michael. Știm toți că a fost un accident. Doar nu sugerați... — Ați putea să terminați? Roddy interveni brusc. Încep să consider că această conversație începe să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
mai uităm o dată, pentru orice eventualitate. Phoebe îl conduse după un colț, apoi urcară câteva trepte și apoi parcureseră trei, patru culoare scurte și întunecate. — Sst! Ascultă, spuse Michael, punându-și mâna pe brațul ei. Se aud glasuri. Nu te îngrijora, e televizorul. Deschise ușa, ieșind la iveală o cameră goală, doar cu o canapea, o masă și un televizor alb-negru care era pus pe Actualitățile de noapte. Fără a fi văzut, Jeremy Paxman intervieva un tânăr ministru răvășit al apărării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
și îi ucide folosind metode inspirate din cele mai crude scene din tragediile lui Shakespeare. Roddy se ridică în picioare. — Plictiseala, nu altceva, mă face să sugerez să părăsim această obositoare linie de investigație și să facem ceva concret. Sunt îngrijorat pentru Dorothy. Cred că ar trebui să ne împărțim și s-o căutăm. — O clipă, spuse Thomas. Aș vrea să-l atac pe expertul nostru în filme pe propriul teren, dacă se poate. Se lăsă pe speteaza scaunului și îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
mă înșel foarte tare, e la fel de sănătoasă la cap ca și mine. Ceva mai sănătoasă, poate, spuse Phoebe. Dar nu vorbi suficient de tare ca să te facă auzită. Capitolul 8 Băiatul din camera din dos Michael nu treabuia să se îngrijoreze că o scoală pe Tabitha din somn. Din camera ei venea lumină, ușa era descuiată și ședea în pat în capul oaselor tricotând și ascultând un radio cu tranzistori pus pe noptieră. — A, Michael! exclamă ea. Ai venit mai repede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
viteză și se desprinse de suprafața apei, ridicându-se lin în aer. Se uită după el până când nu mai rămase decât o pată neagră pe albastrul cerului. Apoi se întoarse și intră în casă. Avea inima grea de presimțiri. Era îngrijorată pentru Michael; îngrijorată că se aștepta deja la prea multe de la ea, îngrijorată că preocuparea lui pentru trecut era obsesivă; chiar adolescentină. Era greu să-și amintească uneori că era cu șapte sau opt ani mai mare decât ea. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
obsesivă; chiar adolescentină. Era greu să-și amintească uneori că era cu șapte sau opt ani mai mare decât ea. Era îngrijorată că relația lor ar putea avansa prea repede, în direcții pe care ea nu le putea controla. Era îngrijorată că nu găsea nici un motiv real - dacă era cinstită cu ea însăși - pentru care o începuse. Se întâmplase totul prea repede - și din motive nepotrivite - pentru că ei îi era milă de el, pentru că era și ea speriată și avea nevoie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
Micuțul se pune pe urlat ca din gură de șarpe și ca să fie sigur că nimeni nu va pune laba pe napolitană, poftim, o face mii fărâme, pe care le aruncă dând din mânuțe peste tot. ─ Băiatul mamii! Pui-pui-pui! se îngrijorează femeia îmblănită, începând să hâțâne căruciorul. Hai-hai-hai, na-ni, na! Na-ni-no! Se teme de străini, ce vreți! îi spune ea d-lui Costache, încercând totuși să zâmbească. În același timp, împinge căruțul înainte pe alee. Afurisit boșorog, mormăie, depășindu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
plasă de beri Tuborg Strong. La etajul zece locuiește o fată bătrână care își trece vremea scriind poezii și scrisori unui iubit imaginar care, culmea, îi și răspunde uneori. Scrisorile iubitului îi parvin prin frigider și uneori Sorana Filip se îngrijorează, ba chiar se dă de ceasul morții, căci trec și două sau trei săptămâni și el nu mai scrie. Răscolește printre pachetele unsuroase de salam și lebăr, dă la o parte ouăle din lăcașurile lor, trage ușița de la compartimentul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]