6,555 matches
-
fără hartă. Să nu mă înțelegeți greșit, nu e ca și cum aș avea totul plănuit. Nu sunt sigură încotro mă îndrept, dar cu toate astea sunt hotărâtă să ajung acolo. Când eram copil și mă simțeam tristă, mă gândeam mereu la înmormântarea mea. Mi-o închipuiam pe mama bocind chinuită de remușcări pentru toate lucrurile răutăcioase pe care mi le-a spus. Mi-o închipuiam și pe sora mea copleșită de durere și implorându-l pe Dumnezeu să o ierte că m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
spune? Șerban Foarță: Aaaaaa... 2007 s-a nupțializat și mai dihai. În momentul în care eu am vrut să scriu această năzbâtie nu erau chiar așa la modă nunțile transmise mai ales în direct la televizor. Acum avem și botezuri, înmormântări la nevoie, știți dumneavoastră pe ce post care devine tot mai lugubru pe la miezul nopții. Cartea aceasta are la bază o telenovelă. Atunci de ce sunt numai 42 de episoade? Ș.F.: Aici nu e vorba despre o literatură în care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2171_a_3496]
-
magazin Alimentara, azi demolat, după cum scrie undeva Valeriu Râpeanu, alt mare prieten al lui Voiculescu dar și al cititorilor României - romancierul Ionel Teodoreanu. A fost înhumat la Cimitirul Bellu. De la Iași, orașul Teodorenilor și al nostru, nu a participat la înmormântare, decât, foarte discret, profesorul și literatul - poet Nicolae Țațomir. Sultana Voicu, mama scriitorului Pensionat de la 11 decembrie 1943, demisionat - vorba vine - la 4 decembrie 1945, rămas fără parte din prietenii apropiați, Pillat și Ionel Teodoreanu, pierderea celei mai apropiate de
Academia b?rl?dean? ?i Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83084_a_84409]
-
ăsta. Adică? Zeci de mii de plângeri ale țiganilor la Consiliul Europei. Așa își făceau ei acte în Franța. După ce nu s-a mai dat azil politic, s-a dat azil pe probleme de persecuție etnică. Am fost odată la înmormântarea unui țigan, pe Quai de Bercy, la Institutul de medicină legală al Parisului. Acolo sunt duși cei care mor pe stradă. Mă întâmpină doar niște francezi, nu era nici un țigan. Vine un francez direct la mine, m-a văzut îmbrăcat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2180_a_3505]
-
complicată decât un simplu slogan“. Păi da, așa e. E mai complicat, pentru că țiganii s-au gândit să culeagă ei toți bănuții din Fontana di Trevi, pentru că Salvatore (Toto) s-a întors prea târziu în satul lui din Sicilia, la înmormântarea prietenului Alfredo care, la un moment dat, obosise și el de atâta așteptare, pentru că felul în care Malena a stăruit să creadă că bărbatul ei se va întoarce din război n-ar fi trebuit să fie judecat de nimeni (doar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2180_a_3505]
-
prea mult iubită s-a urcat în avionul care pleca spre Frankfurt. Pe atunci legăturile cu străinătatea erau practic tăiate. Abia peste vreo cinci ani am primit vești bune despre Alindora tot prin fiul domnului Walter, care a venit la înmormântarea tatălui său. Era deja în anul întâi la medicină. Gerhard mi-a trimis și el atunci un ultim mic mesaj. Îmi scria... Da, îmi scria că mă iubește mult, că dădusem un sens existenței lui din lagăr, că regretă mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
ședea și ea resemnată, pitulată într-un colț, ca o găinușă plouată. Ieși din cadă înfășurată în două prosoape mari de baie, se duse ca un automat la șifonier, își alese sutienul, chilotul, dresurile, din seturile ei noi, păstrate pentru înmormântare, luă o rochie din stofă și reveni din nou în fața oglinzii. Arăta tot ca un cadavru. Nu mai era nimic de făcut, își dăduse toată silința. Ei și ce, își zise, a doua oară n-o să mă mai invite. Atâta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
vorbesc, așa că întotdeauna mă simțeam stânjenit când rămâneam doar cu Naoko. Nu vreau să spun că eram incompatibili, dar pur și simplu nu aveam despre ce vorbi. Eu m-am întâlnit cu Naoko, singură, doar o dată, la două săptămâni după înmormântarea lui Kizuki. Pentru că aveam de pus la punct niște lucruri, am stat de vorbă într-o cofetărie, dar după ce am terminat, n-am mai avut ce vorbi. Am încercat să abordez câteva subiecte, dar fără succes, iar dacă Naoko zicea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
în hol. Afară ploua liniștit și era răcoare. — Tata a murit acum câteva minute, a spus Midori cu o voce liniștită. Am întrebat-o dacă o pot ajuta cu ceva. Nu, mulțumesc. Chiar nu ai ce face. Sunt obișnuită cu înmormântările. Am vrut doar să te anunț. A scăpat un oftat. — Să nu vii la înmormântare, bine? Nu-mi plac lucrurile astea și nu vreau să ne întâlnim acolo. — Am înțeles. — Dar mă duci la un film obscen? — Bineînțeles că te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
spus Midori cu o voce liniștită. Am întrebat-o dacă o pot ajuta cu ceva. Nu, mulțumesc. Chiar nu ai ce face. Sunt obișnuită cu înmormântările. Am vrut doar să te anunț. A scăpat un oftat. — Să nu vii la înmormântare, bine? Nu-mi plac lucrurile astea și nu vreau să ne întâlnim acolo. — Am înțeles. — Dar mă duci la un film obscen? — Bineînțeles că te duc. Unul cât mai dezgustător. — O să studiez piața foarte serios. — Bine, o să te mai sun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
m-am dus cu prietenul meu și apoi la Aomori, singură. Am luat o gură de whisky și am întins mâna după un chibrit ca să-i aprind Marlboro-ul, pe care îl ținea în gură. — Ai avut multe probleme, nu?... cu înmormântarea. — Ei, na, m-am obișnuit, har Domnului! Îmi pun un kimono negru și stau acolo ca o doamnă, iar alții, de exemplu, un unchi, un vecin sau mai știu eu cine, au grijă de toate. Aduc sake, comandă sushi, încearcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
satisfacție. Din punctul \sta de vedere semănăm foarte bine, deși suntem firi diferite. Brățările lui Midori zdrăngăniră când ridică mâna să-i facă semn chelnerului. A mai comandat un Tom Collins și un bol cu fistic. După ce s-a terminat înmormântarea și a plecat toată lumea, ne-am pus pe sake și am băut până în zori. Am dat gata o sticlă și jumătate și i-am bârfit pe toți: unul a fost prost, celălalt de-a dreptul idiot, mai știu eu care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
exista bilețelul acela, să-i zicem testamentar, și le-a fost de la început clar că era vorba de sinucidere. Știau foarte bine că bolnavii mintali sfârșesc, în general, în felul acesta. Cum au plecat polițiștii, ți-am telegrafiat ție. — Ce înmormântare tristă și sobră! am zis eu. A fost făcută pe furiș, cu lume extrem de puțină. Probabil că s-au simțit foarte prost că aflasem de moartea lui Naoko. Eram sigur că nu vroiau ca lumea să știe că a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
am plecat de la sanatoriu: să vin până aici ca să-ți spun toate acestea. De aceea m-am urcat în coșciugul acela de tren. — Înțeleg foarte bine ce vrei să-mi spui, Reiko, dar nu sunt încă pregătit sufletește. Crede-mă, înmormântarea a fost cumplit de dureroasă! Nimeni nu ar trebui să cunoască o asemenea moarte! Reiko a întins mâna și m-a mângâiat pe cap. Noi toți vom sfârși prin moarte. {i tu, și eu... Am luat-o pe malul râului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
a fost faptul că Într-o dimineață s-a trezit În curtea unei moschei, zăcând pe lespedea pe care erau așezați morții pentru a fi spălați, după ce se pare că-și pierduse cunoștința acolo În timp ce Încerca să-și plănuiască propria Înmormântare. În zori, când a reușit să deschidă ochii, un tânăr imam, care se Îndrepta spre rugăciunea de dimineață, stătea lângă el, șocat să descopere un străin sforăind pe piatra pe care erau spălați morții. După aceea, prietenii Caricaturistului Alcoolic - și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
pentru că a beneficiat de o analiză literară cu accente admirative din partea lui Ibrăileanu, un critic detestat de lovinescieni? Dacă-i vorba de asemenea „motivații”, mi-amintesc că și Mai am un singur dor a fost intonată de atâtea ori la înmormântările din Iași (în secolul trecut), iar Luceafărul s-a „uzat” de prea multă „întrebuințare” școlară, încât ar fi cazul să recitim și să regândim textele dincolo de asemenea circumstanțe. Ceea ce Gr. Codrescu și propune în cartea sa, ocazionată de opera unui
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
pentru că a beneficiat de o analiză literară cu accente admirative din partea lui Ibrăileanu, un critic detestat de lovinescieni? Dacă-i vorba de asemenea „motivații”, mi-amintesc că și Mai am un singur dor a fost intonată de atâtea ori la înmormântările din Iași (în secolul trecut), iar Luceafărul s-a „uzat” de prea multă „întrebuințare” școlară, încât ar fi cazul să recitim și să regândim textele dincolo de asemenea circumstanțe. Ceea ce Gr. Codrescu și propune în cartea sa, ocazionată de opera unui
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
pun filmul Pink Floyd at Pompeii. Nu încui ușa. Trag draperia, fiindcă îl văd ziua. Pe întuneric, noaptea, „nu intră“. Musai să fie soare, însă lumina crudă deranjează. Uneori am pornirea irepresibilă să „las cu limbă de moarte“ ca la înmormântare să-mi aducă, în loc de fanfară, zongoră, afet de tun sau cor de bocitoare, o veche bandă de magnetofon cu Shine On You, Crazy Diamond - probabil cea mai frumoasă partitură din ceea ce numim generic muzică rock. Am citit cândva spusa lui
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
pensie satisfăcătoare. Dar, toate opțiunile s-au oprit În ziua de 10 august când inima Mitropolitului a Încetat să mai bată, la vârsta de 86 de ani. A fost Înmormântat În localitatea Viels-Moisons Într-un cimitir romano-catolic iar slujba de Înmormântare a fost oficiată de doi preoți ortodocși aflați În exil. În anul 1992 a fost reînhumnat În cimitirul Montparnasse din Paris unde arde permanent o candelă prin grija unei călugărițe venită de la Mănăstirea Agapia, din țară. Î.P.S. Mitropolit Antonie
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
frățioare, chiar așa cum spui. Tocmai de aceea sînt foarte îngrijorat de carnavalul ăsta. Aici e o mascarada, însă undeva, și nu știu unde, se petrec lucrurile serioase. În partea asta de lume chestiile astea, serioase și neserioase, merg mînă în mînă, la înmormîntare iese un chef strașnic, iar la nuntă se omoară, nu-i așa? Un lucru cheamă pe celălalt, binele naște răul, iar răul pînă la urmă e un bine, nu-i așa?" Nu avea de unde să știe despre ce anume vorbește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
și fără rost, și celor adevărate, hotărîtoare. Chiar și nenorocirea asta, oricum, pentru el și pentru Serviciu era într-adevăr o nenorocire, nici nu putea aprecia ce consecințe va avea, cum vor merge mai departe, la urma-urmelor va fi prima înmormîntare oficială, primul "căzut la datorie". Teoretic toți oamenii săi știau că au de a face cu lucruri periculoase, că există și primejdii, că nimeni nu e scutit de "accidente de muncă", însă pînă acum așa ceva nu se întîmplase, chiar și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
creadă că în sala de ședințe de la Express, domnea, probabil, o atmosferă ceva mai profesionistă. — OK, ce subiecte avem săptămâna asta? Trecură rapid prin amestecul de scandaluri locale, decizii ale primăriei, cazuri de conducere în stare de ebrietate, accidente, nunți, înmormântări și producții din seria Annie Get Your Gun care alcătuiau subiectele de bază pentru un mic ziar săptămânal. — Cred că s-ar putea să am o pistă despre o companie de autocare, care face reduceri de personal și își obligă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Andrei care știa asta de când sărise cu parașuta. Bătrânul n-a reușit să facă decât un singur adept, unul bolnav de Parkinson, căruia îi bâțâia capul tot timpul și care s-a sinucis. Cu acel prilej s-a organizat o înmormîntare mai deosebită. Din partea administrației a fost adusă o mare coroană de flori, cu aceste cuvinte pe panglică: "Moartea este începutul nemuririi"; și Bătrânul în persoană ar fi ținut un discurs pe aceeași temă. Totul se petrecuse într-un fel de
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
din jurul lui. Ascultam necazurile altora, dar numai când erau mărunte; cele mari mă puneau pe fugă. Au existat totdeauna, se pare, în mine o lașitate și o nepăsare care au ieșit la iveală foarte devreme, încă de la patru ani, la înmormîntarea bunicului meu dinspre mamă, pe care nu-l țin minte decât din fotografii; avea o mustață lungă și blondă, era un bărbat frumos și înalt, care își bomba pieptul când stătea pe scaun. Fugisem de lumea care jelea, nu-mi
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
picioare, pe piept, pe gură și pe ochi, secretând ceva lipicios, care îmi provoca scârbă, până mi-am dat seama că mă înfășurau cu fire de mătase, că mă transformau în gogoașa lor, în carcera lor, în mormântul lor. 18 Înmormântările se făceau după un ritual cam degradat care în linii mari se repeta. Până la sosirea Moașei, toți sporovăiau, uitând adesea că se aflau lângă un mormânt. Discuțiile ajungeau să fie pipărate, iar Călugărul nu pierdea niciodată prilejul să ne aducă
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]