9,526 matches
-
pentru vorbe mieroase. Când nu poți oferi recompense, numai biciul rămâne cea mai bună motivație. Cel puțin asta credeam atunci”. 4. „Nu știam cum să mă descurc cu propria mea furie. Terapiile de control al mâniei au devenit subiect de comedie astăzi, însă eu chiar aș fi avut nevoie de o astfel de terapie. Când m-am confruntat cu primul eșec ca director, primul meu impuls a fost să mă descarc asupra subordonaților. Cred că ineficienței îi place să dea târcoale
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
prin momente grele și poartă doliu, el a răspuns cam așa: „Iaca ! Da ce, eu am murit? Când oi muri, atunci port doliu, până atunci, nu!” Deci Caian în două ipostaze! Minune! Luați « ca spectacol », pentru că realmente « sunt de toată comedia », este o destindere « fantastică » să-i asculți și să i privești cum « viermuiesc » prin bănci și pe sub bănci. De-ar ști ei că sunt « eroii » acestor pagini pentru a ne înveseli?! Ce mai faceți? Unde ați petrecut Paștele?... Mi-e
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
ei prieteni sau dușmani, pentru a da sau a primi ceva. și, mai ales, cât de mult își plâng de milă când vorbesc despre ei. În cele mai multe dintre discuțiile lor manifestându-se aceeași veșnică împerechere de aroganță și autocompătimire, aceeași comedie narcisistă a gesticulației, a zvârcolirii întregului corp. Se agitau de colo-colo scoțând pe gură ego-ul umflat. Teatralismul lor era mlădios, orășenii ascundeau sub piele altfel de articulații decât țăranii, iar limba ce-o plimbau în gură era întruchiparea fidelă a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
de compoziție și de termeni literari. A tradus, în colaborare cu Maria Brăescu, Catherine-Paris de Martha Bibescu (1996) și corespondența scriitoarei cu Paul Claudel (1992). A transpus, de asemenea, piesele Trei femei înalte de Edward Albee, reprezentată la Teatrul de Comedie din București, și Dragoste în hala de pește de Israel Horovits, jucată la Teatrul Național din București. SCRIERI: Romanul de analiză psihologică în literatura română interbelică, București, 1983; Adrian Maniu, București, 1985. Traduceri: Martha Bibescu, Corespondență cu Paul Claudel, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287761_a_289090]
-
Școala de Ofițeri de Rezervă de Artilerie din Craiova. La București i se reprezintă în 1928 piesa Panțarola care, deși premiată de Asociația Criticilor Dramatici, nu are succesul scontat de E. Lovinescu. În noiembrie 1932, la Teatrul Național din București, comedia Titanic Vals este primită foarte bine de public, deschizând astfel un drum pe care M. îl va parcurge ca autor de succes. Întemeiază, împreună cu Sică Alexandrescu, Teatrul Vesel și Teatrul Nostru, cu Aurel Maican - Grădina Boema, iar în 1943 - Teatrul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288326_a_289655]
-
1945 începe redactarea paginilor de jurnal. Din 1949 și până în 1951 traversează o perioadă grea. Piesele îi sunt scoase de pe afiș și, după mărturia jurnalului, familia supraviețuiește din salariul modest al soției dramaturgului, actrița Kitty Gheorghiu. Începând cu anii ’50 comediile lui M. sunt montate din nou, iar Titanic Vals și Visul unei nopți de iarnă vor fi și ecranizate. Versurile din volumul de debut, Vitrinele toamnei, apărut în 1926, pun în evidență un fond liric capabil să cuprindă în finețea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288326_a_289655]
-
celebra rubrică „10” din revista „Contemporanul” (1965-1970), reunite în Fiecare cu părerea lui (1970) ș.a. Însă ceea ce l-a consacrat pe M. este dramaturgia. În 1932 are loc premiera spectacolului Sosesc deseară (reluat în 1936 cu titlul Chestiuni de familie), comedie ce își propune să amendeze mentalitatea provinciei și a personajelor impregnate de acest spirit, dar dornice să pară altfel de cum sunt. Unul dintre personaje, Adelaida - domnișoară bătrână, bătăioasă și autoritară -, o anunță pe Chiriachița din Titanic Vals și pe Miza
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288326_a_289655]
-
să amendeze mentalitatea provinciei și a personajelor impregnate de acest spirit, dar dornice să pară altfel de cum sunt. Unul dintre personaje, Adelaida - domnișoară bătrână, bătăioasă și autoritară -, o anunță pe Chiriachița din Titanic Vals și pe Miza Stamatescu din ...Escu. Comedia Titanic Vals va însemna unul din cele mai răsunătoare succese ale teatrului românesc. În stagiunea 1932-1933 se joacă la Teatrul Național din București de o sută de ori, este reluată la Cluj, Craiova, Iași și, în 1960, din nou la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288326_a_289655]
-
din București de o sută de ori, este reluată la Cluj, Craiova, Iași și, în 1960, din nou la București, în regia lui Sică Alexandrescu, fiind tradusă și montată în mai multe țări. Titanic Vals este în primul rând o comedie de moravuri, ce vizează din nou mediul provincial într-una din ipostazele lui caracteristice: familia funcționarului mărunt, marcată deopotrivă de lipsuri materiale și de absența oricărei perspective. Dar dacă Spirache Necșulescu, om cumsecade și cu bun-simț, acceptă cu resemnare, cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288326_a_289655]
-
și el, dar în alt sens. Docil, „molâu”, modest într-o lume a impostorilor și ariviștilor, el reușește să-și ia revanșa și să impună în familie o atmosferă de împăcare, în care crede sincer. Un personaj de referință în comedia românească, apreciat ca atare de E. Lovinescu, este Chiriachița, soacra dominatoare, în permanentă ofensivă, nesocotind cu strășnicie părerile și sentimentele celorlalți, apariție cu efect comic sigur. În Titanic Vals, M. privește cu înțelegere și compasiune indivizi cu orizonturi strâmte, dar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288326_a_289655]
-
În Titanic Vals, M. privește cu înțelegere și compasiune indivizi cu orizonturi strâmte, dar cu vanități mari, tonalitate ce nu se mai regăsește în ...Escu, cea de-a doua piesă ce urmărește destinul familiei Necșulescu, pusă în scenă în 1933. Comedia reia destinele tinerei generații de Necșulești, ajunși acum, la vârsta maturității, în pătura de sus a societății, dar la fel de goi pe dinăuntru. Ambiția parvenirii și-a asociat cinismul, iar în plan sentimental domină lipsa de moralitate. Decebal Necșulescu visează un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288326_a_289655]
-
Vals, personajele se încadrează în tipologii caricaturale, iar din verva cu care este atacată farsa electorală a dispărut înțelegerea pentru slăbiciunile umane sau nota sentimentală. Reprezentată pentru prima dată în 1937, Visul unei nopți de iarnă se înscrie în seria comediilor lirice aparținând unor inspirate condeie în dramaturgia interbelică. Maria Panait, vânzătoare într-un magazin de bijuterii, personaj cu o existență cenușie, banală, își vede visul împlinit în noaptea Anului Nou: ajunge să îl cunoască pe celebrul scriitor Alexandru Manea, pe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288326_a_289655]
-
scriitor Alexandru Manea, pe care îl admiră și îl iubește în taină. Titlul piesei nu este doar un joc de cuvinte cu trimitere la capodopera lui Shakespeare, Maria Panait, sau mai bine zis Doruleț, reușind să transmită, aidoma îndrăgostiților din comedia shakespeariană, farmecul visătorului vrăjit de obiectul adorației sale. Alexandru Manea, obișnuit cu ipocrizia, artificialitatea și snobismul cercurilor mondene, este surprins și inițial ușor amuzat de elanul naiv al tinerei, dar puritatea sentimentelor ei îl cucerește ireversibil, într-o poveste cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288326_a_289655]
-
afectarea „culturală” a Chiriței este pusă în evidență de inventivitatea lingvistică inepuizabilă a lui M. Scriitorul a mai abordat melodrama cu accente sociale - Țara fericirii (1945), satira socială - Al optulea păcat (1946) și farsa violent satirică - A murit Bubi (1948). Comedia de moravuri Burtă verde (1952) batjocorește carierismul politic, dar, lipsită de consistența tipologică din ...Escu, pare mai curând o autopastișă sub semnul schematismului tendențios al epocii în care este scrisă. De altfel, după 1944 are loc o anume reorientare a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288326_a_289655]
-
de consistența tipologică din ...Escu, pare mai curând o autopastișă sub semnul schematismului tendențios al epocii în care este scrisă. De altfel, după 1944 are loc o anume reorientare a autorului spre probleme social-morale, însă cu o inspirație secătuită. Nici comedia lirică Madona (1947) nu mai atinge fiorul poetic din Visul unei nopți de iarnă. Pe lângă configurarea unor personaje cu valoare de simbol (Spirache, Chiriachița, Doruleț) și stăpânirea desăvârșită a acțiunii dramatice, M. rămâne în dramaturgia românească ca un maestru al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288326_a_289655]
-
Capek, Teatru, București, 1968 (în colaborare). Repere bibliografice: Constantinescu, Scrieri, II, 85-92; Perpessicius, Opere, XII, 320-322; Lovinescu, Ist. lit. rom. cont., 377-378; Călinescu, Ist. lit. (1941), 836-837, Ist. lit. (1982), 922; Camil Petrescu, Opinii și atitudini, București, 1962, 448-449; Brădățeanu, Comedia, 386-404; Rotaru, O ist., II, 709-713; N. Carandino, Autori, piese, spectacole, București, 1973, 110-113; Crohmălniceanu, Literatura, III, 62-76; Barbu, Momente, 201-203; Brădățeanu, Istoria, II, 344-352; Carol Isac, Permanențe în dramaturgie, Iași, 1982, 87-160; Ileana Dalea, Amintiri despre Tudor Mușatescu, Timișoara
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288326_a_289655]
-
călătorie apărute mai întâi în „Convorbiri literare”, sub titlurile Plimbări prin munți și Pe malul mărei. Un interes constant a arătat N. pentru teatru: traduce, în proză și în versuri, multe dintre piesele lui Schiller și alcătuiește el însuși câteva comedii de moravuri și de situații, nepublicate, dintre care se disting Amor și viclenie (1870) și O alegere la Senat (1878). În aceasta din urmă verva satirică se dezlănțuie nestânjenită, în scene a căror maliție anticipează secvențe din O scrisoare pierdută
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288413_a_289742]
-
Puteam fi remarcați la concertul de binefacere în sprijinul bolnavilor de SIDA al lui Elton John la Madison Square Garden, fotografiați la un meci de polo în Hampton, intervievați de Entertainment Tonight în timp ce pășeam pe covorul roșu înaintea premierei noii comedii cu Eddie Murphy la cinematograful Zeigfeld, am stat în primul rând la prezentarea de modă a lui Versace, paparazzi urmărindu-ne până am ajuns la vila unui prieten, la Nisa. Deși Jayne s-a îndrăgostit de mine și dorea să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
mâinile ei fremătânde continuau să crâmpoțească șervețelul Kleenex. Sunt secretoși ...și...și...inabordabili? Formulă asta ca pe o întrebare la care trebuia să răspund, apoi să devin prizonierul propriului ei vis. - Nadine, băieții au unsprezece ani. Nu sunt actori de comedie. Cei din clasa a cincea nu sunt foarte expansivi de felul lor. Eram la fel la vârsta lor. Voiam să vorbesc. Voiam să îndrug vrute și nevrute ca s-o scot din starea ei. - Nu, nu, nu... Închise ochii și clătină din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
sărbătorit în Hamlet, când ștefan Iulian era copilul răsfățat al publicului. Iulian, actor de mare rasă, deși nu trecuse nici măcar clasele Conservatorului din București, avusese creațiuni, una mai strălucită decât alta, în Chir Zuliaridis, imitând de minune un grec, în comedia Mincinosul, unde imita cu mult succes pe italian, în operetele Voievodul țiganilor, Mascota, Boccaccio etc. Apoi în comediile lui Caragiale, jucând rolul Ipistatului din Noaptea furtunoasă și rolul polițaiului din Scrisoarea pierdută. Pe Iulian, mai ales, se întemeia Caragiale când
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
trecuse nici măcar clasele Conservatorului din București, avusese creațiuni, una mai strălucită decât alta, în Chir Zuliaridis, imitând de minune un grec, în comedia Mincinosul, unde imita cu mult succes pe italian, în operetele Voievodul țiganilor, Mascota, Boccaccio etc. Apoi în comediile lui Caragiale, jucând rolul Ipistatului din Noaptea furtunoasă și rolul polițaiului din Scrisoarea pierdută. Pe Iulian, mai ales, se întemeia Caragiale când își scria piesele. După cele două mari izbânzi, Caragiale mai scrise o a treia comedie de moravuri, D-
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
etc. Apoi în comediile lui Caragiale, jucând rolul Ipistatului din Noaptea furtunoasă și rolul polițaiului din Scrisoarea pierdută. Pe Iulian, mai ales, se întemeia Caragiale când își scria piesele. După cele două mari izbânzi, Caragiale mai scrise o a treia comedie de moravuri, D-ale carnavalului, pe care Comitetul teatral o premie cu câteva mii de lei. Însă premiul se dedea autorului, nu piesei. Piesa era cu totul inferioară celor două înaintașe. În reprezentație, piesa nu numai căzu, dar fu și
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
părți: teatrul și balul. Totul e franțuzesc, nimic românesc, nici un cântec, nici un monolog, nici o poezie, nici un danț, nici un fel de mâncare. Artiști amatori din societatea cea „bună“ joacă. După bucăți cântate, declamate și spuse de tineri din „înalta“, vine o comedie: Le Voyageur, jucată în franceză, bineînțeles, de doamnele Aglae Stratt și Alice Suțu și d-nii Jean de Linche, Alexandru Brăiloiu și Alex. Docan. 104 bucureștii de altădată luat ființă în luna următoare, sub titulatura: „Liga de rezistență“, din inițiativa lui
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
noul director. Apoi au mai fost și alte incidente de ordin sentimental. Dintre actorii de valoare nu mai erau în teatru decât ștefan 230 addenda Iulian, Iancu Petrescu și încă vreo doi. Trupa Teatrului Național nu mai putea reprezenta decât comedia bufă, dar nici o dramă. Totuși Caragiale s-a încăpățânat a reprezenta Regele Lear cu Iancu Petrescu în rolul titular. Bineînțeles, cu tot talentul și cu toată inteligența interpretului, rolul nu intra în mijloacele lui Petrescu. Rezultatul a fost că, de îndată ce
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
firmei. Când am intrat în Bulgaria era noapte și oricât m-am străduit să văd aspecte din această țară, nu am putut. Janeta urmărea un film la televizorul autocarului întinzându-și privirea printre scaune ca să vadă bine secvențele. Era o comedie, ceea ce îi plăcea ei, care o dispunea la râs. Faci haz de necaz, Janeto! Ia privește! Ce caraghioși sunt! Ha!ha!ha! Ce te amuză atât de mult? Uite ce mutră face c-a fost luat prin surprindere, ha! ha
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]