8,226 matches
-
adusese prânzul, s-a întors spre Marius cu ochi amuzați: Nu te grăbi deloc bătrâne! Războiul merge înainte și fără tine. Sincer, cred că ar trebui să-ți prelungești sinecura. Mai ales când ești înconjurat de atâtea frumuseți răpitoare care miros frumos și te alintă toată ziua. Alternativa ar fi un șanț plin cu zoaie unde sa te târăști, ascunzându-te de bombele yankeilor. Către sfârșitul lunii mai, Marius este anunțat că poate părăsi spitalul. La plecare, doctorul Cozma strânge îndelung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
umană e despărțită de barbarie. Demență curată, domnul meu, războaiele ... nebunie ..." În timpul bombardamentelor se așeza cu soția tot timpul în același loc, pe băncuța din coridorul de trecere, strâmt și rece, înghesuit cu lucruri vechi ale celorlalți locatari. Era incomod, mirosea a vechi, a mucegai, lumea când trecea pe lângă ei îi călca pe picioare. Marius nu înțelegea de ce tocmai acolo alegeau să rămână. Poate din dorința inconștientă ca în cazul în care planșeul se prăbușește să fie cât mai aproape de ieșire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
te îndeamnă tăcut spre odihna unui somn fără de griji. Din când în când, câte o pală sfioasă de vânt ondulează leneș linia aurie a lanurilor de grâu care se întind de o parte și alta a drumului, până la linia orizontului. Miroase a grâne coapte și iarbă verde. Dialogul se încheagă rapid între tinerii ofițeri. Căpitanul vorbește o germană elevată, semn al unei instruiri deosebite. Provenea dintr-o domniță valahă, înrudită cu Doamna Maria, soția voievodului-martir Constantin Brâncoveanu, măritată prin veacul al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Și eu. Mai mult decât îți poți tu imagina, murmură ea în timp ce privește nemișcată mașina care se depărtează, fără să înțeleagă de ce simte brusc că această imagine devine foarte importantă pentru ea. VI Pe faleza înaltă, aflată la malul mării, miroase a nisip ud și alge intrate în putrefacție. În larg, hula amenințătoare adună uriașe creste de lichid verde-întunecat ce se înfig violent în mal cu mugete asurzitoare. Rafalele puternice smulg eșarfa albă de la gâtul Smarandei, făcând-o să zboare în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
holul bisericii cu un icnet înăbușit. Ca trasă de un resort invizibil, ușa se închide tăcută în urma lui. Înăuntru, lumina cernută zgârcit printre vitraliile strâmte cade peste câteva rânduri de bănci simple din lemn, așezate de-alungul zidurilor îngălbenite de vreme. Miroase a lumânări arse și tămâie. Darie se ridică cu greutate și sprijină copilul de perete. După o examinare rapidă își dă seama, ușurat, că nu este rănit, numai leșinat. Își scoate casca și vede cefarul găurit. Instantaneu, simte cum gura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Pe măsură ce înaintează remarcă liniștea neobișnuită acolo unde ar fi trebuit să audă zumzetul specific unei adunături de cheflii. Neliniștit, armează automatul înainte să împingă cu vârful bocancului ușa de tablă. Privește în jur precaut. Înăuntru nu este întuneric, nici lumină. Miroase a picioare nespălate, alcool fermentat și tutun de proastă calitate. Tencuiala, în mare parte căzută, a pereților, dezvăluie zidurile insalubre din cărămidă roșie. Pe un colț al tejghelei lungi, de fapt câteva dulapuri întinse pe laterală, puse cap la cap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
să poată uita oboseala congelată adunată în nenumărate zile și nopți de luptă. Cine nu a făcut frontul, nu știe ce binecuvântată comoară sunt pentru combatanți momentele calme petrecute în afara luptelor. Chiar dacă ele au loc într-o șandrama putredă unde miroase a postav îmbâcsit, răsuflări unsuroase, obiele obosite și lână udă, toate amestecate cu izul acru ce se ridică din tălpile nădușite ale bocancilor cazoni. Baraca are acoperiș, nimic de zis, dar printre crăpăturile pereților peticiți cu bucăți de tablă vântul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
și bagă fotografia în buzunar. Revede haotic noaptea în care Manfred murise. Ancheta se terminase repede, incidentul fiind catalogat drept un atac al unor elemente din pegra capitalei care începuseră să-și facă de cap odată cu apropiere frontului. Evident, unii mirosiseră și alte dedesubturi, dar cum nemții se arătaseră ciudat de grăbiți în a fi încheiate cercetările, dosarul fusese clasat. La înmormântare nu a fost decât el, în timp ce partea germană a fost reprezentată doar de un obscur funcționar al ambasadei. Foștii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
se găsește în drumul lui și îl simte vulnerabil. Iar ei sunt vulnerabili, nu pot face uz de armă împotriva lui deoarece așa își pot trăda poziția lor nemților. Și asta poate aduce unora nervozitate, cu siguranță frică. Iar frica miroase al dracului de tare ca animalul să nu-și încerce șansa. Privește în jurul său, dar nu vede nimic altceva decât copaci încărcați cu omăt, vagi siluete în bezna tainică a nopții. "Poate avem noroc să găsească altceva pentru vânat...". Continuă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
grav prin lumina puternică ce scaldă în aur încăperea, se răspândește pe coridor și urcă până la camera în fața căreia Antonio se oprește să bată discret la ușă. Intră, se aude din interior. În odaia învăluită în semiobscuritate datorită jaluzelelor trase, miroase frumos a cafea și cornuri proaspete. Interiorul simplu are eleganță și intimitate. Doamnă Hagiaturian, au sosit. Într-o atitudine respectuoasă, privește spătarul înalt al fotoliului din piele crem, în ton cu restul mobilierului, care nu lasă să se vadă nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
-i erau, de fapt, buni prieteni... Scârbit de bizantinismul politic dâmbovițean și de starea nației, decretase într-o zi pe un post de televiziune și la o oră de maximă audiență că România ajunsese o hazna a Europei și că mirosea insuportabil „a jeg împuțit”, iar altă dată venise intempestiv cu propunerea de a se arunca pe foc mare parte din opera scriitorilor clasici și de a se păstra din ei doar câte-o pagină, pe ici și pe colo, plus
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
de aproape de Arm, de care se simțea tot mai atras, cu fiecare zi, cu fiecare ceas. Arm cu naturalețea ei, Arm cu umorul ei debordant, Arm cu pielea ei arămie și atât de fină, Arm cu corpul ei zvelt, Arm mirosind atât de frumos... Aștepta în fiecare dimineață sosirea ei cu tot mai multă nerăbdare, prea multă nerăbdare... Intram degeaba, Bart, nu vreau nici o bijuterie de la tine. Dar ar fi fost o amintire... Dacă vrei să-mi dăruiești ceva, spuse ea
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
unghiul unuia care a trăit în România salamului cu soia și a nechezolului, mizeria care dorea să înlocuiască aromata cafea, dar nu făcea decât să întărească convingerea românilor ca sunt luați de proști (dacă mai era și veche, porcăria aia mirosea și ca naiba, a mucegai, amestecat cu miros de cicoare prăjită). Bănuind că, asemenea unui copil căruia i se refuză o jucărie, Bart s-ar fi supărat dacă nu ea n-ar fi fost de acord cu el, cu toate că nu
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
și nu fu nevoie să-l mai îndemne cineva să mănânce. Regret, zise el râzând, dar vei conduce și la întoarcere, așa că am să mă sacrific eu să beau un pahar din vinul ăsta... Îi întinse Armancăi paharul să-l miroasă. Licoarea gălbuie avea miros de floare. Arm luă un măr, îl șterse de mâneca halatului și mușcă din el cu poftă. Apoi, începu să zâmbească : Când, cu gura însetată, mușcați dintr-un măr, spuneți-i în cugetul vostru: Semințele tale
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
bombănind ciripeasca ei și qigong-ul deopotrivă, Bart lângă ea pe bancă, luându-i o frunză din păr, Bart strângând-o tare la pieptul lui, Bart gemând de plăcere, Bart după ce se iubiseră în iarba necosită, rostind: Doamne, Arm, trupul tău miroase mai frumos decât toate florile din iarba necosită!... Își luase fetele cu ea. Dorea, desigur, ca fetele să se bucure de soare, de minunăția și de sălbăticia locului în care lucra, dar mai voia să le poată vedea în orice
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
intrară într-o curte plină de mizerii și bălării. Niciodată nu mai văzuse Crăița atâta mizerie. Dar nu vroia să dea înapoi, trebuia să-i vadă... Bătu încet în ușa scorojită. Un bărbat neras, zdrențuit și murdar deschise încet ușa. Mirosea a băutură și privindu-l, Crăița înțelese că nu era tocmai treaz. Apoi, văzu în spatele lui o femeie, la fel de zdrențuită și murdară. Aceasta își turna băutură dintr-o sticlă, aflată pe mușamaua de pe masă. Masa, plină de firimituri trona în mijlocul
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
Arm stătea întinsă lângă el, cu brațele sub cap, în iarba necosită. Revăzu cu claritate visul. Aerul părea material, cerul de un albastru azuriu, intens. În iarba înaltă, necosită, plină de flori, stătea întins lângă Arm. Doamne, ce frumos mai mirosea. Își dădu seama că nu o uitase pe Armanca. O durere ascuțită îi străbătu sufletul. Camelia nu deschisese ochii. Bart o privi încă o dată. Fața ei, de altfel drăguță, era acoperită de un strat gros de cremă. Mâinile, bine unse
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
și ele, se odihneau în niște mănuși speciale. Părul, prins în clame, era fixat cu spray. Camelia nu renunțase la „retușuri”, cum le spunea ea, deși Bart îi explicase de nenumărate ori că singura lui pretenție era ca ea să miroase a curățenie, că-l deranjau aceste manevre de înfrumusețare, mult prea multe... Pentru ce se „retușa” atâta?! Manevre nenumărate erau aplicate dimineața ore întregi. Cremele de noapte erau spălate și Camelia aplica alte creme, de zi, fonduri de ten, anticearcăne
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
Da, medic, doctor. — Ioe prolem sirius?4 — Da, e o problemă serioasă. — Cuu sirius? — Nu știu, ceva nu e în regulă, nu-mi dau seama. — Bolnne, Samoro? Eș bollne?5 — Nu eu, fir-ar să fie, Margareta. — Margarreta?... În cameră mirosea a ploaie și var. Prin geamul deschis se vedeau ultimii picuri scurgându-se de pe streașina casei. Vântul sufla domol și îi dădea frisoane lui Samuel, aflat cu spatele la fereastră. Lângă ușă, pe un teanc de ziare și ținându-și genunchii la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
contact cu gresia bej cu cel puțin zece metri înainte să intre în bucătărie. Mereu intră în bucătărie. După mine, cred că e nesănătos ca o doamnă să-și înceapă ziua cu o vizită în bucătărie, și asta pentru că aici miroase a prăjeală și a ceapă. Hotele nu par să funcționeze întotdeauna. Noi facem mari eforturi să menținem mirosul doar în spațiul bucătăriei, dar, cum suntem despărțiți de sectorul tejghelei numai printr-un dulap metalic, aroma noastră mai scapă și deranjează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
joc o festă celorlalți. Îi și vedeam dimineața, muți de uimire din cauza perfecțiunii restaurantului, pășind cu băgare de seamă, roși de ciudă până în adâncul sufletului. De-abia în acea clipă, când mă lăsam de pe un picior pe altul în fața ușii, mirosind parfumul dezinfectantului și felicitându-mă pentru destoinicia mea, mi-am dat seama cât de mult îmi urăsc colegiiși cât de mult mă urăsc și ei pe mine. Când întoarce carnea pe plită, Magda mă stropește cu ulei (noi folosim un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
vânzători, pe oamenii din autobuz, pe cei din spatele ferestrelor. Dar îi disprețuiesc, nu-i urăsc așa cum îmi urăsc colegii. Sunt la mijlocul distanței dintre nepăsare și ură. Foarte supărătoare sunt zilele când umerii ți se freacă de umerii atâtor necunoscuți, când miroși atâtea mirosuri și când trebuie să eviți atâtea priviri... Aș renunța cu bucurie la toate astea, dar nu sunt prea deștept, nu știu cum; la țară nu mai am pe nimeni; nu-mi rămâne decât să disprețuiesc în liniște toate lucrurile pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
jos, toată lumea va fi mulțumită. După ce am tăcut, mi s-a părut că are în ochi aceeași privire jenată ca și omul cu înghețata. Mi-am apropiat capul de al lui și l-am fixat cu și mai mare insistență. Mirosea a usturoi și a ciocolată. Bine, bine, un meniu, a bolborosit, scaunul ăsta era în drum și nu l-am observat, nu-i vina mea. Nu vă faceți probleme, am spus, am eu grijă de tot. Strângând, m-am uitat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
am mai sugerat. — Și ce-a zis? — A zis că motanii nu fac pipi peste gard, că n-au nici un motiv, că își marchează teritoriul în alte părți. — Așa a zis? — Da. — Ce prostie. Și nu i-ai zis că miroase? — El a zis că nu miroase. — Probabil că s-a obișnuit și nu mai simte. — Știi că lucra la ocolul silvic? — Cine? — Negruțiu. — Serios? — Da. Era și vânător, are trofee prin casă, are și pușcă. L-am văzut cum o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
zis? — A zis că motanii nu fac pipi peste gard, că n-au nici un motiv, că își marchează teritoriul în alte părți. — Așa a zis? — Da. — Ce prostie. Și nu i-ai zis că miroase? — El a zis că nu miroase. — Probabil că s-a obișnuit și nu mai simte. — Știi că lucra la ocolul silvic? — Cine? — Negruțiu. — Serios? — Da. Era și vânător, are trofee prin casă, are și pușcă. L-am văzut cum o curăța într-o duminică. — Își curăța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]