9,812 matches
-
seara asta îl îmbrăcă, vîrî o batistă albă și curată în buzunarul de la piept și o porni spre casa lui Marjory, cumpărînd o cutie de bomboane de ciocolată în drum. în autobuz, inima îi bătea cu putere, iar genunchii îi tremurau, dar cînd intră în cartierul în care locuia, nu fu capabil să dea de casă. Fusese undeva la capătul unei case înșiruite în semicerc, dar erau atîtea la fel! Căută o cabină telefonică să-i găsească adresa în cartea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
stă acolo, privat de prada cuvenită, zise domnul Drummond. Stătea întins în patul din nișă, cu ochelari pe nasul lui colțuros, cu un fes turtit pe cap, cu o carte de la bibliotecă deschisă și proptită pe cuvertura de pe genunchi. Janet tremura și-i spuse: — E o cruzime să-l lași așa, deasupra lui. — Ce? zise Drummond. Fă niște ceai, Duncan pare obosit. Șoriceii ăști sînt aproape orbi, Duncan. Dacă suferă cineva, ăla e Roșcatul. Drummond plecă din cameră și se întoarse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
la picioarele lor cu pisoiul ghemuit lîngă burtă. — Acum m-aș da jos din pat, dacă... zise Thaw somnoros. Brusc fu izbit de o imagine, nu de a lui June Haig, ci a lui Marjory. își imagină cum sînii ei tremură sub mîngîieri pricepute, și întrebă: — Janet! Tu ești prietena lui Marjory. E cuplată cu altcineva? — Nu cred, Duncan. Atunci ce-i cu ea? Ce-i cu ea? Cred că se simte prea bine acasă, Duncan. E foarte fericită alături de tăticul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
ca de obicei, dar în rest, o să lucrezi singur. La sfîrșitul semestrului o să vedem ce-ai să ne arăți. Thaw făcu o pauză să digere replica, apoi se uită la profesor cu atîta încîntare, afecțiune și milă, că domnul Watt tremură nerăbdător și-i zise: — Ți-aș fi recunoscător dacă mi-ai răspunde la o întrebare strict neoficială, Thaw. Ai măcar vreo idee ce încerci să faci? Nu, domnule, dar acest nou aranjament mă va ajuta să descopăr. Pot să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
fumeze numai dacă era cineva în preajmă care să-l supravegheze să nu se ardă. Avea fața și gîtul slăbănoage și solzoase, ca ale unei țestoase, și un nas coroiat și impunător. Sprijinit de perne, ațipea uneori, iar capul îi tremura, depărtîndu-se cu cîțiva milimetri de ele, după care se trezea cutremurat, stigînd slab „Agnes!“. Nu venea nimeni să-l vadă. Domnul McDade, din stînga lui Thaw, era un om mărunțel, al cărui piept se bomba ca o burtă grasă, ajungîndu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
ar întîmpla în America și taică-tău ar fi bogat, te-am cocoloși trăgînd de tine pînă a-i mierli-o. Consideră-te norocos. Acum o să ne uităm la inima pastorului de la biserica parohială Cowlairs. Paravanele, vă rog. Thaw zăcea tremurînd de indignare. După ce profesorul plecă din salon, se luptă să se scoale, își puse halatul și ieși în grabă. Se trezi alergînd prin jur și bîiguind: „Bine, bine, o să plec. O să plec acum. O să chem un taxi și-o să plec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
intră, încăperea se învîrtea cu el. închise ochii și simți cum spațiul ei cade ca un avion care se prăbușește. Se lipi de perete, apoi căzu pe podea. Luă în brațe partea îngustă a vasului de toaletă și zăcu acolo tremurînd și dorindu-și să fie inconștient. Ori de cîte ori deschidea ochii, vedea încăperea învîrtindu-se, iar cînd îi închidea, simțea cum se prăbușește. Cineva bătea în ușă cu pumnii și cîteva voci strigau: „Deschide ușa“, dar el răspundea: „Plecați, mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
de la o femeie. Se deosebea de Marjory așa cum cadavrul doamnei Thaw nu semăna cu mama lui. își dorea să fi spus ceva ironic sau memorabil, dar nu-i dăduse nici un prilej. — Ăsta nu e genul tău obișnuit de lucru, Duncan. Tremură și coborî. își simțea trupul neobișnuit de greoi. Aprinse lumina și se uită lung la pictură. Arăta oribil. Urcă la galerie, unde ținea o oglindă mare pentru asemenea cazuri de urgență. Reflectată în ea, cu partea dreaptă și stîngă inversate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Lugworm Casanova stăteau și fumau întinși în saci de dormit. — închide-o, dom’le, că nu ne trece apa sub limbă. — Scuze, spuse Lanark, apoi închise ușa și traversă spre scară. Treptele ei erau reci și aspre de la rugină, și tremurau la fiecare pas. Cînd umbrele de sus îl ascunseră de privirile celor de jos, urcă mai încet, fără să-și ridice piciorul pînă cînd ambele mîini nu prindeau bine o treaptă, fără să ridice mîna pînă cînd ambele picioare nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
cazul să recurgeți la violență, domnișoară Maheen. Uită-te la el doar. Lanark auzi un pocnet în capul domnișoarei Macfee. Nu-i vedea fața, dar i-o văzu pe-a lui Macfee. Gura i se căscă, buza inferioară începu să tremure, apoi își lovi ochii cu mîinile. Gilchrist spuse încet: — Condu-l afară, Lanark. Asta nu-i o cîrciumă pentru el. Lanark îl înșfăcă pe Macfee de braț și-l duse prin mulțime. Cînd ajunseră afară, Macfee se sprijini de perete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
-l afară, Lanark. Asta nu-i o cîrciumă pentru el. Lanark îl înșfăcă pe Macfee de braț și-l duse prin mulțime. Cînd ajunseră afară, Macfee se sprijini de perete, își lăsă mîinile să-i cadă pe lîngă trup și tremură violent: Mici găuri negre, murmură el. Ochii ei au devenit mici găuri negre. — Nu e femeie, de fapt, zise Lanark. E un instrument sub formă de femeie. Macfee se apleca și vomită pe trotuar, apoi zise: — Mă duc acasă. Te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
pușcă, urcau cărarea și dădură din cap spre Lanark, cînd trecură pe lîngă el. Cel cu pușca zise: — Să-l împușc pe delegat? Nu, nu, nu trebuie să ne împușcăm delegatul, spuse celălalt și rîse. — Unele glume mă fac să tremur de frică, izbucni Alexander imediat după aceea. — îmi pare rău. — N-ai ce-i face. Chiar ești delegat? Lanark era mulțumit că fusese recunoscut, dar spuse cu fermitate: — Acum, nu. Acum sînt în vacanță. Lacul era zăgăzuit pe o latură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
să ne urîm, Discontinuitatea merovicnică este amentințată... Fu asurzit de un babel de rîsete și conversații. Un șir de bărbați înveșmîntați în negru stăteau în spatele lui Weems, și Lanark văzu cum doi se îndreaptă spre el, ocolind cortul. Picioarele îi tremurau atît de tare, că se așeză. Voci cereau tăcere undeva la stînga lui. Se lăsă tăcerea. îl văzu pe Multan din Zimbabwe ridicîndu-se și zîmbindu-i lui Monboddo care spuse scurt: — Vorbiți, vă rog. Multan se uită în jurul mesei și, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
consemnat în procesele verbale ale adunării și toți vor putea citi. Asta e tot ce pot oferi. E suficient? Lanark simți că toți îl urmăresc și dorea să-și ascundă fața din nou. Privi peste umărul lui și începu să tremure cînd îi văzu pe cei doi bărbați în haine negre. Unul dădea din cap și făcea cu ochiul. Era Wilkins. Monboddo spuse tare: — Dacă dorești acest interviu, secretarii mei te vor conduce într-un loc convenabil. Altfel, toată chestiunea trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Niciodată n-am putut înțelege politica. Cu ce te ocupi tu, Sandy? — îi raportez pe transferați și reparatori. — Ce fel de meserie e asta? — Trebuie să ne grăbim, tată. Poți sta în picioare? Lanark reuși să se ridice, deși îi tremurau genunchii. Bătrîna din colț se văita: — Fiule, nu mă poți ajuta și pe mine, fiule? — Așteaptă! O să vină cineva să te ajute! strigă Alexander disperat. Luă brațul drept al lui Lanark și-l duse peste umărul lui, îl prinse de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
apăsările nelegiuite. Astăzi fapte mult mai mișelești se săvârșesc pre o scară întinsă. Concesii peste concesii, întreprinderi peste întreprinderi, abuzuri peste abuzuri se grămădesc. Oamenii de meserie devin milionari în clipă! Moștenitorii și semenii acelor mijlocitori ascunși cari atunci mărturiseau tremurând înaintea arhiereilor și a boierilor păcatul lor și se pocăiau acum domină țara și-i dau legi. Și țara, legată de mâini și de picioare, spumează de mânie, căci n-are cui se plînge: mitropolitul și arhiereii țării nu mai
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
în genere un țăran) merg din casă'n casă. Deja scriitorul acesta e pungaș, de mituit în orice caz, pentru că aci, în țara aceasta, toți se pot mitui. Încruntând sprincenele întreabă pe o biată văduvă: "D-ta ai o vacă? Tremurând, femeia-i pune-n mână un biet fiorin - poate cel din urmă pe care-l are - și zice nu. El scrie "Nu" și apoi continuă cu blîndețe: "Nu-i așa că n-ai nici vin? " Apoi [î]i lasă o hârtie
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
mai mult ori mai puțin întortocheate, acele precauțiuni oratorii, acele vorbe cu două înțelesuri, reticențele neleale, scuzele, făgăduințele de-a nu mai face pe viitor ceea ce s-a făcut în trecut, programele propuse ș. c. l. Niciodată ștrengar n-a tremurat așa înaintea dascălului, niciodată lacheu parvenit nu s-a plecat înaintea stăpânului său ca lacheii politici înaintea pretinselor suveranități politice. Nu e unul care să-și spuie vrodată gândirea de-a dreptul și întreagă, nu e unul să n-aibă
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
de neînțeles, incomplete, un fel de supercarte apărută la granița cărților cu mintea mea. Citeam adânc în noapte, tăcerea țiuia tot mai tare, uneori o insectă se rotea zbârnâind în abajur, frigîndu-se de becul fierbinte. Câte un camion făcea să tremure geamurile. Clipeam tot mai des, mai repede cu pleoapa dreaptă, mai șovăitor cu cea stingă. Îmi aduceam aminte de serile în care trebuia să-mi închid ochiul cu degetele ca să pot dormi. De zilele când râdeam doar cu o singură
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
limpezi ca de capre, ea s-ar fi-ncruntat și s-ar fi crucit, dar nu ți-ar fi răspuns, pentru că toți nu mai vroiau decât să uite. Între șubele lor, în fundul săniei, se înghesuiau copiii și câte un cățel negru, tremurând din șolduri ca apucat. Își aminteau doar cătunul izolat de lume, într-o văioagă a munților Rodopi, înconjurat de steiuri de bazalt, cu doar o strungă prin piatră, dând spre pășuni înflorite până la marginea vederii și spre rodnice grădini de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
făcută măciucă, le smulgeau mâinile și picioarele ca la lăcuste și le rodeau cu dinții ceafa până la os. Murind de frică, mulți săteni trecură de partea moroilor, zdrobindu-și mai întîi nevestele și copiii, iar apoi, cu ochii sticloși și tremurând din încheieturi, sucind gâtul câinelui din bătătură și bîndu-i sângele negru. În noaptea aceea începu să ningă cu fulgi mari și moi, care se topeau în băltoacele stacojii de pe ulițe. Hoiturile rătăceau în zadar, din casă-n casă, după oameni
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-l scoată din lăcrița lui de lacrimă întărită, dar nici potcovarul, nici tăietorul de lemne, nici popa, folosind toate meșteșugurile lor, nu fură-n stare să străpungă bășica, în care pruncul se trezise și-ncepuse deja să orăcăie de foame, tremurând din mânuțe. Chemară atunci vrăjitoarea satului, o babă uitată de vreme, ce trăia într-o scorbură de tei uriaș, și care se-nfățișă noaptea, ținând pe creștet, ca pe-un ulcior, luna enormă, rotundă ca un icosar de aur. Apucă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
între zidurile de apă. Popa ceti buchiile negre și roșii, psalmodnnd și cădelnițând, apoi făcu semn țăranilor să-l despoaie pe Vasili, băietul cel ales. În ciuda gerului care scotea aburi din piele ca la cai, el rămase liniștit, fără să tremure, fără să-și frece cu palmele pielea de găină a pieptului, pe care lucea o cruciuliță de alamă. Păstrase doar o cârpă în jurul șalelor. Se apropie încet de malul râpos al fluviului, călcând prin nămeți cu tălpile goale, urmat la
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
față-n față cu clădirea foarte înaltă, am avut certitudinea că am mai fost acolo, și o ciudată magie m-a-mpins să deschid ușa de lemn nevopsit. Scara-n spirală, cu balustrada de piatră rece, era acolo. Am urcat tremurând din toate încheieturile. Vopseaua peretelui era verde, uleioasă. Într-un ghiveci se zbârlea un cactus atacat de ciuperci, palid și răpciugos. Am sunat, sprijinindu-mă încă de răceala balustradei, la singura ușă, cu vizor mare, demodat, de pe minusculul palier. Într-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
carouri cu mânecile suflecate, erau tot roșiatice, micuțe și cu pielea fragedă, doar pe falangele degetelor cu puțin păr. Se ținea de speteaza scaunului din față, iar picioarele îi atârnau în abisul de sub scaun. Tulburător era faptul că acest om tremura. Ca un animal înspăimîntat. Nu se uita la nimeni, stătea agățat acolo, în brațele tânărului, și tremura necontenit. Sudoarea îi curgea din păr pe obraji. Cei doi nu-i dădeau nici o atenție, de parcă ar fi fost o maimuță sau un
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]