57,527 matches
-
lui care atârna leneșă, șoferul deschise portiera pentru pasageri, zâmbindu-mi somnoros. — Și dumneavoastră, domnul, spuse el, vă puteți ține nenorociții ăia de bani. Dar va trebui să-mi dați cincizeci. Și douăzeci pentru prietenul meu din spate. Taxă de călătorie. În cele din urmă am plătit nemțește, Martina și cu mine. Ea a încercat să plătească totul - ceea ce am vrut și eu, din nu știu ce motiv, poate genetic. La urma urmei, achitase nota de plată pentru Otello. E bogată, mai ții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
fără îndoială, de Martina ieri seară, conținând lucrurile lui. În ea erau diverse obiecte de toaletă, o pereche de espadrile, câteva cămăși murdare, un pașaport expirat (capul tânăr și blond ținut ridicat în nota unei clasice vanități), o geantă pentru călătorii, plină cu acte: cărți de credit, facturi, bilete folosite, un bloc-notes cu antetul The Cymbeline, Stratford-on-Avon, cu un număr de telefon și calendarul întâlnirilor pe o parte și un mesaj de la Selina pe cealaltă. „O. Oooo“, scria în bilet, „Foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
instrucțiuni de folosire pentru secolul douăzeci. Și totuși, asta era ceea ce îi ofeream și eu în persoană. Era un observator atent. Mă observase în decursul ultimelor săptămâni la fel de atent cum o observasem eu pe ea. Învățase câteva lucruri bune despre călătoria planetei ei prin timp. Intrase în oarecare măsură în osmoză cu acest grăsan impotent, a cărui minte era în cădere liberă și răsucită, un negustor de zdrențe, făcut din știfturi, știfturi. — Hei, trebuie să-mi spui, i-am zis. — Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
gândești că mariajul nostru ne va afecta munca la Bad Money. Dar te înșeli. — Convinge-mă. Am făcut repetiții împreună. De fapt așa am și ajuns aici. Știi că în scenariu există un monolog frumos în care Butch vorbește despre călătoria sufletului meu. Dea, făcui eu neliniștit. — E poezie - e muzică. Știi acel frumos monolog pe care îl am despre Butch, în care spun că ea este unul din copiii vieții? În timp ce lucram am descoperit că înțelesul vieții noastre era un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
financiară - așa că am ieșit și am luat-o iar la goană. Am produs panică la ghișeul PakAir, și am mai făcut o încercare la British Albigensian. Asta a însemnat epuizarea tuturor resurselor mele în materie de cărți de credit pentru călătorii și m-a implicat într-o prelungită secvență de urmărire - douăzeci de minute, alergând ca nebunul să-mi salvez viața pe pista exterioară, cu un bătrânel ca un ogar pe urma mea. Manhattan, JFK, iată locuri care se schimbă total
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
Nu, of, nu Martina. Airtrak ne-a deversat în aeroport la miezul nopții. Era o scenă demnă de secolul douăzeci, panică planetară, reporteri, oameni cu pancarde și etichete cu nume, durerea sonoră a refugiaților. Au asigurat liniile aeriene posibilitatea de călătorii alternative pentru pasageri? Nu. Tot ceea ce ne-au dat a fost un bon pentru o băutură răcoritoare și unul pentru o prăjitură. Eu eram gata oricum să leșin, când pe cine văd trecând prin ușa rotativă, dacă nu chiar pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
scris? Îmi și imaginam insolitul situației: fiecare cu o bucățică de hârtie pe genunchi, schimbând în răstimpuri bilețelele. — Vom vedea! m-a lăsat ea în cumpănă. În sfârșit, în după-amiaza zilei de 27 septembrie 2009, după mai multe ceasuri de călătorie, am ajuns cu prietena mea Adina Cantuniari în fața unui bloc elegant, pe rue Boissière. Era în asfințit, pe terasele cafenelelor din preajmă lumea privea cu liniște surâzătoare perindarea trecătorilor, timbrul sprințar elegant al francezei vorbite în jur ne însuflețea auzul
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
într-o mare familie burgheză, am fost crescută de guvernante franceze și engleze. Aveam un tată inaccesibil pentru fiicele lui, pentru că era foarte ocupat cu administrarea bunurilor deloc neglijabile. Mamei, care era de o rară frumusețe, îi plăceau mai mult călătoriile și partidele de călărie decât compania noastră. Cu ei nu aveam dialog. Suzanne și cu mine eram ca niște căței: foarte bine îngrijiți, hră niți cu tot ce era mai ales, trebuia să ascultăm de cei mari și să facem
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
ascultătoare, eu eram mai nebună, însă amân două aveam o admirație enormă pentru mama care era de o frumusețe fascinantă. Nu o vedeam prea des. În tr-o zi am primit chiar o palmă de la ea. Tocmai se întorsese dintr-o călătorie și a vrut să mă sărute de bun-venit, dar eu m-am dat înapoi, replicându-i: „Tu nu ești mama mea, Bonnie este mama mea adevărată!“ Cum își petrecea timpul mai mult în străinătate decât acasă, mamei nu i-a
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
era zilnic aceeași: „Domniță, doriți un ceai?“ Răspunsul era malițios: „Sigur că da, sperai să spun nu?“ Eu: „Fac un ceai foarte prost.“ Domnița, cu un surâs irezistibil: „Învață să-l faci bun...“ Apoi, cum mi-am petrecut viața în călătorii, străbătând lumea în lung și-n lat, mi-am cules prietene de pretutindeni. Mai era Buby, o braziliancă unică în felul ei, strălucea de o frumusețe care te întorcea din drum când o vedeai pe stradă. O întâlnisem la Buenos Aires
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
unică, tipul începe să strige: „Valentina, adu o pereche de pantofi de-ai tăi, s-o salvăm pe domnișoara!“ Bineînțeles, la mamma purta numărul 40 la lăbuță, iar eu, Cenușăreasa, 36. Pe cine ai fi vrut să mai întâlnești în călătoriile tale prin lume? — Pe Klee, pe Debussy, pe Ravel, pe Brâncuși... dar chiar dacă nu am avut cum să-i cunosc personal, puterea artei lor m-a însoțit de-a lungul vieții — În ce loc ți-ar plăcea să rămâi? — Azi-noapte
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
abia atunci, cel de la volan a simțit că trebuie să oprească și să se întoarcă. Faptul că se dovedea temerar nu excludea prudența; cele ce se petreceau căpătau aspecte tot mai neobișnuite. A pus frână; prima frână adevărată de la începutul călătoriei, în urmă cu douăzeci și trei de zile. Înaintea sa, șoseaua era perfectă: nici o denivelare, nici o curbă, nici o pată de ulei ori de umezeală. Din pricina monotoniei drumului și a celor ce se întâmplau(?) devenise puțin nervos, iar uneori îl durea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
pesimismului lui Darius. Mai avem doar un ultim hop dar ce era mai greu a trecut, își mai spuse el lăsând loc din nou zâmbetului ascuns. Câteva clipe mai târziu, ca de fiecare dată când ajungea în acest moment al călătoriei, senzații binecunoscute îl asaltară. Gonind parcă stresul, sângele începu să-și facă simțită prezența, croindu-și drum prin degetele vlăguite de trecerea timpului, încleștate până atunci de jilț. Migrena sâcâitoare, ecou dureros al oboselii acumulate, se disipă rapid până aproape de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
rutină? îl chestionă mirat Angir pe căpitan. Tânărul se întoarse contrariat spre Birmaq dar acesta nu dădu nici un semn că ar fi auzit intervenția secundului sau întrebările lui Angir. În locul răspunsului așteptat, întrebări. - Ai mai făcut vreodată o astfel de călătorie? nu-și putu înfrânge curiozitatea secundul. - Nu, recunoscu simplu Angir. - Și niciodată nu ți-ai dorit? N-ai vrut să vezi cum e acolo, afară? N-ai mai fost în nici un alt loc în afară de Sagius II? îl bombardă secundul fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
Amuzamentul încă i se mai citea în priviri dar după răspunsul dat de Birmaq își dădu seama că acesta vorbește cât se poate de serios. Discuția promitea să îi dezvăluie câteva necunoscute cu care se luptase de la începutul acestei ciudate călătorii. Cu atât mai bine. Totuși nu reușise încă să se dumirească unde vrea să ajungă bătrânul. Acesta continuă să se explice: - Închipuieți o colivie mai mare cu niște zăbrele invizibile. Pasărea dinăuntru nu conștientizează că e închisă. Și chiar dacă se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
după o pauză scurtă, răstimp în care Birmaq se opri dea binelea uitându-se foarte mirat la interlocutorul său. - Despre Terra! Nu într-acolo ne îndreptăm? reluă discuția Angir însuflețindu-se brusc. Am auzit că nu ai fi la prima călătorie spre Pământ și speram să aflu câte ceva de la tine căci pe Sagius II nimeni nu știe nimic. Până și Baza Centrală de Date a Federației nu are decât câteva informații nesemnificative cu privire la ea. Un noian de gânduri și întrebări se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
gândul că în ciuda simțămintelor pe care tânărul i le crea, atenția și judecata nu îi erau afectate prea mult de acestea. Sau poate devenise el paranoic. Nu mai era sigur de nimic. - De ce crezi că nu aș fi la prima călătorie spre Terra? îl întrebă el. - Oamenii tăi mi-au spus că faci curse regulate pe aici. Și cred că și preaonorabilul Poha a menționat ceva. Nu am vrut să par indiscret dar cînd le-am cerut să-mi spună câte ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
de pe trupul uscățiv din fața sa. Încă mirat că se ridicase de jos având aceleași dimensiuni, Angir se repetă: - Situația nu este atât de imposibilă pe cât pare. Voi părăsi nava împreună cu Kaan și oamenii lui, iar dumneata, căpitane îți vei continua călătoria în siguranță, se explică. Îi voi duce înapoi pe stație, arătă el cu privirea către reprezentanții imobilizați ai Confederației, într-un timp suficient ca să-ți asigure o distanță liniștitoare față de noi. Este singura soluție care ne permite tuturor să rămânem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
mult doar pentru un moft. - Preaonorabile, riscurile în cazul în care voi fi prins sunt mult prea mari. Risc să-mi pierd nava și echipajul, poate chiar viața doar pentru a transporta un expert care nu are gata actele de călătorie. Nu cred că va îmbătrâni aici până îi vor fi gata actele, încercă el o glumă. Ce fel de expert în artefacte o fi? Containerele cu "artefacte" pe care i le aduc eu preaonorabilului numai antichități nu sunt... - Ce investesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
de curând. - Iertați-mă preaonorabile, nu m-am putut abține și nici nu m-am gândit ce întrebări pun, bătu în retragere Angir. - Eu am fost de vină îl scuză Poha, am fost destul de obosit în ultima perioadă. Pregătește de călătorie, nu ai auzit ce ți-a spus Birmaq? îl concedie el pe tânăr cu o ușoară mișcare de mână. - O ultimă întrebare dacă se poate... - Spune dar sper ca asta să fie una cu cap se încruntă din nou Poha
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
evlavie în Biserica Mănăstirii „Sfinții Trei Ierarhi". Astfel, Sfântul Ierarh Varlaam s-a obișnuit ca din fiecare gând, fiecare întâlnire, fiecare acțiune să facă o rugăciune neîncetată, totul devenind o liturghie neîncetată. Om luminat, Sfântul Ierarh Varlaam a învățat din călătoriile sale în Rusia cât de mult prețuiește tiparul în răspândirea cuvântului Evangheliei, motiv pentru care s-a străduit să înființeze la Iași o tipografie, lucru pe care l-a reușit cu ajutorul Sfântului Ierarh Petru Movilă al Kievului în 1641. Prin
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]
-
am poposit în „cerdacul casei și al sufletului” venerabilului Profesor Arhidiacon Ioan Ivan, la împlinirea celor 90 de ani de viață. Emoționați și mișcați de sfintele amintiri din anii de școală la Seminarul Teologic Neamț, am purces și la o călătorie duhovnicească pe Valea Secului și ne-am închinat Tatălui Ceresc în oaza Mănăstirii Secu. Am întâlnit aici înnoirea spre slava lui Dumnezeu a acestei Sfinte Mănăstiri, umplută de căldură duhovnicească de vrednicii părinți. Pr. Marin Gheorghescu Protopop de Roman Pr.
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]
-
ale izvorului... Ne-am simțit aici ca-n palma lui Dumnezeu și ce nevrednici suntem ! Să ne ajute Dumnezeu pe noi toți să agonisim destui „bănuți în trăistuța cu fapte bune” ca să reușim cu ei să ne rezervăm bilete pentru călătoria către Împărăția Cerurilor ! Doamne ajută ! Alina Mariana 7 iulie 2004 După ce am revenit adeseori cu drag în aceste locuri binecuvântate, inima dorește să așeze câteva rânduri de taină, ca aducere aminte peste veacuri. Sunt profund impresionat de ceea ce am văzut
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]
-
toate în dantela paradoxală a jurnalului meu. În tot acest timp, obiectul meu a stat neclintit în fața mea, lăsându-și urma pe multe fețe de masă de mușama și pe lacul multor birouri. L-am luat cu mine în toate călătoriile, l-am așezat în fața mașinii mele de scris în Crown Plaza Hotel din Washington și-n fața computerului meu din Bellagio. Am scris întot dea una singur în cameră, cu ușile-nchise, nu dintr-o nevoie pato logică de singurătate
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
Violeta, fiindcă oricum cuvintele lui nu puteau nimic În preajma ei - iar tânăra Îl privea ca pe un extraterestru: felul lui de a-i vorbi se schimbase, devenise ironic, sarcastic, făcea paradă de o cultură sibilinică, Îi arăta el la ce călătorie dăduse ea cu piciorul refuzându-l... Zâmbeam. Cuvintele orbitau haotic În min tea lui, Îi dădeau surogatul de luciditate fără de care nimeni nu s-ar putea crede ceva, cineva. La Biblioteca Județeană făcea Însă figură de iluminat; turuia fără ca bibliotecarele
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]