57,527 matches
-
care Îi amintea de copilărie: case modeste, bărbați măturând trotuarul, strigăte de copii care se jucau. S-a oprit În dreptul numărului 17, unde locuia Matei. Se aștepta să descopere Înăuntru tăcerea, sobrietatea priveghiului prin care ne mărturisim odată cu mortul acestei călătorii misterioase. Tăcerea i-ar fi făcut atât de bine, vacarmul Însă era asurzitor. S-a apropiat de sicriul În care dormea pentru totdeauna Matei și a lăsat cu tandrețe să-i cadă pe piept trandafirul pe care Îl rupsese din fața
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
care Îl Îmbrăcaseră Îi venea de minune. „Bătrâne, să nu mai vii niciodată Înapoi“, Îl mânca să Îi spună, atât și nimic altceva. Păcat că Îi În chiseseră ochii, ochii albaștri care văzuseră pentru ultima oară trenul apropiindu-se, trenul călătoriei altundeva. Și dintr-odată gălăgia din jur i s-a lăsat grea În creștetul capului, ca un tavan prăbușindu-se. Dolănescu, dat la maxim, Îi făcea pe toți să urle, trei femei Îmbrăcate În negru pregăteau masa la bucătărie vorbind
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
puteri a scos un urlet Înfiorător, apoi a Început să râdă În hohote, grotesc, eliberând din el tot delirul - și În timp ce râdea s-a urcat În carlingă, apoi a Început să imite zgomotul motorului. Zbura. Zbura spre țara de unde vin călătorii prin viața asta. — La revedere, tovarăși fraieri! a strigat el către adunătura de iloți care Îl sufocau pe Matei. S-a trezit mirat și iarăși a oftat. În bucătărie, ai lui se auzeau râzând, iar afară, În curtea blocului, cineva
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
le-am isprăvit De iubirea-mi fără minte 20 Prea destule-ai auzit. Îți ajungă, contenește A mai fi-n așa păreri Și te uită creștinește La adîncile-mi dureri. * Lună, tu, luminătoare Stelelor strălucitoare Luminați mai cu tărie Scumpa mea călătorie 5 Dați lumină înfocată Prin cărarea-ntunecată Să văz drumul a mă duce 1029 {EminescuOpXV 1030} La iubita mea cea dulce Oare tristă și deșteaptă 10 Cu dor mare mă așteaptă. * Eu în foc și tu în foc Și a
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
binecuvântate de oameni și de zei, Gingașe și miraculoase flori de tei. Încântare Un vin bun, ca și o poezie, Te încântă și-ți produc euforie. Degustat fără măsură, vinul te îmbată Poezia, elevată și multă, te desfată. Neîncredere În călătoria-mi celestă, Unde m-am plimbat cu Carul Mare, M-am împrietenit cu un nor Să mă apere de soare. Norul, însă, m-a trădat... De atunci, Nu mai cred în prieteniile efemere. Ca un giuvaer Sub soarele poeziei s-
Parfum de spini by VASILE FETESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91814_a_92973]
-
singurătate condamnați. Orizontul senectuții O dată cu apariția neputințelor și înmulțirea suferințelor, Dispar aspirațiile și ambițiile, Conturându-se treptat, și tot mai pregnant, Imaginea vârstnicului neputiincios și resemnat. Pașapoarte Ca individ, trăind în libertate, Omul are nevoie de două pașapoarte: Unul, pentru călătorii în străinătate, Altul, pentru plecarea în eternitate. g Nu încerca să pari ceea ce nu ești. Fii tu însuți! g Pauperitatea este împovărătoare și insuportabilă. Sărăcia morală, însă, este degradantă. h Nu căuta ordine, acolo unde domnește haosul, și nici justiție
Parfum de spini by VASILE FETESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91814_a_92973]
-
după ce au satisfăcut nevoile naturale ale câtorva eroi; altele pe jumătate arse implorau să li se ia viața. Creiere erau împrăștiate pe pământ alături de brațe și picioare tăiate.” “Inventatorul ironiei”, cum îl numește Taine pe Jonathan Swift, publică în 1726 Călătoriile lui Gulliver, carte care îmbină realul cu fantasticul, dar care rămâne perfect logică și firească, constituinduse dintr-o galerie de figuri satirice care, prin forța generalizării, realizează un document al epocii lui Swift, o epocă îndepărtată de idealurile sale iluministe
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
perfect logică și firească, constituinduse dintr-o galerie de figuri satirice care, prin forța generalizării, realizează un document al epocii lui Swift, o epocă îndepărtată de idealurile sale iluministe. Într-o formă sau alta, fiecare dintre cele patru cărți ale Călătoriilor au de-a face cu un proiect utopic. Însă opiniile lui Swift referitoare la utopie sunt complet diferite de cele ale contemporanilor săi, în sensul în care autorul englez ezită sau amână să confere lumilor vizitate atributele utopiei, pe care
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
sigilat și scoțând apoi dintr-un buzunar interior un al doilea mesaj. Faimosul său tată lăsă plicul oficial să cadă și-l deschise cu nerăbdare - sau, poate, cu neliniște - pe cel de-al doilea, țelul real, dar secret, al unei călătorii întreprinse în mare grabă, cu răsuflarea tăiată, în scurtele zile de decembrie, de la o mansio la alta de pe drumurile imperiale. Băiețelul văzu cum, după câteva rânduri, tatăl său ridica repede ochii și, în șoaptă, îi punea întrebări curierului, care răspundea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
duc la Roma... Dragul lui Incitatus părea să fi înțeles - dacă nu că micul său cavaler pleca, măcar că era cuprins de o mare durere, și continua să-l urmărească cu ochii săi umezi. — Incitatus are copite și glezne subțiri. O călătorie lungă n-ar fi bună pentru el. Ți-ai da seama de asta la sosirea la Roma... În schimb, e un minunat cal de paradă; aici va fi în fruntea tuturor. — O să vin să-l salut mâine, înainte de plecare. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
te uiți în jur, pui de leu. PROVINCIA ASIA PROVINCIA AEGYPTUS Roma Acolo, dincolo de păduri și munți, se afla Roma, pe care Gajus n-o văzuse niciodată. Mintea lui fragedă, vrăjită de evocările preceptorului grec, visase că, după o lungă călătorie peste dealuri și câmpii, avea să i se înfățișeze, asemenea unui nor alb, o imensitate de marmură întinsă pe șapte coline ondulate, pe malul unui râu de aur. Mai apoi, misterioasa lui familie - din care, practic, nu cunoștea pe nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Călărea fără probleme, dar nu voise să-i dea armăsarului aceluia cu copite puternice numele dragului său mannulus, aflat atât de departe. Totuși, se obișnuise repede cu ritmul neobosit și cadențat al acelei crupe late și călărise pe toată durata călătoriei, asemenea tatălui său. Ajungând la ultima mansio, au văzut că în întâmpinarea lor venise o mulțime imensă de prieteni și discipoli, patricieni, cavaleri, senatori, familii înrudite cu ei, militari - și sute de necunoscuți. — Dacă măcar una dintre legiunile pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
imagina ce avea să le aducă destinul peste doar câțiva ani. Pe malul Tiberis-ului, mulțimea era și mai mare, ajungând să înghită escorta și să se transforme în cortegiu. — Toți oamenii sunt aici numai pentru că Germanicus se întoarce dintr-o călătorie, observă supărat senatorul Annius Vinicianus, superior printre optimates. Iar definirea anilor grei de război pe care Germanicus fusese obligat să-i îndure - cu speranța că avea să fie ucis - drept o „călătorie“ era atât de cinică și de disprețuitoare, încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
aici numai pentru că Germanicus se întoarce dintr-o călătorie, observă supărat senatorul Annius Vinicianus, superior printre optimates. Iar definirea anilor grei de război pe care Germanicus fusese obligat să-i îndure - cu speranța că avea să fie ucis - drept o „călătorie“ era atât de cinică și de disprețuitoare, încât adepții săi izbucniră în râs. În acest timp, celebra familie trebuia să-și facă încet loc prin mulțime, salutând mereu, îndreptându-se spre luxoasa reședință suburbană de pe clivus Vaticanus. Îi aparținuse lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
care cunoșteau acele zone, pe iubita lui Agrippina și, pentru prima oară, pe toți fiii săi. Dintre ei trei, cel mai fericit fu cel mic, Gajus, care, născut fiind la granițele de miazănoapte ale imperiului, nu călătorise niciodată pe mare. Călătoria pe mare Îndată ce ieșiră din portul Brundusium, începu furtuna, cu valuri mari ce se izbeau în coasta corăbiei. Vântul îi duse de-a lungul coastelor inaccesibile, cu multe insule, ale Macedoniei și Epirus-ului, până când, într-o seară, cu flota istovită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
masiv al templului. Vântul era din ce în ce mai puternic și aduna tot mai mulți nori pe cer. Gajus se întrebă ce căuta tatăl său pe insula aceea întunecată, și-și dădu seama că gândurile întunecate de la Roma îl însoțiseră pe tot timpul călătoriei. Căpitanul insista că marea se ridica și că navigarea spre Samothracia devenea primejdioasă. — Kabiroi nu vor să acostăm, șopteau marinarii. Germanicus le porunci totuși să încerce. Voia să meargă la sanctuar, să fie inițiat, prin riturile secrete de purificare, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
putu să vadă armura vechiului pharaon, pentru că fusese furată. În ciuda ruinei, în templu se afla un mic grup de preoți și - închis într-o încăpere din fund, pe care nimeni n-o putea viola - profețea un oraculum, un faimos sortilegius. — Călătorii vin în fața lui cu teamă, spuse Zaleucos, pentru că, de secole, n-a greșit niciodată. Germanicus se hotărî să facă la Miletus ceea ce furtuna îl împiedicase să facă în Samothracia: să întrebe destinul. Gajus îi șopti lui Zaleucos: — Cum pot ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Oraculum-ul îi răspunse cu cuvinte ambigue și obscure; înspăimântata Agrippina și tovarășii credincioși mângâiau cu în iluzia că prevesteau noroc. Numai Creticus rămase tăcut. Un istoric care, după mai mulți ani, s-a întâlnit cu câțiva martori bătrâni ai acelei călătorii a scris că, în taină, lui Germanicus i se prevestise moartea. Noua politică De atunci încolo avură parte numai de vânt bun și, navigând repede, pentru că era toamnă târzie, ajunseră în portul Seleucia Pieria, în Syria. La Seleucia se vărsa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
dinastice, campanii furibunde ale legiunilor, masacre, luări de ostatici, scurte răgazuri false: Cappadocia, Commagene, Cilicia, Armenia, Pontus, Oshroene, Judaea, Parthia, Arabia Nabatea, Assyria. Acum, oameni veniți din acele lumi urcau încet, cu o încordare îngrijorată pe chipurile obosite de lungile călătorii, multele scări din palatul puterii romane. Fiecare dintre ei, cu micul lui cortegiu, se făcea ecoul sufletelor pline de neliniște, de teamă, al sufletelor răzvrătite a sute de mii de oameni. Erau suverani, principi, mici seniori, generali de armată, dușmani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Singurul martor fusese credinciosul Creticus - iar când ieșiseră, acesta era palid. Abia mai târziu aflară că Piso adusese de la Roma, printre altele, un ordin al lui Tiberius: Creticus era eliberat din funcție și rechemat imediat la Roma. Germanicus era singur. Călătoria în Aegyptus În seara aceea, în palatul din Epidafne, în fața scaunului gol al lui Creticus, Germanicus îi anunță pe puținii lui prieteni: — Am hotărât să merg în Aegyptus. Îl ascultară fără să înțeleagă unde voia să ajungă. Erau cele mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
sale. De aceea nu răspunse - în schimb declară: — Vreau să merg în susul fluviului. Caut o călăuză care să-mi lămurească ceea ce ochii mei vor vedea, spunându-mi adevărul. Fără voie, glasul lui dădea ordine. Preotul întârzie cu răspunsul. — E o călătorie lungă, zise el, și încercă să-i explice: Fluviul nostru, Jer-o, este cea mai mare apă care curge în toate țările cunoscute. Voi, grecii, ați scris, fără nici un temei, că se numește Neilos, iar romanii se iau după voi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
rar, numai când era întrebat. „Ju-nit Ten-tor“, scrise Gajus cuvintele egiptene cu caractere latine, apoi, în greacă: „Denderah“; apoi, pentru o insulă aflată mult mai la sud, „Phi-lac“, „Philae“. Isis, un nume asemenea unei adieri de vânt Abia la sfârșitul călătoriei - întoarcerea, în direcția curentului, fu mult mai ușoară și mai rapidă -, acolo unde fluviul, apropiindu-se de vărsare, se lățea în nenumăratele canale ale deltei, când preotul spuse că spre miazănoapte se afla Alexandria, Germanicus îl întrebă: — Îmi poți spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
făcut din elektron, aliajul de argint și aur care te face să percepi infinitul și care acoperă și acel obeliskos, cum spuneți voi. Însă preotul care cunoștea formula a murit... — Cum era ritul? interveni Gajus. Chiar și acum, la sfârșitul călătoriei, preotul arunca fărâme de informații în marile spații obscure. Pierduse toate lucrurile pe care le îndrăgise, și ura lui plină de curaj era fascinantă. Arătă spre apa fluviului, care, cu fiecare oră, era tot mai mare și mai repede: — Noaptea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Nu le-a văzut nimeni, niciodată. Preotul zâmbi; nici măcar el nu-și închipuia cât de mult avea să influențeze viitorul răspunsul lui. — Sunt îngropate sub un munte de nisip. Am citit inscripțiile. Corăbiile acelea nu navighează pe mări. Ele reprezintă călătoria omului de la tărâmul Materiei spre cel al Spiritului. Fiindcă, ascultă cu atenție, în tine sunt trei forțe. Prima este energia care îți mișcă trupul cât timp ești în viață, bha. Cea de-a doua este energia minții tale, kha; aceasta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
viața care răsare din moarte și de aceea poartă pe cap discul Lunii, ce renaște în fiecare lună. Și întredeschide Poarta Aurită a lumii nevăzute, unde se odihnesc morții pe care tu i-ai îndrăgit nespus. — Îți mulțumesc pentru această călătorie, îi șopti Gajus tatălui său. Și, pe când îi vorbea astfel, nu știa că toate acelea aveau să-i influențeze decisiv viitorul. Germanicus răspunse: — La poalele lui mons Albanus, în apropiere de Roma, se află un lac mic, rotund - se spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]