57,527 matches
-
că ritul în cinstea Marii Mame era o sărbătoare desfrânată, un lanț de petreceri. Ritul există însă de patru mii de ani, și nimeni nu și-a îngăduit să-l schimbe. Grecul Zaleucos asculta neîncrezător, așa cum fusese pe toată durata călătoriei, și-i șopti lui Gajus: — Poate că acesta era mystagogus, cel care iniția în mysteria, așa cum s-a întâmplat cu Herodotos. Dar toate astea sunt primejdioase... Băiatul își luă însă micul codex și-l întrebă pe preot: — Te rog, repetă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
acum aștepta doar ca dușmanul său, implacabil până la moarte, să se hotărască să vină după el. — S-a sinucis în prima zi a lunii august. Mi s-a spus că lângă patul lui s-a găsit Cartea Morților, care descrie călătoria sufletului spre malul celălalt. Ceruse să fie tradusă în greacă, și am tradus-o. Mi s-a spus că n-a putut să moară îndată. Agonizând, a cerut să fie dus la regina lui - și-a dat viața în brațele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
împărțirea grâului, care făcuse atâta vâlvă. Unii dintre tovarășii lui Germanicus fură cuprinși de o teamă premonitorie în fața ciudatei inerții a prefectului. Abia după multă vreme avea să se afle că speculatores, informatorii lui Gneus Calpurnius Piso, urmăriseră de la distanță călătoria lor interzisă. Veștile ajunseseră la Tiberius pe mare, de la Alexandria până pe coastele Italiei, iar de acolo, prin semnalizări optice, până la Roma. Mintea mereu trează a Liviei („Toată viața n-a făcut altceva decât să stea în mica ei grădină și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
coastele Italiei, iar de acolo, prin semnalizări optice, până la Roma. Mintea mereu trează a Liviei („Toată viața n-a făcut altceva decât să stea în mica ei grădină și să se gândească“, se spunea la Roma) a găsit imediat în călătoria interzisă și în împărțirea grâului pretextul pentru a-l distruge pe primejdiosul rival al lui Tiberius. — Germanicus pregătește un plan de revoltă, avertiză ea. Ăsta e începutul unui război. Și inoculă în mintea fiului ei, împăratul, o idee care nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
otravă fără leac Germanicus sosi la Antiohia cu sufletul plin de noile experiențe și de planuri mari. În dimineața următoare însă, la începutul unei zile care trebuia să fie entuziasmantă, în timp ce în atriu Gajus le povestea fraților mai mari impresionanta călătorie egipteană, își făcu apariția un tabellarius stator cu însemnele imperiale. Discuțiile și râsetele încetară pe dată. Curierul ceru să fie anunțat cu mare pompă. Germanicus tocmai ieșea din camerele sale, iar curierul îi înmână cu obrăznicie un plic, în public
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
rigiditatea lui militară se transforma în insolență și fu cuprins de o spaimă irațională. Curierul așteptă documentul de primire și plecă. Germanicus se închise singur în camera sa, ca să desigileze plicul. Lui Gajus i se păru că fantasticele povești ale călătoriei nu mai aveau nici o valoare. Se opri, așteptând ca ușa să se deschidă. Singur în camera lui, Germanicus citea cu mirare și tot mai neliniștit un aspru reproș al împăratului cu privire la călătoria lui neautorizată. Scrisoarea se încheia însă cu surprinzătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Gajus i se păru că fantasticele povești ale călătoriei nu mai aveau nici o valoare. Se opri, așteptând ca ușa să se deschidă. Singur în camera lui, Germanicus citea cu mirare și tot mai neliniștit un aspru reproș al împăratului cu privire la călătoria lui neautorizată. Scrisoarea se încheia însă cu surprinzătoare cuvinte de iertare. „Cele mai părintești cuvinte pe care Tiberius le-a dictat vreodată“, observă Germanicus în timp ce punea foaia jos, iar uimirea lui se transformă într-o puternică îngrijorare. „Omul ăsta n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
din cauza nesăbuinței lor, percepeau cu greu realitatea; Gajus, în schimb, se închise în camera lui, cuprins de o spaimă lucidă: descoperise că până și viața cea mai lipsită de primejdii putea fi tulburată de evenimente ireparabile. Sosi, epuizat de o călătorie rapidă, un medic bătrân, faimos, de la curtea lui Abgar din Edessa, îl vizită pe bolnav și, retrăgându-se împreună cu ceilalți medici și cu prietenii lui Germanicus, declară: — Am mai văzut otrava asta, cu ani în urmă. Se strânseră în jurul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
lui Tiberius, declarară indignați tribunii și centurionii. Agrippina spuse, cu un glas lipsit de emoție: — Uzurpatorul speră că oamenii vor uita crima. În schimb, tactica lui josnică a declanșat o mișcare populară cu neputință de controlat. În timp ce convoiul, începându-și călătoria pe uscat spre Roma, înainta pe Via Appia escortat de două cohortes, zvonul despre sosirea lui îl preceda și, la fiecare popas, era întâmpinat de mulțimi din ce în ce mai mari. Ajunseră la Beneventum, oraș celebru pentru legendele sale misterice, într-o zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
care aducea a surâs. Gajus se simți brusc ușurat, de parcă zilele fericite de odinioară s-ar fi întors. Își spuse: „Dacă voi putea, într-o zi voi împodobi templul lui Isis asemenea celor ale vechilor phar-haoui, în amintirea acestei nopți“. Călătoria lentă și tristă se transformă într-o procesiune amețitoare printre două șiruri de oameni: tovarășii de arme ai tânărului general mort, poporul care ovaționase în el antiaristocraticul, veteranii care evocau memoria învingătorului lui Arminius, populares și bătrânii republicani care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
avea descrierea aceea. Agrippina îl mângâie, îi îndepărtă părul ondulat care îi cădea mereu pe frunte. Lui nu-i plăcu, se îndepărtă de ea. — Spune-mi, te rog, de ce mama ta Julia a murit în felul acela. — Uite, zise Agrippina, călătoria aceea în Aegyptus, când eu n-am putut veni cu voi... Răsuflă adânc, și Gajus înțelese cât de mult o durea faptul că Germanicus își petrecuse ultimele luni de viață departe de ea. — Călătoria aceea ți-a dezvăluit totul despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
în felul acela. — Uite, zise Agrippina, călătoria aceea în Aegyptus, când eu n-am putut veni cu voi... Răsuflă adânc, și Gajus înțelese cât de mult o durea faptul că Germanicus își petrecuse ultimele luni de viață departe de ea. — Călătoria aceea ți-a dezvăluit totul despre familia tatălui tău. Însă despre partea mea, despre felul cum sângele lui Augustus trăiește în tine tu știi numai ceea ce au putut și au vrut să-ți spună niște oameni care nu au trăit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
cel mai amabil era Publius Ovidius, poetul. Dar într-o zi, pe neașteptate, li s-au adus acuzații scandaloase, la fel cu cele care o distruseseră pe mama. Ovidius a fost trimis în exil, în plină iarnă, la Tomis, o călătorie epuizantă pe mare și pe uscat; a murit acolo. „Numai o minte femeiască teribilă poate folosi asemenea arme“, ne-a spus Aurelius Cotta ultima oară când l-am văzut. Și sora mea a fost împroșcată cu noroi, aceeași tortură ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
dimineață, disperat, cu gândul. Își înghiți din nou lacrimile. Mi-a fost greu să îndur zilele acelea. Eram foarte tânără și singură. Dar de toate astea a venit să mă salveze tatăl tău. Nu ne-am despărțit niciodată. Numai în timpul călătoriei în Aegyptus... Acum știi de ce m-ai văzut plângând în seara aceea în castrum. Se ridică, se înfășură mai bine în șalul de lână, tremurând. Nu ți-ar fi ajutat la nimic durerile astea înainte de vreme, copile. Gajus se ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
era pe punctul să fie achitat. Atunci au apărut martori noi, care au vorbit de rituri magice și de vrăjitorii împotriva împăratului. Un joc ușor, având în vedere toate superstițiile siriace și chaldeene pe care le-a adus Tiberius din călătoriile lui. Pare o acuzație stupidă, însă de fapt e foarte gravă, pentru că riturile magice sunt, evident, operațiuni secrete. Cum poți găsi pe cineva care să garanteze că n-ai luat parte la ele? Băiatul își va pierde viața“, anunța Drusus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
și Gajus, amintindu-și povestirile mitice ale bătrânului preot egiptean din templul de la Sais. „Au cercetat cerul toată vara“, scrise Drusus, „cu instrumente aduse de la astronomii chaldeeni. Au citit cu precizie în astre că Tiberius va muri când va începe călătoria de întoarcere“. Tiberius, în schimb, îi închise și îi condamnă imediat pe toți cei care răspândiseră zvonul și pe care putuse să pună mâna. „Și în dimineața asta au crucificat trei oameni pe colina Esquilius; spuneau prin taverne că Tiberius
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Julia, insula pierdută în Tyrrhenum de unde, în zilele senine de iarnă, se vedeau colinele Albani, munții Lepini și, spre miazăzi, insulele și coasta golfului Partenopeo. Nero fu exilat pe învecinata insulă Pontia, numită astăzi Ponza. Lumea povestea că Agrippina făcuse călătoria în lanțuri, cu escortă militară, însă într-o lectică închisă, pentru ca nimeni să nu se poată apropia de ea. Și, parcă printr-o îndelungată cenzură, paginile lui Cornelius Tacitus care îi povesteau obiectiv destinul au fost smulse, au dispărut. Despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
fereastră ce dădea spre o curte interioară, asemenea unei închisori, cu mobile vechi și banale și pereții văruiți, îi aduseră sarcinae, bagajele lui, care fuseseră adunate dezordonat și verificate de niște mâini dușmane. Din fundul unuia se ivi codexul despre călătoria în Aegyptus, pe care cenzorii îl consideraseră probabil un joc de copii. Apoi, într-o cutie plină de medalii vechi văzu inelul sigillarius al tatălui său și observă că mâna îi devenise mare și puternică, fiindcă își putea pune inelul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
în momentele dificile. Toate aceste trăsături formau un tot armonios și datorită lor devenise cel mai de seamă personaj al secolului. Și un maestru formidabil pentru moștenitorii săi. Nu-i plăceau pompa, decorațiile, fastul. Când se întorcea la Roma din călătoriile sale, ajungea noaptea, modest, ca să nu stârnească zarvă în oraș. Însă în Senat, prima declarație de vot îi aparținea întotdeauna și-i influența inevitabil pe ceilalți. De douăzeci și una de ori fusese aclamat imperator, titlu pe care îl folosise cu multă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
și nimeni nu-l mai văzuse. Și după acel document s-a făcut o copie în marmură în inima Romei. S-au realizat mii de copii, pe papyrus sau pergament, pentru comandanții militari și funcționarii civili, în formate practice, de călătorie, care au fost introduse în niște apărători. În mai puțin de două secole, imperiul ajunsese în ținuturi atât de îndepărtate, încât puțini reușeau să și le imagineze. Pe acea hartă însă Agrippa desenase imperiul asemenea trupului unui uriaș întins, răsuflând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
iubea. El avea toate însușirile pentru a fi iubit de o femeie blândă ca ea: faima de războinic, neliniștea, firea libertină. Mama a sperat până în ultima clipă că se va întoarce. Dar, în ciuda somațiilor lui Augustus, în ciuda lacrimilor și a călătoriilor zadarnice ale mamei, el n-a putut sta departe de egipteană, cum îi ziceau senatorii mai bătrâni. Unii s-au dus chiar să-l viziteze în Aegyptus și s-au întors indignați - au povestit că era de nerecunoscut, că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
al gândirii din Mediterana preelenică. — La Roma însă, nimeni nu voia să asculte toate astea, continuă Antonia. Noi eram singurii supraviețuitori ai aceleiași tragedii. Și erau amintiri care nu se puteau vindeca. Acum înțelegi, Gajus, de ce a făcut tatăl tău călătoria aceea care l-a costat viața și de ce a vrut ca tu, chiar dacă nu știai nimic, să vii cu el? Pavilionul din fundul grădinii — Știi că nu mi-e îngăduit să te las să ieși pe străzile Romei, zise Antonia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
-l salută. Din cortegiul aproape ritual care o urma ca pe o suverană n-o însoțea acum nimeni. Era ciudat că lângă ea se afla o singură persoană, un bărbat între două vârste, care părea să fie la capătul unei călătorii obositoare. Încăperile erau pustii. Gajus se opri. Fiindcă uneori zeii le trimit oamenilor mici semne, fața bărbatului care o însoțea pe Antonia fu luminată când ajunseră în dreptul unei ferestre; Gajus văzu că vorbea repede, prudent și că stătea foarte aproape de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
lui Augustus, și cel al lui Marcus Antonius, cel mai urât dușman; era singurul om în care forțele acelea vechi și tragice încă mai trăiau. Bătrâna doamnă simți că băiatul se abandona îmbrățișării și, știind că era neliniștit din cauza acelei călătorii, îi repetă, strângându-l în brațe: — Să nu-ți fie frică, îndură... În teribilul joc împotriva morții existau probabil interese necunoscute. — Amintește-ți că, atunci când Tiberius mi-a interzis să iau parte la funeraliile tatălui tău, i-am răspuns că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
se ascundea o alianță tainică, un pact de revoltă în viitor. Gajus se îndepărtă cu zâmbetul pe buze. Ajunse pe insula Capri într-o după-amiază senină de la sfârșitul lunii octombrie. „Ultimele zile înainte ca vremea să se strice“, prezisese în timpul călătoriei gubernator-ul rapidei biremis. Prima senzație, neașteptată, fu parfumul amețitor, incomparabil al aerului. Pe chei îl întâmpină, cu o impecabilă rigoare militară, un tribunus, un ofițer de rang înalt, urmat de escorta somptuoasă a gărzilor imperiale, Augustinienii. Îl invită să urce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]