57,527 matches
-
niciodată. Beția lui Herodes Într-una din zilele acelea, pe când Gajus stătea sub portic, iar Helikon răsfoia codexurile pentru el, trecu în grabă, pe neașteptate, prefectul cohortelor pretoriene, Sertorius Macro. Venise de la Roma la Misenum într-una din precipitatele lui călătorii călare, oprindu-se doar pentru a schimba caii obosiți, apoi urcase pe rapida liburna a curierilor imperiali și o îndreptase, vâslind cu toată forța, spre Capri. Dispăru în direcția apartamentelor private ale lui Tiberius. Nu-l însoțea nimeni. După puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
pe fiecare latură... Zâmbi și închise codexul. Păstrează-l tu; nimeni nu trebuie să vadă desenele astea de copil. Misiunea lui Sertorius Macro Sertorius Macro se întoarse și îi dădu lui Tiberius informațiile pe care le crezu de cuviință despre călătoria lui rapidă; dar Tiberius era bolnav și, pentru prima oară, nu dădu prea multă atenție raportului său. Macro se închise în bibliotecă împreună cu Gajus. — La Roma nu există nimeni care să dețină puterea în zilele astea, îi spuse. Nimeni. Numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
nimic și nu se arătă. Augustinienii, prezenți în fiecare zi, obsedant, la Capri, fură înlocuiți de prefectul ce comanda celebra Classis Praetoria Misenatis, Armata Mediteranei occidentale, și de oamenii lui, care prin tradiție constituiau escorta imperială în porturi și în timpul călătoriilor pe mare. Cortegiul călare se formă în spatele lecticii împăratului bolnav. Gajus sări pe cal fără vreun sprijin, așa cum învățase în castrum, atrăgându-și astfel admirația militarilor. Puternicul praefectus îl privi, iar Gajus observă că lăsase liber locul de lângă el, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
explicit, o rebeliune militară. Îmi aduc aminte, răspunse, și știu și cât le datorează imperiul acestor oameni. În vila de pe promontoriu - care în urmă cu o sută de ani fusese a lui Lucullus, bogatul învingător al lui Mithridates - medicii întrerupseră călătoria împăratului, iar acesta trecu repede de la boală la o agonie fără speranță. — Nu se mai termină odată, bolborosea Sertorius Macro cu cruzime. Mi-e teamă; dacă la Roma se pregătește altcineva... Și, înfrângându-și teama, așa cum făcuse Livia când Augustus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Tânărul Împărat debarca aici pentru prima oară, și era singurul din familia aceea distrusă care nu-l văzuse niciodată. I se păru însă că-l știe, atât de limpede fusese povestirea mamei sale. Poruncise să nu se trimită semnale pe timpul călătoriei, dar cei de pe insulă văzuseră grandioasa triremis cu pânze de culoarea purpurei și însemnele imperiale. Astfel, în port dădu peste un grup dezordonat de soldați, sub comanda unui centurion buimăcit. După moartea Agrippinei, Tiberius interzisese orice legătură cu insula, lăsându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
arunca pe masă la momentul prielnic...“ Încercau să se liniștească spunându-și că băiatul era prost, adâncit într-o cultură livrescă prăfuită, că niciodată nu se preocupase de problemele familiei. Cineva însă îi avertiză: — Să ne aducem aminte că prima călătorie a făcut-o în insula Pandataria... Ca urmare, ochii senatorilor se ațintiră asupra tânărului Împărat când acesta ajunse la scaunul ce-i aparținuse lui Tiberius, pe care vreme de unsprezece ani ei îl văzuseră gol și pe care acum, stofele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
militare sau destinate orgiilor, de parcă informațiile arheologice s-ar putea preta unor utilizări atât de diferite. Dar în acea îndepărtată zi de ianuarie, Claudius, poetul mistic, spusese: — Corabia sacră, Ma-ne-djet, care se învârtește încet, urmărind luna de pe cer, reprezintă marea călătorie a sufletului. Știi rugăciunea? Tunc minor es, cum plena venis; tunc plena resurgis, cum minor es; crescis semper, cum deficis orbe... Divinitatea care, asemenea mersului lent și mereu același al lunii pe cer, aparent se îndepărtează și dispare, dar care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
sau să pretindă că e singurul care știe.“ Îl întrebă brusc pe Imhotep: — Crezi că ceea ce noi numim religie ne va ajuta într-o zi să vedem ceea ce astăzi nu cunoaștem? Imhotep îl privi surprins: — Ankh-ul nostru trebuie să întreprindă călătoria, spuse el, nesigur. E o călătorie în întuneric și rătăcire, dar ne duce pe celălalt mal... Asta înseamnă corabia zeiței. Dar poate că ideea e mai presus de ceea ce cuvintele noastre pot cuprinde. Tânărul Împărat zise melancolic: — Îți mulțumesc. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
care știe.“ Îl întrebă brusc pe Imhotep: — Crezi că ceea ce noi numim religie ne va ajuta într-o zi să vedem ceea ce astăzi nu cunoaștem? Imhotep îl privi surprins: — Ankh-ul nostru trebuie să întreprindă călătoria, spuse el, nesigur. E o călătorie în întuneric și rătăcire, dar ne duce pe celălalt mal... Asta înseamnă corabia zeiței. Dar poate că ideea e mai presus de ceea ce cuvintele noastre pot cuprinde. Tânărul Împărat zise melancolic: — Îți mulțumesc. Dacă toate acestea ar fi adevărate, m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
gândi înspăimântat: „Dacă iau în mână arma asta, nu mai există cale de întoarcere“. Dar, în cele din urmă, se hotărî: „Trebuie“. Porunci în taină ca Arvilius Flaccus să fie adus la Roma. Și așteptă. Arvilius Flaccus sosi epuizat după călătoria pe care o făcuse pe mare și pe uscat ca prizonier, așa cum călătoriseră Agrippina și Nero spre insulele unde fuseseră exilați. Vechile amintiri năvăliră în sufletele senatorilor asemenea unui cutremur ce te surprinde în somn. Exact ca în vremea domniei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
mai puternici oameni ai Romei. Cineva observă că în timpul domniei lui Tiberius nu putuseră protesta pentru că acesta se izolase în fortăreața de la Capri. Nu venise la Roma nici măcar când îi murise mama; răspândise legenda oracolului care-i interzisese o asemenea călătorie. „Acesta însă locuiește la Roma, apare în fața oamenilor, călătorește...“ Alții răspunseră că un atac în public, ca în cazul lui Julius Caesar, avea să se termine cu un masacru, din cauza puternicelor gărzi germanice. — Tiberius a ales o insulă de unde n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
care asistau nu scosese vreun sunet. Împăratul înțelese că uciderea cuiva era de-acum, așa cum fusese și pentru Augustus și Tiberius, atotputernica emoție de o clipă. Musculi, mașini de asediu Seara, Împăratul mâncă în praetorium. Nu era deloc obosit după călătorie; își dădu seama că, în legătură cu cele întâmplate, simțea doar ușurare, fără să fie tulburat. În dreapta lui, Servius Galba, noul comandant al frontului de pe Rhenus, ridică încet cupa de vin. — Tatăl tău ar fi procedat ca tine, îi spuse scurt. Însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
la putere după ce l-ar fi ucis, se înfioră la gândul că trebuia să moară. El însă, printr-o hotărâre ce izvora din adâncul sufletului, îi încredință urna cu cenușa lui Lepidus și o expedie imediat împreună cu escorta, într-o călătorie extenuantă. Nu te voi trimite departe, îi spuse fără s-o privească. Vei sta pe o insulă, ca mama. Nu avea să rămână însă departe de putere. Pentru că se numea Agrippina, ca mama sa, istoricii aveau să-i spună Agrippina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
că, dacă nu ajungea de îndată la Împărat, prefera să moară. Domitius Corbulo îl anunță pe Împărat că ea urma să sosească la Lugdunum. Din curtea palatului ce domina fluviul, Împăratul o văzu ivindu-se din greoaia raeda, trăsura pentru călătorii de origine galică, și coborând cu mișcări precaute și oarecum nesigure. Deși era înconjurat de tribuni și magistrați, el alergă în întâmpinarea ei și o îmbrățișă, cu aceeași tandrețe pe care, pe când era copil, o văzuse la părinții săi. Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
tatăl său, Germanicus, nu putuse sta departe de Agrippina. — Voiam să fim lângă tine, spuse ea, folosind pluralul. Lui i se tăie suflarea. A doua zi, în zori, încercă o nouă senzație când o privi pe Milonia, care, obosită din cauza călătoriei, dormea cu capul afundat în perne. Nu o mângâie, ca să n-o trezească; atinse ușor, cu două degete, o șuviță din părul ei negru. Ea se trezi însă imediat, iar el îi zise: — Trebuie să te scoli. Pentru că azi mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Macro și-a pierdut viața și, dacă lucrurile merg tot așa, ne-o vom pierde și noi.“ Ședea deoparte și, cu luciditatea pe care ți-o dă ura, evalua, așa cum ar fi făcut un istoric, acțiunile Împăratului, multitudinea intereselor sale. „Călătoria în Gallia pentru a-l distruge pe Gaetulicus... Germani Corporis Custodes, o fortăreață mișcătoare... Documentele blestemate ale lui Tiberius, făcute publice în felul acela; pe unii dintre noi oamenii îi urăsc atât de mult, încât trebuie să vină în Curie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
vorbele. Saturninus continua înșiruirea: — Și acel cryptoporticus, cu harta imperiului schimbată după cum a vrut el, o să-l umplem de gunoaie; și acel obeliskos înălțat în Circus Vaticanus - dărâmați-l, legați-l cu funii și doborâți-l... Oamenii comentaseră uimiți lunga călătorie a monumentului aceluia enorm și indescifrabil, ce mersese de-a lungul Nilus-ului, străbătuse Mediterana și apoi urcase pe Tiberis până la poalele colinei Vaticanus. Se adunaseră cu miile, ținându-și respirația, în timp ce funiile umede ridicau încet spre cer stela imensă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
foarte tânără, și se crede că a fost reprezentată după ce a murit prin înfometare, la porunca fiului său ajuns împărat. Mai există și alte reprezentări, venite toate de la Roma, odată cu imensa colecție a principilor Farnese. Colecția Farnese a făcut o călătorie lungă și stranie. Descendenții lui Paul al III-lea, papa cu numărul 222 - cel care l-a excomunicat pe Henric al VIII-lea al Angliei, a aprobat Compania lui Isus și a structurat Inchiziția, mort în 1544 -, au adunat, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
piatră din templul de pe lacul Nemorensis, întru veșnică amintire: coliere, brățări, veșminte de mătase, sistre, vase pentru arderea parfumurilor. Piatra a fost descoperită după multe veacuri, fără ca pe moment să se înțeleagă originea ei. Edificiile egiptene necunoscute. Visul neîmplinit al călătoriei în Egipt a lăsat mărturii arheologice. Prin 1830, cercetătorul Girolamo Segato a făcut o călătorie în Egiptul de Sus, unde a dat peste un templu pe care grecii l-au numit Tentyris, iar noi îl numim Denderah, dar care, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
vase pentru arderea parfumurilor. Piatra a fost descoperită după multe veacuri, fără ca pe moment să se înțeleagă originea ei. Edificiile egiptene necunoscute. Visul neîmplinit al călătoriei în Egipt a lăsat mărturii arheologice. Prin 1830, cercetătorul Girolamo Segato a făcut o călătorie în Egiptul de Sus, unde a dat peste un templu pe care grecii l-au numit Tentyris, iar noi îl numim Denderah, dar care, în realitate, purtase numele mistic Iunit Tentor. Zidurile exterioare erau acoperite de basoreliefuri enorme. Cleopatra, ultima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
viitorul prezentului, însă doar ca una dintre acele numeroase posibilități pe care le avem la dispoziție. Opțiunile se multiplică în jurul nostru și trăim într-o lume aproape infantilă în care orice necesitate, orice posibilitate, fie ea pentru stiluri de viață, călătorie, roluri și identități sexuale, poate fi satisfăcută pe loc. Pe lângă asta, am impresia că balanța dintre ficțiune și realitate s-a modificat simțitor în ultimele decenii. Tot mai mult, rolurile celor două sunt inversate. Trăim într-o lume condusă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
înclinare pronunțată era evidentă în toate lucrurile din jurul meu. M-am uitat atent la fața mea palidă, ca de manechin, încercând să-i citesc liniile. Pielea netedă aproape că aparținea unui personaj de film științifico-fantastic, cineva care, după o îndelungată călătorie lăuntrică, coboară din capsulă pe solul supraluminat al unei planete necunoscute. În orice clipă, cerurile s-ar fi putut deschide... Dintr-un impuls, am întrebat: - Unde-i mașina? - Afară... în parcarea medicului. - Cum? M-am ridicat într-un cot, încercând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
Aceeași sexualitate nevăzută plutea peste șirurile de pasageri care treceau prin terminalele aeroporturilor, peste încrucișarea organelor lor genitale abia ascunse și peste calele de motoare ale aeronavelor uriașe, peste buzele bosumflate ale stewardeselor. Cu două luni înaintea accidentului, în timpul unei călătorii la Paris, devenisem atât de excitat, pe scara rulantă, de îmbinarea dintre fusta cafenie de costum a unei stewardese din fața mea și fuzelajele îndepărtate ale aeronavei, fiecare înclinată ca un penis argintiu spre despicătura feselor ei, că-i atinsesem involuntar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
sport de înaltă performanță și o micro-mașină italiană. Ceea ce a început ca un gest ironic menit să le provoace pe Catherine și Renata - ambele femei voiau să nu mai conduc niciodată - a căpătat curând un rol diferit. Primea mea scurtă călătorie la locul accidentului trezise din nou spectrul bărbatului mort și, mai important, noțiunea propriei mele morți. În fiecare dintre mașinile acelea, am condus de-a lungul rutei accidentului, imaginându-mi posibilitatea unei morți și-a unei victime diferite, un profil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
încă ședeau drepți pe bancheta din spate. Cu capetele în față, se uitau amândoi la polițiști și la sutele de spectatori, ca doi membri puțin importanți ai casei regale la o recepție oficială. Un polițist trase spre sine cuvertura de călătorie care le acoperea picioarele și mijloacele. Acest gest, care expuse picioarele goale ale tinerei femei și labele întoarse în afară ale picioarelor bătrânului, aparent rupte de la glezne, transformă imediat întreaga scenă. Fusta femeii se ridicase în jurul șoldurilor și coapsele îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]