57,527 matches
-
o călătorie de speța celei dantești sau asemănătoare cu cea a lui Gulliver în țara piticilor, a uriașilor și a cailor. Coboară în propriul inconștient, inclus la rându-i în inconștientul colectiv, al umanității, sursa miturilor și a basmelor. Prin călătoria aventuroasă în propriile zone sufletești abisale, eroina povestitoare își recuperează o dată cu fantasmele vârstei paradiziace, eu-rile virtuale. Acesta poate fi sensul grupării episoadelor narative în trei cicluri: Animus, Anima și Animus și Anima. Psihia umană sugerează această distribuire a textelor prozastice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
doilea basm menționat, în plin proces. Întâlnindu-și pe stradă o veche prietenă, aproape uitată, aceasta îl conduce pe narator într-o rezervație de creaturi fabuloase, ce aparține unei organizații a cărei membră fondatoare era ea. Urmează un fel de călătorie inițiatică într-un spațiu analog oarecum "țării minunilor" descoperită de Alice. Povestitorul găsește acolo întreaga faună a poveștilor care îl încântau în copilărie. Singur sau însoțit de amică, el trece pe lângă casa Zmeului, care joacă șah cu Priculiciul, contemplă dansul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
și se termină la drum, iar drumul închide în cercul lui încercările și experiențele noastre. Dintre toate drumurile ce ți se deschid, trebuie să alegi mereu unul singur, deși mental sau afectiv te vei fi aventurat pe oricare dintre ele. Călătoria se poate desfășura într-o carte, într-un album vechi de fotografii, pe cărări de munte neumblate, în țări îndepărtate sau în spații neconvenționale și cel mai frecvent în anima sau animus celui deschis către căutare, introspecție și iubire. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
De bună seamă, am să mă întorc într-una din zile! aș fi răspuns cu incertitudine. Drumul este o încercare, dar și o măsură a inefabilului și a cutezanței firii. Mi-am făcut o mulțime de prieteni cu ocazia acestei călătorii, pentru că numai drumul face posibilă cunoașterea în profunzime a celor de lângă tine și, în fapt, cunoașterea de sine. Am ascultat cu răsuflarea tăiată istoriile celor pe care i-am întâlnit, le-am visat visele și m-am recunoscut în fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
mult? Poate tocmai de aceea, cea mai subtilă decompensare sau interferență a câmpurilor ei o poate distruge. Și noaptea se deschidea tainică, plină de promisiuni și încă tânără în calea mea. Mă gândeam cu uimire la noii mei prieteni de călătorie, la visele învălmășite ce vor urma și mă vor ajuta să-i cunosc mai bine și mai ales să-i recunosc pe ei și, deopotrivă, pe mine... Ciclul Animus Sub semnul Aspidei Descântec 1 Pleacă! Pleacă! Aspidă Cu mișcări lâncezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
a obișnuit deja cu ieșirile mele. După două săptămâni de vid, încerc o inexplicabilă senzație de bucurie. Îndată ce ies, golul din piept pare măcar parțial să se umple, mersul îmi face bine, nu mersul în sine, ci perspectiva drumului, a călătoriei. Pentru că orice călătorie trebuie să aibă un scop, să te mobilizeze, se mișcă aerul în jurul tău, staza din piept începe să se degajeze. Atâta doar că drumul meu nu pare să mai aibă vreun sens... Melodia lui George Harrison îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
cu ieșirile mele. După două săptămâni de vid, încerc o inexplicabilă senzație de bucurie. Îndată ce ies, golul din piept pare măcar parțial să se umple, mersul îmi face bine, nu mersul în sine, ci perspectiva drumului, a călătoriei. Pentru că orice călătorie trebuie să aibă un scop, să te mobilizeze, se mișcă aerul în jurul tău, staza din piept începe să se degajeze. Atâta doar că drumul meu nu pare să mai aibă vreun sens... Melodia lui George Harrison îmi stăruie încă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
că asta ar vrea el să spună, și are, în parte, dreptate... Dar eu nu mai pot, căci Timpul meu nu mai are răbdare! O altă zi din seria celor mai triste. Totuși nu o zi fără noimă. Hipogriful. Sensul călătoriei. Spațiu și Timp Astăzi sunt deja trei săptămâni de când ea nu a mai venit. Nu știu dacă am ținut vreodată măsurătoarea timpului cu atâta precizie, iar dacă am ținut-o, a fost întotdeauna o numărătoare inversă, când vroiam să grăbesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
și cădeau mai departe din cer, florile de cireș și neaua amestecate într-o serbare a anotimpurilor. Am aterizat la loc în grădina Hipogrifului. I-am mulțumit din suflet cu acea strângere de inimă a omului întors acasă dintr-o călătorie pe care știa că nu o va mai putea face vreodată. Eu îți mulțumesc, pentru gândul tău sincer, mi-a răspuns Hipogriful închizând poarta în urma mea. Aceeași zi din seria celor triste. Din nou în grădina Licornului Mă îndrept către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
Eu te pot duce înapoi la părinții tăi, dar va trebui să mă întorc aici, căci eu sunt Licornul din Pădurea de Argint și nu am voie să părăsesc pădurea pentru prea multă vreme. Aceasta va fi cea mai lungă călătorie pentru mine, va trebui să alergăm foarte repede, ca să mă pot întoarce la timp, altfel voi fi murind urât, ca orice cerb decrepit, zbârcit și slab hrană pentru lupi bătrâni și nu ucis de un cavaler vrednic de cornul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
nu mai conteneau în cele mai vii și variate culori, ce numai pe fundul mării puteau să mai existe, și fata se înfățișa în fiecare dintre ele și dragostea ei era nemărginită. Aș fi vrut să prelungesc la infinit această călătorie, dar știam că fiecare întârziere premeditată îmi va putea fi fatală. Niciun Licorn nu și-a bucurat somnul atâtea zile la rând în compania unei fecioare fără să fie prins. Dar nu eram decât eu și cu ea, departe de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
mine, este prima dată când memoria mea fabuloasă îmi joacă feste. Ea îmi vorbește deodată despre cele mai mici și neînsemnate detalii ale "locuinței noastre", cum spunea ea, așa cum ar face o soție iubitoare ce urma să plece într-o călătorie lungă. Și, dintr-o dată, haosul din camera mea, cel pe care-l las adesea în urmă de câte ori călătoresc, pare să se reașeze, să se ordoneze, acum, că este amintit și restructurat de ea, până la cele mai mici detalii: facturile neplătite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
bilețel straniu pe care-l purta cu el în portofel. Am căutat-o printre toți colegii lui de școală, de liceu, de facultate. Am luat contact chiar și cu oameni pe care i-a cunoscut circumstanțial în diverse ocazii sau călătorii. Pe măsură ce o căutam, o iubeam tot mai mult pe fata din fotografie. O purtam cu mine peste tot. Și să nu vă imaginați că ea ar fi fost insensibilă la iubirea mea. Cu timpul, am început să sesizez transformări în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
fața în jos și atunci pentru prima oară m-a frapat "M"-ul caligrafiat rotund în filigran pe spatele ei. Fotografia, ce știa să scrie bilețele, cu fata frumoasă și zâmbet straniu, a încetat să-mi mai rețină atenția. Sfârșitul călătoriei. Marny Mă scol rapid de la masă și ies din vagonul-restaurant pe urmele ei. Mă opresc la geamul de pe hol pe care-l deschid mecanic și tot mecanic citesc pe pancardă numele stației. E "gară mică", îmi spun și gândurile încep
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
în când fața în profilul răsucit al florii. Izbucnește printre lacrimi...) Maurizio a fost detașat cu serviciul să lucreze în străinătate pentru câțiva ani. Nu a putut să refuze ca să nu riște pierderea slujbei. Săptămâna trecută a avut loc ultima călătorie cu metroul împreună. Ne întorceam de la serviciu. A fost foarte aglomerat, așa încât am călătorit tot drumul lipiți unul de altul. Nu am avut ce să ne spunem, am tăcut tot drumul. De altfel, e-mail-urile schimbate la serviciu au lămurit totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
pudoare neobișnuită pentru el, ce ținea doar de frăgezimea vârstei. Lumina Și Bătrânul se gândea cumva admirativ, cu oarece invidie la viața tumultuoasă și bogat afectivă a străbunicului, freamăt pe care el nu a reușit să-l atingă, cu toate călătoriile lui zbuciumate până la capătul lumii. Bătrânul a plecat într-o zi din satul său și s-a însurat, a avut copii și nepoți departe de aceste locuri, în care s-a întors după mai bine de cincizeci de ani; după cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
tot pe el, la fel de insistent, pisălog, enervant, patetic, doar topica conversației va fi alta. Sau poate că nu, abia după moarte ne vom unifica, vom cădea la pace, vom fi unul singur, senin, calm, împăcat cu sine, gata pentru marea călătorie. Numai prin unificare se poate uita, doar așa se pot spăla memoriile perverse, obsesive, insidioase ce nu-ți dau pace o viață întreagă. Nu ducem cu noi în viețile viitoare memoria celor precedente decât în mod excepțional. Cine știe? Poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
merge bine! răspunde ea. Mai precis îmi merge chiar foarte rău. Mi s-au dat, fără echivoc, trei luni de trăi, am primit aproximativ același răspuns din mai multe părți. Se pare că asta e! Am deja în plan niște călătorii, dacă voi mai fi în stare să le fac. Mă duc să-i întâlnesc pe făcătorii de minuni, abundă internetul cu ei și cu tot felul de istorii, care mai de care mai pasionante. Cine știe? Poate într-o zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
alătura și povestea mea, dacă voi avea șansa s-o scriu. Te simt că privești cu mare neîncredere aceste lucruri. Dacă într-adevăr noua ta condiție este cea pe care o prezinți, ar trebui să devii mai încrezătoare. Fără speranță, călătoriile tale nu vor avea niciun sens. Speranța o pierzi la drum, nu o câștigi, de aceea trebuie să te înarmezi cu ea bine de acasă. Și cum ai proceda tu în locul meu, cum aș putea să devin mai încrezătoare? Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
ales o finalitate. Viața ei avea poate să nu răzbată dincolo de capătul celor trei sute șaizeci și cinci de zile ale acelui jurnal cu șnur roșu și coperte de piele, pe care i l-a dăruit Damiel, chiar înainte de-a porni în călătorie. Cam de două ori pe săptămână, trimitea câte un mesaj scurt acasă. Nu pomenea niciodată despre starea sănătății ei. Nici nu avea nimic de spus, totul părea neschimbat. Crizele erau controlate prin medicație, durerile erau ameliorate. A schimbat mediul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
trei luni scadența morții mele. Azi mă întâlnesc cu Damiel. Mereu în același loc. Acea cameră umilă de hotel, mică și fără lumină. Am găsit-o la repezeală în ziua când veneam dinspre aeroport. Mă întorceam din Ouro Prieto, din călătoria mea misterioasă. De ce facem asta nici el, nici eu nu știm. Nu este vorba de iubire sau de pasiune. Poate numai pentru că fiecare dintre noi suntem profund nefericiți și am ajuns aproape în același timp la această concluzie. Cândva, Damiel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
pentru a evita coliziunile. Aeroportul trebuie să se afle în apropierea mării, pentru că tot aici se pregătesc de zbor, disciplinat, unul câte unul, pășesc agale până la stânca de la buza mării. Aici așteaptă o vreme, ca și cum s-ar pregăti pentru o călătorie lungă, deschid larg aripile și se înalță lin, ușor, apoi planează împotriva gravitației către înaltul cerului. Odată intrat în tărâmul celest și al mărilor, albatrosul devine o pasăre măiastră. Modelul uman al aeroporturilor pare să fie o copie a obiceiurilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
a gândit imediat la somnul albatroșilor în zbor și ar fi vrut și ea să doarmă acolo, între umerii lui expandați ca niște aripi protectoare. Dacă trupurile lor, neîntâlnite încă, își luau deja rămas-bun, de mâine sufletele lor vor relua călătoriile imaginare sau adevărate pe mare și nu aveau nevoie să-și spună "adios". Și asta pentru că toate drumurile mării se întâlnesc prin colțurile sufletelor noastre. Todos los senderos en el mar se encontran en rincones de nos almas. Povestea 'ulei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
e parte din programul de vindecare. Aici, cei mai mulți se simt fericiți pentru că sunt manipulați, ei îmbracă haina albă și vorbesc limbajul entităților, fiecare dintre ei poate deveni obiectul unui miracol, dacă nu acum, mai târziu, cândva, cu ocazia unei alte călătorii. Căci, desigur, vor reveni, mânați mereu de aceeași speranță de-a se descoperi pe sine, de a-și cunoaște cauza bolilor, căci a-ți înțelege din timp sensul și esența bolii echivalează cu vindecarea ei. Și, pentru că asta stă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
infailibile, ele nu pot vindeca orice boală, sau nu pe oricine. Chiar dacă vizita ta la "Casa" nu va fi dintre cele înscrise în stele, îți vei întâlni aici liniștea, calmul și echilibrul spiritual care îți va fi lipsit înaintea acestei călătorii. Și aici, ca în oricare alt colț al lumii, funcționează liberul arbitru; poate ai sosit într-un moment în care nu erai pregătit, sau n-ai fost la maximul tău de potențial spiritual, sau poate că entitățile ce-au operat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]