53,927 matches
-
mai suportă ca prietenul său să întârzie: D: Martin, te-am așteptat cincisprezece minute de fiecare dată la ultimele noastre trei întâlniri. - E: Mă deranjează să aștept. - S: Aș aprecia mult dacă ai putea fi la timp la următoarea noastră întâlnire. - C: Voi fi mulțumită pentru faptul că nu voi mai aștepta și mai relaxată atunci când ne vom întâlni. Sarcini de îndeplinit Participanții aplică in vivo ceea ce au învățat în timpul ședinței. Pacienții citesc capitolul referitor la critici. Sedința 12: cum să
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
a depăși teama de a vorbi în public, fobicul social renunță sistematic să se manifeste; în cazul fobiei sociale, evitările se impun pacientului, nu-i lasă nici o posibilitate de a alege; repercusiunile asupra calității vieții: timiditatea și tracul pot împiedica întâlnirile sentimentale sau o promovare profesională; însă fobia socială distruge calitatea vieții și provoacă o izolare afectivă și socială, dificultăți în ceea ce privește găsirea și păstrarea unui loc de muncă, sau în a se simți bine acolo... Criterii diagnostice In prezent, cele mai
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
cu toate avantajele materiale pe care le-ar fi reprezentat un astfel de loc de muncă - , deoarece ar fi fost obligată să participe la numeroase reuniuni și prezentări orale. In viața cotidiană, ea nu ia niciodată cuvântul cu ocazia unor întâlniri cu părinții elevilor sau cu coproprietarii (soțul său participă, în general, la astfel de evenimente). Ea evită să vorbească atunci când stă la masă cu mai mult de patru persoane, iar când devine ținta atenției („Isabelle, vorbește-ne de ultima carte
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
să nu roșească. In drum spre creșă sau spre școală, atunci când își însoțește copiii, ea speră întotdeauna să nu întâlnească pe nimeni, merge cu capul plecat pentru a nu întâlni nici o privire. Dacă situația este neobișnuită sau reprezintă o necesitate (întâlnire cu editorul sau cu autorul, aniversare în familie, serată mondenă), ea are insomnii în mai multe nopți care preced evenimentul. Rușinea este cvasi constantă după fiecare scadență socială, uneori minoră (sentimentul că a fost ușor ridicolă în maniera în care
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
nevoită să mă opresc; în general, nu-mi spun părerea decât pe scurt, în una sau două fraze”. Atunci când simte „că începe să roșească”, ea se blochează, încetează să vorbească și caută soluții pentru a scăpa din situația respectivă, scurtând întâlnirea sau focalizând atenția celorlalți în altă parte. Impresia sa este că interlocutorii săi observă întotdeauna faptul că roșește, chiar și atunci când roșeața este minimă. Intr-o situație socială, Isabelle își verifică amploarea înroșirii cu ajutorul oglinzilor (mergând la toalete sau utilizând
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
a mai luat niciodată psihotrope în mod regulat, dar consumă sistematic benzodiazepine, prescrise de medicul său generalist, înainte de a se expune oricăror evenimente sociale percepute ca angoasante (de două sau trei ori pe lună). Descrierea globală a tratamentului După două întâlniri de colectare a datelor clinice, schema de tratament a Isabellei se desfășoară pe parcursul a aproximativ șaisprezece luni, cuprinzând patru faze: - convorbiri de evaluare și de motivație (3 ședințe cu durata de aproximativ o oră și jumătate fiecare); - terapie individuală (16
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
într-o bună „formă socială” pot fi, de exemplu: - înscrierea într-un club de teatru sau de expresie corporală; - afilierea la o asociație sau la un club unde au loc reuniuni în care se ia cuvântul în public; - participarea, două întâlniri pe lună seara, la reuniunile unei asociații de vânători care-și propun să facă exerciții de oratorie în public; - modificarea stilului de viață cu introducerea obiceiului, cel puțin o dată pe lună, de a invita prieteni acasă, de a obține informații
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
tendința de a relua în minte întâmplările din timpul zilei cu scopul de a preveni evenimentele viitoare. Medicul i-a prezentat terapia ca pe o posibilă sursă de sfaturi în legătură cu modul în care să-și gestioneze anxietatea. Evaluare cognitiv-comportamentală Trei întâlniri, într-un ritm de o ședință pe săptămână, permit realizarea evaluării inițiale al pacientei Marie. Un set de chestionare și o agendă de auto-observare a neliniștilor sunt utilizate pentru completarea evaluării și favorizării manifestării unei atitudini de reflecție și de
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
astfel încât să se verifice menținerea beneficiilor terapeutice și să fie asistată, la nevoie, pentru formularea altor obiective. Intâlnirile se desfășoară urmărindu-se un program constant: - trecerea în revistă a sarcinilor efectuate în timpul săptămânii și a observațiilor în legătură cu acestea, - fixarea agendei întâlnirii, - informare (terapeutul îi înmânează uneori unele documente informative) și jocuri de rol, - fixarea sarcinilor pentru săptămâna următoare, - feedback. Medicamentele Pentru a permite întreruperea, dorită de Marie, a tratamentului cu benzodiazepine, terapeutul îi propune acesteia să colaboreze foarte strâns cu psihiatrul
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
o are față de celelalte neliniști și comportamente de evitare: acest sevraj constituie ocazia pentru ca Marie să aplice experiențele terapeutice. Sedințele 1 și 2: neliniștile și elementele implicate Informare și formare Prima ședință începe cu un schimb de informații în legătură cu desfășurarea întâlnirilor. Terapeutul prezintă unele principii ale terapiei cognitiv-comportamentale, ceea ce permite fixarea unui cadru de pornire și verificarea motivației pacientei de a lucra asupra trăirilor sale. In continuare, terapeutul îi dă Mariei câteva informații în legătură cu comportamentul vizat de terapie. El o invită
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
-i voi mai da mașina. Incerc să privesc la televizor pentru a nu mă gândi la acest lucru. Acest exercițiu de auto-observații îi permite lui Marie să constate faptul că preocupările sale sunt marcate de mici necazuri (întârziere la o întâlnire, lipsă de timp pentru a rezolva o sarcină de serviciu sau pentru a-și sună surorile, umplerea rezervorului de benzină în situația în care acesta este găurit). Neliniștile de tip 2, care se referă la copiii săi, la sănătatea sa
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
tolereze durerea. Ea ar putea să-și stabilească obiective pentru a nu-l suna mereu. In final, Marie își fixează noi obiective pe o listă. Ea le va stabili în fiecare lună, realizând bilanțul neliniștilor sale. Rezultate Se realizează două întâlniri cu scop diagnostic la sfârșitul tratamentului pornind de la modelul ADIS-IV. Marie completează chestionarele deja utilizate pentru a-și evalua progresele. După terapie, Marie nu mai prezintă criteriile diagnostice ale tulburării de anxietate generalizate. Deși mai sunt încă prezente unele neliniști
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
timp să verifice dacă anxietatea sa scade, în timpul ședinței sau pe parcursul terapiei. Prima fază: expunerea Programul la domiciliu constă în a se întâlni cu o persoană pe zi fără să telefoneze. La început, doamna X telefonează după trei ore de la întâlnire. Ea începe, în mod progresiv, să aștepte timp de două zile, apoi trei zile, pentru ca în final să nu mai telefoneze deloc. O altă sarcină de îndeplinit se referă la mașină: doamna X conduce în prezența soțului său fără a
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
scrisoare recomandată de la poliție. Teamă, angoasă: 90% ” Ce-am putut oare să fac? Imi vor crea probleme”: 100% ”De fiecare dată când am avut contacte cu poliția, s-a terminat prost”: 70% ”N-am nimic să-mi reproșez. Am avut întâlniri neplăcute cu polițiștii, dar eram tânără, și niciuna de când sunt adultă”: 90%. După ce evidențele sunt analizate, terapeutul cere pacientului să evalueze, pe o scară de la 0 la 100, gradul său de adeziune la gândul automat apărut inițial și la fiecare
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
o persoană deosebită, sau nu fac nimic și nu valorez nimic”). Aceștia îi prezintă efectele nefaste ale acestui mod de a gândi și introduc noțiunea de „linie de mijloc”. Grupul constituie un element de întărire pentru pacientă în legătură cu faptul că întâlnirea cu acesta în fiecare săptămână constituie deja o sarcină dificil de realizat. Terapeuții îi cer apoi lui Martine să se gândească la activitatea pe care dorește să o reia. In lista sa apar activități utilitare (sarcini menajere), activități agreabile în
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
de evitare, schema carenței afective-abandon - Instabilitate conjugală Relație cu schemele: schema carenței afective, abandon, inhibiție emoțională, coping de contraatac - Absența comportamentului de leadership la locul de muncă Relație cu schemele: carență afectivă, coping de evitare Situație care activează schemele - O întâlnire sentimentală - Exprimarea sau primirea unei critici (anticipată sau reală) - Transmiterea emoțiilor proprii - Susținerea poziției personale în fața altei persoane - Constatarea absenței manifestărilor de recunoștință în domeniul profesional Severitatea schemelor, a coping-urilor - Carență afectivă dominantă - Abandon și imperfecțiune asociate carenței, scheme secundare
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
mult. Terapeutul îi explică faptul că greutatea oscilează în permanență, că o variație de 2 până la 3 kg este normală, mai ales la începutul tratamentului. Ei discută apoi despre reținerile în ceea ce privește schimbarea unor obiceiuri cum ar fi cântăririle zilnice sau întâlnirile cu prietenele. Cei doi se referă la aceste subiecte sub forma unei abordări motivaționale, dar Gwen se arată puțin dispusă să participe la discuție. Solicitarea unei întâlniri cu părinții La sfârșitul ședinței, terapeutul îi cere lui Gwen permisiunea de a
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
apoi despre reținerile în ceea ce privește schimbarea unor obiceiuri cum ar fi cântăririle zilnice sau întâlnirile cu prietenele. Cei doi se referă la aceste subiecte sub forma unei abordări motivaționale, dar Gwen se arată puțin dispusă să participe la discuție. Solicitarea unei întâlniri cu părinții La sfârșitul ședinței, terapeutul îi cere lui Gwen permisiunea de a se întâlni cu părinții acesteia în prezența sa. El îi explică motivele, conținutul și modul de desfășurare al acestei ședințe. El insistă asupra sprijinului pe care părinții
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
întâlni cu părinții acesteia în prezența sa. El îi explică motivele, conținutul și modul de desfășurare al acestei ședințe. El insistă asupra sprijinului pe care părinții pot să i-l ofere. Deși îi este foarte teamă, Gwen acceptă. Sedința 6: întâlnire cu părinții Gwen vine cu părinții. Terapeutul îi primește cu căldură și le precizează obiectivele convorbirii. Răspunsuri la întrebări Terapeutul începe prin a răspunde la întrebările acestora. Mama se culpabilizează că nu a observat problemele fiicei sale. Ea ar dori
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
lor ipotetic în dezvoltarea și menținerea problemelor fiicei lor, fiind atent să nu-i culpabilizeze ci să-i îndrume să-și mobilizeze cât mai bine resursele lor parentale pentru a-și ajuta fiica să facă față problemelor. Sedința 7 Bilanțul întâlnirii Sedința începe printr-un bilanț al convorbirii cu familia. Gwen este mulțumită să-și vadă părinții doritori să o ajute. Ea plânge datorită acestei dovezi de afecțiune. Are impresia că este „o fiică rea”. Terapeutul subliniază că părinții săi o
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
care o sperie cel mai puțin, pentru a organiza o ieșire în week-end-ul următor. El îi propune să-i telefoneze imediat, în timpul ședinței. Gwen își mărturisește teama de a nu o deranja. La insistențele terapeutului, ea telefonează și obține o întâlnire. Gwen se liniștește și este mândră de ea. Restructurare cognitivă Pornind de la auto-observații, Gwen împreună cu terapeutul identifică mai multe evenimente stresante care au declanșat dorințe de a avea crize de bulimie și/sau bulimii efective. Terapeutul actualizează cognițiile și procedează
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
sa. Ea se angajează să vorbească cu părinții despre nemulțumirile sale în ceea ce-i privește. Terapeutul o invită să facă acest lucru în zilele următoare și precizează că vor aborda această problemă la începutul viitoarei ședințe cu familia. Sedința 12: întâlnire cu părinții Răspunsuri la întrebări Sedința are loc împreună cu Gwen și părinții săi. Aceasta a vorbit despre sursele de tensiune în ceea ce-i privește. Părinții și-au recunoscut vina și s-au angajat să facă eforturi pentru a evita anumite
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
este primită astfel și îi explică că această situație ar putea să o ajute să-și diversifice alimentația. Gwen se angajează să-și diversifice ea singură alimentația, recunoscând în același timp că acest lucru îi provoacă teamă. Sedința 13 Bilanțul întâlnirii In timpul efectuării bilanțului ședinței familiale precedente, Gwen își exprimă nemulțumirea față de terapeut. Ea îi reproșează că nu i-a acordat încredere propunându-i mamei sale să o ajute să mănânce. Terapeutul o roagă să-l scuze pentru că nu a
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
modalitate de a se simți în formă. Terapeutul o încurajează în acest sens. Exercițiu de meditație Sedința se termină cu un exercițiu de meditație centrată pe conștientizarea corpului (conștientizare a ținutei corpului, a senzațiilor corporale, a limitelor corpului...). Sedința 16: întâlnire cu părinții Sedința se desfășoară împreună cu Gwen și părinții săi pentru a treia oară și constituie ocazia de a face bilanțul situației, de a-i încuraja pe părinți în eforturile lor și de a găsi noi soluții problemelor existente. Sedința
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
abordează problema perfecționismului său clinic. Sedința 18 Sedința este consacrată în mare parte examenelor lui Gwen. Terapeutul încearcă să o susțină în eforturile sale. Sedința 19 Această ședință este amânată: Gwen îi telefonează în ultimul moment terapeutului pentru a decomanda întâlnirea. Ea spune că preferă să studieze decât să vină la terapie. Afirmă că se simte stresată, dar încrezătoare. Terapeutul o încurajează la telefon. Sedința 20 Gwen crede că a reușit la examene, chiar dacă spera să se descurce mai bine. Terapeutul
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]