1,907 matches
-
să faceți testul de siguranță de mai multe ori până să iasă insulina . Dacă nu apare insulina , verificați dacă există bule de aer și repetați testul de siguranță de încă două ori . Dacă încă nu apare insulina , acul poate fi înfundat . Schimbați acul și încercați din nou . Dacă nu apare insulina după ce ați schimbat acul , OptiSet poate fi defect . Nu mai utilizați acest OptiSet . Pasul 4 . Doza poate fi fixată din 2 în 2 unități , de la un minim de 2 unități
Ro_477 () [Corola-website/Science/291236_a_292565]
-
siguranță de mai multe ori până să iasă insulina . Dacă nu apare insulina , verificați dacă există bule de aer și repetați testul de siguranță de încă două ori pentru a le îndepărta . Dacă încă nu apare insulina , acul poate fi înfundat . Schimbați acul și încercați din nou . Dacă nu apare insulina după ce ați schimbat acul , SoloStar poate fi defect . Nu mai utilizați acest SoloStar . Pasul 4 . fixată din unitate în unitate , de la un minim de 1 unitate până la un maxim de
Ro_477 () [Corola-website/Science/291236_a_292565]
-
Topîrceanu), oameni (magistrul Ursachi care, deși plecase demult dintre cei vii, "umbra sa mai stăruia la Corso"), astfel pe traseele lui Satanovski: "Degetul său arătător trasă un drum ce ieșea din Casa Soarelui, străbătea Karl Marx, Piața Unirii și se-nfunda la gară. Un alt drum, ce începea în Casa Lunii, se scurgea prin Copou, o lua pe la Fundație, cobora scările Rîpei Galbene și avea drept capăt vagonul unui tren rapid, ce pleca din Iași la o oră destul de matinală". Iar
Un roman al dedublării by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/7135_a_8460]
-
o baltă de noroi, piscina și ea murdara, copiii se stropeau cu furtunul. Îngrijorat, intră în bucătărie nu fără a observa că geamul de la ușă era plin cu pălmuțe de ciocolată, clanța îmbrăcată în felii de șuncă și gaura cheii înfundată cu un cârnat. În bucătărie curgea apa, frigiderul era deschis și conținutul lui vărsat pe podea, farfurii și pahare murdare peste tot. Pe masă o baltă de suc, muștele roiau pe masă. Pe jos nu se putea călca altfel, decât
BANCUL ZILEI: Cum este privită România de NATO? () [Corola-journal/Journalistic/67207_a_68532]
-
nou pe prosop. Valul era la șaptezeci de metri de plajă. Aurel apucă colțurile de jos ale prosopului cu degetele de la picioare. Își puse geanta de plajă sub cap și colțurile de sus ale prosopului și le prinse la subsuori. Înfundă căștile walkmanului adânc în urechi, își puse ochelarii de soare, deschise cartea la pagina 231 și continuă să citească. Valul se sparse la treizeci și șase de centimetri de picioarele lui Aurel. Forța, suflul spargerii îl ridică pe acesta în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
care chinuiau un pisoi: îl trăgeau de coadă, dădeau cu un băț în el, îl aruncau în fața unor maidanezi osoși, iar îl trăgeau de coadă etc. Nasol lucru. Îmi era clar că trebuia să intervin. Mi-am pus pardesiul, am înfundat în buzunare cheile, portofelul, șase pachete de țigări și două brichete și am pornit pe scări în jos. Locuind la etajul unu, am ajuns în stradă în doar patru minute. Copii erau tot acolo, pisoiul și el. Joaca lor imbecilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
citeam un Dashiell Hamett, mi-am adus aminte de ceva. M-am ridicat ușor din pat și am scos din buzunarul pardesiului o cutiuță dreptunghiulară cu un buton roșu la mijoc. Am apăsat pe buton. S-au auzit niște explozii înfundate în apropierea nu chiar imediată. Erau apartamentele celorlalți trei Popescu, în care depusesem niște cantități nu tocmai neglijabile de C4, un exploziv plastic. Nu degeaba făcusem armata la geniști. Ieșisem locotenent. M-am întors în pat și am citit în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
metru nouăzeci. Mușchi. Creier. Buze subțiri, surâs robotic, privire inteligentă, ultravioletă. Știa, îmi era clar. Știa ce făcusem cu cadavrul, știa unde este arma, știa ce gândesc și de ce, știa ce marcă de cafea prefer și ce țigări fumez. Voi înfunda pușcăria, mă gândii. Ce-mi trebuia să-mi omor gagica tocmai în Suedia? Ne așezarăm, aprinserăm țigări, îi oferii un whisky, pe care, spre mirarea - mai exact: stupoarea - mea, îl acceptă. Scoase dintr-un buzunar niște hârtii ce conțineau declarația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
parcat afară, el trebuie să fie Înăuntru, ciocănind. Wakefield ia micul dejun În apartamentul lui: o omletă cam rece și șuncă cu pîine arsă, patru cești de cafea. Apoi Își trage o șapcă de baseball și niște ochelari de soare, Înfundă un prosop de-al hotelului Într-un sac de sport și pornește către City Club, clubul de Întreținere unde, a descoperit În cercetările sale, trage de fiare și restauraționistul. Traversează piața; e goală, e prea devreme pentru ghicitori și pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
un porc. Sincer, nu-mi mai aduceam aminte când mâncasem ultima dată. Niciodată nu-mi era foame. Ideea de a mânca ceva mă speria de moarte. Știam că n-aș fi în stare. Mă simțeam înghețată. De parcă gâtlejul îmi era înfundat și niciodată nu voi mai fi în stare să înghit ceva. Nu-mi venea să cred că mi se întâmplă așa ceva. Pentru că întotdeauna avusesem un apetit foarte robust. În perioada sarcinii fusese mai mult decât robust, fusese mai curând de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
are doar un pas de făcut până să ajungă cu capul sub ghilotină. Găsi totuși tăria de a-i rosti numele umil, nuanțat, rugător: Doinaaaa!... Da, da, să te omor! Dar tot ea se reculese: de ce să te omor!? Să înfund pușcăria? Poate era mai bine dacă muream anul trecut... Ce bine era! Acum nu mai înduram o înjosire de nesuportat, nu atât în ochii lumii, ci mai ales în proprii mei ochii care nu au știut să privească dincolo de pragul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
rămase însă suspendată în aer. Învățătoarea se interpuse între copil și șofer, zicându-i: Ce vrei să faci, dom' le? E un copil, a greșit! Bine că nu s-a întâmplat nimic... Da doamnă, dar puteam să-l omor. Eu înfundam pușcăria și copiii mei rămâneau muritori de foame... Așa este, dar te rog să te calmezi, te rog!... Șoferul de taxi mai stătu câteva clipe în preajmă și, dând din mâini ca un om care își scăpase nervii la vale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
răspuns, dând din cap disperată. —Ești sora lui Rachel, nu? Eu sunt Angelo. Ne-am întâlnit într-o dimineață la Jenni’s. Cum de putusem să-l uit? Arăta atât de straniu cu fața lui trasă, suptă, cu ochii negri înfundați în orbite, cu părul lung și puterea de atracție à la Red Hot Chili Peppers. —Ți-e mai bine? a întrebat. — Nu. Mă simt foarte rău. Mai ales azi. Vrei să bem o cafea împreună? Nu pot. Am o întâlnire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
adevărul, știind că nu e momentul să se mai legene În iluzii. 110 Și așa a pățit Rabbi Ismahel ben Elisha cu discipolii săi, care au studiat cartea Jetsirah și au greșit mișcările și au mers Îndărăt, până ce s-au Înfundat ei Înșiși În pământ până la buric, din cauza puterii literelor. (Pseudo-Saadya, Comentariu la Sefer Jetsirah) Nu-l văzuse niciodată atât de albinos, chiar dacă aproape nu mai avea păr pe corp, nici pe cap, nici sprâncene, nici pleoape. Părea o bilă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
Dar bine măcar că taică-său a fost vice-amiral. Asta și faptul că i-a convins să se căsătorească la biserică sunt cam singurele lucruri care o mai țin pe Frances să n-o ia razna de tot. Alice și-a înfundat gura cu mâna liberă. Nu trebuia să râdă. În mod clar, situația era extrem de serioasă. Pentru că, desigur, există și un copil, a adăugat mama lui Alice. —Un copil? Sal e gravidă? — Draga mea, trebuie neapărat să vii, a implorat-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
uriașe, grădină. Liniște și pace. Nu cred c-aș vrea să fie prea liniște. Alice a zâmbit. —Am trăit aici, a zis ea, arătându-i cu brațul priveliștea care se vedea pe fereastră, prea mult timp ca să vreau să mă înfund într-un loc izolat. Nu e un loc izolat. Jake părea lejer indignat. —Satul e chiar lângă Bath. —Bath. Alice își amintea că vizitase orașul în copilărie. Jane Austen, Beau Brummell, șiruri unduitoare de case și porți cu colonade. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
cred, întrucât târziu de tot până la război, el și-a păstrat o faimă și o putere de atracție, de care cei care au trecut pe acolo își aduc încă bine aminte. Restul drumului l-am făcut deci noaptea. Trenul se înfundase în întuneric. Zgomotele lui îmi păreau mai puternice. Ca și "amicul domnului Teste", începeam să simt (să simt, nu să înțeleg; personajul lui Paul Valéry înțelegea lucrul acesta) că, în viteza lui, în furia lui monotonă, trenul meu avea o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
Ștefan cel Mare... Nu-mi închipui să fi vă-zut mare lucru pe la gările aceste. Dar pentru imaginația mea excitată, luminile presărate în jurul stațiunilor, flueratul mașinilor, larma, strigătele, zgomotele de tot felul; umbrele care se desfăceau din întuneric sau care se înfundau în el, mă puneau în fața unei lumi nouă, a unei lumi plină de atracție, nu atât prin ceea ce cădea sub simțurile mele, cât, mai ales, prin ceea ce vroiam să găsesc și să recunosc acolo. Am ajuns la Iași destul de târziu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
recesiune, rămăseseră nemișcate după cincizeci de ani de comunism. Acum lipseau din doi în doi metri, parcă strada fusese decupată de-un dobitoc. Aveai impresia că te plimbi pe-o cartelă Jaquard; dacă le cercetai de-aproape, găurile erau deja înfundate cu crengi, noroi și frunze. Mai dispăruseră și casele vechi, cu marchiză de sticlă și îngerași grăsulii deasupra ferestrelor. Orașul le îngrămădise printre blocuri, fugărindu-le dintr-un cartier într-altul, până nu mai rămăseseră decât niște insule izolate, ascunse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cu somieră, nici cu droturi. Nu riscai să le găsești dimineața deșălate sau să-ți sară un arc sub fund; lipsea până și cadrul. Când te plictiseai de ele, nu umblai la saltea, să-i schimbi arcurile sau s-o înfunzi cu lână; mergeai la magazin și schimbai patul cu totul. Priveai altfel lumea din ele: parcă te îmbarcai pe-un transatlantic. „Vrem să prindem și noi marea, după cutremur. Atunci ar avea o culoare unică.“ „Nu, serios, de ce mergem acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
toate astea, când puneai acasă bancnotele în plicuri, și nu mai rămânea nimic: „ÎNTREȚINERE“, „MÎNCARE“, „CURENT“, „DIVERSE“. La „DIVERSE“, puteai fi sigur că răsare o belea când ți-e lumea mai dragă: coloana de apă rece spartă, burlanele crăpate, haznaua înfundată cu ziare, cârpe și mâncare stricată, canalizarea bubuind în pivniță. Nu eram profesori, ci administratori de bloc, sudori, zidari, mecanici, tinichigii, fochiști. Lucram fără mănuși, opream apa, spărgeam zidul, cârpeam găurile din țevi cu ziare și ipsos, așa cum învățasem de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
de euro.“ Lovisem puternic, optim, eficient. De la Mihnea încoace, nu mă mai simțisem atât de bine; e-o plăcere să-ți demolezi vorbitorul, mai ales când ți-a fost elev. Tânărul Lupu a devenit brusc ceva mai bătrân. Și-a înfundat nasul în pahar, să nu se dea de gol. Acum puteam să trecem la chestii serioase. Adică la afaceri. „Ai adus aparatul?“ Întrebarea era directă, clară, nepoliticoasă. Așa și trebuia să fie. Andrei a scos capul din pahar și s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
7 ore de carceră, cu pauze lungi, imposibile, care mai mult mă dărâmau (fiind începător, primisem normă dublă). Dimineața, străbăteam strada Paris ca un cățeluș scos la pipi. Seara, mă clătinam la ieșirea din pușcărie, amețit de-alcoolul eșapamentelor. Mă înfundam în aerul lichid care plutea printre poșete, cataloage și cranii parfumate, cu sentimentul că am exact ceea ce merit: lumea meschină și supradezvoltată, ca un borcan osos, a minții mele. Singurul refugiu mă aștepta seara, când, tâmpit de oboseală și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
scrisori; Dimitriu apare-n pictură printr-un cod secret; Camil știa de el, în 1943: fără aparatul lui, nu l-am fi putut descifra. Cam multe coincidențe pentru-o simplă bucată de pânză, nu credeți?“ „Ba da, dar pista se înfundă aici, la Dimitriu. De acord, avem numele, dar asta e tot. Ce facem mai departe? Urcăm pe primării și începem să scotocim prin armuri, să vedem dacă nu e ceva și-acolo? Pe care din ele: Paris sau București?“ Ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
fel de submarin de beton, cu sute de ușițe și compartimente. Și-l construise singur, săpând spații paralelipipedice în pereții ultimei camere, până o transformase în depozit. Apoi umpluse spațiile cu cărți, din podea până-n tavan: câteva mii de volume înfundate în firide și nișe, pe etajere din lemn de cireș, șlefuite lucios, ca-n atelier. Dacă ar fi reușit să spargă și tavanul, ar fi montat și-acolo vreo două rafturi. Totul plutea ordonat, tras la linie: „vechea“, pașoptismul, „Marii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]