1,725 matches
-
Heraclie, l-au forțat să acționeze. El a dat ordinul de retragere din Persia prin traversarea Tigrului. Heraclie a găsit o câmpie de vest a Mării Zab,la o oarecare distanță de ruinele cetății Ninive. Acest lucru le-a permis bizantinilor să profite de luptele în lănci și corp-la-corp. În plus, ceața a redus avantajul persan în trupele de arcași și care să le permită bizantinilor să le perceapă, fără pierderi mari. Walter Kaegi consideră că această luptă a avut loc
Bătălia de la Ninive () [Corola-website/Science/334523_a_335852]
-
Mării Zab,la o oarecare distanță de ruinele cetății Ninive. Acest lucru le-a permis bizantinilor să profite de luptele în lănci și corp-la-corp. În plus, ceața a redus avantajul persan în trupele de arcași și care să le permită bizantinilor să le perceapă, fără pierderi mari. Walter Kaegi consideră că această luptă a avut loc în apropiere de răul Karamlays. Forțele dislocate ale lui Rhahzadh în trei unități au atacat. Heraclie a simulat o retragere, conducându-i pe perși la
Bătălia de la Ninive () [Corola-website/Science/334523_a_335852]
-
o luptă personală dintre Rhahzadh și Heraclie. Heraclie a acceptat și l-a ucis pe Rhahzadh într-o lovitură unică. Cele 3.000 de întăriri persane au sosit prea târziu pentru a lupta. Victoria de la Ninive nu era totală pentru că bizantinii nu au reușit să captureze tabăra persana. Cu toate acestea, această victorie a fost suficient de semnificativă pentru distrugerea rezistenței persanilor. Cu nici o armată persana care să-i i se opună, armata victorioasa a lui Heraclie a jefuit Dastagird, palatul
Bătălia de la Ninive () [Corola-website/Science/334523_a_335852]
-
lovituri de săgeată, într-o temnița după ce a suferit timp de cinci zile. Kavadh i-a cerut pace imediat lui Heraclie. Heraclius nu impune condiții dure, știind că și imperiul sau a avut momente de colaps. Sub tratatul de pace, bizantinii și-au recăpătat toate teritoriile pierdute, soldați capturați, o indemnizație de război, si o mare semnificație spirituală, Crucea și alte relicve care au fost pierdute în Ierusalim, în 614. Bătălia a marcat sfârșitul războaielor romano-persane.
Bătălia de la Ninive () [Corola-website/Science/334523_a_335852]
-
reușit să cucerească Serbia și Albania, dar această revenire a luat sfârșit după ce împăratul bizantin Vasile al II-lea a învins armata bulgară la bătălia de la Kleidion în 1014. Samuil a murit la scurt timp după bătălie, iar în 1018 bizantinii au pus capăt Primului Imperiu Bulgar. După cucerirea Bulgariei, a prevenit revoltele și nemulțumirea păstrând la conducere nobilimea locală și recunoscând autocefalia arhiepiscopiei Ohridului. După moarteaa sa, politica internă bizantină s-au schimbat, creșterea dărilor și taxelor provocând, după sursele
Bulgaria () [Corola-website/Science/297174_a_298503]
-
constante și cu dominația mongolă. Până la sfârșitul secolului al XIV-lea, diviziunile între boieri și răspândirea bogomilismului determinase împărțirea imperiului în trei țarate—Vidin, Tărnovo și Țara Cărvunei—și mai multe voievodate semiindependente care se luptau între ele, sau cu bizantinii, maghiarii, sârbii, venețienii și genovezii. Până la sfârșitul secolului al XIV-lea, turcii otomani începuseră să cucerească Bulgaria și ocupaseră majoritatea orașelor și cetăților de la sud de munții Balcani. Tărnovo a căzut în mâinile otomanilor după un asediu de trei luni
Bulgaria () [Corola-website/Science/297174_a_298503]
-
i-a dat instrucțiuni lui Boutoumites de a negocia în secret capitularea orașului, fără știrea cruciaților. La rândul său, Tatikios a fost instruit să se alăture cruciaților și să atace direct zidurile Niceei, odată cu Boutoumites, astfel încât să lase impresia că bizantinii au fost cei care au capturat orașul. Operațiunea a reușit întocmai, astfel că la 19 iunie apărătorii turci s-au predat generalului Boutoumites. Când cruciații au descoperit manevra lui Alexios, au reacționat vehement, dat fiind că ei sperau să poată
Asediul Niceeii () [Corola-website/Science/324559_a_325888]
-
franceza veche "Viscart", este adeseori redată cu sensurile de "cel Descurcăreț", "cel Viclean", "cel Hotărât", "Vulpea" sau "Nevăstuica". Între 999 și 1042, normanzii ajunși în sudul Italiei, sosiți inițial ca pelerini, au devenit în principal mercenari servind în slujba Imperiului Bizantin și a diferiților nobili longobarzi din regiune. Primul dintre acești normanzi care au acționat independent a fost Rainulf Drengot, care s-a stabilit în fortăreața Aversa devenind conte de Aversa și duce de Gaeta. În 1038, au sosit în Italia
Robert Guiscard () [Corola-website/Science/328219_a_329548]
-
Guillaume Braț de Fier și Drogo de Hauteville, fiii cei mai mari ai lui Tancred de Hauteville, un nobil sărac originar din Cotentin, în Normandia. Cei doi frați s-au raliat răscialei longobarzilor împotriva controlului bizantin asupra Apuliei. Până în 1040, bizantinii pierduseră deja cea mai mare parte a provinciei. În 1042, Melfi a fost ales drept reședință a normanzilor, iar în septembrie al aceluiași an normanzii și-au ales drept conte pe Guillaume "Braț de Fier", care a fost apoi succedat
Robert Guiscard () [Corola-website/Science/328219_a_329548]
-
sa, el a revenit în Calabria, unde armata sa începuse să asedieze Cariati. După sosirea lui Guiscard, Cariati s-a predat și, înainte de venirea iernii, același lucru l-au făcut și Rossano și Gerace. Doar Reggio a rămas sub stăpânirea bizantinilor atunci când Guiscard s-a întors în Apulia. Revenit în Apulia, el a acționat pentru eliminarea garnizoanelor bizantine din Taranto și Brindisi, înainte ca, după o largă pregătire pentru expediția planificată asupra Siciliei, să se întoarcă încă o dată în Calabria, unde
Robert Guiscard () [Corola-website/Science/328219_a_329548]
-
pentru eliminarea garnizoanelor bizantine din Taranto și Brindisi, înainte ca, după o largă pregătire pentru expediția planificată asupra Siciliei, să se întoarcă încă o dată în Calabria, unde fratele său mai mic, Roger Bosso îl aștepta cu aparatele de asediu. Capitularea bizantinilor din Reggio, după un lung și anevoios asediu, ca și ulterioara cedare a Scillei, o citadelă insulară în care garnizoana din Reggio se retrăsese, au deschis calea către Sicilia. Roger Bosso a condus o mică forță pentru a ataca Messina
Robert Guiscard () [Corola-website/Science/328219_a_329548]
-
de împăratul Constantin al X-lea Ducas, care devasta Apulia. În ianuarie 1061, Melfi însuși se afla sub asediul bizantin, iar Roger a fost și el rechemat. În cele din urmă, puternica forță a lui Guiscard i-a silit pe bizantini să se retragă și până în luna mai situația din Apulia a fost readusă la liniște. Invazia asupra Siciliei desfășurată alături de Roger Bosso a condus la capturarea cu ușurință a Messinei în 1061: oamenii lui Roger au debarcat pe nevăzute pe timpul
Robert Guiscard () [Corola-website/Science/328219_a_329548]
-
tabăra sa a fost infestată de tarantule și a fost nevoit să o abandoneze. De această dată, campania s-a dovedit infructuoasă, însă cea ulterioară, din 1072, a condus la ocuparea Palermo și a restului Siciliei. Orașul Bari, reședința catepanului bizantin a fost cucerit în aprilie 1071, după un asediu de trei ani, iar forțele bizantine au fost astfel alungate definitiv din Italia de sud. Teritoriul principatului salernitan era și el deja în puterea lui Guiscard; în decembrie 1076, conducătorul normand
Robert Guiscard () [Corola-website/Science/328219_a_329548]
-
săi aflați în stare de rebeliune, precum contele Henric de Monte Sant'Angelo. În această inițiativă, Guiscard s-a confruntat cu redutabilul său adversar. După reprimarea revoltei, Robert Guiscard a putut să se dedice cu totul planului de atacare a bizantinilor în Balcani. El avea să se confrunte cu împăratul Alexios I Comnen. El a asistat șa preluarea tronului de către noul basileu și s-a implicat în sprijinirea cauzei fostului împărat, Mihail al VII-lea Ducas, care fusese depus din 1078
Robert Guiscard () [Corola-website/Science/328219_a_329548]
-
primii ("ungari") la "Wenia" (probabil Vienna) și ceilalți ("cowari") la "Culmite" (probabil Kulmberg ori Kollmitz în Austria). În 892, după cum este notat în "Annales Fuldenses", regele Arnulf a atacat Moravia Mare, iar maghiarii au luptat alături de trupele sale. După 893, bizantinii au transportat peste Dunăre trupele maghiare aliate și împreună i-au învins pe bulgari în trei bătălii. În 894, maghiarii au invadat Panonia ca aliați ai moravilor regelui Svatopluk I. În jurul anului 896, cel mai probabil sub conducerea lui Árpád
Invaziile maghiarilor în Europa () [Corola-website/Science/328384_a_329713]
-
o campaniei împotriva Moraviei Mari, reușind în cele din urmă să contribuie la dispariția acestui stat. După anul 900, aproape în fiecare an, maghiarii au lansat raiduri de jaf atât în vest, împotriva statelor catolice, cât și în răsărit, împotriva bizantinilor ortodocși. În 905, regele Berengario de Friuli a semnat o "amicitia" cu maghiarii pentru 15 ani, ceea ce a asigurat o perioadă lungă de pace pentru Italia. În perioada 907-910, maghiarii au reușit să obțină trei victorii importante împotriva armatelor france
Invaziile maghiarilor în Europa () [Corola-website/Science/328384_a_329713]
-
împotriva Burgundiei (935) și Saxoniei (936). În 937, ungurii au efectuat noi raiduri în vest fiind atacate Reims, Lotharingia, Suabia, Franconia și Burgundia and Italy as far as Otranto in the south.. Maghiarii au continuat atacurile asupra Bulgariei și Imperiului Bizantin, reușind să ajungă până în fața porților Constantinopolului. Bizantinii au fost obligați să le plătească o „taxă” pentru următorii 15 ani. În 938, ungurii au reluat atacurile împotriva Saxoniei In 940, they ravaged the region of Rome.. În 942, raidurile ungurilor
Invaziile maghiarilor în Europa () [Corola-website/Science/328384_a_329713]
-
ungurii au efectuat noi raiduri în vest fiind atacate Reims, Lotharingia, Suabia, Franconia și Burgundia and Italy as far as Otranto in the south.. Maghiarii au continuat atacurile asupra Bulgariei și Imperiului Bizantin, reușind să ajungă până în fața porților Constantinopolului. Bizantinii au fost obligați să le plătească o „taxă” pentru următorii 15 ani. În 938, ungurii au reluat atacurile împotriva Saxoniei In 940, they ravaged the region of Rome.. În 942, raidurile ungurilor au atins Spania musulmană, conform croncii lui Ibn
Invaziile maghiarilor în Europa () [Corola-website/Science/328384_a_329713]
-
de Neapole între 870 și 877. Sergiu a continuat tipul de politică promovat de tatăl, ducele Grigore al III-lea de Neapole, și bunicul său, Sergiu I. Astfel, a continuat să păstreze relații cordiale atât cu francii, cât și cu bizantinii, reușind să urmărească propriile interese ale ducatului de Neapole. Pentru o scurtă perioadă, el a fost și prefect de Amalfi, vreme de 13 zile în anul 866, urmând prefectului Maurus. În ianuarie 870, tatăl său s-a îmbolnăvit grav și
Sergiu al II-lea de Neapole () [Corola-website/Science/324794_a_326123]
-
dar și jumătate din domeniile lor ducale. Authari a petrecut întreaga sa domnie în războaie purtate împotriva francilor, grecilor, ca și a diverșilor răsculați. Primul său test de autoritate l-a reprezentat reprimarea revoltei ducelui Droctulf de Brescello, fost general bizantin, care se aliase cu romanii și guverna în regiunea văii Padului. Alungându-l pe acesta, Authari și-a petrecut cea mai mare parte a celor șase ani de domnie luptând împotriva lui Smaragdus, exarhul de Ravenna, sau a regilor Merovingieni
Authari al longobarzilor () [Corola-website/Science/324971_a_326300]
-
calea de comunicație dintre Padova și Ravenna. De asemenea, ducele Faroald I de Spoleto a reușit să captureze portul ravennat Classis și să îl distrugă în totalitate. Authari a mărșăluit prin întreaga peninsulă, ajungând până la Reggio, jurând să cucerească de la bizantini Calabria — un jurămînt niciodată dus la îndeplinire de către vreun conducător longobard. La 15 mai 589, Authari s-a căsătorit cu Theodelinda, fiică a ducelui Garibald I al bavarezilor. De credință catolică, regina a avut o mare influență asupra longobarzilor datorită
Authari al longobarzilor () [Corola-website/Science/324971_a_326300]
-
În perioada herodiană, cei 10 metri din vârful zidului aveau 1 metru grosime și au servit drept al doilea zid al dublei colonade a platoului. Această secțiune superioară a fost decorată cu pilaștri, resturile acestora fiind distruse în 628 când bizantinii au recucerit Ierusalimul de la perșii sasanizi,care fusesera susținuți de locuitorii evrei. 4 straturi au fost adăugate ulterior de către califii arabi Omeiazi în secolul al VII-lea. Următoarele 14 straturi sunt din perioada otomană iar adăugarea lor este atribuită uneori
Zidul Plângerii () [Corola-website/Science/324996_a_326325]
-
bizantină eficace ponderată la sfârșitul nord-estului a acestui teritoriu, episcopul Romei, ca cel mai mare proprietar și figura cea mai prestigioasă din Italia, a început în mod implicit să-și asume o mare parte din autoritatea de hotărâri pe care bizantinii au fost în imposibilitatea de a proiecta pentru zona din jurul orașul de la Roma. În timp ce episcopii de la Roma - acum încep să fie menționați ca papi - au rămas de jure subiecți bizantini. Independența Bisericii, combinate cu un sprijin popular pentru Papalitatea în
Statele Papale () [Corola-website/Science/320401_a_321730]
-
zona din jurul orașul de la Roma. În timp ce episcopii de la Roma - acum încep să fie menționați ca papi - au rămas de jure subiecți bizantini. Independența Bisericii, combinate cu un sprijin popular pentru Papalitatea în Italia, a permis Papilor diferite să sfideze împaratului bizantin; Papa Grigorie al II-lea la excomunicat pe împăratul Leon al III Isaurianul. Cu toate acestea, Papa și Exarh încă au lucrat împreună pentru a controla puterea în creștere a longobarzilor în Italia. Cu puterea bizantină slăbită, însă, papalitatea a
Statele Papale () [Corola-website/Science/320401_a_321730]
-
descoperită în coltul de nord al cetății Capidava (Jud. Constanța) aparține primei jumătăți a secolului al VI-lea d.Hr., arătând influențe ale arhitecturii religioase din spațiul syro-palestinian.După retragerea romano-bizantină din Dobrogea (circa 600), biserica a fost reclădită de bizantini în secolul X. Incendiul provocat de pecenegi în 1036 a dus la abandonarea definitivă a Capidavei. Bazilica se suprapune peste ruinele unei bazilici mai mici din sec. al IV-lea. Din secolul a IX-lea datează bisericuțele săpate în masivul
Istoria creștinismului în România () [Corola-website/Science/302635_a_303964]