1,938 matches
-
reprezintă garanția creditului, iar avansul pe care Împrumutatul se obligă să Îl plătească pentru locuință trebuie să reprezinte Între 20 % și 40% din valoarea acesteia. În concluzie anticipările de pe piața imobiliară, combinate cu fenomene de supraproducție, subconsum și un element circumstanțial, momentan greu identificabil, au condus la incapacitatea de plată a cetățenilor simpli. Efectele de turmă sunt pe ambele părți ale anticipării (apar și la formarea anticipării dar și la inversarea ei), astfel Încât se pot genera fenomene de supracerere și supraofertă
IMPACTUL POLITICILOR DE CREDITARE ASUPRA ECONOMIEI ROMÂNEȘTI by Carmen Raluca Ionescu, Radu Tașcă, Magdalena Rădulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1131_a_2735]
-
vin după noi Își vor aminti din ce În ce mai puțin, iar din acest punct de vedere al strictei biografii nu mai are importanță. Reacția mea foarte onestă față de acest text a fost următoarea: termenul Îmi provocă o ușoară iritare. Îl văd importat circumstanțial la Începutul anilor ’90 de opoziția existentă atunci, care manifesta o oarecare solidaritate Împotriva regimului Iliescu. A fost vehiculat În această Încercare de popularizare, de readucere În lumină a literaturii de detenție, care este totuși, Într-o anumită măsură, literatură
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
pentru fibrilație ventriculară (FV) și protejează împotriva dezvoltării FV în cursul ocluziei coronariene [Kopia et al., 1987]. Deși există date experimentale consistente privind rolul activării sistemului nervos simpatic ca factor declanșator/favorizant al FV, evidența la oameni este mai degrabă circumstanțială. O relație interesantă între activarea SNS și apariția fibrilației ventriculare la pacienții cu interval Q-T prelungit (care deci au risc crescut de FV) a fost descrisă deja în deceniul [ase al secolului trecut [Jervell et al., 1957]. Anomalii ale
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by A. Covic, P. Gusbeth-Tatomir, L. Segall () [Corola-publishinghouse/Science/91913_a_92408]
-
umane. Acești factori de diversificare ne permit să înțelegem de ce pragmatica se prezintă ca un conglomerat de domenii reciproc permeabile, toate preocupate să studieze "limbajul în context"2. Françoise Armengaud 3 propunea discutarea a patru tipuri de contexte: 1) Contextul circumstanțial, factual, existențial, referențial, preocupat de identitatea interlocutorilor, de locul și de timpul comunicării; 2) Contextul situațional sau paradigmatic, ce are în vedere practici discursive comportând o anume finalitate și rutină, specifice unei anumite culturi, ca de pildă: o liturghie, o
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
a locului enunțării. Acest lucru este și mai evident în cazul faimosului "no man's land" din teatrul "absurdului". Deicticele temporale se raportează la momentul enunțării, la prezentul lingvistic. În această clasă nu sunt incluse doar elementele cu funcție de "complemente circumstanțiale", ci și mărcile de "timp" înscrise în morfologia verbală a indicativului: "Doar paradigmele indicativului pot avea o valoare deictică". Deicticele temporale sunt dominante în tehnica monologului interior. În cazul narațiunii literare, este necesară stabilirea relației între locul și momentul enunțării
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
cu demonstrativele cu valoare anaforică, prin care se reia o unitate deja introdusă în text (cf. "acestei fântâni" din fragmentul din Paul și Virginia sau "acestea" de la începutul fragmentului din Les lauriers sont coupés). Deicticele adverbiale cu statut de "complemente circumstanțiale" se distribuie în diverse microsisteme de opoziții: aici / acolo, aproape / departe, în fața / în spatele, la stânga / la dreapta etc, decodându-se în funcție de felul în care enunțătorul lor se înscrie în spațiu. Ajunge ca enunțătorul să se întoarcă numai, și "în fața" devine "în spatele
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
infinitate de date diferite, în timp ce cu o zi înainte de plecarea sa nu va putea fi schimbat atunci când se fixează momentul corespunzător plecării sale. Nu putem totuși să limităm clasa deicticelor temporale la elemente a căror funcție este cea de "complement circumstanțial" și al căror statut este cel al unui adverb (mâine) sau al unui grup prepozițional (peste câteva luni). Alături de ele, există un triplet de deictice pe cât de esențiale, pe atât de discrete: mărcile "timpului" înscrise în morfologia verbală, fie că
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
zăreau..."). Însă, el se poate baza pe o serie riguroasă de paralelisme sintactico-semantice: primele patru fraze sunt organizate identic: niște grupuri nominale subiect non-definite și care indică ființe omenești, urmate de un grup verbal; fiecare dintre fraze are un element circumstanțial de loc introdus printr-o prepoziție; textul nu are nicio subordonare, ci numai două coordonări prin și ale căror poziții arată astfel: (1) grup nominal grup verbal și grup verbal. (2) frază simplă. (3) frază simplă. (4) grup nominal grup
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
ea spuse (v.14), el spuse (v.19), ea spuse (v.24) sau prin verbul a invoca urmat de două puncte (v.18). Aceste fragmente conțin deictice al căror referent este interpretabil datorită cotextului; de pildă, aici (v.4), cu circumstanțialul la fereastră (v.3) sau eu (v.4) cu spuse animalul, din culcușul părintesc gonit (v.5) Discurs indirect: o singură ocurență: Dama cu nas ascuțit răspunse că pământul / Era al ei, că-l ocupase prima (v.9). Completiva directă
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
pildă, Moshe Idel a demonstrat convingător, opunîndu-se teoriei predecesorului său Gershom Scholem, că sistemul Kabbalei luriene nu este un răspuns la alungarea evreilor din Spania În 1492; Kabbala luriană este o transformare a unor doctrine precedente pe direcții sistemice, nu circumstanțiale, istorice. Vezi Micha Odenheimer, „Kabbala as Experience: Moshe Idel’s Critique of Gershom Scholem”, Jewish Action, Summer 5750/1990, pp. 27-30. Obiecțiile aduse de Idel teoriei lui Scholem au fost reformulate recent În articolul său „Jewish Reactions to the Expulsion
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
care privește adevărul tezei în sine", și polemica ad hominem, care are în vedere persoana care a făcut sau a susținut un lucru (o idee) blamabil(ă). Astăzi, argumentul ad hominem apare, din perspectiva teoriei argumentării, nuanțat prin două atribute: circumstanțial (se referă la atacarea ideii unei persoane prin atacarea credibilității acesteia) și personal (se referă la discreditarea unei idei prin discreditarea persoanei care o susține). Polemist de carieră, Nicolae Iorga, susținător al argumentării riguroase privind teza în sine, pledează într-
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
prin decantare (Mihail Dolgan)*. Neoromantic, mesianic și polemic, partizan al prozodiei consacrate, tentat de marile teme ale timpului său și umblând Pe urmele lui Orfeu (cum indică eseurile sale din 1983), volumele lui Nicolae Dabija includ și versuri de agora, circumstanțiale (unele puse pe muzică). Desenele la Apă neîncepută îi aparțin. Relevant este înainte de toate tribunul; conștiință patetic-vizionară impunându-și responsabilități fundamentale dezvăluite bunăoară în Scrisoare către cititor, în Testament ori în Mi-e teamă de o carte (cea care încă
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
acele clipe tragice, ajutorul cît mai larg al populației, au determinat echipa de conducere s... atenueze oarecum presiunea asupra ț...rănilor și s... adopte o atitudine mai conciliant... făt... de naționalit...ți. S-ar fi putut crede c... aceast... schimbare circumstanțial... va fi menținut... și chiar accentuat... dup... Încheierea conflictului. S-a Întîmplat Ins... exact contrariul. Stalin a impulsionat trecerea sub control a colhoznicilor (c...rora li s-au impus din nou obligații foarte grele) și Îngenuncherea naționalit...ților. Toți cei
[Corola-publishinghouse/Science/2022_a_3347]
-
și a legăturii dintre fond și episodul de viață trăit maladiv. La baza sistemului stau patru umori: sângele, flegma (pituitaă, bila galbenă și cea neagră. Ele pot fi în exces sau în deficit, în echilibru sau dezechilibru, în permanență sau circumstanțial. Predominarea constantă a uneia dintre umori definește un tip temperamental cum ar fi sangvinicul sau melancolicul. Excesul mai mult sau mai puțin circumstanțial în contextul unui dezechilibru major poate defini însă și o boală, așa cum ar fi mania sau melancolia
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
cea neagră. Ele pot fi în exces sau în deficit, în echilibru sau dezechilibru, în permanență sau circumstanțial. Predominarea constantă a uneia dintre umori definește un tip temperamental cum ar fi sangvinicul sau melancolicul. Excesul mai mult sau mai puțin circumstanțial în contextul unui dezechilibru major poate defini însă și o boală, așa cum ar fi mania sau melancolia. Aceeași problemă e pusă în prezent în psihiatrie, în termenii legăturii dintre patologia psihică identificabilă pe Axa I și pe Axa II. Hipocratismul
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
ești preocupat de variabilitatea și anormalitatea personalității. Ea nu acoperă însă decât o zonă bine delimitată a complexei realități a existenței persoanei. 2.9. Cogniția socială - Bandura; Rogers Psihanaliza și psihologia trăsăturilor de personalitate nu abordează foarte serios motivația actelor circumstanțiale ale persoanei. Bandura consideră persoana din perspectiva sa de agent pro-activ, care se autoorganizează, fiind autoreflexiv și autoregulativ (Bandura, 1999Ă. El folosește frecvent termenul self. În schimb, nu insistă asupra unor concepte precum „temperament”, „eu”, „subiect”, „caracter”. Expresia sa favorită
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
normele subculturale (de exemplu, superstițiozitate, credință în clarviziune, telepatie ori în cel de-al „șaselea simț”; la copii și adolescenți, fantezii și preocupări bizareă; 3Ă experiențe perceptive insolite, incluzând iluzii corporale; 4Ă gândire și limbaj bizar (de exemplu, limbaj vag, circumstanțial, metaforic, supraelaborat sau stereotipă; 5Ă suspiciozitate sau ideație paranoidă; 6Ă afect inadecvat sau coarctat; 7Ă comportament sau aspect bizar, excentric sau particular; 8Ă lipsa de amici sau confidenți apropiați, alții decât rudele de gradul I; 9Ă anxietate socială excesivă care
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
crescută pentru unele boli psihice (Alexander, 1972Ă. S-a vorbit de „constituții” particulare, precum cea emotivă, astenică, epileptoidă și schizoidă (Postel, 1983Ă, ajungându-se în ultimele decenii la doctrina diateză/stress, la conceptul de vulnerabilitate crescută sau care poate crește circumstanțial (Zuckerman, 1999Ă și la cel de non-vulnerabilitate (Rutter, 1980Ă. Tulburările de personalitate se înscriu în această paradigmă de gândire medico-psihiatrică privitoare la teren. Din punct de vedere istoric, la începutul secolului XX a fost descrisă de către Jaspers reacția comprehensibilă. Pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
studierea corelației între Axele I și II. Față de deficiențele actualului sistem categorial, s-au căutat soluții, însă altele decât descrierea și acceptarea de noi tipuri. Astfel, de exemplu, Millon, care acceptă tulburarea de personalitate ca o tulburare psihiatrică alături de reacțiile circumstanțiale și „sindroamele complexe”, propune ca, păstrându-se tipologia existentă - inclusiv cea descrisă în ediții precedente sau propuse pentru o nouă ediție a DSM-V -, să se descrie în plus „subtipuri” pentru fiecare categorie. De exemplu, în cazul TP dependentă, autorul
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
sistem. O anumită configurare a acestora dă profilul de stil tipologic al unei tulburări de personalitate anumite. Se are în vedere posibilitatea raportării acestora la sistemele categoriale. Trăsăturile de bază se diferențiază însă mai departe în trăsături detaliate, care apar circumstanțial sau doar din anumite puncte de vedere, ca „fațete”. În diverse sisteme, fațetele sunt analizate distinct și explicit. Pe de altă parte, la o analiză mai atentă, ansamblul trăsăturilor anormale de bază apare ca tinzând să se organizeze în puține
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
și tot ceea ce ține de organizare și ordonare în existența unui om. S-ar putea imagina - și parțial s-a imaginat - o axă suplimentară într-un circumplex complementar, polarizată între planificarea ordonată și perseverență, în raport cu spontaneitatea, impulsivitatea și manifestările predominant circumstanțiale. În FFM, prima ar ține de conștiinciozitate, a doua, de nevroticism. Sunt multe alte axe care ar putea fi introduse astfel încât metoda circumplexului să fie folosită ca un fel de lupă de lectură, ce se aplică succesiv aceluiași caz sau
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
care-l identifică și îl diferențiază de ceilalți, care integrează durata propriei biografii într-o exprimare personală proprie, într-o concepție despre lume, particulară care structurează destinul personal. Pe de altă parte se plasează manifestările curente, implicarea în evenimente, reacțiile circumstanțiale ce sunt derulate în situații date, ce durează mai mult sau mai puțin. Axa I indică perturbări ale acestor comportamente circumstanțiale care determină pentru o perioadă de timp o simplificare masivă a bogăției trăirilor și manifestărilor persoanei ancorată în situații
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
despre lume, particulară care structurează destinul personal. Pe de altă parte se plasează manifestările curente, implicarea în evenimente, reacțiile circumstanțiale ce sunt derulate în situații date, ce durează mai mult sau mai puțin. Axa I indică perturbări ale acestor comportamente circumstanțiale care determină pentru o perioadă de timp o simplificare masivă a bogăției trăirilor și manifestărilor persoanei ancorată în situații. Axa II indică perturbări ale funcționalității structural-biografice a persoanei, în sensul stilului său de manifestare, de interrelaționare și acțiune în lumea
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
care deseori sunt influențate de afilierile sale la diverse microgrupuri. În raport cu diverse situații și persoane subiectul se poate manifesta variat dar se consideră că în mod normal, pe măsura maturizării, crește și consistența sinelui „nuclear”, care integrează multiplicitatea sine-urilor circumstanțiale. Teoria „individuației” a lui JUNG susține că la vârsta adultă persoana poate progresa spre o adâncire a caracteristicilor sale proprii, a unicității sale, spre o crescută cunoaștere și conștiință de sine, spre câștigarea unui crescut echilibru interior. Tradițional se afirmă
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
aserțiuni normative privitor la cum se consideră a fi - ar trebui să fie - persoana normală și cea cu personalitate patologică. E nevoie însă și de date care să verifice aceste ipoteze, fapt care ridică multiple probleme metodologice. Existența unor fluctuații circumstanțiale în trăire și comportament nu anulează stabilitatea pentru o perioadă mai lungă de timp, dar și dacă perioada de observație și evaluare se lungește prea mult, de exemplu 10 ani, șansa de a se constata schimbări crește. Contează și momentul
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]