890 matches
-
acasă. Pustiu. Domnul ei nu venise la masă. Mâncarea era neatinsă în frigider. Dădu un telefon la spital și află că are niște urgențe. Îl așteptă până seara, clocotind toată, dând în foc ca o oală sub presiune. Veștile de la coafor puseseră capac. Bănuielile ei aveau acum un suport pentru a fi rostite cu glas tare. Îl aștepta pe Teo, furioasă ca o leoaică căreia i s-au răpit puii, totuși curioasă să vadă ce subterfugii va găsi acesta pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
Teo tăcu. Își puse capul între mâini și oftă. Nu spui nimic? De atâta vreme englezoaica asta mă omoară cu telefoanele, cu insultele, cu amenințările... și eu, naiva, o tratam cu diagnosticul pus de tine, e o schizofrenică! Dar la coafor, niște femei mai bine informate decât mine, pe care nu le cunosc, discutau cu aprindere despre cazul tău. El găsi să spună: O nebună! Numai ea? Tu ești cheie de biserică și ea e o nebună. Nu ai măcar decența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
întâmplă niciodată când Ariella e de față. Aș prefera să nu-i pomeniți de asta.) Pe lângă produsele promoționale, sunt și alte avantaje. Deoarece McArthur on the Park are un contract cu Perry K, mă tund și mă vopsesc gratis la coaforul lui. Evident, nu mă tunde Perry K în persoană, ci unul dintre trepădușii săi devotați. El, marele om, se află de obicei într-un avion particular, care-l poartă spre vreun studio din Coreea de Nord sau Vanuatu pentru a tunde vreun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Știu că avem cu toții un secret vestimentar compromițător din tinerețe, schelete îmbrăcate sinistru ascunse în dulap, dar perioada pe care am petrecut-o eu rătăcind pe câmpiile modei a durat aproape un deceniu. Și am renunțat să mă duc la coafor după ce am plecat de acolo cu o tunsoare à la Cindi Lauper. (Anii optzeci, nu pot să-i învinovățesc, nu știau ce fac.) Dar fustele cu franjuri și cioburi de oglindă și părul vâlvoi au fost o nimica toată în comparație cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
de la Spitalul de Vest? Alice a dat din cap, surprinsă. Nu-l recunoscuse pe Hugo și era mirată că el o recunoscuse pe ea. În ultima vreme, abia dacă se mai recunoștea ea însăși. Cum nu mai văzuse interiorul unui coafor de luni de zile, părul ei blond prezenta acum niște rădăcini maro lungi și de aceea își petrecea majoritatea timpului prins într-o coadă de cal. Și trecuseră luni de zile de când Alice nu-și mai văzuse trusa de machiaj
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Jake se pregătea din nou să plece ca s-o întâlnească pe colega sa. —Lucrăm, a răspuns el scurt. — Unde lucrați? La ce lucrați? În ziua respectivă, s-a dovedit că Jake și Jessamy pichetau ceva ce se numea Conferința Coaforilor din Vestul Angliei. Auzind că scopul lor era reciclarea cantităților de păr pe care coaforii le lăsau, în mod normal, pe podea, Alice și-a simțit temerile risipindu-se. Totul suna așa de ridicol încât, pur și simplu, trebuia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
a răspuns el scurt. — Unde lucrați? La ce lucrați? În ziua respectivă, s-a dovedit că Jake și Jessamy pichetau ceva ce se numea Conferința Coaforilor din Vestul Angliei. Auzind că scopul lor era reciclarea cantităților de păr pe care coaforii le lăsau, în mod normal, pe podea, Alice și-a simțit temerile risipindu-se. Totul suna așa de ridicol încât, pur și simplu, trebuia să fie adevărat. În plus, oare Jake mai avea timp, în viața lui, de o aventură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
în desen și caligrafie, ca să pricepi că autorul săruta mâinile mai multor stăpâni. Pe mijloc, tot jos, o lămurire și-un an: Totius DANUBII, A. 1766. A-ul zâmbea grăsuț și cârlionțat, încrețit de brațe și căciulițe; parcă ieșise de la coafor. Cuiva îi plăcuse așa, suflase din narghilea sau mișcase degetul cu inele prin aer, indicând curbele și rotocoalele dorite; sau poate autorul făcuse singur un mic exces de zel, o înfrumusețare finală, ca o plecăciune umilă și smerită. Efortul trebuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cumpărărturile. Se adunau fericiți, ca într-un garaj imens. Mall-ul avea de toate, de la cafenele la florării, și de la magazine de mobilă la locuri de joacă pentru copii. Veneai ca-n parc, cu toată familia. Din cofetărie, dădeai la coafor și de la restaurant, plonjai în sala de cinema. Simțeai că trăiești cu-adevărat, că Mall-ul are grijă de toate și, mai ales, de tine. Puteai să-ți petreci viața aici, până la adânci bătrâneți, te întrebai dacă nu montaseră și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
subiect are particularitatea lui, astfel, în cazul filmului despre câinii din București, care nu e un subiect cultural, am căutat să-mi imaginez situații cât mai diferite în care sunt puși câinii: sunt câini de apartament care sunt duși la coafor etc. Trebuie să testezi puțin prin ce posibile situații poate să treacă subiectul tău. Cât de mult vă ajută proiectul scris al viitorului film, faceți un sinopsis, un scenariu, un treatment? Depinde și de film. Sinopsis, în orice caz, fac
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
zicea "mămică". Câți ani, oare, împlinea coana Zitta? Bițu spunea că tocmai în zilele acestea făcea 80! Era o cifră rotundă. Frumoasă! Și voia să o sărbătorească aici cu nepotul Florinel. Dar, s-a petrecut iarăși un lucru neprevăzut. La coafor coanei Zitta i s-a făcut rău. L-a chemat iute pe Bițu s-o ia, s-o ducă acasă la Florinel, unde era mai aproape. Însă, la mai puțin de-un ceas i s-a declanșat un accident vascular
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
cu toată lumea, domnule March. Lasă că știu eu. Vă țineți de reguli numai când aveți chef. I-am vorbit pe un ton scăzut și el mi-a răspuns: Bine, bine. Acuma taci din gură. Și vreau să o duceți la coafor o dată pe săptămână. Soțul meu duce doamnele cu mașina. Nu se duce pentru o singură persoană. Atunci plătiți pe cineva. Nu puteți găsi o liceană care să meargă cu ea o dată pe săptămână? O plătesc. Vreau să arate bine. Urmează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
viața ei intimă. Am întins mâna și am mângâiat mâna agitată a fetei. Georgie s-a înfiorat. — Și acum, copila mea, trebuie să o șterg! zise Antonia. Nu pot să stau toată ziua cocoțată în patul tău. Am programare la coafor. Se dădu jos din pat fără să se uite la mine și își îndreptă ținuta primăvăratică. Era de-a dreptul strălucitoare. — Te duc eu cu mașina, se oferi Alexander. Trebuie să mă ocup de niște lucruri în legătură cu expoziția. O mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
canapea. M-am trezit de dimineață, foarte devreme, înțepenit și amărât. La ora șapte am sunat-o din nou pe Rosemary, apoi la Rembers, fără mari speranțe, și tot n-am dat de nimeni. La ora nouă am sunat la coafor și mi s-a spus că doamna Lynch-Gibbon n-a mai trecut pe acolo de ceva vreme. Am dedus de aici că Antonia își schimbase coaforul, sau că mințise. N-am avut tăria să-l sun pe Palmer. La ora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
speranțe, și tot n-am dat de nimeni. La ora nouă am sunat la coafor și mi s-a spus că doamna Lynch-Gibbon n-a mai trecut pe acolo de ceva vreme. Am dedus de aici că Antonia își schimbase coaforul, sau că mințise. N-am avut tăria să-l sun pe Palmer. La ora zece sună soneria de la intrare dar erau muncitorii care aduceau înapoi mobila care mai rămăsese în Lowndes Square. Au cărat-o în casă și, în timp ce intrau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
cele din urmă Maja, cu același surâs convențional. Nu putea să facă altfel. Emma Încercă să-și regăsească stăpânirea de sine, aranjându-și părul - zburlit și dezordonat din pricina curentului din metrou și din cauza lipsei unei coafeze: nu mai pusese piciorul la coafor de mai bine de doi ani. Se grăbi să refuze invitația - pomană, făcută de soția onorabilului. — Mulțumim, dar sora lui vine să-l ia pe Kevin pe la unu, și nu mai are cine-l aduce În centru după-amiază. Locuim prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
serios și fără a-l privi, că era Într-adevăr ultima. a zecea oră Băiatul de serviciu o anunță că telefonul Îi sună În geantă. Doamna Fioravanti dorea să răspundă? Maja Întoarse capul, resemnată să nu aibă liniște nici măcar la coafor, În unul dintre momentele cele mai plăcute din viața unei femei - când tânărul frizer, grațios și delicat ca un balerin, Îi masa tâmplele și-i pieptăna părul ud cu o asemenea gingășie, Încât ea simțea cum o descărcare electrică, scandaloasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
cu respirația ei. — E mai bine? o Întrebă spaniola. — Da. Îmi pare rău, sufăr de claustrofobie, nu suport locurile aglomerate, mă sufoc imediat, Încercă să se justifice. Dar poate că era adevărat. De câtva timp, oriunde ar fi fost, la coafor sau la Palazzo Lancillotti, chiar și acasă, simțea că se sufocă. Poate că trebuia să meargă din nou la psihiatru. În urmă cu trei ani Încetase ședințele spunând că terapia reușise, că ea era acum o persoană perfect echilibrată, capabilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
urgență la 9. Când am dus-o acolo, veterinarul a examinat-o scurt. Apoi a spus că ar vrea să-i facă mai multe investigații. M-am uitat la ceas. Ca să mă pot întoarce în Archway unde aveam programare la coafor, trebuia s-o las acolo pe Portia, singură. M-am luptat cu conștiința câteva minute. Apoi i-am dat Portiei un sărut rușinat și am plecat în grabă. Urăsc să mă duc la coafor și o fac cât mai rar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
în Archway unde aveam programare la coafor, trebuia s-o las acolo pe Portia, singură. M-am luptat cu conștiința câteva minute. Apoi i-am dat Portiei un sărut rușinat și am plecat în grabă. Urăsc să mă duc la coafor și o fac cât mai rar posibil, dar nefericirea din noaptea precedentă mă făcuse să-mi neglijez aspectul. Nici măcar nu-mi mai periasem părul, iar acum aveam nevoie disperată de un aranjament. Oamenii de la coafor afișau o veselie mai degrabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
Urăsc să mă duc la coafor și o fac cât mai rar posibil, dar nefericirea din noaptea precedentă mă făcuse să-mi neglijez aspectul. Nici măcar nu-mi mai periasem părul, iar acum aveam nevoie disperată de un aranjament. Oamenii de la coafor afișau o veselie mai degrabă disperată, caracteristică locurilor unde se lucrează în Anglia, în perioada Crăciunului. Toate fetele purtau beteală în păr și mângâiau, nu foarte igienic, un câine gri, un Yule, pe care unul dintre clienți îl adusese înăuntru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
eram atât de disperată încât să-mi pun problema unei legături cu un om ridicol care face colecție de jachete de baseball și chiar și acela mă respinsese. Am plâns pentru că eram genul de femeie de care râd fetele de la coafor. Am plâns, la sfârșit, de rușine că plângeam; pura stupiditate de a fi o fată bătrână care stă și se smiorcăie în dormitorul ei sâmbăta seara. N-a mai durat mult. După aproximativ cinci minute, conștiința de sine care apare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
niște tipi care știu niște tipe care-l știu pe un tip... Știi tu, tipul pe care Îl știe toată lumea. Trebuie să apară și el. — Aha! Și tipele unde sînt acum? Întreabă Andi. — Tipele? Vin și ele cînd ies de la coafor. Dar noi de unde vă știm? Întreabă ei. — Păi, după cum vine treaba, de la tipul ăla pe care-l știe toată lumea. Nu par convinși, dar vine momentul În care apare tipul, pe care chiar Îl cunoaștem - nu doar pentru că e popular, ci
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
de zi. Căci, după ce Vic Îi spusese, din neatenție, că Întîrziase la frizerie, voia să afle mai multe amănunte despre fata care Îl tunsese. — Au adus și fete acum la frizeria aceea? se interesă ea Într-o doară. — Au și coafor, lucrează acolo de mai mult timp, răspunse din fotoliu Vic, prefăcîndu-se ocupat cu citirea unui ziar pe care Îl mai citise și la birou. — Deci ai mai văzut-o și Înainte. Și cum ziceai că o cheamă? — Lenutza. — Mda, un
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
de masă din Vest avea loc prin împrumutul sau vânzarea de reviste din Germania. Acestea puteau fi cataloage de produse, reviste de modă (după care croitorii din Sântana își făceau unele haine) sau reviste pentru femei. De exemplu, lucrătoarelor la coaforul din Sântana li se cerea să „lucreze” după fotografiile sau modelele incluse. Uneori, obiectele preluau această funcție în locul reprezentărilor: - Nemții aveau aparate din Occident? - Da, aveau. și le țineau la vedere în casele lor. - și vă arătau cum funcționează? - Da
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]