1,140 matches
-
ai înțeles? Bravo! Așa , dragostea mea, ai puțină răbdare. Și frățiorul meu, care bătea la porțile vieții părând să fi înțeles că mama e singură și n-are cine s-o ajute într-o chestiune atât de importantă și-a contenit zvâcniturile și loviturile, acordându-i mamei răgazul solicitat cu atâta insistență. Nu știu. Să fi fost doar o iluzie? Să fi comunicat într-adevăr cele două entități, iar fătul să fi receptat mesajul mamei? Nu știu. Era primăvară, într-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
să bea, suprema lor filosofie era să stea cu burta la soare, să nu facă nimic și s-o ducă bine, atât. Pe urmă s-a stricat dintr-o dată vremea. S-au pus ploile, niște ploi afurisite, care nu mai conteneau. Ploua smintit, fără întrerupere, ploua torențial, parcă stăteau unii ascunși în cer și aruncau întruna peste ei găleți cu apă. Fluviul se umflase peste măsură, amenințător, și pe alocuri digul vechi dădea semne că ar ceda. Locuitorii așezării erau îngrijorați
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
devenise o sperietoare pentru vizitiii care brutalizau caii și visa să înființeze la Cenușa un dispensar pentru animale. În curte creștea trei măgari, animalele ei preferate. Personaj fermecător și capricios, mătușa Nadia mă răsfăța cu o atenție deosebită. Nu mai contenea să o mustre pe mama că nu are grijă de instruirea mea ("tu nu vezi ce dăruit este copilul tău?"), îmi dădea bani, peste nevoile mele, și îmi promitea să mă ia cu dânsa la Paris să văd lumea. Mie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
mi se părea că nu existau probe suficiente și eram hotărât, conform devizei lui Giglio, să nu recunosc nimic, să neg totul. Am fost dus undeva într-o cămăruță mică, plină de oameni: în primul rând Mama, care nu mai contenea să-mi facă repro șuri, și multe alte femei, dintre care unele mi se păreau cu nos cute... și iată că acolo, în acea cămăruță, am primit lovitura fatală: o telegramă sosită din Londra dădea la iveală amprentele digitale ale
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
aduce mulțumire și din evlavie față de Tatăl și pentru liturghia Sfintei Treimi, pe care înainte mă gândisem să o slujesc marți dimineață. A PERSOANELOR ASCUNSE 1. A PREASFINTEI TREIMI 11. Marți ș12 februarieț - După ce m-am trezit, rugându-mă, nu conteneam să-I aduc mulțumire lui Dumnezeu, Domnul nostru, cu multă înflăcărare, cu priceperi și lacrimi, pentru atâtea binefaceri și pentru atâta limpezime primită încât nu pot fi spuse în cuvinte. După ce m-am ridicat, căldura lăuntrică și evlavia n-au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
să-I aduc mulțumire lui Dumnezeu, Domnul nostru, cu multă înflăcărare, cu priceperi și lacrimi, pentru atâtea binefaceri și pentru atâta limpezime primită încât nu pot fi spuse în cuvinte. După ce m-am ridicat, căldura lăuntrică și evlavia n-au contenit, amintindu-mi de atât de mult bine primit, fiind înclinat din nou spre o crescândă evlavie și lacrimi; la fel, mergând la Don Francisco 2, stând cu el și întorcându-mă fără a pierde căldura și iubirea înflăcărată. (Apoi, învingând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
să privesc la ele decât, în următoarele două zile, pentru a aduce mulțumire și a reface aceeași ofrandă, sau șde a o faceț într-un mod mai îngrijit; și o fac cu belșug de lacrimi, înflăcărare și evlavie lăuntrică; apoi, necontenind aceasta, mi se părea că nu mă voi putea ridica, dorind mai degrabă să rămân acolo cu acea vizită lăuntrică. După puțin timp îmi veni un gând că în următoarele două zile voi putea revedea alegerile și, pentru că nu mi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
spune liturghia aducând mulțumire și repetând ofranda. În timpul acestei ofrande și jertfe, din nou atâtea lacrimi și atât de îmbelșugate, cu mulțime de sughițuri și daruri spirituale, încât, după ce am făcut șofrandaț Tatălui în prezența Stăpânei noastre, a îngerilor etc., necontenind lacrimile etc., am simțit că nu doresc să mă ridic, ci să rămân acolo în ceea ce simțeam dincolo de orice măsură; și astfel, în sfârșit, cu nemăsurată desfătare și necontenind evlavia și lacrimile, m-am ridicat cu hotărârea nestrămutată de a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
am făcut șofrandaț Tatălui în prezența Stăpânei noastre, a îngerilor etc., necontenind lacrimile etc., am simțit că nu doresc să mă ridic, ci să rămân acolo în ceea ce simțeam dincolo de orice măsură; și astfel, în sfârșit, cu nemăsurată desfătare și necontenind evlavia și lacrimile, m-am ridicat cu hotărârea nestrămutată de a duce la capăt ofranda făcută și tot ce am oferit. 16. Duminică ș17 februarieț - La rugăciunea obișnuită, fără a simți mijlocitorii și nici vreo altă persoană, la sfârșit simțeam
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
culcat gândindu-mă la ceea ce voi celebra și cum; dimineața, trezindu-mă și începând să-mi fac cercetarea cugetului și să intru într-o rugăciune îmbelșugată și cu o mare revărsare de lacrimi pe chip, evlavia deosebită și înflăcărată nu contenea, șfiind însoțităț de multe priceperi și amintiri spirituale privitor la Preasfânta Treime, liniștindu-mă și fiind umplut de desfătare într-atât încât simțeam o apăsare în piept din cauza iubirii profunde pe care o simțeam față de Preasfânta Treime; astfel, am început
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
Fiul; la fel și în cea către Duhul Sfânt, bucurându-mă de fiecare, simțind consolări, atribuindu-le și bucurându-mă că sunt ale tuturor celor trei. Mi se părea atât de importantă dezlegarea acestui nod sau ceva asemănător, încât nu conteneam să-mi spun, vorbind despre mine însumi: „Cine ești tu, de unde etc. Ce meritai, sau de unde aceasta etc.”. A PREASFINTEI TREIMI 21. Vineri ș22 februarieț - De-a lungul întregii rugăciuni obișnuite am fost însoțit de har călduros și, în parte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
Vineri ș22 februarieț - De-a lungul întregii rugăciuni obișnuite am fost însoțit de har călduros și, în parte, luminos și de multă evlavie, cu toate că uneori simțeam, în ceea ce mă privește, înclinația de a ieși din mine, fără ca însoțirea harului să contenească. Apoi, la pregătirea altarului, șam simțitț anumite înclinații de a lăcrima, repetând adesea: „Nu sunt vrednic să invoc numele Preasfintei Treimi”; acest gând și această repetiție mă purta spre o mai mare evlavie lăuntrică: luându-mi veșmintele, cu astfel de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
martieț - De la începutul și până la sfârșitul rugăciunii obișnuite, mult har ajutător, fără a mă căzni să-l caut, și cu multă evlavie luminoasă, foarte limpede și însoțit de căldură; și după ce mi-am pus veșmintele, mi se părea că nu conteneau harul și însoțirea și evlavia față de Preasfânta Treime, de ziua trecută; mergând apoi la rugăciunea pregătitoare pentru liturghie și dorind, pentru a fi ajutat și pentru a mă înjosi, să încep cu Isus, și Preasfânta Treime înfățișându-mi-se ceva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
căutând să văd cumva, nu puteam sau nu izbuteam nici să văd, nici să simt dezbinare sau vreo supărare din trecut; mă simțeam ca cineva care, obosit fiind, se odihnește cu suflet liniștit, evlavios și vizitat; această odihnă nu a contenit nici la foc și nici de alte câteva ori când mi-am amintit; seara, neputând afla nimic în rugăciunea către Tatăl, mi s-au dezvăluit o nouă evlavie și mișcări, care sfârșeau în Preasfânta Treime. A PREASFINTEI TREIMI 34. Joi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
La rugăciunea obișnuită, începând cu multă evlavie și, cu toate că aș fi voit, neizbutind să cresc în evlavie, privind în sus. De la mijloc încolo, deosebit de mare și neîntreruptă evlavie, cu multă limpezime strălucitoare, caldă și foarte suavă, și care nu a contenit nici după rugăciune; apoi, în timpul rugăciunii pregătitoare, șm-am simțitț cu spiritul liniștit și recules, la fel în capelă. Apoi, îmbrăcând veșmintele, noi mișcări spre a lăcrima și a mă face una cu voința divină, ca să mă călăuzească, să mă poarte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
este hulit acolo; cu privire la prima, nu puteam simți, nici vedea vreo durere, însă mi se părea și mi se înfățișa a fi mai dureros să aud hulindu-se preasfântul Său nume. Apoi, m-am așezat la masă și lacrimile au contenit; de-a lungul întregii zile am fost cuprins de o evlavie lăuntrică și călduroasă. A PREASFINTEI TREIMI 26 șbisț. Sâmbătă ș8 martieț - La rugăciunea obișnuită, de la început până la sfârșit, însă din ce în ce mai mult, am fost însoțit de har, cu o evlavie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
noștri 40-60% din totalul turiștilor, iar la noi 10-15%, deviza la ordinea zilei la germani și austrieci fiind "Rumanien, nie wieder" în traducere liberă: "Să nu mai aud de România"! Ca atare, reclamațiile turiștilor și ale firmelor partenere nu mai conteneau, iar noi aveam sarcină "de partid" să găsim în fiecare an alți "fraieri" pe care să-i aducem în România. (Îmi amintesc de o inițiativă "heirupistă" a conducerii: să lansăm programe pentru "turismul de lux". Care milionar ar fi fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
ciocni un pahar, de-a aprinde artificii... La 12 noaptea am ieșit pe terasă, singură, cu o țigară, am privit artificiile altora și am ascultat râsetele lumii, veselia și țipetele de bucurie. Cerul era înflorit în toate culorile. Bubuiturile nu conteneau; Ana (bătrânica) ar fi vrut să vadă și ea. — Așteaptă, că-ți povestesc artificiile! i-am zis. Acum sunt verzi și sub balcon a trecut un grup de băieți! Acum s-au aprins spre Montegrillo, roșii-roșii! Da’ nu plânge, Ana
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
cafea, liniștite, în timp ce eu stau cu telefonul în buzunar și aștept măcar un bip din țară. Acum urăsc duminicile. Bine că mâine e luni! Scrisoarea 106 În casa lui Romeo m-am simțit un om, nu un emigrant. Maria nu contenea să-mi zâmbească și să mă laude. Bocio, la insistențele mele, se suia pe bicicleta medicală și... adormea acolo. Mi se întâmpla să mă bag în pat lângă Maria, iar ea îmi pupa mâinile și eu pe ale ei. Găteam
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
mai devreme chiar pe sine. Ajuns la București, autorul viitoarelor Poeme cu îngeri, cum o atestă scrisoarea către prietenul său Tutoveanu, va face diligențe pe lângă mai marii zilei în vederea obținerii de fonduri pentru tipărirea revistei Florile dalbe și nu va conteni colaborarea cu publicațiile la care activase pe când lucra ca medic militar: În 1908 scrie poeme de dragoste dedicate viitoarei sale soții dar nu le publică, ci le păstrează în arhiva familiei. Le va valorifica, oare ? Târziu, târziu, când va cunoaște
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]
-
repede un lighean, a pus la foc apă pentru a-l opări și-l curăța de pene. N-a durat mult și bobocul a devenit o friptură foarte delicioasă. Când tata a venit de la primărie să servească prânzul, nu mai contenea cu laudele pentru mama c-a făcut o mâncare pe cinste. La masă eu n-am putut servi nimic din bunătățile pregătite din boboc. Ba mai mult, m-a podidit plânsul când l-am văzut pe farfurie. Clăcile De multe
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
în cușcă. Feciorii au fost nevoiți s-o lege de căruță cu lanțurile. În țipete și urlete au ajuns la casa așa zișilor socri mari și au încuiat-o într-o cămară cu gratii la geamuri. Fata n-a mai contenit de plâns, până a doua zi, când părinții băietanului au venit la ea, Ca buni gospodari și oameni de omenie, au stat de vorbă cu ea și-au întrebat-o, de ce e atât de supărată pe ei. Binecrescută, fata le-
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
o pungă. Mi-amintesc că și eu am avut noroc și m-am ales cu vreo 7-8 peștișori. Ne-am întors acasă, ce-i drept, cam flămânzi de atâta preocupare, dar cu mâțișori și cu câțiva pești. Seara, nu mai conteneam cu povestitul. Tata spunea că ne-am demonstrat prietenia și acesta e mare lucru. Fiecare în viață trebuie să fie om de treabă, să nu lase să crească iarba pe drumul prieteniei: Prietenia este una din marile puteri ale lumii
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
necesară pentru conducerea acestei instituții și după ce am cerut ajutorul dvs., cu adresa nr.425 din 30 septembrie 1939, cu greu am obținut-o. Am cercetat conducerea și gestiunea spitalului și azilului unde, pe timpul conducerii d-lui Zalman nu mai conteneau criticile. De altfel, este un proces verbal din 20 august 1939 cu nr.15, cu expunerea d lui Zalman, când dr.Binder și Fr.Lipovici îi atrăgea atenția să cerceteze reclamațiile. Atunci Lipovici a reclamat la Prefectură și la rezidența
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
și invidia celor două surori. Maria, cu vocea ei sfioasă, le mulțumi cu recunoștință că s-au gândit și la ea, făcându-i parte, și-i trecu prin minte cum se vor strofoca cumnatele ei, care o batjocoreau fără să contenească, numind-o „venetica și țiganca de la Cursești”. Ca să nu stea degeaba schimbă așternutul din paturile bătrânilor și le strânse pe cele vechi, să le ducă acasă pentru a le spăla. Deși de felul ei nu era prea vorbăreață, Maria se
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]