1,263 matches
-
acest gen au fost repertoriați în 2008, cu un diametru de aproximativ 4,6 km.Este constituit din silicați, iar suprafața sa este întunecată. Analiza primelor imagini luate de sonda Rosetta a permis să se numere cel puțin 23 de cratere cu diametrul de peste 200 de metri, dintre care două având un diametru de vreo 2 kilometri. La data de 5 septembrie 2008, sonda Rosetta a survolat asteroidul. La 18h58 GMT, sonda a trecut la o distanță de circa 8oo de
2867 Šteins () [Corola-website/Science/332519_a_333848]
-
survolat asteroidul. La 18h58 GMT, sonda a trecut la o distanță de circa 8oo de kilometri, cu o viteză relativă kilometri pe secundă. Primele fotografii arată că acest asteroid are o formă de diamant de circa 5 km, având un crater de km pe fața superioară. "Rosetta" s-a apropiat de un alt asteroid, 21 Lutetia, la data de 10 iulie 2010. După 951 Gaspra, 243 Ida și satelitul său Dactyl (în 1993, Galileo, 9969 Braille (în 1999, sonda Deep Space
2867 Šteins () [Corola-website/Science/332519_a_333848]
-
În peștera Gamal se află o expoziție a vietii omului preistoric în epoca paleoliticului. La intrarea în peștera Al Wad se pot remarcă urmele așezării permanente natufiene din urmă cu circa 15,000 ani, un zid de piatră și niște cratere în piatră care au fost dezvăluite de Garrod, precum și o copie după unul din mormintele, mormântul natufian nr. 25 al unui bărbat, având pe cap o cunună de mărgele din scoici. Mormântul original și alte vestigii din sit sunt expuse
Nahal Mearot () [Corola-website/Science/332899_a_334228]
-
originală a lui "Magellan", dar nava de cercetare dintr-o dată este scoasă din hiperspațiu de un fenomen spațial necunoscut. După ce a călătorit prin spațiul interstelar, nava este atrasă spre o planetă de gheață neidentificată unde va ateriza automat într-un crater. Planeta are o atmosferă respirabilă și o gravitație ca cea a Pământului, dar există un câmp necunoscut de forță care-i ține pe planetă pe "Magellan" și pe cei 1426 de refugiați de la bordul său. Orbita planetei este, de asemenea
Ice Planet () [Corola-website/Science/329715_a_331044]
-
(finlandeză: "Lumpari") este un mare golf lipsit de insule în insula principală din Åland, Finlanda. Cea mai mare parte a golfului umple un crater de impact care are un diametru de aproximativ 9 kilometri. Crater este estimat la circa 1 miliard de ani (proterozoic). Depresiunea a fost inițial considerată a fi un rift. Originea extraterestră a fost propusă pentru prima dată în 1979, dar
Lumparn () [Corola-website/Science/322305_a_323634]
-
(finlandeză: "Lumpari") este un mare golf lipsit de insule în insula principală din Åland, Finlanda. Cea mai mare parte a golfului umple un crater de impact care are un diametru de aproximativ 9 kilometri. Crater este estimat la circa 1 miliard de ani (proterozoic). Depresiunea a fost inițial considerată a fi un rift. Originea extraterestră a fost propusă pentru prima dată în 1979, dar abia în 1993 a fost confirmată ca structură de impact. Conuri
Lumparn () [Corola-website/Science/322305_a_323634]
-
fost inițial considerată a fi un rift. Originea extraterestră a fost propusă pentru prima dată în 1979, dar abia în 1993 a fost confirmată ca structură de impact. Conuri lungi distruse au fost descoperite în partea de sud-vest a golfului. Craterul este umplut cu sedimente, între sedimentele din pleistocen și roca strivită de granit rapakivi există un strat de calcar din paleozoic (Ordovician). Acest lucru face ca să fie unul dintre puținele locuri în Finlanda, unde au fost descoperite fosile. Golful a
Lumparn () [Corola-website/Science/322305_a_323634]
-
de ani, Pământul a fost lovit de un obiect extraterestru - un asteroid sau o cometă - iar impactul a avut ca efecte asupra mediului distrugerea totală și permanentă a multora dintre animalele și plantele care trăiau atunci. Impactul a creat un crater imens în peninsula Yucatan, de până la 300 km în diametru. Craterul, denumit astăzi Chicxulub, a fost apoi îngropat și nu mai este vizibil pe uscat. Deși încă mai există dezbateri privind dimensiunile sale actuale, nu există dubii că este ca
Cretacic () [Corola-website/Science/304552_a_305881]
-
asteroid sau o cometă - iar impactul a avut ca efecte asupra mediului distrugerea totală și permanentă a multora dintre animalele și plantele care trăiau atunci. Impactul a creat un crater imens în peninsula Yucatan, de până la 300 km în diametru. Craterul, denumit astăzi Chicxulub, a fost apoi îngropat și nu mai este vizibil pe uscat. Deși încă mai există dezbateri privind dimensiunile sale actuale, nu există dubii că este ca și structură un crater de impact. Acum 65 de milioane de
Cretacic () [Corola-website/Science/304552_a_305881]
-
Yucatan, de până la 300 km în diametru. Craterul, denumit astăzi Chicxulub, a fost apoi îngropat și nu mai este vizibil pe uscat. Deși încă mai există dezbateri privind dimensiunile sale actuale, nu există dubii că este ca și structură un crater de impact. Acum 65 de milioane de ani, când a avut loc impactul, zona era o mare ecuatorială de mică adâncime, având pe fund un pat de evaporiți bogați în sulf. Cometa însăși putea conține sulf. Se pare că energia
Cretacic () [Corola-website/Science/304552_a_305881]
-
29 septembrie 2006, MRO a realizat prima imagine de înaltă rezoluție de pe orbita să științifică. Această imagine are o rezoluție suficientă pentru a separa puncte de 90 cm în diametru. La 6 octombrie 2006, NAȘĂ a publicat fotografii detaliate ale craterului Victoria împreună cu roverul Opportunity aflat pe marginea acestuia. În noiembrie 2006, au început să apară probleme de functionare la două dintre instrumentele MRO. În interiorul Marș Climate Sounder (MCS), un mecanism de tact a funcționat greșit de mai multe ori, cauzând
Mars Reconnaissance Orbiter () [Corola-website/Science/317128_a_318457]
-
mari sau prin cimentare. În orice caz, factorii de eroziune au erodat terenul din jur și au lăsat vechea albie sub forma unei crește înălțate deoarece ea este mai rezistentă la erosiune. Imaginea de mai jos, realizată cu HiRISE, prezintă craterul Antoniadi cu crește sinuoase ce sunt fostele albii acum inversate. Utilizând date de la Marș Global surveyor, Marș Odyssey și de la Marș Reconnaissance Orbiter, oamenii de știință au găsit zăcăminte minerale de cloruri. Imaginea de mai jos prezintă zăcăminte din patrulaterul
Mars Reconnaissance Orbiter () [Corola-website/Science/317128_a_318457]
-
de pe Marte au găsit la suprafață sulfați și silicate. Locurile cu minereuri de cloruri ar fi putut să fi susținut diverse forme de viață. Mai mult, asemenea zone ar putea păstra urme fosile ale vieții. Numeroase locuri, cum ar fi craterul Columb de pe Marte, prezintă pietre așezate în straturi. Uneori, straturile au diferite culori. Pietrele deschise la culoare au fost asociate cu mineralele hidrurate, cum ar fi sulfații. Roverul Opportunity a examinat asemenea straturi îndeaproape cu diverse instrumente. Unele straturi sunt
Mars Reconnaissance Orbiter () [Corola-website/Science/317128_a_318457]
-
loess/sedimentar: microdepresiuni formate prin tasare numite crovuri. Se găsește în Câmpia Germano-Polonă, Câmpia Europei de Est. Relieful vulcanic din Europa cuprinde trei tipuri principale : platouri vulcanice în Islanda, vulcani activi și semiactivi cu relief vulcanic alcătuit din conuri și cratere, în Italia, și un lanț vulcanic neogen stins în Carpați cu relieful vulcanic modelat de agenții externi unde apar conuri vulcanice, neck-uri și cratere sau fragmente de cratere. Relieful piemontan este cel mai bine reprezentat în nordul Munțiilor Pirinei
Europa () [Corola-website/Science/296626_a_297955]
-
platouri vulcanice în Islanda, vulcani activi și semiactivi cu relief vulcanic alcătuit din conuri și cratere, în Italia, și un lanț vulcanic neogen stins în Carpați cu relieful vulcanic modelat de agenții externi unde apar conuri vulcanice, neck-uri și cratere sau fragmente de cratere. Relieful piemontan este cel mai bine reprezentat în nordul Munțiilor Pirinei, în regiunea Piemont din nordul Italiei și în Piemontul Getic, în sudul Carpaților Meridionali. Suprafețele de eroziune apar în masivele vechi sub forma unor peneplene
Europa () [Corola-website/Science/296626_a_297955]
-
vulcani activi și semiactivi cu relief vulcanic alcătuit din conuri și cratere, în Italia, și un lanț vulcanic neogen stins în Carpați cu relieful vulcanic modelat de agenții externi unde apar conuri vulcanice, neck-uri și cratere sau fragmente de cratere. Relieful piemontan este cel mai bine reprezentat în nordul Munțiilor Pirinei, în regiunea Piemont din nordul Italiei și în Piemontul Getic, în sudul Carpaților Meridionali. Suprafețele de eroziune apar în masivele vechi sub forma unor peneplene, cât și în munții
Europa () [Corola-website/Science/296626_a_297955]
-
spre est. Totuși, în anul 1912 s-a produs o inundație catastrofală a Mureșului, apele pătrunzând în minele vechi din partea de sud-vest a masivului de sare, provocând surpări ale tavanelor acestora și apariția la suprafața terenului a unor pâlnii și cratere de mari dimensiuni care au afectat instalațiile miniere de la suprafață, precum și zonele locuite învecinate. În urma avariilor tehnice la mai multe sonde în anii 70 ai secolului al XX-lea, Salina Ocna Mureș n-a mai fost în stare sa furnizeze
Salina Ocna Mureș () [Corola-website/Science/312619_a_313948]
-
sondele învecinate (123 sau 124). Au fost distruse 3 clădiri (inclusiv magazinul universal PLUS) și au fost avariate străzile limitrofe M.Eminescu și N.Iorga. În centrul zonei afectate, din zona sud-estică a masivului de sare, s-a format un crater umplut cu apă cu diametrul de cca 200 m și adâncimea medie de cca 10 m. Volumul lacului nou format este de aproximativ 100.000 mc. Exploatările de sare de la Ocna Mureș au fost permanent amenințate de inundațiile râului Mureș
Salina Ocna Mureș () [Corola-website/Science/312619_a_313948]
-
canal circular de drenaj al apelor freatice. Toate aceste măsuri costisitoare s-au dovedit însă în cursul timpului a fi ineficace. Spre limitarea pe cât posibilă a extinderii prăbușirilor minelor vechi, în anul 1952 s-a hotarât umplerea tuturor cavernelor si craterelor formate deasupra fostelor mine Romane, Iosif, Francisc, Ferdinand, Regina Maria și Principele Nicolae, cu saramură concentrată (315 g/l). În acest scop, întreaga producție de sare în soluție obținută în primul an de exploatare a celor 6 sonde din câmpul
Salina Ocna Mureș () [Corola-website/Science/312619_a_313948]
-
a trecut la designul lui Kepler. În ceea ce privește Luna, Galileo este cel care a descoperit librația (în 1637), cu cele trei forme ale sale: longitudinală, latitudinală și diurnă. De asemenea, a fost primul care a vorbit despre munții lunari și despre craterele de pe Lună, a căror existență a dedus-o din luminile și umbrele de pe suprafața satelitului terestru. El a estimat și înălțimea munților din acele observații, ceea ce l-a condus la concluzia că Luna „nu este netedă, ca și suprafața Pământului
Galileo Galilei () [Corola-website/Science/297696_a_299025]
-
este un crater groapă situat în caldera mult mai mare a vulcanului Kīlauea din Hawaii, Statele Unite ale Americii. La etajul aproximativ Craterul circular are aproximativ 770 de metri x 900 de metri și are 83 de metri sub podeaua calderei vulcanului Kīlauea. Halemaumau
Craterul Halemaumau () [Corola-website/Science/321541_a_322870]
-
este un crater groapă situat în caldera mult mai mare a vulcanului Kīlauea din Hawaii, Statele Unite ale Americii. La etajul aproximativ Craterul circular are aproximativ 770 de metri x 900 de metri și are 83 de metri sub podeaua calderei vulcanului Kīlauea. Halemaumau este "casa" lui "Pele", zeița Vulcanilor din Hawaii, conform tradițiilor din mitologia Hawaiiană. Primele erupții au fost înregistrate numai
Craterul Halemaumau () [Corola-website/Science/321541_a_322870]
-
-lea. Geologul Thomas Jaggar a deschis un observator în 1912, iar zona a devenit parcul "Hawaii Volcanoes National Park" în 1916. Nivelul lacului de lavă a variat peste decenii și uneori a fost de numai 30 de metri sub buza craterului. Acest lac a fost considerat lacul de lavă cu cea mai puternică iradiație de căldură (peste 300 de milioane de calorii pe secundă). În 1924, erupții neobișnuit de explozive au ridicat praf în atmosferă și au dublat diametrul craterului. Fracturile
Craterul Halemaumau () [Corola-website/Science/321541_a_322870]
-
buza craterului. Acest lac a fost considerat lacul de lavă cu cea mai puternică iradiație de căldură (peste 300 de milioane de calorii pe secundă). În 1924, erupții neobișnuit de explozive au ridicat praf în atmosferă și au dublat diametrul craterului. Fracturile au permis lacului de lavă să se scurgă la est până ce suprafața acestuia a fost de 366 de metri sub podeaua calderei. Erupții ulterioare au reumplut cea mai mare parte a craterului. Cea mai mare parte din podeaua craterului
Craterul Halemaumau () [Corola-website/Science/321541_a_322870]
-
praf în atmosferă și au dublat diametrul craterului. Fracturile au permis lacului de lavă să se scurgă la est până ce suprafața acestuia a fost de 366 de metri sub podeaua calderei. Erupții ulterioare au reumplut cea mai mare parte a craterului. Cea mai mare parte din podeaua craterului curent a fost formată în 1974. O erupție din 1982 a acoperit o mică parte din podeaua din nord-est a craterului.
Craterul Halemaumau () [Corola-website/Science/321541_a_322870]