1,702 matches
-
germană ale Transleithanei, a făcut ca partea maghiară a populației să crească până la abia ceva mai mult de jumătate din populația totală. Între 1880 și 1910, procentul cetățenilor Ungariei care se declarau maghiari (fără a-i pune la socoteală pe croați) a crescut de la 44,9% la 54,6%. Cu ajutorul unui drept de vot reacționar, care permitea participarea la vot doar părții privilegiate a populației, în 1913 numai 7,7% din populație avea dreptul de a alege (sau de a ocupa
Austro-Ungaria () [Corola-website/Science/297468_a_298797]
-
Romano-Catolice. Croația nu are o religie oficială, iar libertatea religioasă este un drept definit de Constituția Croației, care definește, de asemenea, toate comunitățile religioase ca fiind egale în fața legii și separate de stat. Conform recensământului din 2011, 86,28% dintre croați sunt catolici, în timp ce creștinii ortodocși alcătuiesc 4,44% din populație, musulmanii 1,47 %, iar protestanții 0,34% din populație. 3,81% din croați sunt nereligioși și atei, 0,76% sunt agnostici și sceptici, iar 2,17% nu și-au declarat
Religia în Croația () [Corola-website/Science/335917_a_337246]
-
religioase ca fiind egale în fața legii și separate de stat. Conform recensământului din 2011, 86,28% dintre croați sunt catolici, în timp ce creștinii ortodocși alcătuiesc 4,44% din populație, musulmanii 1,47 %, iar protestanții 0,34% din populație. 3,81% din croați sunt nereligioși și atei, 0,76% sunt agnostici și sceptici, iar 2,17% nu și-au declarat religia. În eurobarometrul Eurostat din 2005, 67% din populația Croației au răspuns că "ei cred că există Dumnezeu". Într-un sondaj Gallup din
Religia în Croația () [Corola-website/Science/335917_a_337246]
-
Ițcani-Gară era de 1.708 locuitori, dintre care 592 germani (34,66%), 413 evrei (24,18%), 403 români (23,59%), 124 ruteni (7,25%), 102 polonezi (5,97%), 46 ruși (2,69%), 19 cehi și slovaci, 6 unguri, 2 sârbi, croați sau sloveni și 1 armean. După religie, locuitorii satului erau grupați astfel: 534 romano-catolici (31,26%), 414 mozaici (24,23%), 411 ortodocși (24,06%), 180 evanghelici (luterani) (10,53%), 160 greco-catolici (9,36%) și 9 fără religie (liber-cugetători). De asemenea
Biserica Sfinții Apostoli din Ițcani () [Corola-website/Science/308316_a_309645]
-
este un oraș în cantonul Požega-Slavonia, Croația, având o populație de de locuitori (2011). Conform recensământului din 2011, orașul avea de locuitori. Din punct de vedere etnic, majoritatea locuitorilor (%) erau croați, existând și minorități de sârbi (%), italieni (%) și cehi (%). Apartenența etnică nu este cunoscută în cazul a % din locuitori. Din punct de vedere confesional, majoritatea locuitorilor (%) erau catolici, existând și minorități de ortodocși (%) și persoane fără religie și atei (%). Pentru % din
Pakrac () [Corola-website/Science/297258_a_298587]
-
Viškovo este o comună în cantonul Primorje-Gorski kotar, Croația, având o populație de de locuitori (2011). Conform recensământului din 2011, comuna Viškovo avea de locuitori. Din punct de vedere etnic, majoritatea locuitorilor (%) erau croați, existând și minorități de sârbi (%) și bosniaci (%). Apartenența etnică nu este cunoscută în cazul a % din locuitori. Din punct de vedere confesional, majoritatea locuitorilor (%) erau catolici, existând și minorități de ortodocși (%), persoane fără religie și atei (%) și musulmani (%). Pentru % din
Comuna Viškovo, Primorje-Gorski kotar () [Corola-website/Science/330534_a_331863]
-
predare germană. La acea dată liceul avea 12 profesori, un cabinet de fizică, o colecție de mineralogie și un ierbar. În anul școlar 1852-1853 liceul avea 184 de elevi, dintre care 41 germani, 66 unguri, 45 sârbi, 26 români, 4 croați și 2 sloveni. În 1867 limba de predare devine cea maghiară. Treptat, liceul devine neîncăpător și se construiește un altul, cel care acum este Colegiul Național Constantin Diaconovici Loga. Liceul piariștilor rămâne liceu confesional romano-catolic, iar numele sub care va
Liceul Piarist din Timișoara () [Corola-website/Science/313023_a_314352]
-
Krnjak () este o comună în cantonul Karlovac, Croația, având o populație de de locuitori (2011). Conform recensământului din 2011, comuna Krnjak avea de locuitori. Din punct de vedere etnic, majoritatea locuitorilor (%) erau sârbi, cu o minoritate de croați (%). Apartenența etnică nu este cunoscută în cazul a % din locuitori. Din punct de vedere confesional, majoritatea locuitorilor (%) erau ortodocși, existând și minorități de catolici (%), persoane fără religie și atei (%) și musulmani (%). Pentru % din locuitori nu este cunoscută apartenența confesională.
Comuna Krnjak, Karlovac () [Corola-website/Science/330515_a_331844]
-
Gračac () este o comună în cantonul Zadar, Croația, având o populație de de locuitori (2011). Conform recensământului din 2011, comuna Gračac avea de locuitori. Din punct de vedere etnic, majoritatea locuitorilor (%) erau croați, cu o minoritate de sârbi (%). Apartenența etnică nu este cunoscută în cazul a % din locuitori. Din punct de vedere confesional, majoritatea locuitorilor (%) erau catolici, existând și minorități de ortodocși (%) și persoane fără religie și atei (%). Pentru % din locuitori nu este
Comuna Gračac, Zadar () [Corola-website/Science/330552_a_331881]
-
Tótszerdahely (în ) este un sat în districtul Letenye, județul Zala, Ungaria, având o populație de de locuitori (2011). Conform recensământului din 2011, satul Tótszerdahely avea de locuitori. Din punct de vedere etnic, majoritatea locuitorilor (%) erau croați, existând și minorități de maghiari (%) și romi Din punct de vedere confesional, majoritatea locuitorilor (%) erau romano-catolici, cu o minoritate de persoane fără religie (%). Pentru % din locuitori nu este cunoscută apartenența confesională.
Tótszerdahely, Zala () [Corola-website/Science/332391_a_333720]
-
1992 această adunare proclamă Republika Srpska a sârbilor din Bosnia și Herzegovina (), ca parte a RSFI. În 29 februarie și 1 martie are loc un referendum privind independența Bosniei și Herzegovinei, referendum la care 64 % din populație (musulmanii bosniaci și croații) votează pentru în proporție de 98 %, însă sârbii bosnieni se opun. În 6 aprilie 1992 ONU recunoaște Bosnia drept stat independent, iar Karadžić devine primul președinte al administrației sârbe de la Pale. El își asumă puterea "de jure", inclusiv comanda armatei
Radovan Karadžić () [Corola-website/Science/313214_a_314543]
-
concentrare. . Forțele Axei au reluat atacul împotriva partizanilor iugoslavi pe 15 mai, lupta continuând până pe 16 iunie (bătălia de la Sutjeska), în încercarea de distrugere a principalei forțe a partizanilor. Forțele Axei au mobilizat peste 127.000 de soldați germani, italieni, croați, bulgari și cazaci și 300 de avioane, împotriva celor aproximativ 18.000 de partizani, organizați în 16 brigăzi. În timpul luptelor finale, partizanii au luptat aproape exclusiv cu germanii. Iugoslavii au reușit să spargă încercuirea de-a lungul râululi Sutjeska, prin
Mișcările de rezistență în timpul celui de-al Doilea Război Mondial () [Corola-website/Science/310340_a_311669]
-
militare, Subotica a devenit orașul cel mai mare din Regat, dar numai pentru o perioadă scurtă; populația orașului Belgrad a crescut rapid, reocupând primul loc la începutul anilor 1920. După sfârșitul războiului, Belgrad a devenit capitala noului regat al sârbilor, croaților și slovenilor, redenumit ulterior Regatul Iugoslaviei, în 1929. Regatul a fost împărțit în "banate", iar Belgradul împreună cu orașele Zemun și Panciova au format o unitate administrativă separată. În această perioadă, în Belgrad s-a simțit o modernizare semnificativă și rapidă
Belgrad () [Corola-website/Science/297464_a_298793]
-
ambele maluri ale Dunării, aparținând atât Šumadijiei cât și Banatului (Borcea, Ofcea, Krnjača, Glogonjski Riț, Jabučki Riț). Conform recensământului din 2002, principalele grupuri etnice din Belgrad sunt: sârbii (1.417.187), iugoslavii (22.161), muntenegrenii (21.190), romii (19.191), croații (10.381), macedonenii (8.372), și musulmanii (că etnie) (4.617). Sondaje mai recente, din 2007, au arătat că populația Belgradului a crescut cu 400.000 de locuitori în doar cinci ani de la ultimul recensământ oficial. Până pe 2 august 2008
Belgrad () [Corola-website/Science/297464_a_298793]
-
din populația Muntenegrului, denumită „” s-au răzvrătit împotriva hotărârii și au luptat împotriva forțelor pro-unificatoare, Albii, dar au fost învinși. Verzii au continuat un nivel scăzut de insurgență până în 1926. În 1922, Muntenegru a devenit Regiunea Cetinje a Regatului Sârbilor, Croaților și Slovenilor, adăugându-i-se zonele de coastă din apropiere de Budva și . În urma unei restructurări în 1929, a devenit o parte a unei mai mari al , care ajungea până la râul Neretva. Nepotul lui Nicolae, regele sârb Alexandru I, domina
Muntenegru () [Corola-website/Science/302736_a_304065]
-
de stat fiind favorabilă votului pentru rămânerea în cadrul federației. Nu există niciun raport imparțial privind corectitudinea referendumului, întrucât el a fost nemonitorizat, spre deosebire de cel din 2006 când au fost prezenți observatori din partea Uniunii Europene. În timpul Războiului Bosniac și a celui Croat din 1991-1995, poliția și forțelor militare ale Muntenegrului s-au alăturat trupelor sârbe în atacurile de la Dubrovnik, Croația. Aceste operațiuni, care vizau lărgirea teritoriului, au fost caracterizate prin încălcări pe scară largă ale drepturilor omului. Generalul muntenegrean Pavle Strugar a
Muntenegru () [Corola-website/Science/302736_a_304065]
-
recensământului din 2011 arată că Muntenegru are 620.029 de cetățeni. Muntenegru este stat multietnic în care nici un grup etnic nu formează o majoritate. Grupurile etnice majore sunt muntenegrenii (Црногорци/"Crnogorci"), sârbii (Срби/"Srbi"), bosniacii ("Boshnjaci"), albanezii ("Albanci - Shqiptarët") și croații ("Hrvati"). Numărul de „muntenegreni” și „sârbi” variază considerabil de la un recensământ la altul din cauza unor modificări în percepția populară, experiența lor, sau alegerea de a-și exprima identitatea și apartenența etnică. Limba oficială în Muntenegru este în muntenegreana. De asemenea
Muntenegru () [Corola-website/Science/302736_a_304065]
-
femeilor musulmane li se permite să poarte basmale în școli și în instituțiile publice, precum și că musulmanii au dreptul de a nu lucra vinerea pentru rugăciunea de . Există și o redusă populație romano-catolică, cea mai mare parte albanezi cu puțini croați, împărțit între Arhiepiscopia Antivari condusă de primatul Serbiei și Eparhia Kotorului, parte a . Educația în Muntenegru este reglementată de Ministerul Educației și Științei. Educația începe fie în grădinițe, fie în școli elementare. Copiii se înscriu în școlile elementare (în muntenegreană
Muntenegru () [Corola-website/Science/302736_a_304065]
-
țării, limba albaneză și religiile creștină și musulmană, Azem Galica a acceptat ocupația Imperiului Austro-Ungar. În 1918 Armata Sârbă a alungat armatele Puterilor Centrale din Kosovo. După ce s-a încheiat Primul Război Mondial, Kosovo a fost inclus în Regatului Sârbilor, Croaților și Slovenilor (cunoscut mai târziu sub numele de Regatul Iugoslaviei) la 1 decembrie 1918. Galica a devenit din nou un proscris și a reluat lupta împotriva armatei și poliției regale sârbe. Albanezii kosovari nemulțumiți, care s-au adunat în jurul lui
Azem Galica () [Corola-website/Science/336022_a_337351]
-
a continuat. La data de 26 august armata română a evacuat Silistra, iar la mijlocul lunii septembrie a reușit să oprească ofensiva inamicului pe aliniamentul Rasova - Cobadin - Topraisar. La lupte a participat, de partea română, o divizie de prizonieri sârbi și croați din armata austro-ungară, formată în Rusia. În timpul Primului Război Mondial, Bulgaria a redobândit Cadrilaterul și fâșia de teritoriu până la linia Rasova-Agigea timp de 2 ani, ocupând restul Dobrogei (cu excepția Deltei) până la data de 30 septembrie 1918. La încheierea primului război mondial Tratatul
Dobrogea () [Corola-website/Science/296624_a_297953]
-
aveau să acopere cele trei vechi regate: Austrasia, Neustria și Burgundia. A mărit numărul adunărilor publice pentru a dezbate problemele regatului de trei ori pe an. A căutat să păstreze statutul de mare putere al regatului franc. A urmărit menținerea croaților și sorabilor sub protectoratul franc. Hamburg a devenit reședința unei episcopii în 831, dar a fost distrus de danezi, această fiind mutată la Bremen. În 817, prin "Ordinatio Imperii", imperiul urmă să fie divizat: Ludovic păstra teritoriile Neustria, Austrasia ,Burgundia
Imperiul Carolingian () [Corola-website/Science/297921_a_299250]
-
din 31 octombrie, dr. Otto Roth proclamă Republica Bănățeană. În martie 1919 Otto Roth îi propune comandantului trupelor franceze Franchet d'Esperey, crearea unui Banat independent, sub protecția Franței. În 1919 Banatul a fost împărțit între România și Regatul Serbiei, Croaților și Slovenilor (numit mai târziu Iugoslavia). Mai târziu, o ultimă încercare de independență vine din partea germanilor din Banat, care în data de 16 aprilie 1920 trimit o petiție la Conferința de Pace de la Paris, cerând reinstituirea republicii, care ar fi
Timișoara () [Corola-website/Science/296958_a_298287]
-
temei, unitățile militare sârbe intră în Banat și la 14 noiembrie 1918 ocupă Timișoara. Comandamentul sârb preia administrația militară, dizolvă Gărzile naționale, iar mai târziu preia și administrația civilă. În 1919 Banatul a fost împărțit între România și Regatul Serbiei, Croaților și Slovenilor (numit mai târziu Iugoslavia). Mai târziu, o ultimă încercare de independență vine din partea germanilor din Banat, care în data de 16 aprilie 1920 trimit o petiție la Conferința de Pace de la Paris, cerând reinstituirea republicii, care ar fi
Timișoara () [Corola-website/Science/296958_a_298287]
-
din teritoriile europene ocupate de otomani au fost împărțite între Grecia, Bulgaria și Serbia. Teritoriul de azi al Republicii Macedonia (Macedonia Vardarului) a fost numit atunci „Serbia de Sud”. După primul război mondial, Serbia a fost incorporată în Regatul Sârbilor, Croaților și Slovenilor. În 1929, Regatul a fost denumit oficial Regatul Iugoslaviei, și împărțit în provincii denumite banovine. Serbia de Sud, incluzând Republica Macedonia de astăzi, a fost numită „Vardar Banovina”, ca parte din Regatul Iugoslaviei. În 1941, Iugoslavia a fost
Istoria Republicii Macedonia () [Corola-website/Science/336776_a_338105]
-
ai romanilor și-și numesc limba “românește”, adică romana”". Sasul ardelean Johann Lebel scrie în 1542 că "« Vlachi » se numeau între ei « Romuini »" iar cronicarul polonez Stanislaw Orzechowski (Orichovius) notează în 1554 că "în limba lor « walachii » se numesc « romini »". Croatul Ante Verančić precizează în 1570 că "« Vlahii » din Transilvania, Moldova și Țara Românească se desemnează ca « romani »" iar maghiarul ardelean Martinus Szent-Ivany în 1699 citează frazele: "« Si noi sentem Rumeni »" ("Și noi suntem români") și "« Noi sentem di sange Rumena
Istoria limbii române () [Corola-website/Science/306408_a_307737]