1,556 matches
-
trăim într-o teamă atavică a păcatului originar, fiindcă fiecare dintre noi suntem o mare amintire a Dumnezeului din noi. 1583. Patima vieții este moartea. 1584. Patima libertății este infinitul neînțeles din noi. 1585. Patima lumii este deșertăciunea. 1586. Patima deșertăciunii este progresul. 1587. Patima patimii este Dumnezeu. 1588. Patima luminii este propriul ei întuneric și al întunericului, lumina din sinele său. 1589. Patima haosului este creația. 1590. Marile creații ale omenirii sunt marile patimi ale ei. 1591. Înțelege-ți patimile
ANUL 5, NR. 28-29, MARTIE-APRILIE 2012 by Sorin Cerin () [Corola-journal/Journalistic/93_a_112]
-
mai înainte de toate o lume fără de iubire. 1606. Patima este izvorul care umple ulciorul visului Iluziei Vieții. 1607. Patima este mântuirea de sine a visului. 1608. Patima este miracolul prin care omul a învățat să iubească. 1609. Patima este farmecul deșertăciunii acestei lumi. 1610. Nu vei găsi nicăieri mai multe flori ale cuvintelor decât în sufletul patimilor. 1611. Patima este opreliștea de care se împiedică timpul destinului nostru. 1612. Vrei să vezi cu adevărat cum arată lumea? Privește-i fețele patimilor
ANUL 5, NR. 28-29, MARTIE-APRILIE 2012 by Sorin Cerin () [Corola-journal/Journalistic/93_a_112]
-
desfrâu fiindcă subzistă punând centură de castitate iubirii, lăsând omul să adore doar divinitatea absolvită de vina existenței acestor patimi. 1622. Care artă nu-și are patimile ei? 1623. Prin patimă frumosul a devenit o cale ce duce dincolo de ceața deșertăciunii acestei lumi. 1624. Patima divinității nu poate fi decât absolutul. 1625. O divinitate fără patimă este un ulcior fără apa. 1626. Doar cel ce nu pătimește nu trăiește. 1627. A ne depărta de înțelesul patimilor înseamnă a ne depărta de
ANUL 5, NR. 28-29, MARTIE-APRILIE 2012 by Sorin Cerin () [Corola-journal/Journalistic/93_a_112]
-
morții se deschid când viața se împiedică de propria ei patimă de a trăi. 1690. Dacă vrei pace fă-o mai înainte de toate cu patima războiului. 1691. În inima patimii vei întâlni dragoste și ură, mister și agonie dar niciodată deșertăciune. 1692. Patima fără disperare își pierde din propriul său adevăr al vieții. 1693. Iubirea este un demers al patimii pentru a-și consolida nemurirea. 1694. Vremea fără patimă își pierde patina propriei sale notabilități. 1695. Cât mister poate fi în
ANUL 5, NR. 28-29, MARTIE-APRILIE 2012 by Sorin Cerin () [Corola-journal/Journalistic/93_a_112]
-
avea un trecut care să nu poată fi schimbat. 681. Unde-ți este cerul inimii tale dar calea pașilor iubirii ce se vrea împlinită până dincolo de moarte? 682. Stropul de vis al vieții tale chiar dacă a ajuns să ude deșertul deșertăciunii acestei lumi nu l-a putut face pe acesta roditor. 683. Experiența este un artificiu al visului acestei vieți și de aceea trăim până la moarte focul de artificii al înstrăinării de noi înșine. 684. Bogăția este o măsură a nebuniei
ANUL 6 • NR. 8-9 (16-17) • IANUARIE-FEBRUARIE • 2011 by Sorin Cerin () [Corola-journal/Journalistic/87_a_51]
-
l-a putut face pe acesta roditor. 683. Experiența este un artificiu al visului acestei vieți și de aceea trăim până la moarte focul de artificii al înstrăinării de noi înșine. 684. Bogăția este o măsură a nebuniei iar sărăcia a deșertăciunii de aceea nu este recomandată nici una și nici alta. 685. Poate o democrație să excludă ierarhia sau poate o ierarhie să fie democratică? 686. Ziua este atributul suprem prin care noaptea poate să se justifice și invers. 687. Lupta dintre
ANUL 6 • NR. 8-9 (16-17) • IANUARIE-FEBRUARIE • 2011 by Sorin Cerin () [Corola-journal/Journalistic/87_a_51]
-
florile din lume nu valorează mai mult decât o toamnă care le ucide. 725. Fără de sfinți am fi mult mai singuri iar fără de noi am fi mai sinceri. 726. Adevărul nu poate fi tras la ruleta norocului și nici a deșertăciunii fiindcă acesta le împarte pe amândouă. 727. Ce altceva rămâne din noi decât un adevăr pe care nu l-am înțeles niciodată? 728. Ce ne-am face fără surâsul îngerului iubirii din sufletele noastre? 729. Ce altceva poate fi această
ANUL 6 • NR. 8-9 (16-17) • IANUARIE-FEBRUARIE • 2011 by Sorin Cerin () [Corola-journal/Journalistic/87_a_51]
-
cuvinte uitate până și de creatorul lor. 750. Nu există surâs care să nu fi râs vreodată înainte. 751. Grija de noi înșine trebuie să înceapă cu caracterul. 752. Lupii cei mai flămânzi sunt cei încercuiți. 753. Ai grijă de deșertăciunea vieții fiindcă nu știi ce fel de deșertăciune vei găsi dincolo de ea. 754. Vechimea se măsoară în sentimente. 755. Aura cea mai de preț a dorului este amintirea. 31 D Lestine iterare 756. Nu te încrede niciodată în viață, ci
ANUL 6 • NR. 8-9 (16-17) • IANUARIE-FEBRUARIE • 2011 by Sorin Cerin () [Corola-journal/Journalistic/87_a_51]
-
Nu există surâs care să nu fi râs vreodată înainte. 751. Grija de noi înșine trebuie să înceapă cu caracterul. 752. Lupii cei mai flămânzi sunt cei încercuiți. 753. Ai grijă de deșertăciunea vieții fiindcă nu știi ce fel de deșertăciune vei găsi dincolo de ea. 754. Vechimea se măsoară în sentimente. 755. Aura cea mai de preț a dorului este amintirea. 31 D Lestine iterare 756. Nu te încrede niciodată în viață, ci în moarte, fiindcă este unica care nu a
ANUL 6 • NR. 8-9 (16-17) • IANUARIE-FEBRUARIE • 2011 by Sorin Cerin () [Corola-journal/Journalistic/87_a_51]
-
oarecare neînsemnat? 447. Culorile curcubeului sunt mai aprinse pentru cel ce crede în lumină. 448. Și marii gânditori au avut gândurile lor mici. 449. Democrația este pâinea Ierarhiei. 450. Nu te sfătui cu viața fiindcă unicul ei sfat va fi deșertăciune. Întreabă moartea dacă merită să trăiești. 451. Cine îți spune că știe ce face crede-l fiindcă nu are altă opțiune. 452. Apogeul dușmăniei se află la cel ascuns de sine. 453. Nimeni nu poate fi mai presus de el
Editura Destine Literare by Sorin Cerin () [Corola-journal/Journalistic/85_a_451]
-
timpi vei înțelege că nu am trăit niciodată viața ci clipa. 491. Am să mă întorc cu fața dorului spre orizontul inimii tale obosite de norii roșii ce se anunță a fi norii de vânt ai împlinirii. 492. Lasă-mi deșertăciunea vieții să curgă spre oceanul morții din mine. 493. Nu te întrista atunci când ramul care ne unește destinele se rupe sub greutatea gândurilor noastre fiindcă merge spre aceeași moarte spre care mergem și noi. 494. Nu există înțeles greșit fiindcă
Editura Destine Literare by Sorin Cerin () [Corola-journal/Journalistic/85_a_451]
-
său și îl ia pe Walther în prăvălia sa. Actul se încheie cu o genială fugă muzicală și un mare tumult pe scenă. "Scena 1." Sachs este cufundat în citirea unei cărți de magie; își lasă lectura și monologhează despre deșertăciunile lumii (<nowiki>"</nowiki>Wahn! Wahn! überall Wahn!": "Deșertăciunea deșertăciunilor, totul e deșertăciune" - citat din Ecleziastul din Vechiul Testament). Intră David. El îi cere iertare pentru că a luat parte la revoltele din ziua precedentă, dar Sachs pare să-l ignore. Ucenicul își
Maeștrii cântăreți din Nürnberg () [Corola-website/Science/308501_a_309830]
-
sa. Actul se încheie cu o genială fugă muzicală și un mare tumult pe scenă. "Scena 1." Sachs este cufundat în citirea unei cărți de magie; își lasă lectura și monologhează despre deșertăciunile lumii (<nowiki>"</nowiki>Wahn! Wahn! überall Wahn!": "Deșertăciunea deșertăciunilor, totul e deșertăciune" - citat din Ecleziastul din Vechiul Testament). Intră David. El îi cere iertare pentru că a luat parte la revoltele din ziua precedentă, dar Sachs pare să-l ignore. Ucenicul își amintește că este ziua de Sfântul Ion, și
Maeștrii cântăreți din Nürnberg () [Corola-website/Science/308501_a_309830]
-
Actul se încheie cu o genială fugă muzicală și un mare tumult pe scenă. "Scena 1." Sachs este cufundat în citirea unei cărți de magie; își lasă lectura și monologhează despre deșertăciunile lumii (<nowiki>"</nowiki>Wahn! Wahn! überall Wahn!": "Deșertăciunea deșertăciunilor, totul e deșertăciune" - citat din Ecleziastul din Vechiul Testament). Intră David. El îi cere iertare pentru că a luat parte la revoltele din ziua precedentă, dar Sachs pare să-l ignore. Ucenicul își amintește că este ziua de Sfântul Ion, și cântă
Maeștrii cântăreți din Nürnberg () [Corola-website/Science/308501_a_309830]
-
cu o genială fugă muzicală și un mare tumult pe scenă. "Scena 1." Sachs este cufundat în citirea unei cărți de magie; își lasă lectura și monologhează despre deșertăciunile lumii (<nowiki>"</nowiki>Wahn! Wahn! überall Wahn!": "Deșertăciunea deșertăciunilor, totul e deșertăciune" - citat din Ecleziastul din Vechiul Testament). Intră David. El îi cere iertare pentru că a luat parte la revoltele din ziua precedentă, dar Sachs pare să-l ignore. Ucenicul își amintește că este ziua de Sfântul Ion, și cântă propria melodie de
Maeștrii cântăreți din Nürnberg () [Corola-website/Science/308501_a_309830]
-
sărăciei, cât și a simplității sale; niciodată n-a fost văzut afișând o neglijență vestimentară, cum o vor face cinicii. Unii își afectează zdrențele, de aceea i-a și spus Socrate filosofului cinic care-și etala găurile hainei: "" Îți văd deșertăciunea prin mantie"". Lui Socrate nimic nu-i este mai străin decât aroganța, iar atunci când vede în agora Atenei obiectele de tot felul expuse de negustori admirației și lăcomiei cumpărătorilor, se mulțumește să spună: Câte lucruri de care eu nu am
Socrate () [Corola-website/Science/298868_a_300197]
-
de îmbrăcăminte, fără legături cu aceste clanuri și triburi. Eșarfele arabe bărbătești pot fi colorate diferit în funcție de tipul guvernării sub care se află și condiției participării la pelerinaj: Pentru musulmani, negru mai reprezintă culoarea osândei, dar și a renunțării la deșertăciunea lumii. Negru înseamnă pentru musulmani suma culorilor, simbolul luminii divine. La “dervișii rotitori”, această culoare are o semnificație esoterică. Îmbrăcarea mantiei negre este dovada acceptării credinței în Islam. Mewlana Djalal Al Din Rumi asemăna etapele mersului lăuntric spre beatitudine al
Culori în islam () [Corola-website/Science/331105_a_332434]
-
Constantinopol spre a cere clemență împăratului, iar Sfântul Ioan a rostit, de-a lungul întregului post, 21 de omilii, numite Omiliile despre statui, în care consolează și încurajează pe credincioșii îngroziți, dar face și operă morală, combătând plăcerile și arătând deșertăciunea lucrurilor de aici. Memoriul în care se cerea clemența împăratului a fost alcătuit de însuși Sfântul Ioan Gură de Aur17. Desigur, acest memoriu de o frumusețe clasică, precum și cuvântările sale celebre au avut darul să îmblânzească și să potolească mânia
Anul XVII (LXXXIII), Nr. 7-12/Iulie- Decembrie by Liviu Petcu () [Corola-journal/Memoirs/172_a_492]
-
însă crucea rămase întipărită, ca și cum ar fi fost făcută pe o ceară moale. Cu această minune începe seria de biruințe pe care acest om al lui Dumnezeu avea să le câștige asupra diavolului. Când împlini 15 ani, cunoscu pe deplin deșertăciunea pământească și, pentru a-și pune la adăpost virtuțile îngerești, pe de o parte, și pentru a se ști dăruit cu totul în slujba lui Dumnezeu, pe de altă parte, se călugări în Mănăstirea Canonicilor regulari ai Sfântului Augustin, din apropierea
Anton de Padova () [Corola-website/Science/298325_a_299654]
-
scrisă sub forma unui dialog. Lucrarea are ca scop demonstrarea caracterulului trecător al vieții și necesitatea de a privi lumea ca pe o înfăpturie a dorinței divine. Personajele dialogului sunt "înțeleptul" și "lumea" primul fiind cel care se ridică deasupra deșertăciunilor și remarcă faptul că lumea e mai rea decât tâlharii deoarece aceștia distrug doar trupul pe când lumea în genere este capabilă să distrugă sufletul. În această lucrare Cantemir este influențat de două mari concepții despre lume: pe de o parte
Istoria filozofiei românești () [Corola-website/Science/304438_a_305767]
-
banală și Întâmplătoare Împrejurarea că tu ești cititorul acestor Încercări, iar eu sunt cel care le-a compus...” Dincolo de lacrima nevăzutului crez, iertăciune! Enoriaș al tăcerii prin Cântec („Taci și nu te măsura pe tine Însuți!”), las cu bună știință deșertăciunea să mă cutreiere... Cum altfel aș putea străbate de unul singur oceanul mirării, când, iată, vă rog din răsputeri și vă Îndemn sfielnic, precum o făcea ieri, Ioan cel Pitic: „Luați aripi de foc și veniți la mine!”. În privința inegalabilului
Editura Destine Literare by Theodor Râpan () [Corola-journal/Science/76_a_335]
-
că nu sunt decât dobitoace". (19.) Căci soarta omului și soarta dobitocului este aceeași: precum moare unul, moare și celălalt și toți au un singur duh de viată, iar omul nu are nimic mai mult decât dobitocul. Și totul este deșertăciune! (20.) Amândoi merg în același loc: amândoi au ieșit din pulbere și amândoi în pulbere se întorc. (21.) Cine știe dacă duhul omului se urcă în sus și duhul dobitocului se coboară în jos către pământ? Explicația pentru diversitatea de
Suflet () [Corola-website/Science/314525_a_315854]
-
trecut colorat, Mishima s-a apropiat suficient de realitate încât să se vadă pe sine însuși implicat în primul litigiu de violare a intimității din Japonia. Totuși, cartea este poate cea mai romanescă lucrare a sa, cu un grad de deșertăciune și pasiune rar întâlnite în ficțiunea sa. “Mătase și perspicacitate” înlocuiește lumea politicii cu cea a fabricării țesăturilor din mătase. Mishima dramatizează un moment din conflictele de muncă ale anilor 1950. Politicianul din “După banchet” este înlocuit de un proprietar
Yukio Mishima () [Corola-website/Science/298874_a_300203]
-
Ghidirmic, Victor Teleucă, Serafim Belicov, Ion Borșevici, Mihai Cimpoi, Grigore Vieru, Arcadie Suceveanu, Grigore Grigorescu, Gheorghe Vodă, Nicolae Dabija, Dragoș Vicol, Editura “Eminescu” 17. Demisionarea din Umilință, 2003, Eseuri din Mahalaua Nebunilor, Chișinău, postfața de autor, Editura “ABC” 18. Nafura deșertăciunii, 2002, antologie de sonete, Chișinău, prefață de Tudor Palladi, Editura “ABC 19. Miracolul tristeții se amînă, cartea 1, 2002, antologie de colinde, București, prefață de Anatol Ciocanu, Grupul editorial “EMCO”, Editura “Eminescu” 20. Miracolul tristeții se amînă, cartea 2, 2003
Traian Vasilcău () [Corola-website/Science/329101_a_330430]
-
după ce l-a condus îndeajuns prin îndrumarea proverbelor spre pofta virtuților Și mustrând în acest Cuvânt alipirea oamenilor la cele văzute Și declarând că tot ce e nestatornic Și trecător e deșert, întrucât spune că tot ce se arată e deșertăciune, pune mai presus de tot ce cuprindem prin simțire, mișcarea firească s sufletului nostru spre frumusețea nevăzută. Și așa, curățind inima de alipirea la cele văzute, introduce tainic prin Cântarea Cântărilor înțelegerea în Sfintele Sfintelor dumnezeiești, în care ceea ce se
Studia Theologia Catholica by Liviu Petcu () [Corola-journal/Science/170_a_171]