1,016 matches
-
1943), Sartre pleacă de la această definiție a povestirii pentru a explica de ce romanul lui Camus nu poate fi considerat o povestire. Va dezvolta aceeași idee în eseul său din 1938 despre Dos Passos: "Povestirea explică: ordinea cronologică ordinea vieții abia disimulează ordinea cauzelor ordinea pentru înțelegere; evenimentul nu ne emoționează, acesta este la jumatatea drumului dintre faptă și lege" (1947: 20). Dacă scriitorul american inventează, în sens strict, "arta de a povesti", ceea ce înseamnă că, mai cu seamă în Manhattan Transfer
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
ar fi, în acest caz, o aplicație sistematică a erorii, denunțată de către scolastică prin formula post hoc, ergo propter hoc [...]. (1966: 10). G. Genette insistă încă și mai mult asupra noțiunii de "determinări retrograde", asupra modului în care povestirea își disimulează arbitrariul: "Nu neapărat nedeterminarea ci determinarea mijloacelor prin scopuri și, pentru a fi mai direcți, a cauzelor prin efecte" (1969: 94). Motivarea narativă este o formă de voalare a cauzalității. "Motivarea este deci apartenența și alibiul cauzal pe care determinarea
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
determinarea finală și le asumă, ceea ce reprezintă de fapt regula ficțiunii: acel pentru că are rolul de a-l face uitat pe de ce? și de a naturaliza sau de a realiza (în sensul de: a face să treacă drept reală) ficțiunea, disimulând ceea ce aceasta a dirijat, [...] adică artificialul: pe scurt, fictivul" (Genette 1969: 97). Această dezagregare a logicii și a temporalității este, înainte de toate, realizată prin "logica" macro-propozițională a punerii în intrigă de care ține seama schema divizibilă în cinci; aceasta ierarhizează
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
opinia lui Maurice Blanchot, povestirile lui James "sunt construite pe o axă principală, în care conversația deține un rol de prim ordin, în primul rând cel de a face să traspară ideea de adevăr din ceea ce se vrea a fi disimulat ceva tainic, misterios, pasional și pasionant, difuz pe tot parcusul cărții ("La douleur du dialogue", 1959). Consensul, cel despre care am vorbit ceva mai devreme, se regăsește aici, așa cum nota M. Blanchot, în alt mod deplasat și tematizat: În conversații
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
trecut vadul, e dincolo / prin vântul toamnei, / prin gârla de frunze de-abia ne auzim”). Temele din volumele anterioare (trecerea, poezia vămilor, motivul „ubi sunt”, în forma nostalgiilor legate de vechiul București, măștile eului ș.a.) dobândesc aici un halou meditativ, disimulând carnalitățile de odinioară. Apar figurile neliniștitoare ale unei geografii thanatice: „toate se petrec după scenariul întrevăzut / surpriză e numai intensitatea vârtejului / găuri negre se mișcă rotund / își joacă sfârșitu-nțelesului / atunci când cobor după tine / când pipăi pereții / și-ncerc să mă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285613_a_286942]
-
situații financiare anuale neconcordante cu realitatea, directorii se fac vinovați de un dol general, ce rezidă în falsificarea situațiilor financiare în cunoștință de cauză. Acest dol general poate fi însoțit de un dol special, ce rezidă în scopul de a disimula situația reală a societății. Obligațiile care le revin auditorilor ca urmare a efectuării misiunilor de audit al situațiilor financiare Așa cum am amintit mai devreme, auditorul este obligat să releve faptele delictuale de care ia cunoștință pe parcursul efectuării misiunilor audit al
Contabilitate creativ ă – de la idee la bani. Cu exemple practice by Adriana-Sofia Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Science/223_a_173]
-
trezorerie, se va urmări mai atent dacă situațiile financiare prezintă sau nu imaginea fidelă a poziției financiare și performanței întreprinderii; 6) alte indicii: verificarea condițiilor de credit; atunci când entitatea prezintă un grad mare de îndatorare, ar putea fi tentată să disimuleze datoriile pentru a putea beneficia de noi împrumuturi; examinarea compensărilor; anunțarea unei restructurări și înregistrarea de provizioane atunci când estimările par a nu se adeveri, iar ulterior provizioanele sunt reluate la venituri; efectuarea de comparații cu alte entități care activează în cadrul
Contabilitate creativ ă – de la idee la bani. Cu exemple practice by Adriana-Sofia Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Science/223_a_173]
-
faza ovulatorie decât pe cele din alte faze. Această diferență s-a păstrat chiar și după ce oamenii de știință au închis tricourile într-o cutie ținută la rece timp de o săptămână! Rezultatele obținute sugerează că ovulația nu poate fi disimulată și că, grație mirosurilor, bărbații ar putea utiliza ovulația pentru a-și alege consoarta (Singh și Bronstad, 2001). Și, pentru a încheia, un mic experiment despre frică și mirosul ei... Cercetătorii au vrut să știe dacă frica poate fi detectată
[Corola-publishinghouse/Science/1848_a_3173]
-
cu semne exterioare vizibile, fizice (de exemplu, înroșirea vulvei) și comportamentale cum este de pildă un interes crescut pentru sex. Observați o pisică în călduri, veți înțelege despre ce vorbesc! Dar la om și în general la primate, ovulația este disimulată. Bărbatul nu știe așadar niciodată cu exactitate în ce moment este o femeie susceptibilă de a fi fecundată. La această dificultate masculină se adaugă și faptul că femeia se arată receptivă în plan sexual și de asemenea atractivă pe toată
[Corola-publishinghouse/Science/1848_a_3173]
-
mirosurile din timpul ovulației decât din altă fază. Această diferență s-a păstrat chiar și după ce oamenii de știință au închis tricourile într-o cutie păstrată la temperaturi scăzute timp de o săptămână! Rezultatele sugerează că ovulația nu poate fi disimulată și că, grație mirosurilor, bărbații ar putea folosi ovulația pentru a-și alege partenera. Pentru mai multe detalii Alexander R., Noonan K., „Concealment of ovulation, parental care and human social evolution”, în ediția Chagnon N.I.A. și Irons W., Evolutionary
[Corola-publishinghouse/Science/1848_a_3173]
-
adică printr-o scară de valori. De fapt, este elementul simbolic (ideologic, filosofic sau religios) al oricărui sistem de acțiune. Vom găsi derivații, scrie Pareto... ...de fiecare dată când ne vom mobiliza atenția asupra felurilor în care oamenii încearcă să disimuleze, să schimbe, să explice trăsăturile reale ale unora dintre modalitățile lor de a acționa (ibidem, § 1397). Dacă elita conducătoare poate fi caracterizată prin înclinația ei de a acționa în funcție de un reziduu sau altul, ea își justifică acțiunile prin derivații. Într-
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
epocă de echilibru și de relativă stabilitate, care se caracterizează, mai ales, prin renașterea statului, înflorirea societăților urbane, accelerarea marilor defrișări, dezvoltarea universităților, o epocă simbolizată de înălțarea marilor catedrale. Această imagine nu este falsă. Totuși, ea nu trebuie să disimuleze nici progresele împlinite în secolele precedente, nici greutățile sau calamitățile războaie, foamete, sărăcie care reprezintă fundalul vieții populației din Occident în acest secol privilegiat al Evului Mediu clasic. Capețieni și Plantageneți În vestul continentului, regatul Franței și cel al Angliei
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
a cosmosului, având ca efect reverii sau anxietăți din care se nasc „cântece-n surdină”, mângâietoare pentru sufletul îndurerat. De vorbă cu bălanul meu (1925) este o cronică în versuri a participării autorului la campania militară, prilej de ironie subțire, disimulată într-o inocentă nedumerire, la adresa abuzurilor și absurdităților generate de război. În proză, după un roman ratat - Profeți și paiațe (1930) -, unde un oarecare interes îl prezintă doar relatările despre mediul și problemele evreilor din București, D. publică un altul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286835_a_288164]
-
esențial: illud tempus al lectorului nu este același cu al scriitorului. Rescrierea este un nume pentru repetarea care acționează mecanismul intertextual (privit din perspectiva autorului). Repetarea invocă hipotextul; în același timp, diferirea particularizează hipertextul și desăvârșește acțiunea intertextului. Termenul "rescriere" disimulează în simplitatea lui semantică, accesibilă oricui, o piatră de încercare pentru cercetătorii stăpâniți de magia unui concept atât de abordabil, cum este sau pare a fi intertextualitatea. Douwe Fokkema opune rescrierii, intertextualitatea. Deși în accepțiunea curentă rescrierea este inclusă în
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
transpersonală a intertextului. Sensul și structura operei literare nu pot fi sesizate decât prin raportare la arhetipuri consideră Laurent Jenny (Poétique: 1976, 257) ele însele abstractizate de lungile serii de texte cărora le sunt, într-un fel, invarianți. Aceste arhetipuri disimulează coduri necesare utilizării limbajului secundar care este literatura. Ca modalitate de raportare la modelele arhetipice, opera literară poate opta pentru realizare, transformare sau transgresiune. În afara acestui sistem de modele (pe care are dreptul să le și nege, ceea ce nu o
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
Dionis. Eludăm criteriul cronologic și optăm pentru una din operele publicate antum. Considerăm relevant faptul că Mihai Eminescu a ales să publice anumite opere și a lăsat în manuscris altele. Sărmanul Dionis și Cezara sunt ca să ne exprimăm astfel platforme-program disimulate epic. Ele nu constituie operă eminesciană, in nuce, adică nu putem reduce creația în proză la cele două, dar, fără ele, cartea eminesciană ar pierde trei sferturi din înțeles și valoare. Concluziile analizei variantelor finale, din manuscrise ori publicate, vor
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
relevă sub aspectul morfologiei (intra)textuale. În fragmentul din Sărmanul Dionis, experimentul care ilustrează relativitatea spațiului este descris într-o frază segmentată în trei părți, prin punct și virgulă, ceea ce imprimă o notă de dramatism demonstrației. În enunțul următor, aserțiune disimulată în interogație, ritmul se schimbă, raportul de coordonare "liniștește" și efectul persuasiv este aproape atins. Demonstrația urmează să fie completată cu elemente legate de relativitatea timpului, astfel încât, din rezultanta celor două să reiasă cât mai aproape de certitudine concluzia relativității realității
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
Holmes (1994), mecanismele de apărare constituie niște strategii prin care indivizii reduc sau evită anumite stări negative cum sunt conflictul, frustrarea, anxietatea și stresul. 9) În sfârșit, potrivit lui Plutchik (1995), termenul „apărare” se referă la un proces inconștient destinat să disimuleze, să evite sau să modifice amenințări, conflicte sau pericole. Analizând aceste diferite definiții și cele câteva precizări sau comentarii care le însoțesc uneori, putem constata, referitor la ceea ce este numit, într-o definiție tipică, drept gen proxim, că mecanismele de
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
a evita conștientizarea afectelor legate de sexualitate. 30) Plângere cuprinzând solicitarea unui ajutor și respingerea ajutorului (DSM-IV): subiectul se plânge sau solicită în mod repetat ajutorul (cu privire la unele simptome fizice sau psihologice ori la unele probleme de viață), atitudini care disimulează, de fapt, anumite sentimente de ostilitate și unele reproșuri la adresa celuilalt. Aceste sentimente se exprimă atunci când subiectul respinge sugestiile, sfaturile sau ofertele de ajutor venite din partea altcuiva. 31) Proiecția delirantă (DSM-IV; G.V.): formă de proiecție în care subiectul abandonează, de
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
creează iluzia controlării acestor caracteristici și senzația de superioritate, ameliorând astfel stima de sine. 3) „Jocul cu principiile”. Corespunzând doar în aparență unor principii generale, apărările grupate în acest stil constau în evocarea de platitudini, truisme, clișee, sofisme pentru a disimula un conflict intern sau o amenințare externă. Se reușește astfel înlăturarea din conștiință a semnificației emoționale a conflictelor sau amenințărilor respective. Creând iluzia „înțelegerii”, aceste apărări îi dau subiectului sentimentul de control și de detașare emoțională în raport cu amenințarea percepută, îi
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
pacienții mei să nu citească lucrări psihanalitice” (1912/1977). Ceva mai târziu, Freud (1913/1977) revine asupra acestei rezistențe la cură: „Unii pacienți își pregătesc cu grijă relatările, fără îndoială în vederea unei întrebuințări optime a orei de tratament. Această grijă disimulează o rezistență. O astfel de pregătire, care nu face decât să împiedice ideile indezirabile să iasă la iveală, este contraindicată”. Istorictc "Istoric" Termenul „intelectualizare” nu figurează explicit în scrierile lui Freud, dar, cum tocmai am subliniat, el a notat apariția
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
trebuie să-ți arăt niște poze... între timp, poate încă puțină șampanie? — Da, vă rog, spun și-mi întind paharul. Nu vă pot refuza. Șampania, deschisă la culoare și delicioasă, fâsâie în pahar. Antoine dispare, iar eu iau o înghițitură, disimulând în spatele unui surâs faptul că, în adâncul sufletului, am un ușor sentiment de disconfort. Acum că Alicia a dispărut din peisaj, n-are rost să mă mai prefac. Ar trebui să-mi las paharul jos, să o iau pe Robyn
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
Adică - normal că-ți las! — Nu vreau să te presez, zice Luke, zâmbind cu toată gura către Michael. — Ba da, îți las! zic, roșie ca racul. Doar că până acum nu m-am gândit deloc la asta! Pentru a-mi disimula ceața din creier, iau o pară și încep să mușc din ea. Dacă stau bine să mă gândesc, chiar așa, cum de mi-am făcut niciodată un testament? Probabil fiindcă nu m-am gândit niciodată că ar fi posibil să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
și lăsați-mă în pace! NU VEDEȚI cât sunt de stresată? — Bună, Becky. Tresar surprinsă și mă întorc. Lângă gardul grădinii vecine, îl văd pe Tom, care mă privește cu o mină de îngropăciune. — Tom! Bună! zic, încercând să-mi disimulez șocul la adresa înfățișării lui. Dar... Dumnezeule! Arată groaznic, palid ca naiba, deprimat și îmbrăcat cu niște haine absolut cumplite. Nu că ar fi fost vreodată regele modei - dar, când era cu Lucy, reușise să atingă performanța de a arăta OK
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
corespondentul semnului în realitate pe valențe utopice, simularea neagă valoarea semnului. Prin urmare, reprezentarea nu are un echivalent în realitate, deoarece îi lipsește substanța, transformându-se astfel în simulacru. După Baudrillard, avem două forme de disimulare a semnelor: una care disimulează ceva și trimite la o teologie a adevărurilor și una care disimulează că nu mai există nimic, inaugurând era simulacrelor și a simulărilor. Întrebarea care survine acum este: în cazul imaginilor putem vorbi de concepte pure? Înțelegem prin pur acel
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]