1,134 matches
-
sa, a trebuit să rătăcească apoi dintr-o localitate în alta. Mai tîrziu, Fulgențiu s-a gîndit să plece în Egipt ca să se dedice în liniște anahorezei. însă, ajuns la Siracuza, aflînd de la episcopul Eulalie că monahii din Egipt erau eretici și schismatici (probabil că această informație atît de imprecisă însemna că în Egipt era răspîndită erezia monofizită), Fulgențiu a renunțat la proiectul său și, în anul 500, s-a dus la Roma, ajungînd acolo o dată cu armatele lui Theodoric. întors după
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
manual pentru catehumeni. Opera este de dată incertă și a fost trimisă unui laic, Petru, care urma să plece în pelerinaj la locurile sfinte și voia să aibă cu el un instrument cu ajutorul căruia să facă față eventualelor obiecții ale ereticilor. Apoi, Despre întruparea Fiului lui Dumnezeu și despre creatorul animalelor fără însemnătate, lui Scarila, într-o carte (De incarnatione Filii Dei et vilium animalium auctore ad Scarilam liber unus): numai Fiul, nu și celelalte Persoane ale Treimii, a căpătat natură
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
de canoane (Breviatio canonum), adică o expunere sistematică a dreptului ecleziastic, bazată pe actele emise de numeroasele sinoade grecești și africane, din extrasele și rezumatele cărora el alcătuiește o culegere. Această culegere are în obiectiv clerul, raporturile dintre creștini și eretici și dintre creștini și iudei, botezul și postul mare și diferite alte chestiuni. S-au păstrat de la el și șapte scrisori, care sînt mai degrabă scurte tratate sub formă de epistolă. Primele două îi sînt adresate lui Fulgențiu și îi
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
o completare a celei Despre erezii (De haeresibus) a lui Augustin (p. 000). Augustin alcătuise o listă de erezii, iar în prologul scrierii sale spusese că, după această listă, ar fi vrut să explice în ce anume ar consta atitudinea ereticului, însă apoi nu mai oferise această explicație. Primasius a vrut să completeze această lacună scriind, așa cum ne spune Isidor de Sevilia, un tratat Despre erezii, în trei cărți, în care explică tot ceea ce Augustin nu apucase să expună la vremea
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
o excepție și puținele tratate consacrate de el acestui domeniu nu au merite deosebite. Pentru a combate arianismul, a scris o operă Despre taina Sfintei Treimi (De mysterio Sanctae Trinitatis), din care ne-au parvenit fragmente, un Scurt tratat contra ereticilor (Breviarum adversus haereticos) și Capitolele alese din operele Sfinților Părinți (Capitula sanctorum Patrum), constînd în extrase din operele lui Ambrozie, Augustin și Ieronim, privitoare la problema harului și liberului arbitru; a combătut și așa-numitul semipelagianism, atît de răspîndit în
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
îndepărteze de El și îi pedepsește în mod exemplar pe cei care păcătuiesc. Intenția sa declarată este aceea de a compara succesele pe care le-au avut creștinii care credeau în Sfînta Treime cu nenorocirile care s-au abătut asupra ereticilor care o contestau. Grigorie pune accent pe teologia istoriei, pe concepția unei justiții divine imanente în faptele oamenilor, concepție pe care o împrumută de la Orosius, autor menționat de mai multe ori; potrivit lui Grigorie, manifestarea cea mai semnificativă a intervenției lui
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
crescînde ale imenselor responsabilități pastorale îl îndepărtează de înclinațiile și de vocația sa contemplativă ne ajută să ne eliberăm de clișeele triumfaliste aplicate lui Isidor de către contemporanii săi. A fost un om măcinat de instanțe contradictorii: liberalismul cultural și reprimarea ereticilor și a iudeilor, optimismul naționalist și dureroasa pocăință în fața experienței păcatului și a slăbiciunilor omenești. De aici, neliniștea amestecată cu amărăciune, proprie unui om frămîntat și nefericit, pe care o putem surprinde în mod clar în două dintre epistolele sale
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
și de Porfiriu din Tyr; însă Iulian, totodată, se poate referi la experiența precedentelor decenii, cînd s-au instaurat și consolidat raporturi strînse între creștinism și politica imperială (de exemplu, referirea la intoleranța creștinilor față de religia tradițională și chiar față de „ereticii” lor: VI, PG 76, 813 D). Dacă discursurile lui Grigorie de Nazianz în care îl combate pe Iulian, scrise în iarna din 363-364 (cf. vol. II, t. 1, p. 109), nu se referă la scrierea Contra galileenilor, e sigur că
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
rămășițele pămîntești ale lui Ioan Hrisostomul. A murit în 446, bucurîndu-se de aprecierea aproape unanimă a contemporanilor și a celor ce i-au urmat; Socrate subliniază faptul că era iubitor de pace și că a renunțat la folosirea forței împotriva ereticilor. Socrate atestă (Istoria Bisericii VII, 28.41.43) și celebritatea lui Proclus ca predicator; în aceste condiții, e firesc ca o serie de omilii care nu-i aparțin să fie transmise sub numele său (dar și unele predici ale lui
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
tradiția Părinților Bisericii. Am amintit deja enciclica promulgată de sinodul de la Constantinopol în 458 sau 459, care ne-a parvenit în două redactări. Se păstrează apoi o parte dintr-o scrisoare, adresată probabil lui Martirios de Antiohia, referitoare la primirea ereticilor în sînul Bisericii, unde Ghenadie face o distincție între cei ce nu au nevoie de botez (arieni, macedonieni, novațieni, quartodecimani, apolinariști) și cei care, asemenea păgînilor, trebuie catehizați și botezați (eunomieni, montaniști, sabelieni și alții). în sfîrșit, s-au păstrat
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
orice lucru dorim, noi ceea ce îi derutează pe ascultători (IV, 117). îi critică și pe cei care se străduiesc să interpreteze tot Vechiul Testament ca o referire la Cristos: forțînd sensul simplu al enunțurilor, aceștia le fac un serviciu păgînilor și ereticilor; numai unele părți sînt profeții referitoare la Cristos (II, 195), și trebuie să știm să distingem ceea ce este profeție de ceea ce nu este (II, 63). Din punct de vedere dogmatic, Isidor se revendică de la Conciliul de la Niceea și se opune
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
tradiții orale transmise de călugării din lavra de la Maiuma. Iată cîteva exemple. în primul capitol, autorul pretinde că relatează o amintire a lui Petru Ibericul referitoare la predica ținută de Nestorie la Constantinopol împotriva termenului Theotokos; aflat încă în amvon, ereticul ar fi avut un atac care a dovedit că era posedat de diavol. Conform unei alte anecdote, Avva Andrei ar fi avut o viziune în care o mulțime formată din episcopi arunca un copilaș într-un cuptor încins; după trei
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
intră în contradicție cu ceea ce spun alți istorici ai Bisericii, pentru că el îi laudă pe toți arienii și îi acuză și îi insultă pe ortodocși, astfel încît, conchide Fotie, „istoria lui nu e atît o istorie, cît o preamărire a ereticilor și o condamnare și o ofensă clară la adresa ortodocșilor” (Biblioteca, cod. 40). Judecata lui Fotie este în esență exactă, din cîte ne putem da seama din fragmentele operei lui Filostorgios. Prin urmare, nu trebuie să ne mire faptul că opera
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
analogie cu concepțiile păgîne referitoare la idealul suveranului perfect, o concepție referitoare la „bunul împărat” creștin. în orice caz, atenția sa se îndreaptă mai cu seamă spre tulburările din sînul Bisericii; cu toate acestea, cînd povestește luptele dintre ortodocși și eretici, el nu aprofundează niciodată chestiunile dogmatice, de care rămîne străin. Socrate încearcă să expună faptele simplu și limpede. El spune că vrea să renunțe la orice încercare de înfrumusețare retorică și că nu dorește decît să fie înțeles fără dificultate
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
victoriile militare care au contribuit la expansiunea rapidă a religiei lor se datorau lui Allah. Catolicii spanioli erau siguri că imperiul de peste mări obținut în secolele al XV-lea și al XVI-lea era darul lui Dumnezeu pentru persecuțiile împotriva ereticilor creștini, a musulmanilor și a evreilor. Când britanicii și alte puteri europene au colonizat Africa, au fost convinși că duc la îndeplinire lucrarea lui Dumnezeu. Așa cum am văzut, numeroși americani au atribuit ascensiunea țării lor bunăvoinței Celui de Sus. Imnul
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]
-
îi combate, și nu de ceea ce reprezintă. Pentru a da mai multă intensitate emoțională cauzei lor, liderii teroriști amintesc cu insistență de vremurile lui Mahomed, când războinicii islamici și-au proclamat pentru prima dată credința, măturând din calea lor pe eretici și necredincioși. Evenimentele de la 11 septembrie au reprezentat o victorie psihologică, descrisă în termeni elogioși ca "atacul sfânt care i-a distrus pe nesăbuiții infideli americani și i-a ajutat pe mulți tineri să se trezească din somnul adânc în
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]
-
revendicarea lor imediat după moartea testatorului. Semnatarii cererii, care se Înfățișau drept moștenitori, erau supuși ai Rusiei și, prin urmare, nu puteau fi tratați ca pretendenți legali. Mai mult, erau socotiți sectari, iar Biserica creștină Îi privea ca pe niște eretici. În al treilea rând, moștenirea provenea din comercializarea vinului - activitate netolerată de Coran - și, din acest motiv, ea ar fi trebuit confiscată, așa cum s-a și Întâmplat de altfel. I-am cerut lui Hoshbegi să-mi Îngăduie să achit datoriile
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
existențială. Viziunile lui Blake de când era încă copil nu se pot explica decât prin percepțiile acestui arc reflex noetic, responsabil de creația divină a marilor artiști. Böhme, Swedenborg, Novalis, Ballanche, iată câteva nume care urmează unor vizionari, mistici, profeți și eretici în același timp, pentru că în acele vremuri nu se putea concepe percepția Cuvântului lui Dumnezeu fără a fi cel puțin bănuit de nebunie. Dar aceleași lucruri s-au întâmplat în somn tuturor marilor patriarhi ai Vechiului Testament, Dumnezeu însuși vorbindu
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
magie și ocultism, trecând de la Cabală prin mintea subtilă a lui Dee a ajuns la dramaturgul avid de a folosi această putere de vrăjitor, fără nicio restricție impusă de vreo doctrină. De la Giordano Bruno, magician capabil să vorbească cu îngerii, eretic într-o viziune îngustă, știința s-a materializat în filosofia armoniei universale la discipoli deveniți mari maeștri ai acestei lumi. John Dee s-a aplecat asupra matematicii și geometriei, alchinmiei și astrologiei, ducându-l cu toate mai aproape de lucrarea lui
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
De fapt el susține că marile religii se bazează pe venerarea unei divinități feminine. Și ca să nu mai fiu considerat de cei neobișnuiți cu libertatea oceanului gândirii ci se mulțumesc să se scalde în piscinele încălzite ale dogmelor drept un eretic, nu mai comentez cât datorăm eternului feminin și mă întorc la ceea ce am statuat deja: poetul pictează haosul ce înconjură miezul rațional al lumii cu propriile cuvinte, nuanțând tâlcul înțelesului și ștergând neînțelesul rămas abscons. Marea poesie e cea care
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
ele trebuie abandonate, dar nici nu trebuie interpretate ca o scurtcircuitare la soluțiile morale. 218 Ceea ce nu prea convine întotdeauna este tălmăcirea sau interpretarea alegorică. Și cu toate acestea se pare că ea este imperativă. Dacă sensul literal (asupra căruia eretici, ca Marcion, critic biblic din secolul al doilea, sau polemici anticreștini, precum Celsus, au insistat) era inacceptabil, singura procedură compatibilă cu credința în Biblie ca oracol divin era cea alegorică. Legea, istoria, profeția, poesia, parabolele lui Isus au alt înțeles
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
și actualizare: dacă în Răsărit, Biserica, "organism spiritual viu" dispune de nenumărate oportunități latente pe care nu le actualizează decât în cazuri extreme, reprezentând "scăderi" - "explicitarea dogmei e pentru Răsărit un semn de împuținare la care Biserica e silită de eretici să recurgă" - în Occident, Ecclesia este o organizație exterioară, juridică și socială, bine definită și exprimată în activitatea ei. În percepția occidentală, "realizarea" nu a reprezentat o "împlinire, un adaos ontologic semnificativ prin acțiune", ci, mai degrabă, "o superficia lizare
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
înnoirilor, în defavoarea îndreptarelor de credință. Un lucru mult mai grav viza faptul că o parte a teologiei oficiale românești acceptase o atmosferă de convivialitate, prin participarea la rugăciuni sau la diverse agape cu tăgăduitorii celor ȘAPTE TAINE, prin urmare, cu ereticii. Astfel, în Biserica lipsită de lucrarea duhovnicească a episcopatului luau naștere grupări cu tendințe de evadare din comunitatea de iubire, uneori cu încurajarea fățișă a unor Părinți episcopi. Dorința de revizuire a deciziilor Sinoadelor Ecumenice devenise ardentă în cadrul unora dintre
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
și portretele lui Vergiliu și ale lui Titus Livius. Persecuțiile împotriva creștinilor s-au îndreptat și asupra cărților lor; un edict al lui Dioclețian, din 303, ordona ca acestea să fie arse; cîțiva ani mai tîrziu, Constantin îl condamna pe ereticul Arius pînă și în scrierile sale; și lucrările lui Porphyrios au fost distruse. II. Cartea în Grecia clasică Informațiile despre carte în Grecia clasică sînt rare și fragmentare. Dacă acceptăm că în epoca homerică exista deja cartea, vom observa volumina
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
fost un alt monument istoric despre care învățătorul Drecin menționează dar pe care nimeni nu a putut să îl localizeze. Se presupune că această mănăstire a fost construită de catolici în preajma secolului al XV-lea cu scopul de catolicizare a ereticilor. Se cunoaște faptul că ordinul călugăresc franciscan a primit îngăduința de a ridica câte o mănăstire în apropierea „punctelor de lucru”. Este important de subliniat că nu există dovezi pentru aceasta și totul este din auzite și bazat pe presupuneri
Înţelepciunea vremurilor străvechi : un istoric al Bisericii Creştine Baptiste din Cuvin : 1904-2004 by Emanuel Jurcoi () [Corola-publishinghouse/Science/1295_a_1938]