809 matches
-
cu jocul culorilor și luminilor. În acest al cincilea caiet, în sfârșit apar și chestiunile cu tangențe religioase. E descris un preot local, o figură luminoasă ale cărui sfaturi sunt ascultate cu sfințenie de Eugenia Ionescu: Să nu calci pe firimituri de pâine sau să calci vreo gâză. Să nu strici vreun cuib de pasăre sau vreun mușuroi de furnici, să nu zici „zău“, că iei numele Domnului în deșert, să nu legeni picioarele când atârnă pe scaun că... legeni pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
să țipe, ia mai verifică înc-o dată dacă nu ne-a scăpat nimic, îi făcu un semn discret cu ochiul Părințelului. Ia spune, fetițo, ce ai pe suflet, zice Angeline trăgîndu-și și ea un scaun la masa slinoasă plină de firimituri rămase de la colegele care mîncaseră înainte lor, sau acum nu-ți mai vine, ți-a trecut mai repede decît ai fi crezut? Tușica se preface că nu aude nimic, se ridică doar pentru cîteva secunde de la locul ei, ca să tragă
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
că s au lăsat duse de nas atît de ușor fără să-și dea seama. Stingeau luminile, trăgeau jaluzelele, începeau dulcegăriile, pipăiala, dezbrăcatul, intratul sub plapumă, partida de sex, picoteala, somnul, sforăiturile. Dimineața făceau împreună curat, spălau vasele murdare, adunau firimiturile de pe mese, aspirau mochetele, lustruiau veceul, chiuvetele și piesele sanitare. Ca să vezi cît de mult s-a schimbat totul, de parcă mai era nevoie să-și amintească de toate astea, care sînt o picătură într-un ocean față de cîte s-au
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
însă, este faptul că Ungaria a anexat Ucraina subcarpatică. Știți ce imagine am eu acum în fața ochilor? Un leu a doborât un animal, iar la ospăț încep să se adune tot felul de fiare, care încearcă să fure măcar o firimitură - a rezumat învățătorul spusele inginerului. Imaginea prezentată de dumneavoastră este foarte sugestivă. Trebuie să ne mai imaginăm că o eventuală extindere a pretențiilor Germaniei față de alte țări va atrage după sine și hienele din jur, care stau gata să înșface
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
asemenea comandanți, ca Măriuca, apoi muream din prima clipă... Măi Petrache! Da’ ce limbă ascuțită ai în searea asta! - a sărit Costăchel în apărarea Măriucăi. Păi s-o cam tocit limba de când n-am mai pus picătură de vin și firimitură de plăcintă pe ea - a pus paie pe foc Petrache, râzând din tot sufletul... Au ciocnit ulcelele cu vin, într-o veselie generală... Cred că muriți de curiozitate să aflați, ce ne aștepta a doua zi - i a zgândărât Petrache
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
mesei, avea stofa ruptă din loc în loc și ea întinsese o pătură pe deasupra. În spatele meu, ușa de la balcon făcea zgomot, deschizându-se întruna și închizându-se. Lângă sofa, ba chiar și pe ea, se aflau cărți. Covorul era presărat cu firimituri de pâine, bunica le mătura mereu de pe masă cu palma. „De când nu mai văd bine, am devenit și eu mai îngăduitoare”, se scuza ea oarecum. M-am ridicat și am făcut câțiva pași alene prin cameră. Ceșcuțele de porțelan ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Doar Duma rămăsese același. În recreații el aduna bani de la toți cei înfometați și se strecura afară, pe sub nasul administratorului. Când se întorcea, ora deja începuse. Avea urme de zahăr pudră pe uniformă și în colțurile gurii i se lipiseră firimituri galbene de aluat. Dacă profesorul îl chema la tablă, el adopta mereu tehnica tergiversării, făcând „Hm, hm” de mai multe ori, până reușea să înghită totul. Apoi își întocmea de obicei un rânjet simpatic și pretindea că a avut un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
dintre sandvișurile mele turtite. Pe final începuseși să te descurci. Eu zic că ai un talent înnăscut. Doamne, te rog, nu-l lăsa pe omul ăsta să creadă că mă voi mai urca vreodată pe cal. Am mâncat până la ultima firimitură de pâine sau de brânză. Și până și eu știu că imaginea unei femei care mănâncă guguloaie de unt direct cu degetele nu este prea atrăgătoare, așa că l-am împachetat la loc și l-am pus în săculețul lui Ed.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
De ce nu îi propui să mergeți undeva mai ieftin? — A, n-aș putea, vreau să spun... ei decid. A deschis încă o sticlă. —Și Johnny mă va controla să nu iau ceva care să mă îngrașe și toți vor arunca firimituri de pâine unii în alții și vor râde de sânii fetelor. Sună ca dracu’! am spus sincer. A dat din umeri posomorâtă. —îl iubesc, a spus. Am încercat să îndepărtez gândul. Din fericire în momentul ăla a apărut Johnny, scutindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
pica stăpânilor pe de lături. Își îngăduia mici scăpări, care să nu bată la ochi și care, la o adică, i s-ar trece cu vederea, cum ar fi bunăoară Mirela, și uite că tot așa îi pica și ei firimitura de la masa altora, trebuind să se mulțumească cu o jumătate sau un sfert de bărbat. Mai mult nu i se dădea și știa că mai mult n-are cum să obțină, oricât de tare s-ar fi ambiționat să forțeze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
pe jaf și pricopseală, de n-ar mai fi avut loc nimeni de ei, își luau grosul ce le-a fost de mare folos mai apoi, ca să-și pună pe picioare afaceri cu firme și buticuri și sereleuri familiale, iar firimiturile de la masa lor îmbelșugată rămâneau să fie legumite de ceilalți salariați ai școlii și de către copii. Ceva de ochii lumii, o mânjeală, acolo, trebuia să le rămână și copiilor. Că doar cum se numeau acareturile alea din camioane, dacă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
supăratul. Mai vrei să-ți iau un telefon? Zi, dă comandă la ce-ți mai trebuie. Am bani, bă, pot să te cumpăr cu tot neamul tău de mortăciuni... Rafael adormise cu capul pe masă, căzut peste brațele încrucișate pe firimituri de pâine uscată și cu gândaci umblându-i pe umeri și pe ceafă. Zi o vorbă, mortăciune, răspunde odată! FILENAME \p D:\microsoft\docuri nefacute\Nemuritorii.doc PAGE 42
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
a iernii, tot astfel și spiritul tânărului ofițer se primenea, eliberându-se de negurile în care fusese silit să trăiască. Instinctiv, amândoi simțeau că zilele viitoare nu vor mai putea oferi fericirea trăită acum și prețuiau cu intensitate maximă fiecare firimitură a clipelor petrecute împreună. Alungaseră orice gând care putea aduce înapoi bezna în care trăiseră cât el fusese plecat. În jurul lor pulsa viața, întreaga natura cânta și se bucura pentru ei, lor nu le mai rămaseră decât să se lase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
picioarele în zona mânerului. Ieșită din balamale, ușa se prăbușește peste scaunul frânt și el în bucăți sub violența loviturii. Rafale lungi de automat ciuruiesc pereții, geamurile explodează și cioburi tăioase se împrăștie haotic peste dușumeaua fără covor a încăperii. Firimituri din tencuială galben pal cad peste mobilierul sfărâmat. Urmează o liniște încordată. Departe, se aud bubuiturile antiaerienei precum și huruitul gros al avioanelor. Gaie, să-i radem! N-am chef să dau ortu' popii sub bombe pentru doi păduchioși! spune cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
încet ușa. Mirosea a băutură și privindu-l, Crăița înțelese că nu era tocmai treaz. Apoi, văzu în spatele lui o femeie, la fel de zdrențuită și murdară. Aceasta își turna băutură dintr-o sticlă, aflată pe mușamaua de pe masă. Masa, plină de firimituri trona în mijlocul încăperii. Muște grămadă, se plimbau în voie prin cameră. Nu știa cum să procedeze, de aceea le spuse repede cine este. Apoi, totul se derulă ca într un film vechi, începuseră amândoi să se văicărească ce săraci erau
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
afumat. Pentru tavanul afumat o uram. Mi se părea că influența lui nesănătoasă se coboară asupra fiecărui fel de mâncare pregătit, transmițându-i o boală. Îi vedeam umbra păcătoasă acoperind boabele de mazăre, cele câteva fragmente de vișine din pahar, firimiturile de pe fața de masă. De abia așteptam să treacă noaptea și să mă reîntorc la lucru. Când i-am vorbit de angajarea mea, a lăcrimat de bucurie și m-a mângâiat pe cap. A spus că sunt un tânăr destoinic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
avut niciodată prilejul să pătrund fără opreliști în intimitatea ei, și am decis să nu mă grăbesc și să le fac pe toate pe îndelete. Mai întâi am cotit la stânga, unde era bucătăria. Am remarcat pe masă o tavă cu firimituri de pâine și două linguri pe care mâncarea se întărise. Le-am mirosit. Păreau a fi servit la mâncatul unor sarmale. Am deschis frigiderul. Am văzut două cutii cu margarină, o sticlă de Cola umplută cu vin, o oală cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
dulceață, gogoși umplute cu telemea, pudrate cu zahăr fin, pâine cu unt și cu salam din acela bun, de ne lăsa gura apă, nouă, copiilor săraci. Îl uram pentru că el avea și noi răbdam. Și nu dădea la nimeni o firimitură din bunătățile lui. Mânca singur tot. Și nu pe ascuns, ci în văzul tuturor, pentru a ne face să salivăm și mai strașnic. Și să zici că se prindea de el aceste bunătăți? Da de unde, era la față livid și
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
Olteanu, care era de loc dintr-un sat de prin județul Vaslui și avea patru clase primare și care horcăia mulțumit, iar pe față i se vedea asprimea vieții dure din armată. În colțul gurii încă îi mai atârna o firimitură de carne de pasăre. Ținea arma automată pe piept cu o mână, cu degetul pe trăgaci, iar în cealaltă mai avea încă sticla cu vin. I-am luat-o încet din mână, m-am ridicat, i-am pus sub cap
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
Gălățanu, îl asemuiam în gând cu un bursuc cu pielea tare, bătucită de vremuri, dar cu inima mare și caldă ca o pâine, din care mâncaseră pe rând toți, și Grasu’, și Pierre, și Simonetta, și eu. Mi-am șters firimiturile de pe bot și am înghițit în sec. Pâine, pâine, dar mie îmi mai trebuia și caviar. Gălățanu era un adaptat, un supraviețuitor. Era un motan pufos și zvăpăiat în care zăcea un luptător de gherilă. Eu nu aveam nici un chef
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
n-am făcut atâta cât crezi. ― Mie așa mi s-a părut. ― Cel puțin nu-i fratele tău. Se ridică În picioare, fioroasă. Părea gata să izbucnească În plâns. Nu se ștersese la gură. Era plină de gem și de firimituri. Mă amuțise priveliștea acestui chip mult iubit, care ajungea Încetul cu Încetul la o expresie ce părea a fi ură. Probabil că și fața mea reacționa cumva. Simțeam cum ochii Îmi devin mai mari și mai Înfricoșați. Obiectul aștepta ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Într-o mare bibliotecă metropolitană. O carte veche, venerabilă, de forma și dimensiunile unei pietre funerare, cu pagini Îngălbenite, purtând urmele mulțimii de oameni care le consultaseră Înaintea mea. Avea mâzgălituri de creion și pete de cerneală, sânge uscat și firimituri de pâine. Coperta de piele Însăși era prinsă cu un lanț de bancă. Era o carte care conținea toată cunoașterea trecutului, informând, În același timp despre condițiile sociale din prezent. Lanțul sugera că anumiți clienți ai bibliotecii ar fi vrut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
se ușureze și ca să mai cumpere sticle de Pepsi, fursecuri cu ciocolată, bomboane roșii de lemn-dulce și fulgi de porumb. Când ajungeam din nou pe autostradă, băga la ghiozdan. Când mesteca, Își dădea capul pe spate, să nu-i cadă firimituri În gulerul de la cămașă. Răcoritoarele Îi gâlgâiau pe gât. Conversațiile noastre au rămas la un nivel general. Am trecut prin Sierra, am ieșit din Nevada și am intrat În California. Am mâncat de prânz la un drive-in. Presto a plătit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
pură, lipsită de griji. Se simțise la fel de neajutorată ca În taxiul din San Francisco, atunci când ea și Desert Rose fuseseră răpite. Matthew respinsese cu răceală orice amănunt neobișnuit din Întâlnirea lor, nu voia decât lucrurile normale. Nu voia decât resturile, firimiturile, nimic adevărat, nici o legătură adevărată. Doar distracție. Când ieși din baie, Îl găsi În camera alăturată, așteptând-o, cu un zâmbet uriaș, În mijlocul patului. — Bună dimineața, iubito. — Bună dimineața, iubitule. — De ce ai plecat din dormitorul meu? Ea nu zise nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
În patul de deasupra lui, având șansa să fie singur, iar binevoitorul pentru acest favor să-și Însușească tot ce cu amărăciune introdusese În Închisoare și mai cu seamă procurate cu bani grei, el nu având șansă nici măcar la unele firimituri: Șeful de cameră devora cu grijă, drămuind oricât de mic dumicat...! Nu reușiră să ațipească nici măcar câteva minute și, trompeta Închisorii urla sinistru de o așa manieră Încât proaspeții locatari Înspăimâtați, săriră din paturi și de pe jos unde Încercase unii
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]