2,030 matches
-
și ar fi ideal pentru o stație spațială destinată a ajuta transporturile cargo și de personal către și dinspre Lună. Punctul L se află pe linia definită de cele două mase mari, dincolo de cel mai mic dîntre ele. Aici forța gravitațională a celor două mase mari egalează forța centrifugă a masei mici. Punctul L Soare - Pământ este un bun loc pentru observatoare astronomice în spațiu. Pentru că un obiect în L va menține aceeași orientare fața de Soare și Pământ, ecranarea și
Punct Lagrange () [Corola-website/Science/316969_a_318298]
-
pune un "Contra-Pământ" în cărțile SF sau de benzi desenate - deși, bineînțeles, atunci când sateliții și sondele spațiale au fost posibile s-a arătat că un astfel de obiect nu există. De fapt, L Soare - Pământ este foarte instabil, pentru că forțele gravitaționale ale celorlalte planete o depășesc pe cea a Pământului (Venus, de exemplu, ajunge la 0.3 UA de L o dată la fiecare 20 de luni). Punctele L și L se află în cel de-al treilea colt al celor două
Punct Lagrange () [Corola-website/Science/316969_a_318298]
-
se situează înaintea (L) și după (L) masa mai mică relativ la orbita ei în jurul masei mai mari. Motivul pentru care aceste puncte sunt în echilibru este că în L și L distanța față de cele două mase sunt egale. Astfel, forțele gravitaționale ale celor două corpuri masive sunt în același raport ca și masele celor două corpuri, astfel forța rezultantă actionant ca baricentru al sistemului; mai mult, geomtria de triunghi asigură că rezultanta accelerației este la o distanța de baricentru în același
Punct Lagrange () [Corola-website/Science/316969_a_318298]
-
Lagrange pot fi explicate intuitiv folosind sistemul Pământ - Lună. Punctele Lagarange L până la L există doar în sitsteme care se rotesc, cum este și orbita Lunii în jurul Pământului. În aceste puncte, accelerarea centrifugă spre exterior este echilibrată de atracția forțelor gravitaționale combinate ale Lunii și ale Pământului. Imaginează-ți o persoană care învârte o piatră legată de o sfoară. Sfoara produce o forță (tensiune) care acceleraza piatra către centru. însă, o furnică care stă pe piatră, va percepe o forță în
Punct Lagrange () [Corola-website/Science/316969_a_318298]
-
Lună și nava spațială se rotesc împreună în jurul centrului comun de masă, numit baricentru. Pentru că Pământul este mult mai greu decât Luna, baricentrul este localizat în interiorul Pământului (la o adâncime de aprox. 1,700 km de la suprafață). Orice obiect ținut gravitațional de sistemul rotational Pământ - Lună va percepe o forță centrifugă orientată în afară baricentrului, similar cu forța percepută de furnica de pe piatră. Spre deosebire de alte puncte Lagrange, L poate exista și într-un sistem care nu se rotește (static sau inerțial
Punct Lagrange () [Corola-website/Science/316969_a_318298]
-
sistem rotational, L este puțin mai departe de (corpul mai puțin masiv) Lună și mai aproape de (corpul mai masiv) Pământ decât ar fi într-un sistem ne-rotational. L este puțin instabil pentru că deplasarea către Lună sau către Pământ mărește atracția gravitațională a unuia și o slăbește pe a celuilalt, cauzând o deplasare și mai mare. Schimbarea rezultată în forță centrifugă este mai mică decât schimbarea în accelerația gravitațională. În punctele Lagrange L, L, L și L, o navă spațială este supusă
Punct Lagrange () [Corola-website/Science/316969_a_318298]
-
L este puțin instabil pentru că deplasarea către Lună sau către Pământ mărește atracția gravitațională a unuia și o slăbește pe a celuilalt, cauzând o deplasare și mai mare. Schimbarea rezultată în forță centrifugă este mai mică decât schimbarea în accelerația gravitațională. În punctele Lagrange L, L, L și L, o navă spațială este supusă unei forțe centrifuge înspre exterior care echilibrează atracția gravitației către baricentru. L și L sunt puțin instabile pentru că mici schimbări în poziție pot înclina balanță mai mult
Punct Lagrange () [Corola-website/Science/316969_a_318298]
-
astrodinamică, corpurile pot fi înlocuite, în scopul analizării mișcării lor, prin masa lor aplicată în centrul maselor. Termenul centrul maselor este adesea interschimbabil cu centrul de greutate, dar sunt concepte fizice diferite. Cele două centre se suprapun într-un câmp gravitațional uniform, de exemplu pentru corpurile aflate la suprafața Pământului, deoarece Pământul este mult mai mare în raport cu corpurile, iar forțele gravitaționale pot fi considerate paralele. Într-un câmp gravitațional neuniform, centrul de greutate se referă la punctul în care se aplică
Centru de masă () [Corola-website/Science/322646_a_323975]
-
este adesea interschimbabil cu centrul de greutate, dar sunt concepte fizice diferite. Cele două centre se suprapun într-un câmp gravitațional uniform, de exemplu pentru corpurile aflate la suprafața Pământului, deoarece Pământul este mult mai mare în raport cu corpurile, iar forțele gravitaționale pot fi considerate paralele. Într-un câmp gravitațional neuniform, centrul de greutate se referă la punctul în care se aplică rezultanta tuturor forțelor gravitaționale aplicate asupra corpului, iar cele două centre nu se mai suprapun. Diferența este mică dar măsurabilă
Centru de masă () [Corola-website/Science/322646_a_323975]
-
sunt concepte fizice diferite. Cele două centre se suprapun într-un câmp gravitațional uniform, de exemplu pentru corpurile aflate la suprafața Pământului, deoarece Pământul este mult mai mare în raport cu corpurile, iar forțele gravitaționale pot fi considerate paralele. Într-un câmp gravitațional neuniform, centrul de greutate se referă la punctul în care se aplică rezultanta tuturor forțelor gravitaționale aplicate asupra corpului, iar cele două centre nu se mai suprapun. Diferența este mică dar măsurabilă în ceea ce privește, de exemplu, cuplul gravitațional care acționează asupra
Centru de masă () [Corola-website/Science/322646_a_323975]
-
pentru corpurile aflate la suprafața Pământului, deoarece Pământul este mult mai mare în raport cu corpurile, iar forțele gravitaționale pot fi considerate paralele. Într-un câmp gravitațional neuniform, centrul de greutate se referă la punctul în care se aplică rezultanta tuturor forțelor gravitaționale aplicate asupra corpului, iar cele două centre nu se mai suprapun. Diferența este mică dar măsurabilă în ceea ce privește, de exemplu, cuplul gravitațional care acționează asupra sateliților artificiali. În general, centrul maselor unui corp nu corespunde cu centrul geometric al acestuia, iar
Centru de masă () [Corola-website/Science/322646_a_323975]
-
Într-un câmp gravitațional neuniform, centrul de greutate se referă la punctul în care se aplică rezultanta tuturor forțelor gravitaționale aplicate asupra corpului, iar cele două centre nu se mai suprapun. Diferența este mică dar măsurabilă în ceea ce privește, de exemplu, cuplul gravitațional care acționează asupra sateliților artificiali. În general, centrul maselor unui corp nu corespunde cu centrul geometric al acestuia, iar acest lucru este exploatat de către inginerii proiectanți de mașini de sport, făcând ca centrul maselor să fie cât mai jos posibil
Centru de masă () [Corola-website/Science/322646_a_323975]
-
5.7) și (5.8): Pentru întreg sistemul se obține: "Observație". Proprietățile centrului de masă prezentate pentru sisteme de puncte materiale sunt valabile și în cazul sistemelor de corpuri omogene. Centrul maselor numit adesea și "centrul de greutate" datorită câmpului gravitațional uniform g care acționează asupra sistemului ca și când masa "M" a sistemului se află concentrată în centru de masă R. Acest lucru este văzut cel puțin în două feluri: Dacă câmpul gravitațional care acționează asupra unui corp nu este uniform, atunci
Centru de masă () [Corola-website/Science/322646_a_323975]
-
maselor numit adesea și "centrul de greutate" datorită câmpului gravitațional uniform g care acționează asupra sistemului ca și când masa "M" a sistemului se află concentrată în centru de masă R. Acest lucru este văzut cel puțin în două feluri: Dacă câmpul gravitațional care acționează asupra unui corp nu este uniform, atunci centrul de masă nu are neapărat această proprietate convenabilă în ceea ce privește gravitația. Această situație a fost exprimată de Feynman în celebra sa carte "The Feynman Lectures on Physics": Chiar și atunci când se
Centru de masă () [Corola-website/Science/322646_a_323975]
-
a fost folosit de constructorii de nave pentru a se asigura că nava nu se răstoarnă.. Se consideră un sistem mecanic cu "N" componente de mase formula 77 Poziția centrului de greutate este: Dacă sistemul mecanic se află într-un câmp gravitațional uniform (accelerația gravitațională este constantă) atunci în formulele anterioare accelerația gravitațională "g" se simplifică, iar ecuațiile respective descriu poziția centrului de masă al sistemului. Deci într-un câmp gravitațional uniform centrul de greutate coincide cu cel de masă. Centrul forțelor
Centru de masă () [Corola-website/Science/322646_a_323975]
-
de constructorii de nave pentru a se asigura că nava nu se răstoarnă.. Se consideră un sistem mecanic cu "N" componente de mase formula 77 Poziția centrului de greutate este: Dacă sistemul mecanic se află într-un câmp gravitațional uniform (accelerația gravitațională este constantă) atunci în formulele anterioare accelerația gravitațională "g" se simplifică, iar ecuațiile respective descriu poziția centrului de masă al sistemului. Deci într-un câmp gravitațional uniform centrul de greutate coincide cu cel de masă. Centrul forțelor paralele reprezintă punctul
Centru de masă () [Corola-website/Science/322646_a_323975]
-
că nava nu se răstoarnă.. Se consideră un sistem mecanic cu "N" componente de mase formula 77 Poziția centrului de greutate este: Dacă sistemul mecanic se află într-un câmp gravitațional uniform (accelerația gravitațională este constantă) atunci în formulele anterioare accelerația gravitațională "g" se simplifică, iar ecuațiile respective descriu poziția centrului de masă al sistemului. Deci într-un câmp gravitațional uniform centrul de greutate coincide cu cel de masă. Centrul forțelor paralele reprezintă punctul prin care trec axele centrale ale unui sistem
Centru de masă () [Corola-website/Science/322646_a_323975]
-
de greutate este: Dacă sistemul mecanic se află într-un câmp gravitațional uniform (accelerația gravitațională este constantă) atunci în formulele anterioare accelerația gravitațională "g" se simplifică, iar ecuațiile respective descriu poziția centrului de masă al sistemului. Deci într-un câmp gravitațional uniform centrul de greutate coincide cu cel de masă. Centrul forțelor paralele reprezintă punctul prin care trec axele centrale ale unui sistem de forțe paralele când acestea, fără să-și schimbe punctele de aplicație și nici mărimile lor scalare, se
Centru de masă () [Corola-website/Science/322646_a_323975]
-
2 ore după lansare motorul treptei S-IVB era repornit pentru a propulsa vehiculul spre Luna. După 6 minute de ardere, în momentul opririi motorului, se atingea o viteză de 10 km/s, destul de mare pentru a scăpa de atracția gravitațională a Pământului. După încă 2 ore modulul de comandă se desprindea de rachetă, efectua o întoarcere de 180 de grade, si se conecta la modulul lunar, care era transportat dedesubt. Urma apoi desprinderea de treaptă a treia a rachetei. Combustibilul
Saturn V () [Corola-website/Science/305836_a_307165]
-
Saturn V. Specialiștii de la centrul de control au vrut să trimită treaptă pe o orbită solară, dar arderea a durat prea mult, si aceasta a ajuns pe o orbită instabilă în jurul Pământului și al Lunii. În 1971, datorită unor perturbații gravitaționale, aceasta a intrat pe o orbită solară, si a ajuns înapoi pe orbită Pământului 31 de ani mai tarziu. A dispărut din nou în iunie 2003. În anul 1968 a fost creat Apollo Applications Program (Programul Apollo pentru aplicații) care
Saturn V () [Corola-website/Science/305836_a_307165]
-
1936 a reușit să lanseze o rachetă cu combustibil lichid. Pentru a ajunge pe o orbită (cale) spațială, un corp pământesc trebuie să realizeze, raportat Pământului, o mare viteză pentru a învinge rezistența (de frecare) aerului și forța de atracție gravitațională a globului terestru. Această viteză, numită "prima viteză cosmică" este de 7,9 km/sec. sau 28.476 km/ora. Prin această viteză, se egalizează (compensează) forța centrifugă a corpului zburător cu forța gravitațională (de atracție) a Pământului. Sateliții zboară
Zbor spațial () [Corola-website/Science/319787_a_321116]
-
frecare) aerului și forța de atracție gravitațională a globului terestru. Această viteză, numită "prima viteză cosmică" este de 7,9 km/sec. sau 28.476 km/ora. Prin această viteză, se egalizează (compensează) forța centrifugă a corpului zburător cu forța gravitațională (de atracție) a Pământului. Sateliții zboară la o înălțime de cel puțin 36.000 de metri deasupra suprafeței terestre. Un satelit meteorologic geostaționar rămâne "parcat" pe o orbită terestră, deasupra unui punct al Pământului (cu abateri foarte mici), fiindcă în
Zbor spațial () [Corola-website/Science/319787_a_321116]
-
mai rămâne pe o traiectorie închisă, orbitală, și urmează o traiectorie parabolică depărtându-se continuu de planeta de origine în spațiul extraterestru. Este vorba aici de "a doua viteză cosmică". Concret, pentru a putea ieși din sfera de atracție pământeană (gravitațională) și a începe un zbor interastral este nevoie de o viteză față de Pământ de 11,2 km/sec. sau 40.000 km/oră. Puțin sub „a doua viteză” este situată așa-zisa viteză „de fugă" prin care un corp (sondă
Zbor spațial () [Corola-website/Science/319787_a_321116]
-
turism, agricultura este de asemenea importantă, în special creșterea vitelor în munți și industria lactatelor în zonele mai joase. Industria viticolă a cantonului este cea mai mare din Elveția. Tot aici se găsesc și numeroase livezi. Cel mai înalt baraj gravitațional din lume se află la Grande Dixence. Centralele hidroelectrice din acest canton furnizează circa un sfert din totalul producției de electricitate a Elveției. În apropiere de Visp se găsește o fabrică de aluminiu. Aici, precum și la Sierre, sunt produse și
Cantonul Valais () [Corola-website/Science/303756_a_305085]
-
fond, estimînd temperatura acesteia cu o eroare de 2 ori (1956) ( în loc de ). Acest model a fost confirmat în anul 1965 prin descoperirea radiației de fond de către radiofizicienii americani Arno Penzias și Robert Wilson. A sugerat deasemenea un model al colapsului gravitațional. A formulat deasemenea problema codului genetic.
George Gamow () [Corola-website/Science/313626_a_314955]