627 matches
-
regimuri. Conform concepției lui Keohane, regimurile sînt, în ultimă instanță, o funcție a distribuției puterii și a relațiilor dintre state. Astfel el optează pentru regimuri ca variabile ce intervin în relație (Keohane 1984: 64). De aceea, referitor la teoria stabilității hegemonice, Keohane (1984: 49, 100) spune că "hegemonia joacă adesea un rol important, chiar esențial, în crearea regimului internațional", dar că "mărimea și incertitudinea costurilor tranzacției fac ca regimurile să fie mai ușor de menținut decît de creat". El își propune
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
internațional", dar că "mărimea și incertitudinea costurilor tranzacției fac ca regimurile să fie mai ușor de menținut decît de creat". El își propune să cerceteze în ce condiții perspectiva realistă (pe care o subsumează unei versiuni brute a teoriei stabilității hegemonice) și cea liberală/instituționalistă asupra cooperării sînt mai convingătoare. Keohane pledează la nivel teoretic pentru o sinteză a realismului și liberalismului, iar la nivel politic pentru posibilitatea unui management multilateral al regimurilor. O CRITICĂ A CELOR TREI TEZE Critica ce
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
management multilateral al regimurilor. O CRITICĂ A CELOR TREI TEZE Critica ce urmează se va concentra mai întîi asupra argumentelor teoretice ca atare, apoi le va completa cu o critică empirică a aplicației inițiale propuse de Kindleberger pentru teoria stabilității hegemonice la sistemul monetar internațional. Teza hegemoniei: semnificația primatului american Prima teză a teoriei stabilității hegemonice spune că existența unui stat hegemonic (liberal) este un element necesar pentru sau care contribuie la o ordine internațională liberală stabilă. După critica pe care
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
concentra mai întîi asupra argumentelor teoretice ca atare, apoi le va completa cu o critică empirică a aplicației inițiale propuse de Kindleberger pentru teoria stabilității hegemonice la sistemul monetar internațional. Teza hegemoniei: semnificația primatului american Prima teză a teoriei stabilității hegemonice spune că existența unui stat hegemonic (liberal) este un element necesar pentru sau care contribuie la o ordine internațională liberală stabilă. După critica pe care i-a făcut-o Keohane, această teză a hegemoniei a fost atenuată. Mai întîi, teoria
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
ca atare, apoi le va completa cu o critică empirică a aplicației inițiale propuse de Kindleberger pentru teoria stabilității hegemonice la sistemul monetar internațional. Teza hegemoniei: semnificația primatului american Prima teză a teoriei stabilității hegemonice spune că existența unui stat hegemonic (liberal) este un element necesar pentru sau care contribuie la o ordine internațională liberală stabilă. După critica pe care i-a făcut-o Keohane, această teză a hegemoniei a fost atenuată. Mai întîi, teoria stabilității hegemonice pare să conducă la
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
că existența unui stat hegemonic (liberal) este un element necesar pentru sau care contribuie la o ordine internațională liberală stabilă. După critica pe care i-a făcut-o Keohane, această teză a hegemoniei a fost atenuată. Mai întîi, teoria stabilității hegemonice pare să conducă la faptul că existența unui singur stat hegemonic este o condiție necesară pentru furnizarea bunului public. Strict vorbind, teoria bunurilor colective nu înlătură asigurarea bunului public de către mai mult decît un singur lider. Totuși argumentele realiste inițiale
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
sau care contribuie la o ordine internațională liberală stabilă. După critica pe care i-a făcut-o Keohane, această teză a hegemoniei a fost atenuată. Mai întîi, teoria stabilității hegemonice pare să conducă la faptul că existența unui singur stat hegemonic este o condiție necesară pentru furnizarea bunului public. Strict vorbind, teoria bunurilor colective nu înlătură asigurarea bunului public de către mai mult decît un singur lider. Totuși argumentele realiste inițiale susțin că furnizarea de către un singur lider este cel mai probabil
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
de pro-nunțată pentru a permite existența unui nivel al interdependenței, dar suficient de protejată pentru a preveni efectele negative ale acestuia. O a doua atenuare a tezei hegemoniei a fost propusă tot de Keohane. Potrivit lui, afirmațiile generale cu privire la puterea statului hegemonic nu spun neapărat prea mult despre capacitatea sa de a domina în conflictele inter-naționale din domeniul finanțelor sau comerțului, sau despre capacitatea sa de a promova cooperarea în managementul resurselor vitale, cum ar fi petrolul. În continuarea scrierilor sale anterioare
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
poate verifica resursele relevante de putere și poate lua în considerare în mod sistematic (și selectiv) alți actori în afară de state, în măsura în care ei posedă aceste resurse. În afară de criticile amintite, există una mai radicală, o critică cu adevărat realistă a teoriei stabilității hegemonice a lui Kindleberger. Ea poate fi exemplificată în cazul siste-mului monetar internațional studiat de Kindleberger. Ideea de bază a argumentului lui Kindleberger este o analogie inspirată de Keynes. Piețele sînt considerate inevitabil instabile și, ca atare, avînd nevoie de management
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
în cazul siste-mului monetar internațional studiat de Kindleberger. Ideea de bază a argumentului lui Kindleberger este o analogie inspirată de Keynes. Piețele sînt considerate inevitabil instabile și, ca atare, avînd nevoie de management. Aplicată în materie de bani, teoria stabilității hegemonice pornește de la ideea că o economie bazată din ce în ce mai mult pe credit are nevoie să fie condusă de o autoritate monetară publică (Walter 1993: 36). În nici o economie de piață, administrarea banilor nu este lăsată doar pe seama pieței sau a agenților
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
monedă, comună). Totuși, aceste aranjamente au fost rar acceptate: manevrarea monedei este într-o asemenea măsură legată de suveranitatea statului, încît acele țări care au o monedă relativ independentă își păstrează cu gelozie dreptul seniorului. Din acest motiv, teoria stabilității hegemonice susține că un sistem monetar internațional care guvernează valutele și ratele de schimb va funcționa mai bine dacă în sistem există asimetrii de putere. O hegemonie poate garanta mai bine impunerea de noi reguli și își poate asuma unele funcții
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Se poate spune, însă, că lipsa oricărei constrîngeri instituționalizate, care să se exercite asupra țării ce deținea valuta-cheie, a fost un neajuns fatal al sistemului Bretton-Woods. Aceasta indică o contradicție internă în versiunea lui Kindleberger a teoriei realiste a stabilității hegemonice. Pe de o parte, dacă acceptăm ipoteza realistă că regulile internaționale sînt în funcție de relațiile de putere, atunci existența unei singure puteri principale, statul hegemonic, ne va determina să ne așteptăm la o ordine înclinată în favoarea sa. Sistemul este un rezultat
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
sistemului Bretton-Woods. Aceasta indică o contradicție internă în versiunea lui Kindleberger a teoriei realiste a stabilității hegemonice. Pe de o parte, dacă acceptăm ipoteza realistă că regulile internaționale sînt în funcție de relațiile de putere, atunci existența unei singure puteri principale, statul hegemonic, ne va determina să ne așteptăm la o ordine înclinată în favoarea sa. Sistemul este un rezultat al voinței statului hegemonic. Pe de altă parte, nu poate fi exclus ca o astfel de ordine să instituie, mai devreme sau mai tîrziu
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
parte, dacă acceptăm ipoteza realistă că regulile internaționale sînt în funcție de relațiile de putere, atunci existența unei singure puteri principale, statul hegemonic, ne va determina să ne așteptăm la o ordine înclinată în favoarea sa. Sistemul este un rezultat al voinței statului hegemonic. Pe de altă parte, nu poate fi exclus ca o astfel de ordine să instituie, mai devreme sau mai tîrziu, o serie de constrîngeri externe asupra celui care conduce sistemul monetar internațional. În această privință, date fiind diferențele de putere
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
parte, nu poate fi exclus ca o astfel de ordine să instituie, mai devreme sau mai tîrziu, o serie de constrîngeri externe asupra celui care conduce sistemul monetar internațional. În această privință, date fiind diferențele de putere într-un sistem hegemonic, realiștii ar trebui să se aștepte ca sistemul să se prăbușească, atunci cînd hegemonul consideră că utilitatea sistemului este inferioară celei a unui alt sistem (sau a unui non-sistem). A face sistemul dependent de ca-priciile și voința unei singure țări
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
ar fi mai costisitoare pentru ea, este prea puțin convingătoare pentru un realist. Această perspectivă distruge legăturile instituite de realiști între puterea, interesele și comportamentul unui actor. Teza entropiei: "pasageri clandestini" sau reguli insuficiente? A doua teză a teoriei stabilității hegemonice susține că ordinile hegemonice tind sistematic să disperseze puterea și, ca atare, sfîrșesc prin a submina poziția hegemoniei conducătoare. În mod tradițional, teoria stabilității hegemonice se concentrează asupra rațiunilor externe ale entropiei, cum ar fi rezistența crescîndă a statelor mai
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
pentru ea, este prea puțin convingătoare pentru un realist. Această perspectivă distruge legăturile instituite de realiști între puterea, interesele și comportamentul unui actor. Teza entropiei: "pasageri clandestini" sau reguli insuficiente? A doua teză a teoriei stabilității hegemonice susține că ordinile hegemonice tind sistematic să disperseze puterea și, ca atare, sfîrșesc prin a submina poziția hegemoniei conducătoare. În mod tradițional, teoria stabilității hegemonice se concentrează asupra rațiunilor externe ale entropiei, cum ar fi rezistența crescîndă a statelor mai slabe în fața abuzurilor pretextate
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
unui actor. Teza entropiei: "pasageri clandestini" sau reguli insuficiente? A doua teză a teoriei stabilității hegemonice susține că ordinile hegemonice tind sistematic să disperseze puterea și, ca atare, sfîrșesc prin a submina poziția hegemoniei conducătoare. În mod tradițional, teoria stabilității hegemonice se concentrează asupra rațiunilor externe ale entropiei, cum ar fi rezistența crescîndă a statelor mai slabe în fața abuzurilor pretextate sau reale ale puterilor hegemonice și/sau răspîndirea centrelor industriale, prin export de capital și de tehnologie de la hegemon. Barry Buzan
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
puterea și, ca atare, sfîrșesc prin a submina poziția hegemoniei conducătoare. În mod tradițional, teoria stabilității hegemonice se concentrează asupra rațiunilor externe ale entropiei, cum ar fi rezistența crescîndă a statelor mai slabe în fața abuzurilor pretextate sau reale ale puterilor hegemonice și/sau răspîndirea centrelor industriale, prin export de capital și de tehnologie de la hegemon. Barry Buzan (1984: 621-2) a sintetizat principalele efecte ale hegemoniei asupra statului hegemon însuși: "Autoepuizarea economică pe termen lung prin export de inflație, scurgere de capital
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
putere al hegemoniei, care este întotdeauna un fenomen relativ. În plus, se poate vorbi de entropie doar dacă beneficiile "pasagerilor clandestini" sînt convertite într-o putere totală care să concureze puterea hegemonului. Pentru acest motiv, unii critici ai teoriei stabilității hegemonice (și ai politicii externe a SUA) au argumentat că entropia provine din posibila amînare a ajustărilor structurale. Aceasta seamănă cu renumita definiție pe care o dă Karl Deutsch puterii, ca fiind capacitatea unei persoane sau a unei organizații de a
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
proiecție a propriei sale structuri interne. Dacă actorii mai puțin puternici trebuie să-și adapteze organizarea la cea a actorilor puternici, aceștia din urmă "își pot permite să nu învețe" (Deutsch 1966: cap. 7). Entropia poate surveni atunci cînd statul hegemonic se culcă pe-o ureche, în baza ideii că toate ajustările structurale pot fi amînate pe o perioadă nedefinită. În consecință, Strange și Calleo (1984: 108) întorc acest argument împotriva celor care văd în eșecul sistemului Bretton-Woods un declin al
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
costul acestor remedieri a devenit prea ridicat pentru dolar: Statele Unite au decis să detașeze aurul de piața valutelor de rezervă. Teza declinului: declin al puterii sau modificare a intereselor SUA? Ultima critică conduce direct la atenuările tezei declinului. Teoria stabilității hegemonice a fost formulată după ceea ce mulți au perceput ca un Vietnam economic: sfîrșitul sistemului Bretton-Woods. Mulți au presupus că există o legătură între declinul puterii Americii, slăbite în mlaștina Vietnamului, și colapsul regimului de bază care asigura stabilitatea monetară internațională
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
puterii monetare a SUA, ci l-au dedus din decăderea furnizării bunului public. Această inversare a celei de-a treia teze este greșită (Strange 1987; Keohane 1984: 196). Declinul acestei furnizări ar putea fi rezultatul unei alegeri deliberate a statului hegemonic. "Pentru Statele Unite, accentuarea dezacordului era o condiție preliminară a cooperării în termeni stabiliți de americani" (Keohane 1984: 208). În cele ce urmează voi discuta această problemă fundamentală, anume dacă declinul puterii Statelor Unite sau schimbarea intereselor lor a fost ceea ce a
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
politicii americane. Pentru Walter (1993: 189-90), departe de a fi slabă, administrația americană era destul de puternică pentru a reforma sistemul în concordanță cu propriile dorințe. De aici decurge o critică a legăturii de dependență pe care o postula teoria stabilității hegemonice între modificarea intereselor și modificarea poziției relative a puterii unui actor. Există două căi de scăpare. În primul rînd, am putea renunța de tot la această legătură. Este perfect posibil ca un guvern să manifeste interese și comportamente diferite de-
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
continuitatea comportamentului: în acest caz, eforturile hotărîte ale Statelor Unite de a scoate managementul dolarului în afara disciplinei monetare externe. Dacă se adoptă această cale de scăpare, asumpția declinului puterii relative a Americii trebuie respinsă. Cum e de așteptat, criticii teoriei stabilității hegemonice mai apropiați de realism tind să se folosească de a doua soluție. Prin urmare, teza declinului a provocat o dezbatere conceptuală semnificativă, care, cum se întîmplă de obicei cu teoriile realiste, se referă la definirea și aprecierea corectă a puterii
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]