692 matches
-
era nulă. Veni rândul Balaurului să-și Încerce norocul. Privindu-l mai atent, Tony Pavone avu vaga impresie a jucătorului care Încerca să transmită zarurilor, voința sa. Dar, nu mică Îi fu dezamăgirea când Doctorul constată. „5 : 2...” Aceeași situație, indecisă... Pentru Început, zarurile nu asculta de nimeni, efectiv, nu dorea un câștigător! Uneori, tensiunea nervoasă era catapultată la maximum, atunci când un zar se rostogolea și se așeza Într’o poziție de echilibru pe una din muchii, ca după această exchibiție
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
aproape uitase - primi răspuns la plângerea făcută la Ministrul Internelor Împotriva Lct. Col. Tudose Ion În care era informat lapidar, incredibil, contrar așteptării...! Tony Pavone se afla În Cercetări Penale, iar până la elucidarea tuturor probelor aflate pe rol problema rămânea indecisă, iar În ce privește confiscarea banilor și obiectelor, rămâne la aprecierea anchetatorului...! Tony Pavone se amăgise zadarnic. Sperase să opțină dreptate dar În schimb reuși prin reclamația făcută Împotriva lui, să-l facă pe Lct. Col. Tutose Ion să halucineze Înăsprind persecuția
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
sticlele promise, apoi se Înapoie la birou abordând cu delicatețe din nou laboranta, care la rândul ei Îl antrena la discuții despre relațiile dintre cele două antagoniste sexe de multe ori cu diferite Înțelesuri Încât Tony Pavone adese ori rămânea indecis de felul cum va trebui să Încheie conversația. În cele din urmă mai schimbară unele banale cuvinte, În timp ce puse mâna pe mânerul ușei alăturate,cerându-și scuze. „Trebue să văd ce mai fac ai mei prieteni...” Așa precum se aștepta
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
și, șocată peste poate, o urmă pe Sally în Felicity Fashions. Dacă fututul era distractiv, colindatul prin magazine alături de Sally Pringsheim era o revelație. Era marcat de o tărie de caracter cu adevărat fascinantă. Acolo unde Eva ar fi mormăit indecisă, Sally alegea și dădea jos de pe rafturi ceea ce alegea, punea deoparte lucrurile care nu-i plăceau, lăsându-le aruncate peste spătarele scaunelor, lua altele, le arunca o privire și spunea că i se părea c-ar merge, cu un aer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
oprești cimentul și tu i-ai dat înainte! Ai turnat dracului douăzeci de tone de ciment lichid peste ea! Șoferul se dădu jos din cabină și se duse până la jgheabul montat în spate, unde ultimele firișoare de ciment se scurgeau indecise în gaura aceea. — O femeie? zise el. Unde? Jos, în puț? Și ce face ea acolo jos? Șeful de echipă își fixă asupra lui privirea diabolică. — Ce face? urlă el din rărunchi. Ce crezi tu că face? Tu ce-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
in progress. De căutare care ține calde nesiguranța și tatonările unui parcurs. Fieroiu păstrează intenționat o stare de confuzie, de nedefinit, de claritate blurată în forma și conceptul spectacolului. Corpul lui, foarte vag luminat, se mișcă exact ca o umbră indecisă într-un spațiu de imprecizii relevante pentru ce are coregraful de spus. Mișcarea începe stilizat, iar în secunda următoare atinge cotidianul ca și cum corpul ar fi o țeavă prin care cornetele gesturilor sunt trase într-un fel și devin pe parcurs
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
și devin pe parcurs dezbrăcate de orice estetism. Fieroiu filtrează perfect punctul în care ajungi să-ți transpui corpul și punctul în care te întorci. „Gradele gradației“ și decantării pun corpul în poziția de procesor motric care se caută bâjbâit, indecis. Nimic.Precis, unul dintre cele mai inteligent structurate spectacole de la CNDB, lucrează cu materialul vulnerabil al indeterminărilor. După o fugă dementă, corpul nu se mai mișcă. Autoficțiunea din spectacolul lui Fieroiu are câteva puncte în comun cu cea din preview-ul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
-mă cu ochii straniu lărgiți, în cazul acesta, ai greșit, fiule. De aceea, du-te la prietenul tău și spune-i că sunt preot, că nu sunt informator (spunând acestea, îmi apăsă umerii). Și, gârbovit și îmbătrânit parcă deodată, oarecum indecis, adăugă cu glas tot mai stins: pe elă să-l judece Dumnezeu că a jignit un bătrân; am și eu un fiuă (încet, tăinuit parcă) la războiă (și deja neauzit, mișcând din buze)Ă a fost ucisă Când părintele începuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
cea a personajului: “E atentă la toate zgomotele care se aud în camera de baie, focul din sobă, aburii, apa. Și dacă e posibil Dania închipuie pași care se apropie. Acum se privește bine. Pielea ei puțin aburită, cu forme indecise, după adâncimea la care se scufundă în apă. Mâna care se apropie de suprafața apei, sau piciorul, sau burta sau sânii.” Frumusețea Daniei , chiar în absența unui observator, e una fluidă, schimbătoare, impresia asupra ei se modifică în urma unei schimbări
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
contemplă îi apare cu destule căi ambigue, „asemănări înșelătoare între lucruri și semne, spirale și noduri arcuite și compli cate“. Așadar, la întrebarea cum arată universul nostru, modernii timpurii aveau un răspuns: arată în felul unui labirint, cu multe căi indecise, asemănări aparente, spirale și noduri complicate. Iar un asemenea univers nu poate fi accesibil vechiului concept de ordine. Nu se descoperă „ca repartiție logică, ci ca o aglomerare retorică de noțiuni și subiecte“. Nu mai dispune de o ordine ierarhică
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
elementul său incognoscibil. La fel și atunci când se consideră că există ceva ce nu poate fi perceput. Sau, la limită, când se spune că ceva anume nu poate fi spus. Probabil că numai tăcerea ne poate elibera - întro măsură totuși indecisă - de asemenea paradoxuri. Dar poți întâlni, din punctul de vedere al lui Kant, o a doua situație absurdă. Ea intervine atunci când lucrul în sine ar fi socotit inexistent și de negândit ca atare. Câtă vreme nu afectează nimic, nu se
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
sensul, când se întâmplă acest lucru, în jocul inepuizabil al unor moduri de viață. Astfel, dacă o propoziție este privită izolat, fără să știi cine o spune, sub ce intenții sau cu ce efecte, atunci lipsa ei de sens este indecisă. La fel și atunci când, din punct de vedere logic, pare indiscutabil lipsită de sens (cu exemplul lui Carnap: „Cezar este un număr prim“). Într un lagăr din îndepărtata Siberie, propoziția de mai sus, rostită de APARIȚII LIBERE ALE NONSENSULUI 107
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
mai târziu de unii analiști precum Donald Davidson. Sensul îi apare acestuia asemeni unui rol jucat de un enunț întrun limbaj. La fel și nonsensul. În sine, sensul unui enunț este indeterminat, căci sunt posibile varii modalități de exprimare. Este indecis și neunivoc, neprescris întrun fel sau altul. Poate ieși din aceas tă indeterminare când enunțul este pus în relație cu diferite credințe sau stări mentale, circumstanțe și acțiuni.<ref id="106">Cf. Donald Davidson, Inquiries into Truth and Interpretation, Clarendon
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
lasă a se înțelege scriitorul spaniol. Absurdul pe carel invocă nu este cel la care se referă simțul comun sau logica celor patru principii. Iar descoperirea sa nu înseamnă abandonul rațiunii, ci orientează privirea către acea dispută realmente dramatică și indecisă pe care o reprezintă viața omenească. Sa conturat între timp și o altă interpretare, ce caută să facă legătura între logica probabilului din tradiția aristotelică și logica paradoxală a învățatului creștin. Întrucât invocă frecvent atitudinea rațională, Tertulian ar uza în
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
întâmplarea, vreau să-ți spun de pe-acum, nu-ți va servi la nimic ! Vei rămâne tot așa cum ești... Nu-ți va fi cu nimic o învățătură de minte... Și chiar așa, chiar așa este ! Numai firea ei delicată și indecisă, numai neputința ei de a spune direct, pe față, ceea ce gândește o fac să intre dintr-o încurcătură într-alta. Dar de data aceasta s-a terminat ! Are s-o dea pur și simplu afară pe obraznica asta ! Iar de cei
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
n-am tihnă nici între patru pereți ai mei, că acu-acu dă buzna ? !... Da așa, nu cum făcuși : că poftim, că intră, te rog, că sucită, că învârtită ! Nu ! — Uite la Vica, drăguța de ea ! Ai dreptate ! Numai firea mea indecisă este de vină ! Numai neputința mea de a spune în față omului lucrurile neplăcute ! Dar, mai ales, știi ce regret ? Ivona trage pachetul de țigări mai aproape, scoate una, o aprinde. — Regret teribil tot ce i-am spus despre Clemența
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
își mușcă rădăcina degetului arătător. S-a întîmplat ceva? o întreabă el încet, cînd ajunge alături și-și lipește palma de brațul ei. Femeia tresare, privindu-l speriată: Îmi pare rău! Discul e zgîriat... Mihai se retrage, făcînd pași mici, indeciși. Dacă regret că nu-s altceva decît scriitor, atunci e că n-am avut norocul să mă nasc cu har pentru muzică, murmură, parcă ar ofta. Deschide pianul și-și lunecă privirea peste întreaga claviatură, sorbind-o. Mi-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
și eu pînă la ușă, spunîndu-i: "Regret! Eu n-am avut niciodată tată". Dar ochi pentru ochi se întîmplă numai în Biblie și-n unele cărți! Se oprește obosită și-și mușcă rădăcina degetului arătător, după care, făcînd un gest indecis cu brațele, surîde: Spune-mi, Mihai, cum arată femeia care ți-a servit de model în Noaptea de acid cianhidric? Femeia care-și riscă viața, să ducă iubitului masca de gaze prin valul de vapori de acid cianhidric scurs din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
care va trebui să-l semnăm la ședință, să nu mai pierdem timp, îl roagă pe Tibor cînd se retrag în birou. Ce act?! se miră gazda. C-am venit, c-am văzut că merge bine... face Mihai un gest indecis. A, nu!... rîde Tibor. Omologarea e aproape gata, cu acte în regulă. Sînteți chemat la... o discuție de principiu... Mihai ar vrea să riposteze că numai delegația asta nu-i trebuia, oricît ar fi discuția de principiu, dar știe că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
și este una dintre cele care taie frunze la cîini prin combinat, grație poziției soțului, plus că... deh!... frumoasă cum îi... Oșanu izbucnește involuntar în rîs și întoarce capul, mușcîndu-șu pumnul, să se poată abține. Continuă... face el un gest indecis. Cred că... am spus ceva... incearcă Mihai s-o dreagă. Auzi, îl privește Oșanu în ochi, dacă ajungi vreodată șef, să știi că și despre soția ta se va spune același lucru, apropo de frunze... Cum s-a terminat întîlnirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
puțin Aristotel zice în Rhetorica sa 3, 3: "Artea actorului e mai mult treaba naturei și aparține mai puțin artei", Compară Lucian, De sallat[ione], c. 27. Notă. "Amatorul - zice Abatele din Guillom Meister - caută numai o satisfacere în genere" indecisă, opera de arte să-i placă cam ca o operă a naturei". {EminescuOpXIV 235} mai naltă?... Asta însă e numai atuncea posibil când ea va recunoaște mai mult decât pîn-acuma necesitatea d-a se supune pe sine însăși unei arhitectonice
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
purtătoarele poeziei, consonantele acelea ale prozei. În procesul dezvoltărei, vocalele pline se retrag din ce în ce mai mult și fac loc elementelor celor mai fără răsunet (klanglos), o dezvoltare care aleargă paralel cu întărirea și înăsprirea reflexiunei, a înălțărei dân elementul moale și indecis al simțământului la certitudinea cugetărei. Fiindcă peste tot sunetul articulat rezultă din impulsiune instinctivă după reprezintare a celor cugetate, de-aceea consonantele cer o sforță mai mare din partea organelor vorbirei. Această sforțare constă dintr-o apăsătură. Trebuie să distingem aicea
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
înainte de a apuca să fie. Despre o asemenea lume a neașezării s-ar putea spune că este, fără ca propriu-zis ea să și fie. O lume de magme, de lichide, de aburi, de substanțe moi, de curgeri - pe scurt, o lume indecisă, nedeslușită, în care nu a apărut nici un hotar, este mai degrabă o lume a preființei. O lume în care "ceva" nu poate fi distins de "altceva", în care nu există nici o formă fermă, în care deci nimic stabil nu există
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
că lucrurile însele, printr-o teribilă răsucire, prin așezarea lor stranie, îmi ascund soluția? Dispunerea lor, sau poate imprevizibilul devenirii lor, generează neputința hotărârii mele. Nehotărârea existențială nu e de aceea o nehotărâre psihologică, carență comportamentală izvorâtă dintr-un caracter indecis. Ea este mai degrabă o criză provocată de starea lumii. Este nevoie ca mai întîi ceva să se strice în ordinea lucrurilor, ca acestea să ajungă prost întocmite, încîlcite, de necuprins cu mintea: este nevoie ca lucrurile însele, în esența
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
un gest mai mult de demnitate cărturărească, nu și un act cărturăresc. Însă de la Andrei pot pretinde și conținut de gândire, nu numai atitudine. Cu ce rămân în pozitiv din articolul lui? Cu un "cunoaște-te pe tine însuți" aplicat indecisului "suflet național"? Nu rămân decât cu polemica. Dacă câștigă, Andrei câștigă, cum se întîmplă uneori la tenis, pe greșeala adversarului, și nu pe lovitura proprie. În articolul acesta se vorbește splendid "contra" și "despre", dar nici o clipă nu se vorbește
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]