681 matches
-
punct de plecare pentru intentarea divorțului. Însă asta trebuie s-o facă el, numai el, ca fiind major. Ei, ce zici, tinere, ceri divorțul? Titi răspunse posomorât, dar hotărît: - Eu nu divorțez.Aglae își cuprinse capul cu mâinile și se lamentă desperată: - Vai, vai, vai! - Mamă, își dădu cu părerea Aurica, iluminată, de ce să divorțeze, poate sunt fericiți. Aglae schiță un gest cu înțelesul de "prostii". - El face ce spun eu, dacă mă iubește și vrea să mă ocupde viitorul lui
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
și de ce trebuie în fond să scriem cărți. La prima i-am răspuns în mai multe rânduri, dar vreau astăzi să revin asupra ei. Mi se pare de neînțeles felul în care de 7 000 de ani omenirea cultă se lamentează în marginea morții. Cum de n-am reușit în 7 000 de ani să vedem moartea în lumina ei bună? Limba, care este întotdeauna mai înțeleaptă decât noi, știe să spună: "s-a săvârșit din viață", care est un fel
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
de la prânz și ieșirea de revenire din mahmureală. —Of-of, observă Trix. Uite-l pe Heathcliff. Jack Devine năvălea în birou cu părul răvășit și cu o expresie de îngrijorare întipărită pe față. —Pur și simplu nu mă pot hotărî, se lamenta Ashling, încercând să aleagă băutura. Bineînțeles că nu poți, spuse Jack pe un ton urâcios, fără să încetinească. Până la urmă, ești femeie. A trântit ușa de la birou în urma lui și capetele au început să se clatine empatic. Cu siguranță nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Haute-Provence pe care nimeni, din cîte știam eu, n-o mai filmase Înaintea mea. Planurile cu Maryse au fost rînduite Într-o cutie, de unde le-am mai scos uneori ca să le privesc cu lupa, imagine cu imagine. Cesare Pavese se lamenta pentru o poveste de dragoste ratată cu o starletă americană care Îl respinsese, dar, În cazul meu, dragostea fusese aceea care ne respinsese pe Maryse și pe mine, și care nu dăduse cîștig de cauză nici unuia, expediindu-ne Îndărăt la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
mă zbînțuiam În lichidul amniotic. Așa cum a spus-o autorul meu preferat În Biblie, există un timp pentru orice lucru pe lumea asta: un timp pentru a te naște și un timp pentru a muri, un timp pentru a te lamenta și un timp pentru a dănțui, un timp pentru a iubi și un altul pentru a urî, un timp pentru a-l găsi pe tatăl tău inteligent și un timp pentru a-l găsi smintit, un timp pentru a te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
de vreme ce n-are măsură (III, p. 249, 251), Admetos împlinește astfel o posibilitate evocată doar retoric de personajul lui Euripide. În clipa când a realizat pustietatea casei și a vieții ce i-a mai rămas în absența soției, acesta se lamentase că a fost împiedicat de cei apropiați să moară. La autorul antic, Admetos nu poate atinge înălțimea morală a Alcestei, deși evoluează de la egoismul suveran al celui convins că viața lui e mai valoroasă decât a tuturor celorlalți la conștientizarea
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
și că era moartea personificată. Aldaya și el s-au recunoscut pe dată În fumul cafenelei Novedades. Aldaya era bolnav, mistuit de o stranie febră pentru care Învinuia insectele din junglele americane. „Acolo pînă și țînțarii sînt niște nemernici“, se lamenta el. Fumero Îl asculta cu un amestec de fascinație și repulsie. El venera țînțarii și insectele În general. Le admira disciplina, puterea și spiritul de organizare. La ei nu exista lene, obrăznicie, sodomie ori degenerarea rasei. Specimenele sale predilecte erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
spus că eu credeam că Julián se Întorsese la Paris, că era bine, că, după cîte știam, ținea mult la pălărierul Fortuny și că, de Îndată ce Împrejurările aveau s-o Îngăduie, avea să se Întoarcă la el. „De la războiul ăsta - se lamenta el - totul putrezește.“ Înainte să ne despărțim, a stăruit să-mi dea adresa lui și pe cea a fostei sale soții, Sophie, cu care reluase legătura după mulți ani de „neînțelegeri“. Sophie locuia acum la Bogotá, Împreună cu un medic de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Din păcate, avem alte lucruri de făcut, înainte de a te elibera de tirania propriului tău sex. Ești Rukhsana acum, adică nimic. Ai fost adus aici să faci un serviciu statului Fatehpur și te vei achita de datorie, fără să te lamentezi. Dacă mă vei asculta, vei fi răsplătit. Răsucește cuțitul. Dacă nu, vei muri. Acum, urmează-mă și vei vedea figura noului tău stăpân. Pagină separată Pran îl urmează pe Khwaja-sara printr-un nou labirint de coridoare, într-o sală mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
adjunct al Serviciului Politic Indian, unul dintre cele mai vânate posturi din Imperiu. Pentru oricare altul, ar fi fost o ocazie să sărbătorească. PC, în schimb, era oripilat. O slujbă de birou. Probabil fusese o greșeală. Dar oricât s-a lamentat, indiferent de câte ori s-a dus la comandant, a scris la Londra sau s-a îmbătat, înjurându-l pe Wiggs pentru intervenția sa, nimeni nu l-a luat în serios. Au considerat că fie vrea să-i mintă, fie au pus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
se întoarse apoi către Rhyme și Thom. - Ați mâncat vreodată sandwichuri cubaneze? Sunt de departe cele mai bune. Dar pe Thom nu-l interesa absolut deloc mâncarea. Nici măcar Magicianul. - E timpul să mergi la culcare. - E 9:38 abia, se lamentă Rhyme. E abia după-amiază. Deci nu e. Timpul. Să merg. La culcare. Reușise să-și modeleze vocea astfel încât să pară infantilă și amenințătoare în același timp. - Să fim serioși. Avem un psihopat care nu se hotărăște cât de des să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
într-un loc special, spuse locotenentul amenințător. Chemă apoi prin stație un agent de poliție, care intră în cameră cu două perechi de cătușe pe care le folosi pentru picioarele lui Weir. - Dar așa nu pot să mai merg, se lamentă iluzionistul. - Pași de bebeluș, spuse cu răceală Sellitto. Fă pași de bebeluș. Capitolul XXXIII Bărbatul primi mesajul la un restaurant de pe Autostrada 244, care, din cauză că nu avea telefon acasă în rulotă - nu voia unul, nu avea încredere în ele - era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
în care se putea citi disperarea se apropiară la doar câțiva centimetri de ai ei, iar țeava pistolului se îndreptă încet spre ea. Cu un geamăt, Weir încercă să-și pună arătătorul pe trăgaci. - Nu, te implor, nu, nu! se lamentă ea. Prizonierul zâmbi cu cruzime, în timp ce ea privea gaura neagră a țevii, așteptându-se dintr-o clipă în alta să se declanșeze. Văzându-și copiii, văzându-și soțul, văzându-și propria mamă... Sub nicio formă, gândi Welles furioasă. Își propti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
istorie, e o situație fără speranță“.) Jumătate din discuțiile de la conferință s-au învârtit în jurul acestei chestiuni: ce finalitate poate avea un simpozion despre Gulag și Holocaust, atâta vreme cât el nu îi atinge în nici un fel pe tineri? Câțiva ziariști se lamentau ca și cum cineva i-ar fi nedreptățit să aibă o meserie în care le e strict interzis să facă lucruri cu adevărat importante. Replică a unui participant la conferință: „am să încerc să forțez o știre“ despre simpozion. Dar de ce nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
s-au simțit“ față de decidenții turmei bugetare. D-aia au venit și străinii: fiecare amărât care-și verifică contul prin intermediul cardului este taxat cu 20 de bani, doar pentru luxul de a privi ecranul mașinăriei. Dar de ce să ne mai lamentăm: în Valahia, sărăcimea a fost și va rămâne marea vacă bună de muls. De aceea, cei din sectorul bancar au și cele mai mari salarii. Mă rog, măcar din acest punct de vedere suntem aliniați modelului vestic, căci și acolo
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
-și tamponeze buzele. Gata, băuse și ultima picătură de citronadă. Acum ce avea să mai inventeze doamna avocat Trofin? Domnul meu, m-aș bucura dacă vreodată, aflat întâmplător prin târg mi-ați da un telefon. Ce scenă prost jucată, se lamentă în sinea ei Sidonia. Cât de neinspirată am fost. Sigur că n-o să-mi dea nici un telefon, în fine, asta este. Cât de firesc mi se păruse la început totul! N-a fost să fie. Am stat o jumătate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
ramă metalică. — Ah, ia te uită cine a venit! a spus unchiul Dikran. Domnul meu, fiica ta e pe cale să fie crescută de un turc și văd că nu faci nimic În privința asta... Amot! — Ce pot să fac? s-a lamentat Barsam Tchakhmakchian Întorcându-se spre unchiul său. Și-a Îndreptat privirea spre o reproducere de mari dimensiuni a lucrării Natură Statică cu Măști a lui Martiros Saryan atârnată pe perete, de parcă răspunsul de care avea nevoie ar fi fost ascuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
continent european, a spus Asya mușcând dintr-o bucată de brânză albă ca să-și mai aline arsura de pe limbă. Spre surprinderea ei, brânza era foarte bună, moale și sărată, Întocmai cum Îi plăcea ai. Fiindcă Îi era greu să se lamenteze și să savureze mâncarea În același timp, a tăcut o clipă și a mestecat nervos. Profitând de acel scurt răgaz, mătușa Banu s-a lansat Într-o poveste moralizatoare, așa cum făcea Întotdeauna În momentele dificile. Le-a spus povestea unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
cadă pe un scaun, lângă Harry. — Dumnezeule, tu ai trecut prin blestematul ăsta de examen medical? Îl Întrebă el pe Harry. — Mda. Încă de ieri. — Mi-au Înfipt un ac uite-așa de lung În picior, continuă el să se lamenteze. — Adevărat? Mie nu. — Dar respirația cu clema prinsă de nas? — Nici asta, spuse Harry. Se pare că ți-au aplicat ție un tratament special. Norman era și el de aceeași părere, dar implicațiile acestui fapt nu-i surâdeau deloc. Brusc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
acestea fără șir și fără rost? De ce se agață de iluzii personajele lui Cehov, în timp ce falsul din existența lor crește îngrozitor? Că te ia cu frig văzându-i cum se zbat fără ieșire! Dacă am ști. Dacă am ști! (se lamentează Olga). Dar nu știu, și un rău fără nume, urâtul le macină sufletele. Mizeria lor e atât de umană însă, nu ne e străină, iar despre inconsistența sentimentelor știm și noi destul. Și despre neîmpliniri, tristeți, teamă, singurătate, iubiri neîmpărtășite
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
în suferință, trebuie să te lupți cu ea și să o stăpînești". Norocul său era că nu-i plăcea să întrerupă, buna educație de la firma Moit, și, neîntrerupînd, ajungea să-l audă pe altul zicînd cuvintele astea. Cel care se lamenta arunca o privire de cîine bătut, ceva între neînțelegere și recunoștință, și nu mai scotea un cuvînt. N-a înțeles ce gîndea un asemenea om pînă în ziua în care și-a dat seama că nu se poate lupta împotriva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
se distra de minune — Drept să vă spun, nu m-am gândit prea mult la asta, dar cred că aș opta pentru simplitate și aș alege o ținută pe care s-o puteți purta și după aceea. — Oh, Fran, se lamentă prietena ei, ești atât de dezolant de practică. Sper că tu n-o să alegi ceva pe care să-l poți purta și după aceea. Un costumaș drăguț cu pantaloni care să meargă și la serviciu. Fii mai frivolă, pentru numele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
boltește cea mai lungă înserare a anului. O jumătate de ceas am simțit în jurul meu, din văzduh în pământ, în bălți, în stufării, în pădure, freamătul sfârșitului de zi. Broaștele răcneau în cor, uneori, așa de puternic, încât parcă se lamentau pentru criza solstițiului și scăderea în care intra zeul luminii. Țânțarii au început să mă atace în roiuri; simțeam, în năvala lor învierșunată, hotărârea să mă deșerte de sânge și să mă adaoge lucrurilor moarte în care dospește iar viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
crezând că era momentul cel mai potrivit pentru a mă ruga din nou să intervin pe lângă Moașa ca să-i dea înapoi colivia confiscată după scandalul cu Tuberculosul, întrucît vroia un nou canar. "De ce nu mi-o dă, domnule scluptor? se lamenta el. Profită că n-o pune nimeni la punct". Apăsase pe cuvântul "nimeni" și era limpede la cine se gândea. La Bătrânul. Adică, dacă tot era stăpân, ar fi trebuit să se poarte ca stăpînii! La nevoie ar fi putut
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
mutase în acest bloc cu zodiacul zugrăvit pe peretele de la stradă. Ar fi putut spune că desprinderea copiilor de ea fusese firească, chiar dacă ea rămânea singură, dar așa se întâmplase cu miliarde de femei de când există lumea, să nu se lamenteze. Dar nu era numai îndepărtarea lor de ea, de care își dădea foarte bine seama - cum foarte bine a știut când fiica ei s-a îndrăgostit prima oară și a doua oară, deși nu i-a mărturisit nimic, sau când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]