1,107 matches
-
Henri al III-lea, rege al Franței / 184 Hitchins, Keith / 40 Hîncu, Dumitru / 9, 37 Homer / 179 Hubert, prinț / 107 Hugo, Victor / 56 Huret, Jules / 16, 130 I Iankovici, Ianka / 159 Iordan, Constantin / 36, 58 Iordăchiță, Costel / 40 Jaucourt, Arnail-François, marchiz de / 130 K Khayyam, Omar / 122, 168 Keško, Natalia / 57 Kiderlen-Wächter, Alfred von / 26, 109, 123, 132 Krupp von Bohlen und Halbach / 133 L Laforgue, Jules / 58 Lahovary, Alexandru / 28, 134 Lahovary, Emma, născută Mavrocordat / 57 Lahovary, Iacob, general / 28
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
Așadar, putem reține că din Antichitate "grafia" din pornografie oscilează între scriitură și pictură. La fel, în secolul al XVIII-lea, noțiunea de "tablou" nu mai este rezervată picturii, ci constituie unul din termenii-cheie ai textelor pornografice. De pildă, la marchizul de Sade: "Mă-nhață cu brutalitate și dă năvalnic la o parte vălurile care-i mai ascund nurii din care arde să se-nfrupte: rând pe rând, mă ocărăște... mă măgulește... O! ce tablou, Dumnezeule mare!" Justine ou les malheurs
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
nici o cooperare. Contrar regulilor pornografiei canonice, unul dintre parteneri ia o inițiativă în cazul de față, bărbatul -, însă nimic nu-i răspunde, în detrimentul ambilor participanți. Ne-am putea întreba atunci de ce, într-un text precum Les Infortunes de la vertu al Marchizului de Sade, în care naratoarea își manifestă respingerea față de actele la care o constrâng bărbații, dispozitivul pornografic totuși se păstrează. S-ar părea totuși că ne-am afla în aceeași situație și la C. Breillat, pentru că povestea este spusă de către
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
În afara cărților lui Sade, care nu sunt, de altfel, pur pornografice, vom cita Histoire de Dom Bougre, portier des chartreaux [Povestea lui Dom Bougre, portar de mănăstiri] (1741), atribuită lui Jean-Charles Gervaise de la Touche, și Thérèse Philosophe [Tereza filosoafa*] a Marchizului d'Argens. Producția pornografică ia astfel un avânt frenetic în timpul revoluției, când cenzura dispare; se vând atunci cărți precum Les Fureurs utérines de Marie-Antoinette [Patimile uterine ale Mariei-Antoaneta] sau Le Godemiché royal [Falusul regal]39. Tipăriturile pornografice apar deci indisociabile
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
și Adrian-Paul Iliescu, Rațiunea în epoca clasică, Punct, București, 2001, p. 17 n.t]. 31 "Mătărângă" (n.t.). 32 Michel Thibaud, Paris. 33 M. Marzano, Malaise dans la sexualité. Le piège de la pornographie, J.-C. Lattès, Paris, 2006, p. 67. * Marchizul de Sade, Justine, traducere de Oana Popîrda, Doris, București, 1990, pp. 67-68 (n.t.). * "Lilith", ed. rom. cit., p. 76. * Anaïs Nin, "Marianne", în Delta lui Venus, ed. cit., pp. 83-84 (n.t.). 34 Cu privire la această noțiune, vezi D. Maingueneau
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
atribuție a Statelor Generale era votarea impozitelor extraordinare. Aici reprezentanții fiecărei stări deliberau și votau separat. 4.5.3 Republică Florența și Marele ducat al Toscanei 427 Florența, al doilea caz tipic de Republică după Veneția, a depins inițial de marchizii de Toscana, reorganizându-se sub formă de comună în jurul anului 1130, statut recunoscut de împăratul Frederic Barbarossa în 1183. Organele "comunei florentine" erau: un Consiliu de 12 persoane, recrutat dintr-un grup restrâns de familii nobiliare și patriciene și un
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
a atras asupra să mânia lui Ludovic, pierzându-și poziția de favorit. Au mai urmat aventuri de scurtă durată cu o serie de cavaleri de la curte, dar lipsite de importantă. Cea mai semnificativă dintre acesta a fost chiar ultima, cu marchizul de Cinq Marș. Introdus la curte la vârsta de nouăsprezece ani",frumos asemenea unui erou grec, vesel, năvalnic, spontan, dornic de a trăi viață"<footnote Philippe Erlanger " Le mignon du roi", Editions Pocket, Paris, 1973"Beau comme un héros grec
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]
-
doi au conspirat și au plănuit o lovitură de stat, ce viza scoaterea lui Richelieu de pe scena politică, contând în planurile lor pe sprijinul Spaniei. Regele a aflat despre această conspirație, și fără multe regrete l-a condamnat pe tânărul marchiz la moarte. Pe 12 septembrie 1642, Cinq Marș avea să ia drumul eșafodului:"fostul arbitru al elegantei își regasise cochetăria pentru ultima să parada. A îmbrăcat un costum de postav maro, acoperit cu dantele mari aurite, pantofi de matase verde
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]
-
duce de La Rochefoucauld, prinț de Marcillac, susținea că regele"a dus jugul cu greu"",l-a urât pe Richelieu" și că"niciodată nu a încetat să se supună voinței cardinalului".<footnote Mémoires de duc de La Rochefoucauld, Paris, 1804, passim footnote> Marchizul de Montglat dă dovadă de superficialitate și părtinire atunci când susține în lucrările sale memorialistice că Ludovic, desi le-a asigurat pe rudele cardinalului decedat de toată compasiunea să",a fost foarte bucuros că a scăpat de el." <footnote Montglat, La
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]
-
ask of you. One is that you continue to show your wonted interest în the State; the other, that for love of me you love the Cardinal Richelieu." footnote> La moartea cardinalului, Ludovic al XIII-lea a trimis o scrisoare marchizului de Fontenay, care este o dovadă în plus a admirației și atașamentului pentru cardinal: "M. marchiz de Fontenay. Așa cum toată lumea cunoaște serviciile importante pe care mi le-a făcut vărul meu, cardinalul duce de Richelieu, si multele avantaje pe care
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]
-
the other, that for love of me you love the Cardinal Richelieu." footnote> La moartea cardinalului, Ludovic al XIII-lea a trimis o scrisoare marchizului de Fontenay, care este o dovadă în plus a admirației și atașamentului pentru cardinal: "M. marchiz de Fontenay. Așa cum toată lumea cunoaște serviciile importante pe care mi le-a făcut vărul meu, cardinalul duce de Richelieu, si multele avantaje pe care, cu binecuvântarea lui Dumnezeu, le-am primit datorită sfaturilor sale, nimeni nu se poate îndoi de
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]
-
găsi un punct comun cu Henric al XIV-lea. Ludovic al XIII-lea era înclinat spre aventuri atât cu femeile, cât și cu bărbații: de la ducele de Luynes la Maria d‘Hautefort și la Louise de la Fayette, trecând apoi la Marchizul de Cinq-Mars, dublată de o așa zisă pioșenie de fațadă. Aducem aici că argumente descrierea evoluției relației cu Cinq Marș, realizată de istoricul literar Philippe Erlanger în lucrarea să intitulată Le mignon du roi"cadourile se succedau conversațiilor, iar Ludovic
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]
-
-lea a avut șansa de a crește într un mediu armonios familial. Beneficiind de dragostea necondiționată și care nu poate fi pusă la îndoială a mamei sale, regina Ana, protejat de nasul sau Mazarin, si avându-l că tutore pe Marchizul de Villeroy, Ludovic creștea sub ochii atenți ai credinciosului sau valet La Porte. La Porte a lăsat istoriei o serie de adnotări și memorii care sunt folositoare pentru a putea realiza un tablou al copilăriei lui Ludovic și al evenimentelor
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]
-
1640 a devenit și guvernanță fratelui său. Imediat după moartea lui Ludovic al XIII-lea, a fost înlocuită de marchiza de Senecey, o fostă doamna de onoare din suita reginei Ana. În martie 1646, regina mama l a numit pe marchizul de Villeroy în funcția de supraveghetor al regelui, iar Mazarin a devenit"Surintendant au gouvernment et la conduite de la personne du roi et de celle de M. le duc d'Anjou“. Tutorele lui Ludovic al XIV-lea era un doctor
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]
-
ireal astfel încât povestitorul nu are nimic mai urgent de făcut decât să se întrebe dacă el este amantul celei de care se despărțise: "Și am fost mirat că n-am știut ce să-mi răspund"246. După soț, este rândul marchizului, amantul oficial al Doamnei T... să-l salute pe prietenul ei. Toți, sau aproape toți, sunt înșelați, sau poate nici unul nu este cu adevărat ... și "totul dispare cu aceeași rapiditate cu care trezirea distruge visul", ca într-o operă cu
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
în mod evident și foarte clar construită pe ceea ce este așteptat. Surpriza este adeseori doar un mod de a ațâța așteptarea, de a amâna lucruri prea bine știute. Surpriza ca efect-întârziat prelungește așteptarea jucând și repetând scena. Povestea este simplă: marchizul de Trémicourt se flatează că va învinge rezistența Mélitte-ei, care acceptă provocarea de a veni în casa lui cea mică: "Ea răspunse că va veni, dar că nici acolo, nici în altă parte nu se va teme de el". Dar
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
biblioteci, am văzut cum arată diaspora de aici care frecventează biserica. Dar pe malul lacului a fost splendid, bărci cu pânze, păsări, lebede), promenadă și briză. După-masa Într-un parc de aproape, Mon-Repos, e parcul unei vechi reședințe a unui marchiz, clădirea e plasată În mijlocul parcului, aici a fost găzduit Voltaire și a montat piesa Zaira, În care a și jucat. În 1922, În aceeași clădire s-a instalat baronul Pierre de Coubertin și a deschis sediul Comitetului Olimpic și Muzeul
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
lui Alfred, duce de Edinburgh (v. infra) și sora mai mică a reginei Maria a României, și ea nepoată a reginei Victoria. Prima fiică a prințesei Alice, Victoria Alberta Elizabeth, s-a căsătorit cu prințul Louis Alexander de Battenberg, primul marchiz de Milford Haven, al căror fiu a fost lordul Louis Mountbatten ("Dickie"), primul conte Mountbatten de Burma (Birmania), comandantul suprem al trupelor aliate din Asia de Sud-Est, ultimul vicerege și primul guvernator-general al Indiei, comandant suprem al flotei din Mediterana, asasinat de
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
regal de la Frogmore, Windsor. 6) Prințesa Louise Caroline Alberta s-a născut la 18 martie 1848 la Buckingham Palace și s-a căsătorit în 1871 în capela St. George a castelului Windsor cu John George Eduard Henry Douglas Sutherland Campbell, marchiz de Lorne, ulterior al nouălea duce de Argyll. Nu au avut moștenitori. Prințesa moare la 3 decembrie 1939 în palatul Kensington (Londra) și este incinerată, cenușa fiind îngropată în mausoleul regal de la Frogmore (Windsor). 7) Prințul Arthur William Patrick Albert
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
Windsor. Un timp îndelungat, imitîndu-și soacra, prințesa Alexandra va păstra neatins dormitorul lui Eddy, unde se aprindea zilnic focul în șemineu. 2) George V (v. infra). 3) Louise Victoria Alexandra Dagmar (1867-1931) a fost căsătorită cu Alexander William George Duff, marchiz de MacDuff și ulterior primul duce de Fife, cu care a avut trei copii. De abia în 1905 i s-a acordat titlul de Princess Royal. În timpul unei croaziere pe Nil, ambarcațiunea "Delhi" în care se afla cuplul princiar naufragiază
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
iunie), Casa de Saxa-Coburg-Gotha își schimbă numele în Casa de Windsor; familiile princiare Battenberg și Teck adoptă numele de Mountbatten (o anagramă) și, respectiv, Cambridge. Vărul regelui, Louis de Battenberg, a luat numele de Louis Mountbatten, și a fost creat marchiz de Milford-Haven, iar cumnatul său, ducele de Teck, a adoptat numele de Augustus Cambridge și titlurile (recreate) de duce de Cambridge și conte Athlone. Prințesa Marie Louise de Schleswig-Holstein și prințesa Helena Victoria de Schleswig-Holstein au renunțat la apelațiunile teritoriale
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
secunde era declarat învins. Regulile boxului modern, "regulile Queensberry", au apărut de abia în 1867 cînd John Chambers le-a introdus în Jocurile Olimpice care se țineau la Londra. Aceste jocuri sportive erau patronate de Sir John Sholto, al VIII-lea marchiz de Queeensberry (de unde și numele lor) și au fost treptat adoptate în toate țările. Regulile introduceau categoriile de box†††††††, fixau forma și dimensiunile ringului de box, ca și conduita boxerilor, atent supravegheați de un arbitru de ring**. Iată cîteva dintre
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
la cultul evanghelic, a întemeiat în 1870 la Londra primul cămin pentru copiii săraci. Organizația care îi poartă numele a ajutat sute de mii de copii proveniți din familii sărace din toată lumea. 18. Robert Arthur Talbot Gascoyne-Cecil, al III-lea marchiz de Salisbury (1830-1903), era scionul uneia dintre cele mai vechi familii nobiliare din Anglia, descinzînd pe linie paternă din Robert Cecil, primul conte de Salisbury (v.vol.1). A studiat la Eton și la Christ Church (Oxford). Parlamentar tory între
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
de folosire a Partidului Laburist în realizarea scopurilor sale revoluționare de dominație mondială. Tot în timpul acestui prim mandat de premier MacDonald cumulează și funcția de ministru de Externe, ceea ce nu se mai întîmplase de pe vremea lui Robert Cecil, al treilea marchiz de Salisbury (v. vol. 1). Devine din nou premier al unui guvern minoritar în luna iunie 1929 și se confruntă cu criza economică mondială de la sfîrșitul deceniului al treilea. În august 1931 se produce o sciziune în cadrul Partidului Laburist în urma
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
Din suita cuplului princiar făceau parte principesa Mavrogheni, maiorul Polizu și doctorul Theodori. Spicuim din programul acestei vizite. În prima zi a șederii la Londra, Carol, Elisabeta și suita lor s-au întîlnit la hotelul unde trăseseră cu Louisa, soția marchizului de Lorne, cu prințul de Wales, cu ducele și ducesa de Edinburgh (pe ducesă, care, ca fiica lui Alexandru II, era și Mare Ducesă de Rusia, o cunoscuseră în 1869 la palatul ei din Crimeea). Regina Victoria nu i-a
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]