2,391 matches
-
dat seama. Deocamdată e într-o stare deosebit de irascibilă - extrem de sensibilă la orice fel de „presiuni“. Așa că n-o chem să vină cu mine în bucătărie. Mă duc singură și încep să zdrăngăn vasele. Ea rătăcește prin living o vreme, mormăie de una singură, se învârte fără rost și apoi, după aproximativ zece minute, se înmoaie negreșit și vine după mine. Nu gătesc ceva sofisticat. Apetitul Shebei nu e tocmai ridicat, iar eu n-am fost niciodată vreo gurmandă. Mâncăm simplu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
Sheba și Mawson ieșeau. — E o dulce, nu? a zis Elaine Am zâmbit. — Nu, n-aș zice că e dulce. Elaine a plescăit din buze ca să arate că a suferit un afront. — Ei bine, eu cred că e dulce, a mormăit. În timpul primelor săptămâni de școală, Sheba a stat destul de retrasă. În timpul pauzelor, rămânea mai mult în atelierul ei de ceramică. Când venea totuși în cancelarie, de obicei stătea singură la una dintre ferestre, uitându-se printre draperii la terenul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
început să-l întrebe despre el. Cum îl chema? Câți ani avea? Și-a arătat părerea de rău că nu venea la cursul ei de ceramică. Ce alt curs opțional alesese. Connolly a părut atins de întrebarea asta și a mormăit ceva ce Sheba n-a înțeles. — Ce spui, a întrebat ea. — Nevoi speciale, Miss, a bombănit el. În ciuda diverselor „referate“ care ieșiseră la iveală ulterior, Connolly nu era “înapoiat“ sau „retard“. Ca 25 la sută din elevii de la St. George
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
vedeți, Miss. Sheba s-a întors și s-a uitat la el. — Și de ce m-aș deranja să mă uit pe schițele tale, a întrebat ea, când tu ai fost așa de nepoliticos și de urâcios cu mine? Connolly a mormăit ceva și și-a dat ochii peste cap. — Haideți, Miss, a zis el cântat. Mă prosteam și eu un pic. Sheba a dat din cap. Nu era destul, i-a spus. Nu se putea aștepta să-l trateze ca pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
depună pe șolduri? Ei bine, e ceva de genul ăsta, Barbara. Tot spui: Nu, nu, nu - până când ajungi să spui: Oh, la naiba. Da.“ Connolly îi tot șoptea ceva în ureche atunci, primă dată, în spatele cuptorului. Era ceva urgent ce mormăia el și Sheba a fost nevoită să-l pună să repete de câteva ori. Doar când s-a ridicat de pe ea brusc și aproape a țipat, cuvintele lui au căpătat sens: — Miss, zicea el, e ok dacă îmi dau drumu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
-o cum se îndepărta. Cardiganul verde, lung, îi flutura în jur, iar fusta i se lipea de ciorapii de lână, adunându-i-se între picioare. Se juca, ca de obicei, cu părul dezordonat. — Fir-ar să fie, am auzit-o mormăind încet, când se aplecă să ia un cleștișor de păr de pe jos. Am împăturit cu grijă bucățica de hârtie pe care îmi scrisese adresa, am pus-o în buzunarul interior al genții și m-am îndreptat spre Old Hall. Mergeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
pe care o ținea maică-sa: — Pentru ce sunt? — Barbara s-a rănit la picior, a zis Sheba. Polly s-a întors să se uite la piciorul meu sângerând: — Oh, ce scârbos, a zis ea. — Polly, s-a auzit Richard mormăind o vagă admonestare. Sheba a venit la mine și mi-a dat un plasture și un șomoiog de hârtie igienică să-mi curăț rana. Polly s-a aruncat pe sofa cu un oftat țâfnos. — Îmi dai și mie, tata, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
apoi se va ocupa de generoasa provizie de șervețele... la ce-i folosesc? Plânge? Strănută? Se masturbează? A fost o mică confuzie când fata de la casă a greșit și a inclus laptele și pâinea printre produsele lui. — Nu, nu, a mormăit supărat bărbatul. Mi-a aruncat o privire antipatică, a apucat micul despărțitor de metal și l-a aruncat pe bandă ca să separe lucrurile mele de ale lui. Mi-am dat seama că oamenii singuri sunt foarte prefăcuți unii cu alții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
era, l-a întrebat ea pe Connolly. — Fratele prietenului soră-mii, i-a răspuns el. — Totuși, poate că ar fi trebuit să ai ceva pregătit. În cazul în care te întreabă cine sunt. Nu crezi? — Nu-ți face griji, a mormăit Connolly, ușor iritat. Deschisese ușa deja. A luat-o înainte printr-o mică spălătorie spre holul principal și spre bucătărie. Sheba își amintește că a fost foarte impresionată de curățenia și ordinea care domneau peste tot. Suprafețele din imitație de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
ceartă mult? De ce era la o școală cu internat? La un moment dat, Sheba a întrerupt șirul întrebărilor ca să-l sărute și să-i spună ce frumos era. Connolly s-a strâmbat. — Bine, bine, e-n regulă. Calmează-te, a mormăit el. Niciodată n-a răspuns bine la complimente, spune Sheba. Scoteau mereu ceva rău din el. O expresie disprețuitoare de satisfacție îi apărea pe față de parcă ar fi tras-o pe sfoară să cedeze ceva ce ea n-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
de două ori în jurul clădirii înainte de a intra, ca să fiu sigură că nu era prea devreme. Dar tot am ajuns prima. Era întuneric în restaurant și o muzică pop se auzea foarte tare din sistemul stereo. La recepție o fată mormăia cuvintele care se auzeau pe muzică. Purta un tricou care se oprea câțiva centimetrii deasupra buricului și niște pantaloni care începeau câțiva centimetri dedesubt. I-am spus numele lui Bangs, dar nu l-a găsit în cartea ei cea mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
spun că sunt aici. Nu, draga mea, nu face asta, a zis doamna Taylor. Va fi teribil de morocănoasă dacă o trezești. Sheba s-a lăsat din nou pe scaun. — Va fi teribil de morocănoasă indiferent ce aș face, a mormăit. Mama ei a dat din cap și a exclamat: — Hai, hai. Sheba a mai luat un biscuit. Și apoi încă unul. Imediat mama ei a zis: — Știi că ea crede că ai o aventură? Unii oameni trăiesc cu teama permanentă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
Se zice că prin ăștia de piele nu trece apa, dacă Îi dai bine cu cremă, Îi răspund ignorînd sfatul lui, fîțÎindu-mă Încoace și Încolo și privindu-mi admirativ Încălțămintea de lux. Îl las privindu-mă cu milă și mormăind acru, În vizuina lui insalubră, Îngropat sub un morman de efecte. CI-stul există fantome În pivniță A venit, ni se spune la raportul de dimineață. CI-stul e În unitate. Nu ni se spune, ni se mormăie. Totul rămîne la fel de neclar
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
-mă cu milă și mormăind acru, În vizuina lui insalubră, Îngropat sub un morman de efecte. CI-stul există fantome În pivniță A venit, ni se spune la raportul de dimineață. CI-stul e În unitate. Nu ni se spune, ni se mormăie. Totul rămîne la fel de neclar, n-avem nici o explicație oficială despre ce anume caută el aici. Nu avem nici măcar un indiciu cît de mic, astfel Încît mințile noastre să se atîrne de ceva și să se odihnească un pic. Mă Întreb
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
și te duci Încet, să nu le deranjezi afacerea, spre spatele scenei unde se află o altă ușă, și gata, ai ieșit Într-un alt culoar, la parter sînt cabinele artiștilor, se fumează, coriștii se Încălzesc făcînd vocalize, saluți bine-crescut, mormăind În stînga și În dreapta, și toată povestea are ceva comic, pentru că din costumele Înfoiate, de sub machiajul exagerat și de sub bărbile false ți se Întorc zîmbete familiare, pe care le asociezi cu situații comune de viață, discuții despre cozi și despre
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
cîntă. — Cine mă-sa cîntă tocmai acum? La vreo cîțiva metri, Înrămată de toate acele structuri metalice, se vede silueta lui Gărăgău stînd pe un pat cu o valiză În brațe, trăsăturile tăioase i se creionează Întunecat În clar obscur, mormăie o melodie de armată, care parcă se aude dintr-o altă realitate. Se deslușesc versurile, dar melodia e o improvizație. E cuprins de un exces de sensibilitate și Își modulează vocea, arătîndu-și dinții albi. Știe că ne uităm la el
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
care am reușit să le aduc de acasă. Gărăgău, cu o delicatețe cu care am Început să mă obișnuiesc, nu vrea decît restul de borcan de miere, pe care Îl mănîncă liniștit În patul lui, cu căciula trasă pe urechi, mormăind pe limba lui un cîntec. — Trebuie să facem ceva cu frigul ăsta, Îi zic lui Csabi. Fumăm În fața pavilionului. E ora 8, Întunericul e total. Cerul spuzit de stele se varsă fără opreliști peste cîmpul enorm. Imaginea stelelor dezgolite impudic
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
gol, bă, da’ iote cît sînt pe lîngă tine! a zis și a Început să rîdă, uite unde Îți ajung, ia stai un pic, să văd, s-a lipit cu fața, În Întuneric, mirosul a dispărut și a Început să mormăie și să geamă, frecîndu-se cu putere de picioarele mele, aproape să mă răstoarne. E oare posibil să ne punem un pic de acord? m-am Întrebat, neînțelegînd spre ce anume vrea să ne Îndreptăm, dar foarte curînd, cînd am ajuns
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
de gardă... probabil că e mai bine aici decît În baterie. Călin a trecut alaltăieri seara cu bidoanele spre cantină. Avea un aer de mîrțoagă tăvălită, am stat un pic de vorbă cu el, mi-a zis ceva, mai mult mormăia supărat... nu vreau să-mi imaginez ce fac nenorociții ăia În dormitor cu răcanii. Cristian mi-a povestit azi- dimineață că Moise trăncănește În baterie despre miracolele pe care le-am făcut În spital - astfel Încît știu ce mă așteaptă
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
În piept, firul de salivă Îi strălucește scurt, de cîteva ori, cînd trecem prin șirul de lumini al unui canton. — Ovi, Ovidel, Ovidanie... mă, Ovidescule... mă, nu vrei să mai tragi două fumuri dintr-o țigară? — Cum? Nu fumez. De ce? mormăie el și deschide pe jumătate un ochi. — Pentru că ești cam palid. Și-ți curge o bală. — A, vrei să-ți aprind iar de la baterie, și deschide pe jumătate și celălalt ochi, după care continuă: tu știai că romanii aveau niște
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
Îndată ce Marychka a plecat, băiețelul s-a aruncat În brațele Christinei și a Întrebat-o: — Mami, tu ești o vită Încălțată? — Vai, Kiki, nu-i frumos să vorbești așa, cine ți-a spus aceste cuvinte oribile? Foarte urît, foarte urît!... mormăi Vic excesiv de Îngăduitor. — Marychka a făcut-o pe mama ei vită Încălțată... Ba nu, mama ei a făcut-o pe ea! — Haidem, să te spăl, zise Christina. CÎnd mai vine Bow-Bow la noi? Întrebă Kiki, sărind Într-un picior. Așa
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
un sex definitiv Îi provoca o anumită nesiguranță de sine, Însoțită de o anxietate crescîndă care, la rîndul ei, Îi agrava constipația. Mintea sa riguroasă de militar, ordonată aproape geometric, nu putea concepe un obiect atît de ambiguu. De aceea mormăia nemulțumit prin casă și, ori de cîte ori Îi ieșea În cale Boule-de neige, simțea nevoia să-i ardă un șut În burtă, pe care și-o reprima cu un mare efort de voință. O formă de agresivitate irațională, care
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
tocmai vopseaua de pe chipul lui Îl făcea să pară mai În vîrstă. Prin urmare, nu se mai temea de el; l-ar fi privit chiar cu simpatie, dacă ar fi avut ocazia. Deocamdată, celălalt continua să-l mîne de la spate, mormăind nemulțumit cîte ceva, cînd trebuia să-i arate În ce direcție să o ia, dar Pablo era aproape sigur că orice neînțelegere se va risipi În momentul cînd vor ajunge În locul către care se Îndreptau și despre care nu știa
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
rămăseseră doar cîteva. Arareori limba cîte unei flăcări se ridica și făcea să tremure pe pereți umbre subțiri ca niște stafii grăbite. CÎt timp vorbise, Michel se legănase Înainte și Înapoi, așa cum fac copiii crescuți În orfelinate, apoi Începu să mormăie ceva, de parcă ar fi descîntat focul, sau poate că Îngîna un cîntec. Simțindu-se privit, se opri brusc din legănat, tocmai În momentul cînd Pablo hotărî să vorbească din nou, fiindcă intenționa să spună un lucru important. Pregătise de fapt
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
cînd În cînd se oprea pentru a analiza situația nou creată, pentru a stabili noi strategii de joc, sau numai pentru a freca Îngîndurat vîrful tacului, privind undeva În depărtare. Fără să observe că maiorul Îl urmărea din pragul ușii, mormăia nemulțumit ceva, atunci cînd bilele nu urmau traiectoria pe care ar fi dorit-o. Abia Într-un tîrziu, maiorul Înțelese că reconstituia versurile unei poezii, sau poate că o compunea el Însuși În acele momente. După toate aparențele, era vorba
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]