7,832 matches
-
produs al imaginației naratorului, imaginația necontrolată este cea care-l duce la propria sa distrugere. Relația dintre bătrân și narator este ambiguă. Numele lor, ocupațiile și locurile lor de reședință nu sunt menționate în contrast cu atenția strictă la detalii a intrigii. Naratorul poate fi un slujitor al bătrânului sau, după cum este presupus mai des, fiul său. În acest caz, „ochiul de vulturul” al bătrânului poate simboliza supraveghere părintească sau principiile paterne de bine și rău. Uciderea ochiului este atunci o eliminare a
Inima care-și spune taina () [Corola-website/Science/334308_a_335637]
-
crima perfectă. Richard Wilbur a sugerat că povestirea este o reprezentare alegorică a poemului „Sonet - Către știință”, care descrie o confruntare între imaginație și știință. În „Inima care-și spune taina”, bătrânul poate reprezenta astfel mintea științifică și rațională, în timp ce naratorul ar reprezenta imaginația .
Inima care-și spune taina () [Corola-website/Science/334308_a_335637]
-
unui scolastic. Totuși, simpla folosire a logicii nu ajunge. Variatele semne și întâmplări au semnificație numai în contextele lor date, iar William trebuie să fie mereu atent la contextul în care interpretează misterul. Într-adevăr, întreaga povestire îl determină pe narator, Adso, și pe cititor să recunoască mereu contextul pe care îl folosește pentru interpretare, ridicând întregul text la niveluri variate, la care au semnificații hermeneutice diferite. Există de fapt cel puțin două narațiuni (activitatea de detectiv a lui William grefată
Numele trandafirului () [Corola-website/Science/317768_a_319097]
-
aluzie la două personaje, detectivul fictiv Sherlock Holmes (compară cu "Câinele din Baskerville", romanul lui Conan Doyle) și William Ockham (vezi secțiunea următoare). Descrierea fizică a lui William și a comportamentului său sunt foarte asemănătoare cu ale lui Holmes. Numele naratorului, ucenicul său Adso, este, printre altele, un joc de cuvinte, asemenea lui Simplicio din "Dialogul" lui Galileo Galilei; Adso = ad Simplicio ("pentru Simplicio"). Numele Adso poate fi comparat cu dr. Watson, numele partenerului de investigații pe care îl avea Sherlock
Numele trandafirului () [Corola-website/Science/317768_a_319097]
-
și cu personajele, adesea cu rezultate neașteptate. Descrie întâlniri cu taximetriști, cu noi îmbogățiți, adolescenți, notari, avocați, ospătari, muzicieni, prieteni, membrii familiei, președinți de asociație de locatari, politicieni etc. Locurile variază : București și Transilvania, munte și mare. În două povestiri, naratorul întâlnește și observă români în străinătate. Tonul este ironic dar empatic, cu elemente de comedie dulce-amară, pericol si o dată cu violență, atunci când interese și idealuri intră în conflict. Multe povestiri capătă o întorsatură alegorică, deschizându-se unei intepretări mai largi. Tema
Grand Bazar România sau Călător străin updated () [Corola-website/Science/322848_a_324177]
-
au petrecut în diverse locuri înainte sau în timpul vieții lui Poe. Povestirea se termină cu dezgustarea atât de profundă a regelui de povestea Șeherezadei încât poruncește ca ea să fie executată a doua zi. Pe când făcea niște cercetări de orientalistică, naratorul nenumit a descoperit o lucrare practic necunoscută în Europa și America denumită "Tellmenow Isitsöornot". Răsfoind câteva pagini din acea lucrare, el a aflat că poveștile spuse sultanului Șahriar de către Șeherezada au continuat și în cea de-a o mie și
A o mie și doua poveste a Șeherezadei () [Corola-website/Science/334364_a_335693]
-
a fost contemporan al evenimentelor de la 1066 și unul dintre cei mai timpurii naratori ai cuceririi Angliei de către normanzi. Guillaume a fost o figură puțin cunoscută, el fiind cunoscut doar prin intermediul scrisorii de dedicație a regelui William, unde apare ca monah de Jumièges. Dat fiind că el precizează că a fost un martor ocular
Guillaume de Jumièges () [Corola-website/Science/328101_a_329430]
-
() este o nuvelă scrisă de Jules Verne și publicată pentru prima dată în 1910 de fiul său, Michel, în antologia "Ieri și mâine". Călătorind la bordul navei "Kentucky" între New York și Albany, naratorul, însoțit de d-na Melvil, face cunoștință cu un mare comerciant pe nume Meade Augustus Hopkins. Acesta a adus la bord două geamantane uriașe, al căror conținut este necunoscut. După spusele căpitanului, nu este prima dată când are loc această
Escrocheria () [Corola-website/Science/326642_a_327971]
-
polițistă bazată pe detaliile unei crime reale. Ea a fost publicată sub formă de foileton în trei numere (noiembrie și decembrie 1842 și februarie 1843) ale revistei "Snowden's Ladies' Companion". C. Auguste Dupin, detectivul lui Poe, și partenerul lui, naratorul fără nume, sunt solicitați de poliție să analizeze un caz nerezolvat de crimă, a cărei victimă este Marie Rogêt din Paris. Corpul lui Rogêt, o fostă angajată a unui magazin de parfumuri, este găsit în râul Sena și presa manifestă
Misterul lui Marie Rogêt () [Corola-website/Science/326038_a_327367]
-
este un roman scris de autorul japonez Haruki Murakami. Naratorul, Toru Watanabe, își amintște de anii facultăți și de cele două relații care l-au marcat: cu Naoko, prietena lui din copilărie, frumoasă, dar instabilă, și cu Midori, sociabilă și plină de viață. La începutul cărții, Toru Watanabe, având treizeci
Pădurea norvegiană () [Corola-website/Science/325646_a_326975]
-
senin dintr-o cabină de telefon și-și declară iubirea pentru ea. Aceasta este rece, dar nu-i închide, cum făcuse înainte, lăsând finalul deschis. ワタナベ トオル "Watanabe Tōru", prenumele acestuia înseamnă literar "a trece" în japoneză. Personajul principal și naratorul, acesta este un elev mediu la o facultate privată, care studiază teatrul. În , "Ishida Reiko" 石田 玲子 este colega de cameră a lui Naoko la Căminul Ami. Fostul coleg de cameră al lui Watanabe acesta este obsedat de curățenie și
Pădurea norvegiană () [Corola-website/Science/325646_a_326975]
-
devenit și ele episoade ale emisiunii, ultima într-o versiune care diferă semnificativ de cea din "Cronicile marțiene". În 1975 a fost realizată o lectură prescurtată a povestirilor "Vor veni ploi blânde" și "Usher II", cu Leonard Nimoy în rolul naratorului. În anul 1979, NBC și BBC s-au asociat în vederea realizării unui serial în trei episoade cu o durată totală de patru ore după "Cronicile marțiene". Cu un scenariu scris de Richard Matheson și regia semnată de Michael Anderson, ecranizarea
Cronicile marțiene () [Corola-website/Science/324303_a_325632]
-
persoane cu o sfoară, al cărui scop este crearea unor figuri simetrice. Numele jocului, precum și numărul și ordinea figurilor variază în funcție de cultură. În român jocul reprezintă contrastul dintre aparente și realitate. Jocul este menționat în scrisoarea lui Newt Hoenikker către narator, într-o anecdota despre ziua în care bomba atomică a fost lansată în orașul Hiroshima. Tatăl acestuia, Felix Hoenikker, folosește sfoară care lega un manuscris și face un "leagănul pisicii" într-o încercare stângace de a se conecta cu tânărul
Leagănul pisicii () [Corola-website/Science/327541_a_328870]
-
un manuscris și face un "leagănul pisicii" într-o încercare stângace de a se conecta cu tânărul sau fiu. Acesta, alături de anecdotele lui Bokonon definesc necesitatea omului de a fi ancorat, chiar și de ceva fragil. Un exemplu este însuși naratorul care, asemenea matei, încearcă să se ancoreze în adevăr. "Prima ficțiune care se țese în acest leagăn al pisicii este cea a naratorul însuși, avid de realul-senzațional, dar și de nevoia, inocent umană, de certitudine. Îl surprindem rememorând pentru sine
Leagănul pisicii () [Corola-website/Science/327541_a_328870]
-
Bokonon definesc necesitatea omului de a fi ancorat, chiar și de ceva fragil. Un exemplu este însuși naratorul care, asemenea matei, încearcă să se ancoreze în adevăr. "Prima ficțiune care se țese în acest leagăn al pisicii este cea a naratorul însuși, avid de realul-senzațional, dar și de nevoia, inocent umană, de certitudine. Îl surprindem rememorând pentru sine, cu un ochi care a văzut mai mult și stă acum să se stingă, intenția să documentara: „Când eram mai tanar - cu două
Leagănul pisicii () [Corola-website/Science/327541_a_328870]
-
o funcție de anamneză, având scopul de a restabili evenimente trecute și de a recunoaște miracolul în istorie, descoperind astfel existența unor legături ascunse. Nuvelele fantastice ale sale se evidențiază prin prezența unor indicii esențiale camuflate într-un text epic realist. Naratorul călătorește într-un trecut mitic cu scopul de a stabili niște conexiuni stranii între personaje și fapte, la fel cum psihanalistul încearcă să descopere și să studieze acele conexiuni existente la nivel subconștient. Mircea Eliade mărturisea că a dorit să
Pe strada Mântuleasa... () [Corola-website/Science/335673_a_337002]
-
astfel o perspectivă a sacrului care să-l elibereze de „teroarea istoriei”. Logica faptelor face loc unei logici a mitului, iar semnificația nu trebuie căutată în realitatea vizibilă, ci într-o dimensiune atemporală și criptică. Profesorul Sorin Alexandrescu afirma că naratorul din scrierile lui Eliade are rolul de a cripta sensurile lucrurilor, făcându-le accesibile doar persoanelor inițiate. Hierofaniile sunt anticipate de identificarea unor indicii, sacrul fiind de altfel camuflat în profan. Poveștile lui Fărâmă nu urmează un fir narativ cronologic
Pe strada Mântuleasa... () [Corola-website/Science/335673_a_337002]
-
și lecții în particular. O elevă a sa, Amalia Popper, pe care a iubit-o platonic în ultimii ani petrecuți în Triest, a fost principala sursă de inspirație pentru "Giacomo Joyce", un „poem de dragoste” autobiografic, în proză, în care naratorul creează tablouri sinestezice în jurul figurii misterioase a unei domnișoare adorate. Amalia Popper reprezintă pentru unii biografi și geneza personajului joycian Molly Bloom. Orientarea literară a lui Joyce spre fluxul conștiinței, semnalată încă din paginile romanului "Portret al artistului în tinerețe
James Joyce () [Corola-website/Science/298598_a_299927]
-
a comparat sacrificiul lui Iisus cu modul în care Parnell a fost trădat și abandonat de vechii aliați politici, iar figura Fecioarei Maria a rămas, în imaginația lui, inseparabilă de cea a feminității. În "Portret", lui Eileen, fata de care naratorul se îndrăgostește în copilărie, îi sunt asociate cele două epitete mariene, „turn de ivoriu” și „zidire de aur”. Umberto Eco îl compară pe Joyce cu "episcopii rătăcitori" ("episcopi vagantes") din Evul Mediu, care au părăsit canonul Bisericii, dar nu și
James Joyce () [Corola-website/Science/298598_a_299927]
-
în două povestiri din "Oameni din Dublin": "Surorile" și "Grație". În "Surorile", inabilitatea părintelui Flynn de a mai ține în mâini potirul sacru marchează pierderea credinței și paralizia spirituală. Ca o coincidență, în "Arabia", același simbol al potirului îi servește naratorului pentru a descrie secretul primei atracții sexuale și așadar, pierderea inocenței copilărești: „Îmi imaginam că îmi purtam ferit potirul printr-o lume de dușmani.”. Pentru Hélène Cixous, potirul din mâinile copilului semnifică mai mult de atât, este un simbol al
James Joyce () [Corola-website/Science/298598_a_299927]
-
de sens fără încetare, precum un „corn al abundenței”. Povestirea "Grație" parodiază tema redempțiunii și atenționează că învățăturile Bisericii nu sunt corect receptate de oamenii de rând: sunt ridiculizate, vulgarizate sau reduse la simple superstiții. Despre doamna Kernan, soția protagonistului, naratorul dezvăluie următoarele: „Pentru ea, religia devenise o obișnuință [...] Dacă i s-ar fi spus însă, ar fi crezut și în iele, cât credea în Duhul Sfânt”. În semn de frondă sau dintr-o nevoie constantă de a polemiza cu trecutul
James Joyce () [Corola-website/Science/298598_a_299927]
-
ci cu un grup de voci și personaje care își revendică narațiunea. Pluriperspectivismul îi plasează în centru pe rând pe cei trei protagoniști (Stephen Dedalus, Leopold Bloom și Molly), dar și pe unele personaje secundare ca Gerty MacDowell în "Nausicaa", naratorul din "Ciclopii" sau diverși locuitori ai Dublinului în "Stâncile rătăcitoare". Metodele predilecte ale introspecției psihologice sunt monologul interior (fluxul conștiinței) în "Proteu" și "Penelopa", când gândurile personajului se manifestă nemijlocit, sau stilul indirect liber în "Hades", "Telemah", "Lotofagii" sau "Calypso
James Joyce () [Corola-website/Science/298598_a_299927]
-
predilecte ale introspecției psihologice sunt monologul interior (fluxul conștiinței) în "Proteu" și "Penelopa", când gândurile personajului se manifestă nemijlocit, sau stilul indirect liber în "Hades", "Telemah", "Lotofagii" sau "Calypso", când perspectiva subiectivă a protagonistului se îmbină, nesemnalată, cu cea a naratorului la persoana a treia. De multe ori, mai ales în a doua parte, romanul "Ulise" se detașează de optica unui personaj anume și explorează o conștiință colectivă a orașului sau a culturii în genere. Conform lui Harry Levin, „Joyce așează
James Joyce () [Corola-website/Science/298598_a_299927]
-
Sirenelor" constituie un amalgam de onomatopee, cuvinte retezate, fragmente reluate ca laitmotive, propoziții formulate într-o topică neobișnuintă, procedee care amintesc, conform lui Stuart Gilbert de muzicalitatea unei fugi. Capitolul "Ciclopii" este relatat dintr-o perspectivă unică, limitată, a unui narator intradiegetic anonim care tranșează cu cinism realitatea folosindu-se de un limbaj zeflemitor, licențios și de o mentalitate plină de prejudecăți. Întrerupt adesea de pasaje emfatice preluate din registrul legal, epopeic, jurnalistic, senzaționalist sau sentimental, "Ciclopii" dezvoltă un stil „gargantuesc
James Joyce () [Corola-website/Science/298598_a_299927]
-
Cork pentru a vinde ultima proprietate a familiei, Stephen și tatăl său călătoresc cu trenul, dar Stephen este plictisit și dezgustat de sentimentalismul și eșecurile personale ale tatălui și încetează să mai identifice în el un model patern adecvat. Conform naratorului, în acel moment, Stephen se simte astfel: Lectura feministă a textelor lui Joyce încearcă să stabilească rolul unor personaje feminine ca Molly Bloom, Issy sau Anna Livia Plurabelle în universul scriitorului. Deși adesea a tratat feminitatea cu afecțiune, subtilitate, simpatie
James Joyce () [Corola-website/Science/298598_a_299927]