740 matches
-
Să fim practici! spuse în încheiere. În ce mă privește, de problema sechestrului ar trebui să se ocupe autoritățile locale. — Autoritățile locale? se scandaliză Amed Habaja. Ce tot spui? Știi foarte bine că „autoritățile locale“ sunt o adunătură de imbecili nerușinați. — Și eu ce vină am? protestă celălalt. Îi plătim ca să ne protejeze; iar dacă nu sunt capabili să ne apere, eu nu pot face nimic. — Cel puțin, lasă-l pe Nené Dupré să se ocupe de problema asta - spuse francezul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
misiunile umanitare erau lipsite de interes pentru firmele comerciale ce sponsorizau un „eveniment sportiv atât de important“. — Așa e lumea, îi spusese în aceeași seară lui Nené Dupré, care devenise confidentul său. Recunosc că ceea ce urmează să facem e o nerușinată afișare a bogăției și puterii într-un continent extrem de sărac care abia reușește să supraviețuiască cu minimul necesar; dar cine sunt eu ca să schimb regulile jocului? Și, după părerea ta, cine ar trebui să le schimbe? — Politicienii. — Aia care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
cu familia lui și voi spune tot ce s-a întâmplat. Și mă voi oferi ca martor în cazul în care vă vor denunța pentru complicitate într-un asasinat, tăinuire de informații și vădită rea-credință. — Uite cum tremur! - veni răspunsul nerușinat și aproape infantil. Știu că legea nu vă face să tremurați... - Acum Hans Scholt arătă cu degetul spre el, într-un gest vădit amenințător. - Dar nu uitați că tatăl lui Pino Ferrara este unul dintre oamenii cei mai bogați și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
chiar dacă s-au cicatrizat de mult, pot recidiva în prezent, când nedreptățile și lipsurile de tot felul ne afectează existența chinuită. Spre exemplu, mai toți foștii activiști P.C.R. de la toate nivelele și-au schimbat identitatea, folosindu-se de un cameleonism nerușinat, înșurubându-se în funcții înalte în stat, de unde ne arată nouă cu degetul că ei sunt garanții democrației postdecembriste, iar noi, noua generație de sacrificiu ce trebuie să strângă cureaua. De fiecare dată, din neajunsul lor de a fi oameni
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
debitul de tutun denunțat de Stănică. Spre Crăciun, Stănică apăru în casa lui moș Costache cu un individ necunoscut, între două vârste, îmbrăcat în haine prea lungi, ponosite, cu mari mustăți roșcate căzând peste buze, cu capul ras. Avea înfățișarea nerușinată, ipocrită a avocaților de provincie, siliți să facă orice pentru a trăi și lipsiți de orice scrupule. Fața îi era rumenă, înfloritoare, iar ochii, spălăciți. Întâmplător, se afla și Pascalopol, fiind spre seară, alături, se-nțelege, de Otilia și de
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
și moș Costache... ca la o ființă gingașă, care merită ocrotirea, ca la o floare rară. (Felix privi pe moșier, aprobând, gata la devotamente.) Să fim preveniți, să nu-i facă lui moș Costache cine știe ce boroboață. Stănică ăsta e îndrăzneț, nerușinat, știe, ca orice avocat, toate șicanele. - Nu-mi vine să cred, mai rezistă conștiința Otiliei, cătanti Aglae ar fi în stare să ajungă până la mârșăvia asta, măcar de rușinea lumii, fiindcă, altfel, este într-adevăr lipsită de orice sentimentalisme. De ce
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
infirmitatea. Se uită însă că această impresie, confirmată statistic, uită să bage în seamă și mulțimea de oameni cumsecade, de francezi „normali“, cu o umanitate vie, cu afectivitate intensă, profundă, plină de o puritate interioară. De vină este, poate, tupeul nerușinat cu care francezul, mândru de suficiența lui, își cultivă și pune în valoare „francitatea“, falsul de perucă al atitudinii sale, norma inumană a excepției sale... Înainte să fiu arestat, am fost convocat la Securitate pe o cale destul de bizară. În timp ce
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
în același timp - el apare în ochii celorlalți nu numai ca ridicol, dar și ca nerușinat. Și secretul acestei lecții este că ea ne cere să facem exercițiul acestei situații „speciale“: când gesturile și atitudinile noastre pot fi judecate ca nerușinate, ca demne de ripostă și de revoltă. Ca o jignire pe care o aducem condiției umane, în universalitatea acesteia. Ca o lecție necesară de modestie, ca o palmă dată obrazului suprasaturat de sine al vanității... Să ne închipuim că în
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
de el și mirosul devenind tot mai puternic, până când, împingând cu bruschețe ușa întredeschisă de la iatacul mamei, să priceapă deodată. În locul bine cunoscutului iz de levănțică și busuioc, strecurându-se cu discreție din așternuturile mereu proaspete, din sertarele scrinului, o nerușinată duhoare de carne putredă și urină... Și reținuta lui mamă care, în clipa când șuierase trenul de plecare, își ascunsese sub voaletă ochii neajutorați, ajunsă în atât de puțină vreme - cum, Doamne, cum ? - această făptură înspăimântătoare. Sub picurarea vie a
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
de parcă timpul ar fi cu o lună mai târziu. Nu voiam să mă gândesc deloc la ce va fi peste o lună, eu ce voi face, cu toți ce-o să se întâmple... Nu voiam să-mi mai răsune acea frază nerușinată în cap și nici să mai văd, chiar de câteva ori pe zi, lucruri care de obicei se trec sub tăcere. Cel mai tare însă nu mai voiam să văd ochii lui Ștefan, ieșind din cearcănele învinețite. Am ajuns să
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
să uzi copacii în plină zi, și ce-i cu asta ? Viața nu este agreabilă dacă nu ți-o agrementezi cu mici folii, foarte ușor am putut să nu mă mai gândesc la nimic din ce nu voiam, chiar și nerușinata frază îmi dispăruse din minte ; pusesem furtunul pe unul dintre puiandrii de măr și l-am udat, bucățică cu bucățică. Ascunse sub frunzele cu dosul catifelat și albicios - merișoarele lucii și crude : pur și simplu n-am putut să mă
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
indignat. Cum, a spus, în ziua când s-au anunțat primele pierderi, peste cinci sute de răniți, iar morți desigur mai mulți de câți ni se spune, este posibil ca aici să nu se fi schimbat nimic ? De-a dreptul nerușinată mi se pare această dorință de petrecere ! Bine, a râs drăgălașa doamnă Nicolaid, dar noi ce căutăm aici, chéri ? în automobil, la întoarcere, d-l Nicolaid mi a povestit avatarii sorei sale Nathalie (căsătorită acum nici o lună cu magistratul Crețeanu
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
fabricantului de cărți? Este iluzie sănătatea mea redobândită, casa pe care am aranjat-o după gustul meu și în care se desfășoară actele fundamentale ale vieții mele, cartea pe care o țin în mână seara înainte de a adormi? Răspunsul frust, nerușinat și de prost gust este că la capătul tuturor lucrurilor pândește marele gol de ființă. Tocmai pentru că toate gesturile noastre nu își au capătul în sine și nu se pot justifica în chip etern, ele sânt absorbite de "adevărul tare
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
sfârșitului meu, pentru ca să percep virajul timpului, să-l văd căzând, sleindu-se și murind. Din când în când, e drept, simt urcând în mine ― adus de vântul subtil care se pornește uneori să bată în existența noastră ― mirosul tinereții mele nerușinate. Îmi place atunci să mă simt crud, puternic, egoist și să mă scald din nou în iluzia nemuririi mele. sâmbătă, 22 septembrie Felul în care se desfășoară zilele noastre este straniu și greu de descris. La suprafață totul pare să
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
dar evit deopotrivă insuportabilul tăcerii când aerul, în stânga mea, vibrează sub pintenul așteptării. Așadar, întrebarea " Cînd ați scris paginile acestea?" mi se pare, ca soluție, deosebit de astuțioasă. Pot să-mi spun: Ce onest sînt! În loc să mă pretez la o laudă nerușinată, sânt politicos și nu fac decât să îmi manifest interesul cerând o informație despre sorgintea temporală a textului. În același timp principele e liber să înțeleagă: Cînd ― adică în ce moment de grație ― ați scris paginile acestea?". Ceea ce de altminteri
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
detalii menite să-l liniștească în privința fanteziei erotice a celor care citesc mult, eu îi trăgeam lui Pleșu șuturi pe sub masă și, uitîndu-mă la unghiile murdare ale lui Băieșu, făceam eforturi disperate să apăr secretele filozofilor de tagma limbută și nerușinată a literaților. Tot cu Andrei, prin anii '90, am trăit la conacul lui Enescu de la Tescani (de fapt al Marucăi Cantacuzino) o experiență unică. Eram în acel moment vreo 15 pensionari ai "casei de creație" (în majoritate pictori) și, după
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
scrâșni Ganea brusc din dinți, repezindu-se la prinț de îndată ce rămaseră singuri, dumneavoastră le-ați trăncănit că mă însor! Vorbea repede și aproape în șoaptă, chipul îi era desfigurat de mânie, iar ochii îi sclipeau de ură. Sunteți un flecar nerușinat. — Vă asigur că greșiți, îi răspunse prințul, calm și politicos. Nici n-am știut că vă căsătoriți. Adineaori l-ați auzit pe Ivan Feodorovici spunând că astă-seară totul se va decide la Nastasia Filippovna. Asta le-ați și spus. V-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Asta-i de-acum mârșăvie! strigă Kolea, plângând de rușine și de ciudă. — Chiar nu se află printre voi nici un bărbat în stare s-o dea afară pe nerușinata asta? strigă Varia, tremurând toată de furie. — Mie mi se zice nerușinată! pară Nastasia Filippovna cu veselie disprețuitoare. Iar eu, ca o proastă, am venit să-i invit seara asta la mine! Uite cum mă desconsideră surioara dumitale, Gavrila Ardalionovici! Câtva timp Ganea rămase ca trăsnit, uimit peste poate de ieșirea surorii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
tot ce putea face un tată, dar un tată blând și îngăduitor; acum, însă, pe scenă își va face apariția un altfel de tată și atunci o să vedem noi care pe care: bătrânul soldat merituos va zădărnici intriga sau camelia nerușinată va intra într-o familie de cea mai bună condiție? — Chiar asta e rugămintea mea: în calitate de cunoscut, n-ați putea să mă introduceți diseară la Nastasia Filippovna? Trebuie s-o văd neapărat chiar astăzi; am o problemă; dar nu știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
fără rușine? Răspunde, șmecherule, răspunde, inimă nesătulă: cu ce, cu ce o să-mi hrănesc orfanii? Uite-l că vine beat și nu se poate ține pe picioare... Cu ce l-am mâniat eu pe Dumnezeu? Răspunde-mi, șarlatan mișel și nerușinat! Însă generalul n-avea chef de așa ceva. Marfa Borisovna, douăzeci și cinci de ruble... tot ce pot cu ajutorul prietenului meu... Prințe! Am greșit amarnic! Așa-i... viața... Iar acum... scuzați-mă, sunt slăbit, continuă generalul, stând în picioare în mijlocul camerei și făcând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
se-apucă de cămătărie! Sau câte unul înfășoară biciul în mătase, îl înțepenește și pe la spate, ca unui berbec, îi taie beregata celui mai bun prieten, cum am citit nu de mult. Da, mare nerușinat mai ești! Și eu sunt nerușinată, dar tu mă întreci. Ca să nu mai zic nimic de cel cu buchetele... Nu vă mai recunosc, Nastasia Filippovna! exclamă generalul, plesnindu-și palmele a sinceră dezolare. Dumneavoastră, atât de delicată, cu idei atât de inteligente și - uite! Ce limbaj
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
vrei să te însori, banii dă-i totuși încoace. Nu-i mare lucru nici să nu mă mărit cu tine. Ai crezut că rămâi cu banii dacă te-ai hotărât să mă iei de nevastă? Nu ține! Și eu sunt nerușinată! I-am fost țiitoare lui Toțki... Prințe! Acum ți se cuvine Aglaia Epancina, nu Nastasia Filippovna, ca să te-arate Ferdâșcenko cu degetul! Dumneata nu te temi, dar eu mă tem să nu te nenorocesc și să te fac mai târziu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
din umeri. Și el se ridicase de pe canapea; iarăși erau toți în picioare. Nastasia Filippovna părea cuprinsă de o stare de frenezie. — Chiar pleacă! gemu prințul, frângându-și mâinile. — Credeai că nu? Poate că sunt și eu mândră, chiar dacă-s nerușinată! Adineaori ai zis că-s perfecțiunea întruchipată; frumoasă perfecțiune, care se duce într-o speluncă ca să se poată lăuda pe urmă că a dat cu piciorul într-un milion și într-un titlu de prințesă! Ei, ce soție mai pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Cu grandomania și încântarea faptului că a căpătat posibilitatea de a-i copleși nepedepsit pe oameni cu milioanele lui, progenitura noastră scoate din buzunar o hârtie de cincizeci de ruble și i-o trimite onestului tânăr sub formă de pomană nerușinată. Nu credeți, domnilor? Firește, banii i-au fost restituiți imediat, cum s-ar zice - i-au fost aruncați în obraz. Deci ce mai rămâne de făcut pentru a pune capăt acestei tărășenii? Chestiunea nu e juridică, nu mai rămâne decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
condamnat la moarte, căruia, în mod firesc, a început să i se pară că toți oamenii, cu excepția lui, nu prețuiesc viața, și-au luat prostul obicei de a o vinde ieftin, de a se folosi de ea prea leneș, prea nerușinat și că, prin urmare, toți sunt nedemni de ea! Și ce-i cu asta? Declar că cititorul se înșală și că această convingere a mea este absolut independentă de condamnarea mea la moarte. Întrebați-i, numai întrebați-i dacă ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]