936 matches
-
superior al clanului Saito HIKOEMON, nume dat lui Hachisuka Koroku când a devenit custode al lui Hideyoshi TAKENAKA HANBEI, seniorul Castelului din Muntele Bodai și vasal superior al clanului Saito OYU, sora lui Hanbei KOKUMA, servitorul lui Hanbei HORIO MOSUKE, pajul lui Hideyoshi HOSOKAWA FUJITAKA, vasal al shogunului YOSHIAKI, al paisprezecelea shogun din casa Ashikaga ASAKURA KAGEYUKI, general al clanului Asakura INABAYAMA, capitala provinciei Mino MUNTELE KURIHARA, locul de refugiu al lui Takenaka Hanbei SUNOMATA, castel construit de Hideyoshi GIFU, nume
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
greșite, pentru frumusețea unei femei. Exact când rostea acele cuvinte, sosi un curier de la fort. Acesta anunță rugămintea lui Hideyoshi ca Hanbei să vină imediat, apoi plecă. Nu peste mult, În fața lui Hideyoshi, care stătea adâncit În gânduri, apăru un paj: — A sosit Maestrul Hanbei. Hideyoshi ridică ochii și părăsi repede camera pentru a-l primi pe Hanbei. Cei doi reveniră În Încăpere și se așezară. — Îmi pare rău că te-am chemat aici la miezul nopții. Cum te simți? Hanbei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
castel. Încă de la bun Început, știa că Ranmaru n-avea să Își ia slujba prea În serios, dar era un băiat atrăgător și atrăsese atenția lui Nobunaga, astfel Încât devenise unul dintre ajutoarele sale personale. În ultima vreme, intrase În rândul pajilor și avea unele Îndatoriri. Ce vești aduce? Întrebă soția lui Yoshinari. — Nimic serios. Totul e liniștit, iar Domnia Sa e bine dispus. N-a pomenit nimic despre boală? — Nu, spune că stă excelent cu sănătatea, replică Yoshinari. Băiatul ăsta e mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Nobunaga ASAKURA YOSHIKAGE, seniorul din Echizen AMAKASU SANPEI, ninja al clanului Takeda TAKEDA SHINGEN, seniorul din Kai KAISEN, călugăr Zen și sfetnicul lui Shingen SAKUMA NOBUMORI, vasal superior al clanului Oda TAKEI SEKIAN, vasal superior al clanului Oda MORI RANMARU, paj al lui Nobunaga FUJIKAGE MIKAWA, vasal superior al clanului Asai OICHI, soția lui Asai Nagamasa și sora lui Nobunaga CHACHA, fiica mai mare a lui Oichi și Nagamasa HONGANJI, cartierul general al călugărilor-războinici din secta Ikko MUNTELE HIEI, munte la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cu asta, dar ori de câte ori se odihneau puțin, Nobunaga Îi lua prin surprindere. — Da, stăpâne? De astă dată, străjerul răspunse repede. — Convoacă un consiliu de război. Spune-i lui Nobumori să adune imediat marele stat major, ordonă Nobunaga, ieșind din dormitor. Pajii și ajutoarele alergară după el. Erau Încă pe jumătate adormiți și nici nu-și dădeau seama bine dacă era miezul nopții sau zorii zilei. Încă mai era Întuneric, iar stelele licăreau strălucitoare pe cer. — Mă duc să aprind lămpile, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ca zăpada. Hideyoshi, deși nu primise ordin de la Nobunaga, Înțelesese și el situația. Nobunaga văzu stindardul cu tigva aurie al lui Hideyoshi și-și zise: „A, bun! Hideyoshi a reușit.“ Ștergându-și cu mănușa sudoarea de pe față, Nobunaga le spuse pajilor săi: — Un moment ca ăsta n-o să se mai repete. Duceți-vă la râu și vedeți ce puteți face. Ranmaru și ceilalți - chiar și cei mai tineri - alergară, cu toții, spre inamic, Întrecându-se să ajungă fiecare primul. Armata clanului Tokugawa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și Împreună mâinile În rugăciune. Își făcuse un dușman din sfântul munte și ordonase ca armata lui să-l Înconjoare. Acum, pe un dâmb de pământ, Nobunaga Își Împreună mâinile În rugăciune și lăcrimă. Deodată, Îl văzu pe unul dintre pajii săi plângând, cu mâinile Împreunate În același fel. Era Ranmaru, care-și pierduse tatăl, pe Mori Yoshinari. — Ranmaru,plângi? — Vă rog să mă iertați, stăpâne. — Te iert. Dar nu mai plânge, altfel, spiritul tatălui tău va râde de tine. Însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
nu insistă să mai rămână, dar Îi spuse scurt lui Hideyoshi: — Ei, atunci, du-te și tu. Cei doi părăsiră castelul. Nu peste mult, Însă, Hideyoshi se Întoarse singur, cam fâstâcit. — Unde-i Seniorul Nobunaga? Îl Întrebă el pe un paj. — Chiar acum s-a retras În dormitorul său. Auzind, Hideyoshi se grăbi spre apartamentele private, cu o agitație neobișnuită, și-i ceru samuraiului de gardă să transmită un mesaj. — Trebuie să intru În audiență la Domnia Sa În seara asta. Nobunaga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
În flăcări. Erau epuizați, așa că, i-am dus Într-un loc sigur și le-am dat puțină apă. Seniorul Hideyoshi mi-a ordonat să alerg Înainte ca să vă dau vestea. — Ești vasalul lui Hideyoshi, spuse Nobunaga. Cum te numești? — Sunt pajul lui șef, Horio Mosuke. — Îți mulțumesc pentru că mi-ai adus o veste atât de bună. Acum du-te și te odihnește. — Vă mulțumesc, stăpâne, dar bătălia Încă nu s-a sfârșit. Și, cu aceste cuvinte, Mosuke plecă grăbit, repezindu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și am discutat despre diverse proiecte de castele, iar Domnul Mori a explicat, cu multă Însuflețire, avantajele donjonurilor. Susținea, cu tărie, să includem unul În planul castelului pe care Seniorul Nobunaga Îl va construi la Azuchi. — Hm? Care Domn Mori? — Pajul Domniei Sale, Ranmaru. Mitsuhide Încruntă, o clipă, sprâncenele. — Și ai unele Îndoieli În privința asta? — Nu neapărat. Mitsuhide reveni, imediat, la o expresie nonșalantă, schimbând subiectul, pentru a mai sporovăi câteva momente. În sfârșit, se scuză și plecă grăbit, spre interiorul palatului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
vă bucurați de bătrânețe, dacă spuneți asemenea lucruri, spuse tăios Hideyoshi. Am auzit că Reverența Voastră e un politician abil, dar presupun că plăcerea politicii nu trebuie să fie Împinsă până la a răspândi asemenea vorbe despre unul dintre vasalii Domniei Sale. * * * Pajii Întinseseră, În camera Încăpătoare, o hartă mare a provinciei Omi. — Aici e partea interioară a lacului Biwa! spuse unul. — Iar aici, Templul Sojitsu! Și Templul Joraku! exclamă altul. Pajii stăteau laolaltă Într-o parte, lungindu-și gâturile ca să privească, precum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Împinsă până la a răspândi asemenea vorbe despre unul dintre vasalii Domniei Sale. * * * Pajii Întinseseră, În camera Încăpătoare, o hartă mare a provinciei Omi. — Aici e partea interioară a lacului Biwa! spuse unul. — Iar aici, Templul Sojitsu! Și Templul Joraku! exclamă altul. Pajii stăteau laolaltă Într-o parte, lungindu-și gâturile ca să privească, precum puii de vrabie. Ranmaru se separase de grup, stând de unul singur, modest. Încă nu avea douăzeci de ani, dar trecuse multă vreme de la ceremonia de maturitate. Dacă și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
unul singur, modest. Încă nu avea douăzeci de ani, dar trecuse multă vreme de la ceremonia de maturitate. Dacă și-ar fi ras fruntea, ar fi avut Înfățișarea unui elegant samurai tânăr. „Rămâi așa cum ești,“ Îi spusese Nobunaga. „Te vreau ca paj, oricât de mult ai Îmbătrâni.“ Ranmaru putea concura cu alți băieți În materie de grație, iar moțul și veșmintele sale de mătase erau acelea ale unui copil. Nobunaga studia atent harta. — E bine desenată, spuse el. Este chiar mai precisă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Mama lui Ranmaru, care Își luase numele de Myoko când se călugărise, era văduva lui Mori Yoshinari. Cei cinci fii ai ei fuseseră preluați de Nobunaga ca vasali. Frații mai mici ai lui Ranmaru, Bomaru și Rikimaru, erau și ei paji. Toată lumea spunea că semănau. Nu s-ar fi putut spune că frații săi ar fi fost niște copii searbezi, dar Ranmaru Îi depărta. Și nu numai În ochii lui Nobunaga, care nutrea pentru el o afecțiune nemărginită. Era evident pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
celor doi oameni și continuă, fără menajamente: — Ranmaru, nu ești mai puțin Învățat decât Mitsuhide și ai făcut unele cercetări În construirea de castele, pare-mi-se. Ce părere ai despre construcția unui donjon Ei, Ranmaru? Observând tăcerea jenată a pajului, Îl Întrebă: — De ce nu răspunzi? — Sunt prea nedumerit, stăpâne. — De ce? Sunt stingherit, se prosternă Ranmaru acoperindu-și fața cu peste ambele mâini, ca și cum i-ar fi fost o profundă rușine. Seniorul Mitsuhide se poartă urât. De ce-aș avea eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Când bea acasă, după patru-cinci ceșcuțe se Înroșea imediat și-și termina, grăbit, mâncarea. Apoi, Își aduna veteranii și, pe măsură ce toți se Înveseleau, beau până după miezul nopții, fără a le păsa de oră. Rezultatul era că adormea În camera pajilor. Într-o noapte, când mergea pe culoarul principal cu doamnele ei de onoare, soția lui văzu un bărbat venind Încet spre ea. Omul părea a fi Hideyoshi, dar Nene strigă, prefăcându-se că nu-l recunoștea: — Cine-i acolo? Surprins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
unul. — Hei, Nene! Tu și mama sunteți acolo? Era glasul soțului ei - soțul care În ultimele zile se trezea atât de rar devreme. Nu știam că te-ai sculat, se scuză Nene. Nu, m-am trezit dintr-o dată. Până și pajii s-au fâstâcit. Hideyoshi zâmbea larg, ceea ce nu se mai văzuse de o bună bucată de vreme. — Takenaka Hanbei a raportat că, dinspre Azuchi vine o corabie cu pavilion de emisar. M-am sculat imediat, mi-am prezentat omagiul la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
să Înțeleagă curând motivul. — Tocmai au sosit la poarta castelului Domnul Maeda și Domnul Nonomnura, ca mesageri oficiali din Azuchi, anunță Mosuke. Domnul Hikoemon a venit imediat și i-a condus În sala de primite a oaspeților. Hideyoshi dădu liber pajului și Începu să culeagă vinete alături de mama lui. — Se coc foarte frumos, nu-i așa? Chiar dumneata ai pus bălegarul de-a lungul brazdelor, Mamă? — N-ar trebui să te grăbești la Întâlnirea cu mesagerii Domniei Sale? Întrebă Onaka. Nu, știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
jumătate de zi. Da, sunt plin de Încredere. Cu Takenaka Hanbei În stânga mea și Kuroda Kanbei În dreapta, am alcătuit un adevărat stat major de campanie. Chiar atunci, ceva stârni o dezordine zgomotoasă printre trupele din spatele lor. Cineva din corpul de paji râdea sonor. Hikoemon se Întoarse În loc și-l puse pe Mosuke, șeful pajilor, să facă ordine. Mosuke, la rândul său, răcni spre pajii din companie: — Liniște! O armată Înaintează cu demnitate! Când Hideyoshi Întrebă ce se Întâmplase, Hikoemon păru jenat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și Kuroda Kanbei În dreapta, am alcătuit un adevărat stat major de campanie. Chiar atunci, ceva stârni o dezordine zgomotoasă printre trupele din spatele lor. Cineva din corpul de paji râdea sonor. Hikoemon se Întoarse În loc și-l puse pe Mosuke, șeful pajilor, să facă ordine. Mosuke, la rândul său, răcni spre pajii din companie: — Liniște! O armată Înaintează cu demnitate! Când Hideyoshi Întrebă ce se Întâmplase, Hikoemon păru jenat: — De când le-am permis pajilor să călărească, se zbenguiesc În rânduri ca și cum ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de campanie. Chiar atunci, ceva stârni o dezordine zgomotoasă printre trupele din spatele lor. Cineva din corpul de paji râdea sonor. Hikoemon se Întoarse În loc și-l puse pe Mosuke, șeful pajilor, să facă ordine. Mosuke, la rândul său, răcni spre pajii din companie: — Liniște! O armată Înaintează cu demnitate! Când Hideyoshi Întrebă ce se Întâmplase, Hikoemon păru jenat: — De când le-am permis pajilor să călărească, se zbenguiesc În rânduri ca și cum ar fi la un picnic. Fac multă gălăgie și glumesc Între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Întoarse În loc și-l puse pe Mosuke, șeful pajilor, să facă ordine. Mosuke, la rândul său, răcni spre pajii din companie: — Liniște! O armată Înaintează cu demnitate! Când Hideyoshi Întrebă ce se Întâmplase, Hikoemon păru jenat: — De când le-am permis pajilor să călărească, se zbenguiesc În rânduri ca și cum ar fi la un picnic. Fac multă gălăgie și glumesc Între ei, astfel că nici chiar Mosuke nu mai e În stare să-i potolească. Poate ar fi mai bine ca pajii să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
permis pajilor să călărească, se zbenguiesc În rânduri ca și cum ar fi la un picnic. Fac multă gălăgie și glumesc Între ei, astfel că nici chiar Mosuke nu mai e În stare să-i potolească. Poate ar fi mai bine ca pajii să meargă pe jos, la urma urmei. Hideyoshi râse forțat, privind Înapoi: — Sunt bine dispuși fiindcă-s atât de tineri și, probabil, ar fi greu să le stăpânim cheful de joacă. Lasă-i În pace. Încă n-a căzut nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
lui Hideyoshi se distingea printr-o caracteristică: veselia. Indiferent ce greutăți sau lupte disperate Îi năpăstuiau oamenii, aceștia inspirau totuși voie bună și sentimentul armonios că Întreaga armată era o singură familie. Astfel, deși era ușor ca acel grup de paji, alcătuit din băieți cu vârste Între unsprezece și șaisprezece ani, să perturbe disciplina militară, Hideyoshi, În calitatea sa de „cap al familiei“, făcea doar cu ochiul și spunea: — Lăsați-i să se joace. Începea să se Întunece, când avangarda intră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
pe coastă. Marina clanului Mori trimitea, adesea, convoaie mari de corăbii până În acel loc, de unde armele și proviziile erau transportate la castel. — Luna a Opta e atât de Înviorătoare, spuse Hideyoshi, ridicând privirea spre luna care răsărea. Ichimatsu! Hei, Ichimatsu! Pajii ieșiră În fugă din tabără, Întrecându-se, care mai de care, să ajungă primul. Ichimatsu nu era printre ei. În timp ce restul pajilor se Înghesuiau la aliniere, fiecare Încercând să iasă În evidență, Hideyoshi le dădu instrucțiuni. — Pregătiți o rogojină Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]