894 matches
-
cel puțin într-o privință. Eu nu condamn incestul. Nu consider că faci un păcat îmbrățișându-ți sora, vreau să spun că nu văd un păcat în faptul că e sora ta. — Privești lucrurile cu superficialitate ca de obicei, spuse Palmer. Nu-l condamni. Te oripilează. Te cutremuri de groază. Dar nu contează sentimentele tale. Singura persoană care contează e Antonia. — Și Honor, am adăugat. I-am revăzut sânii bronzați și am simțit brusc durerea sfâșietoare a prezenței ei în casă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
în casă, nu departe de mine, și a convingerii că, dacă nu mă detesta deja, o va face foarte curând. Am constatat că tremur cu adevărat și cu mare efort am reușit să mă stăpânesc. — Honor e treaba mea, zise Palmer. Ea nu va avea nici o problemă în povestea asta. E o persoană extraordinară. Aici nu e în joc decât fericirea Antoniei. N-aș spune chiar sănătatea ei mintală. Dar o asemenea dezvăluire s-ar putea să o dezechilibreze pe viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
să văd în el omul care se luptă cu disperare să scape de o obsesie acaparatoare. Nu vedeam nimic. Își păstra expresia hotărâtă iar ochii lui larg deschiși, sinceri nu lăsau să se vadă nimic. — O doresc pe Antonia, răspunse Palmer, și numai pe Antonia. Și dă-mi voie să-ți spun cu cea mai sinceră și profundă seriozitate că ceea ce ai văzut astăzi s-a petrecut pentru ultima oară. Mă crezi, Martin? — Dar s-a mai petrecut și până acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
mai petrecut și până acum, am spus. — Asta nu te privește pe tine. — Dar ar putea să o privească pe Antonia. — Dacă te afli aici ca să mă chinuiești și să mă șantajezi, ai face mai bine să pleci imediat, spuse Palmer. Dar dacă vrei să înțelegi ce faci înainte de a face gestul, atunci rămâi. Mi-am dat seama că încerca din răsputeri să mă mai rețină. — Regret, Palmer. N-am nici cea mai mică dorință de a te chinui și tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
chinuiești și să mă șantajezi, ai face mai bine să pleci imediat, spuse Palmer. Dar dacă vrei să înțelegi ce faci înainte de a face gestul, atunci rămâi. Mi-am dat seama că încerca din răsputeri să mă mai rețină. — Regret, Palmer. N-am nici cea mai mică dorință de a te chinui și tu știi asta foarte bine. Sunt derutat, zguduit și, să fiu sincer, nu știu ce am să fac. — Dacă-ți închipui, spuse Palmer și glasul lui suna acum mai aspru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
din răsputeri să mă mai rețină. — Regret, Palmer. N-am nici cea mai mică dorință de a te chinui și tu știi asta foarte bine. Sunt derutat, zguduit și, să fiu sincer, nu știu ce am să fac. — Dacă-ți închipui, spuse Palmer și glasul lui suna acum mai aspru, că poți obține un avantaj pentru tine distrugând liniștea sufletească a Antoniei, dacă-ți închipui că-ți poți relua fericit viața alături de ea după... — Ah, taci odată, am spus. E destul că viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
taci odată, am spus. E destul că viața mea de familie e distrusă. Acum mă acuzi de egoism pentru că stau pe gânduri dacă să dau în vileag sau nu un adulterin care a dat de belea. — Adulterinul ești tu, replică Palmer. Nu te mai gândi la tine, gândește-te la Antonia. Te implor, Martin, gândește-te bine. Să nu te simți jignit de cuvintele mele. Noi doi ne cunoaștem prea bine ca să ne jucăm de-a cine marchează mai multe puncte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
cântărit cu grijă cuvintele. — Cred că sunt îndreptățit să știu mai multe. Înțeleg că relația cu sora ta e de lungă durată. Sunt multe elemente care indică asta. Să trag concluzia că acum, prin acordul ambelor părți, această relație încetează? Palmer rămase tăcut, cu privirea fixă, respirând anevoie. Apoi făcu un pas, depărtându-se de mine, își duse mâna la frunte pentru o clipă. Am găsit gestul, ca o dovadă de slăbiciune, grozav de emoționant. — N-am ce să-ți răspund
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
fost sfârșitul. Mai mult chiar, sosirea ta l-a pecetluit ca atare. Dar oricum ar fi fost sfârșitul. Dacă n-aș fi apărut eu poate că totuși ar mai fi existat o continuare? — Nu, așa cum ți-am spus, nu, răspunse Palmer iritat. Martin, ai bunătatea să înțelegi ce spun în cuvinte simple. Nu știu în ce măsură pot să te cred, am spus. Nu-ți spun asta ca să te persecut, ci doar să arăt cum stau lucrurile. Și nu știu ce am să fac. Pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
că acum cred că foarte probabil nu-i voi spune nimic Antoniei. Dar în clipa asta nu-ți pot promite că n-am să-i spun. Dacă nu i-ai spune ai da dovadă de înțelepciune și de generozitate, spuse Palmer. Deja își revenise și mă privea demn, ținându-și drept capul tuns scurt iar prin halatul desfăcut i se vedea pieptul alb umbrit de păr cărunt. Arăta emoționant de îmbătrânit, ca un războinic bătrân. Sosirea mea a pecetluit cu siguranță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
păr cărunt. Arăta emoționant de îmbătrânit, ca un războinic bătrân. Sosirea mea a pecetluit cu siguranță sfârșitul prieteniei noastre, am spus. Am rostit aceste cuvinte cu intenția de a-l provoca și din dorința de a-mi oferi o alinare. Palmer - și din nou l-am admirat când am revăzut scena - primi lovitura în plin. — La asta va trebui să mai cugetăm, Martin, răspunse el calm. A fost pentru noi amândoi un șoc teribil, încă nici nu ne dăm seama cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
-i spui Antoniei, vom fi toți niște oameni terminați. În liniștea care a urmat acestor cuvinte mi-am băut ultimul strop de whisky și m-am pregătit să plec. Mânat de un imbold spontan, m-am înclinat politicos în fața lui Palmer. El și-a plecat capul și, pe când ieșeam din cameră, l-am văzut cu privirea ațintită asupra focului și capul tot plecat. Mângâie grilajul căminului cu piciorul gol. Pe când închideam ușa de la intrare l-am auzit ieșind din salon și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
era conectat. Din ceea ce puteam vedea, nu prea păreau a fi oameni jos în stradă. Poate nu dormisem decât vreo două ceasuri. Eram însă convins că nu voi putea să mai dorm. M-am întors din nou spre cameră. Firește, Palmer avusese dreptate. Abia a doua zi am perceput cu adevărat forța șocului prin care trecusem. Mă întorsesem la Londra ca prin vis, venisem direct în Lowndes Square, mă culcasem și dormisem până târziu. Asta se întâmplase, presupunând că acum era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
beznă aproape tangibilă. Ciudat era și faptul că această panică, indiferent de sursa din care provenea, era acum indestructibil legată de pasiunea mea pentru Honor, dându-mi senzația că ținta dorințelor mele era, de fapt, sora mea. În timpul discuției cu Palmer percepusem în mod difuz prezența lui Honor undeva în apropiere, ca pe o vibrație a aerului care nu devenise sunet, dar care, dacă s-ar fi putut auzi, ar fi avut intensitatea unui țipăt. În prezent, după ceva timp, gândurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
iubire a lui Honor. Pe mine însumi mă vedeam ca fiind pierdut fără urmă, înecat într-un ocean de iubire care acum căpăta accente de nebunie, lipsit de orice urmă de speranță. Nu puneam prea mult preț pe afirmația lui Palmer că ceea ce văzusem nu se va mai repeta. Eram convins că voința lui Honor, acționând asupra lui Palmer, va face să se întâmple numai ce va hotărî ea. Desigur, nu aveam, și nu avusesem în tot acest timp, nici cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
de iubire care acum căpăta accente de nebunie, lipsit de orice urmă de speranță. Nu puneam prea mult preț pe afirmația lui Palmer că ceea ce văzusem nu se va mai repeta. Eram convins că voința lui Honor, acționând asupra lui Palmer, va face să se întâmple numai ce va hotărî ea. Desigur, nu aveam, și nu avusesem în tot acest timp, nici cea mai vagă intenție de a-i spune Antoniei. Antonia părea atât de puțin legată de toată povestea asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
am îndrăgostit și prin urmare nu-i puteam vorbi nici despre acest aspect care făcea parte din însuși faptul de a mă fi îndrăgostit. Nimeni nu avea să afle ce s-a întâmplat. Dar nu mi-l puteam închipui pe Palmer, nici după ce se va căsători cu Antonia, eliberat cu totul din ghearele acestei vrăjitoare cu sâni bronzați a cărei imagine - cu părul ciuntit și ciufulit, cu fața gravă și angelică dominându-i goliciunea - îmi stăruia neîncetat în fața ochilor; și, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
născocesc oamenii tot felul de lucruri. Cu siguranță cineva l-a ațâțat împotriva mea. Trebuie să fi intervenit vreo neînțelegere. Nu-i așa că tu n-ai făcut nimic, Martin? — Sigur că nu, am răspuns. Nici nu m-am văzut cu Palmer. Și știi foarte bine că n-aș putea să fac așa ceva. Cu siguranță că acum Palmer stătea ca pe ghimpi și se întreaba dacă i-am spus ceva Antoniei sau nu. N-aș putea spune că gândul ăsta nu mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
fi intervenit vreo neînțelegere. Nu-i așa că tu n-ai făcut nimic, Martin? — Sigur că nu, am răspuns. Nici nu m-am văzut cu Palmer. Și știi foarte bine că n-aș putea să fac așa ceva. Cu siguranță că acum Palmer stătea ca pe ghimpi și se întreaba dacă i-am spus ceva Antoniei sau nu. N-aș putea spune că gândul ăsta nu mi-a făcut plăcere. Am sesizat un zgomot ca un foșnet ce venea din spatele meu. Întrucât se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
brusc din plâns, de parcă ar fi întors un comutator, și, pe când treceam pe lângă ea, îmi întinse mâna pentru o clipă. I-am răspuns strângându-i mâna încurajator și am ieșit în hol. În cadrul ușii se profila o siluetă. Firește, era Palmer. Mă așteptam să apară încă de când venise Antonia, iar acum, stând față în față cu silueta lui impunătoare, mă cuprinse o stare de euforie extraordinară. Nu-i vedeam bine fața, dar am simțit cum chipul meu devine gol și inexpresiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
iar acum, stând față în față cu silueta lui impunătoare, mă cuprinse o stare de euforie extraordinară. Nu-i vedeam bine fața, dar am simțit cum chipul meu devine gol și inexpresiv. Eram bucuros că venise. — Antonia e aici? întrebă Palmer. Vorbea pe un ton scăzut, glasul lui era aspru și trăda emoție. — Da, vrei să o vezi? am întrebat. — Am venit să o iau, spuse Palmer. — Nu zău?! Și dacă ea nu vrea să vină? Antonia deschisese ușa sufrageriei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
chipul meu devine gol și inexpresiv. Eram bucuros că venise. — Antonia e aici? întrebă Palmer. Vorbea pe un ton scăzut, glasul lui era aspru și trăda emoție. — Da, vrei să o vezi? am întrebat. — Am venit să o iau, spuse Palmer. — Nu zău?! Și dacă ea nu vrea să vină? Antonia deschisese ușa sufrageriei și lumina ce venea din spate căzu pe fața lui Palmer dând la iveală linia dreaptă a buzelor lui strânse și ochii abia întredeschiși. Era chipul unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
și trăda emoție. — Da, vrei să o vezi? am întrebat. — Am venit să o iau, spuse Palmer. — Nu zău?! Și dacă ea nu vrea să vină? Antonia deschisese ușa sufrageriei și lumina ce venea din spate căzu pe fața lui Palmer dând la iveală linia dreaptă a buzelor lui strânse și ochii abia întredeschiși. Era chipul unui om aflat în primejdie și această imagine m-a umplut de fericire. Cu glas limpede, Antonia rosti: — Intră, te rog. Muncitorii urcau scările aducând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
Era chipul unui om aflat în primejdie și această imagine m-a umplut de fericire. Cu glas limpede, Antonia rosti: — Intră, te rog. Muncitorii urcau scările aducând scaunele chinezești Chippendale. Îi auzeam lovind balustrada. M-am întors în cameră cu Palmer urmându-mă. Am închis ușa și ne-am privit toți trei. Palmer i se adresă Antoniei: — Te rog, vino cu mine, Antonia. Îi vorbi pe un ton înghețat, impersonal, și atunci am înțeles de ce-mi spusese Antonia că s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
umplut de fericire. Cu glas limpede, Antonia rosti: — Intră, te rog. Muncitorii urcau scările aducând scaunele chinezești Chippendale. Îi auzeam lovind balustrada. M-am întors în cameră cu Palmer urmându-mă. Am închis ușa și ne-am privit toți trei. Palmer i se adresă Antoniei: — Te rog, vino cu mine, Antonia. Îi vorbi pe un ton înghețat, impersonal, și atunci am înțeles de ce-mi spusese Antonia că s-a transformat într-o altă persoană. În momentul acesta era, fără îndoială
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]