1,096 matches
-
au depus-o niciodată“. Într-adevăr, până la sfârșitul prezenței lor în bazinul pontic, cele două puteri navale s-au aflat în raporturi de permanentă rivalitate și ostilitate, înăbușită sau fățișă. Pe calea deschisă în 1204 s-au infiltrat în bazinul pontic forțe care aveau să-i asigure un rol major în istoria universală. Câțiva ani după cucerirea Bizanțului de cavalerii apuseni, cruciata și-a făcut apariția și în spațiul românesc. Un detașament al Ordinului Teutonic a fost instalat în Țara Bârsei
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
instalați la Constantinopol în 1204, în cadru politic propriu și apoi sub autoritatea bizantină restaurată în 1261 cu ajutorul și sub protecția genoveză. Dacă hegemonia venețiană la Strâmtori nu a lăsat urme în segmentul care avea să devină românesc al țărmului pontic, în schimb, prezența genovezilor în această regiune, începând cu ultimele două decenii ale secolului XIII, avea să fie nu numai intensă dar și fecundă sub raportul consecințelor economice și politice. La început, genovezii s-au instalat în așezările bizantine sau
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
la Vicina, pe cursul inferior al Dunării, și la Maurocastrum (Cetatea Albă) la gura Nistrului 12. Impact decisiv asupra lumii românești avea să asume factorul genovez în secolul următor, când, în conflict cu Bizanțul și cu Veneția, genovezii din bazinul pontic au preluat controlul direct asupra principalelor centre comerciale ale țărmului nord-vest pontic, inclusiv gurile Dunării, prin așezările corelate de la Chilia-Licostomo, și ale Nistrului, prin Maurocastrum. Din aceste puncte cheie, genovezii, instalați acum ca dominatori, au inaugurat noi itinerarii comerciale sau
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
la gura Nistrului 12. Impact decisiv asupra lumii românești avea să asume factorul genovez în secolul următor, când, în conflict cu Bizanțul și cu Veneția, genovezii din bazinul pontic au preluat controlul direct asupra principalelor centre comerciale ale țărmului nord-vest pontic, inclusiv gurile Dunării, prin așezările corelate de la Chilia-Licostomo, și ale Nistrului, prin Maurocastrum. Din aceste puncte cheie, genovezii, instalați acum ca dominatori, au inaugurat noi itinerarii comerciale sau, mai degrabă, le-au dat amploare maximă, pe două mari artere ale
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
byzantine et tatare et du commerce génois sur le littoral roumain de la Mer Noire, Bucarest, 1935. prin Brașov, făcea legătura cu Europa Centrală; al doilea, cu punctul de pornire la Cetatea Albă, care străbătea Moldova și, prin Lemberg, lega comerțul pontic cu Marea Baltică și Europa centrală. Prin noile artere ale comerțului intercontinental, consecință târzie a deschiderii strâmtorilor Mării Negre în 1204, spațiul românesc a fost integrat în vastele itinerarii comerciale est-vest, care legau, prin bazinul pontic, Mediterana, lumea asiatică și Europa Centrală
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
Moldova și, prin Lemberg, lega comerțul pontic cu Marea Baltică și Europa centrală. Prin noile artere ale comerțului intercontinental, consecință târzie a deschiderii strâmtorilor Mării Negre în 1204, spațiul românesc a fost integrat în vastele itinerarii comerciale est-vest, care legau, prin bazinul pontic, Mediterana, lumea asiatică și Europa Centrală. Țara Românească și Moldova au dobândit, datorită acestei evoluții, una dintre funcțiile lor internaționale cele mai de seamă în secolele XIV-XV, considerate chiar de unii istorici a fi fost factori generatori de stat13. Nicicând
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
secolului următor, legătura dintre Genova și Bizanț, întemeiată pe tratatul de la Nymphaion, a asigurat genovezilor hegemonia în Imperiul Bizantin și, mai presus de toate, în Marea Neagră, sursă de imense profituri. Din timpul celui de al doilea război venetogenovez pentru comerțul pontic (1350-1355), Genova, izolată în înfruntarea cu coaliția veneto-bizantino-catalană, a făcut apel la sprijinul emiratului turc al emirului Orkan, fiul lui Osman; prima manifestare a unei alianțe de lungă durată care, cu unele excepții, s-a prelungit până la asediul și cucerirea
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
otomani instalați de partea europeană a Strâmtorilor au cucerit poziția cheie de la Dardanele, cetatea Gallipoli, care, dată fiind lipsa lor de mijloace navale, nu putea fi menținută în dependența lor fără asentimentul genovez; în secolul următor, în timpul crizei sistemului genovez pontic, asaltat de toți adversarii săi din regiune - 1431-1435 -, intervenția otomană a înlesnit redresarea genoveză și refacerea în mare măsură a rețelei centrelor de comandă ale dominației genovezilor în Marea Neagră; în 1444, pe aceiași linie de colaborare, genovezii de la Pera au
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
a Porții, ca urmare a expansiunii otomane în Europa, nu au presupus transformări substanțiale în privința traseelor comerciale din acest spațiu, ci au determinat, mai curând, diminuarea volumului mărfurilor tranzitate și modificarea componenței etnice a celor care practicau negoțul în bazinul pontic și la gurile Dunării. Armenii, recunoscuți până în • Grigore M. Buicliu, Cânt de jălire asupra armenilor din Țara Vlahilor, p. 8. • Pravila de la Govora, 1640, f. 56. • Melchisedek, Chronica Romanului și a Episcopiei de Roman, partea I, București, 1864, p. 33
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
sud de la Baltique et Rome à l’époque de Néron, în Les sites archéologiques en Crimée et au Caucase durant l’Antiquité tardive et le Haut Moyen-Age, textes réunies et présentés par M. Kazanski et V. Soupault, Leiden-Boston-Köln, 2000 (Colloquia Pontica. Series on the Archeology and Ancient History of the Black Sea Area 5), p. 29-35; H.-J. Grexhage, H. Konen, K. Ruffing, op. cit., p. 134-135, 264. • Tac., Germ., V, 3; XV, 2; XVII, 1; XXIII. • Plin., IV, 97; Tac., Germ.
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
cuvânt”{\cîte 36}. Sfanțul Vasile cel Mare - mare arhipăstor, neîntrecut predicator și organizator al monahismului După moartea episcopului Eusebiu în anul 370, Vasile a devenit succesorul acestuia că episcop de Cezareea, mitropolit al Capadociei și exarh al diocezei civile a Ponticului. În aceste roluri, și-a câștigat curând iubirea poporului. A fondat spitale pentru bolnavi și victimele bolilor contagioase, cămine pentru săraci și aziluri pentru călători și străini, astfel că Sfanțul Grigore din Nazianz ajunge să vorbească de un intreg nou
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/166_a_478]
-
cel Mare cu Scythia Minor Sfanțul Vasile cel Mare a desfășurat o amplă activitate misionara nu numai in Capadocia, ci s-a ocupat și de situația creștinilor care se aflau în ținuturi mult mai depărtate, ca Scythia Minor sau Dacia Pontica (Dobrogea), geto-daco-romanii, ca și de creștinii goți, care locuiau în răsăritul Munteniei de azi și în sudul Moldovei. Creștinii din provincia Capadocia, din centrul Asiei Mici, se aflau, după cum ne informează Sfanțul Vasile cel Mare, în legături directe cu creștinii
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/166_a_478]
-
creștinii goți, care locuiau în răsăritul Munteniei de azi și în sudul Moldovei. Creștinii din provincia Capadocia, din centrul Asiei Mici, se aflau, după cum ne informează Sfanțul Vasile cel Mare, în legături directe cu creștinii din Scythia Minor sau Dacia Pontica (Dobrogea), precum și cu creștinii mai depărtați de nordul Dunării, din răsăritul Daciei Nord-Dunărene. Cunoaștem această din scrisoarea 155 a Sfanțului Vasile cel Mare, arhiepiscopul Cezareii Capadociei, din care reiese că Sfanțul Vasile se află în relații de prietenie cu Junius
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/166_a_478]
-
cu familia Sfanțului Vasile cel Mare și cu prietenii acesteia. Junius Soranus, rudă și prietenul Sfanțului Vasile cel Mare, se interesa personal și de situația creștinilor de la nordul Dunării din Dacia Carpatica, care se află în legătură directă cu Dacia Pontica (Dobrogea). Sfanțul Sava Gotul era, după cum spune actul sau martiric, got de neam și trăia în Gotia{\cîte 102}, probabil de origine capadociană, cum afirma unii cercetători{\cîte 103}. Moaștele au fost trimise, după toată probabilitatea, în anul 373 sau
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/166_a_478]
-
Enschede, nepublicat. Vardell, S.M., 1995, „Thematic Units: Integrating the Curriculum”, în M.R. Sorensen, B.H. Lehman (ed.), Teaching With Children’s Books: Paths to Literature-Based Instruction, NCTE, http://www.ncte.org/ncte.old/idea/Integrating/thematic. Vattimo, G., 1993, Sfârșitul modernității, Pontica, Constanța. Verma, G.K.; Pumfrey, P.D. (ed.), 1993, Cross-curricular contexts: Themes and Dimensions in Secondary Schools, vol. 1-2, The Falmer Press, Londra, Washington. Visser, J., f.a., „Factors that Foster the Evolution of a Learning Society”, http://www.learndev.org/dl/FactorsThatFoster
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
e absurd, Origene cere să fie castrat pentru a ajunge mai repede la Domnul, Ciprian din Cartagina ajunge la revelația existenței lui Dumnezeu pe când îi făcea curte unei domnișoare, Grigorie din Nazianze se consideră drept un cadavru care respiră, Evagrius Ponticul fuge de femei și de episcopi în pustie, Ioan Gură-de-Aur cheamă la nimicirea păgânilor, Grigorie din Nisa cunoaște epectaza cea mai autentică, sfântul Augustin propovăduiește inexistența antipozilor și se lamentează de-a lungul întregului text al Confesiunilor, și mai sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
paradis, ceresc, terestru, magie, mântuire, creștină, pentru gnostici, prin sărăcie, Spiritul Liber, terestră, minuni, panteism, Sfântul Pavel, păcat abolit, indulgențe, de moarte, originar păgânism, Părinții Bisericii, sfântul Augustin, bibliografie, sfântul Ciprian, Clement din Alexandria, difuzarea scrierilor lor sfântul Epifanie, Evagrie, Ponticul, Grigorie din Nazians Grigore din Nysa sfântul Ioan Gură de Aur, sfântul Ipolit, sfântul Irineu, sfântul Iustin, Origene, platonicieni și stoici, salvatori de texte, Tertulian, penitență, și plăcere, și rugăciune, taine, teism, Toma d’Aquino, zei -Venus SPIRITUL LIBER adversarii
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
repetiție, ci găsesc noi căi de acces către esența problemei, reînnoind-o, revitalizînd-o, așa cum și Moartea se vrea mereu prezentă. Cea mai recentă abordare, inedită și ea ca perspectivă științifică, a efectuat-o Ștefania Mincu, Miorița-o hermeneutică ontologică (Constanța, „Pontica”, 2002). Titlul arată direcția investigațiilor. Autoarea a avut forța intelectuală, dublată de competență, să pună textele, în totalitatea lor, sub severă observație, din unghiuri diverse și să le delimiteze cu precizie în sfera lor de cuprindere, formală ori semantică. Este
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
autorul ne pune în mâini și în fața ochilor o istorie vie, documentată, dinamică, plină de culori vii și cu accente intense prin care ne invită să pășim pe urmele primilor creștini și să îndrăgim frumusețea istoriei creștinismului timpuriu, de pe meleagurile pontice românești, din perioada secolelor IV-VI p.Chr. Originea acestei publicații se regăsește în dorința autorului, care, apreciind pasiunea iubitorilor de istorie interesați de originile creștinismului din țara noastră, răspunde printr-un studiu minuțios și documentat. Studiul, materializat într-o
Elemente ale prezenţei paleocreştine în necropolele din Sciţia Minor (secolele IV-VI) by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100982_a_102274]
-
rezultate din descoperirile arheologice din Sciția Minor a secolelor IV-VI și cu unele Considerații finale. Această contribuție istorică, sub forma unor analize sistematice, vine în sprijinul aprofundărilor științifice ulterioare ori individuale de îmbogățire culturală despre istoria creștinismului pe meleagurile pontice românești. Capitolul I Istoricul cercetării 1. Izvoare narative, arheologice și epigrafice Materialele narative, arheologice și epigrafice referitoare la diferite regiuni din teritoriul țării noastre, stăpânite în antichitate de romani - Dobrogea, Transilvania, Oltenia, Banatul, vestul Munteniei -, au constituit o foarte veche
Elemente ale prezenţei paleocreştine în necropolele din Sciţia Minor (secolele IV-VI) by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100982_a_102274]
-
monografiilor unor situri arheologice (Dinogeția, Histria, Tropaeum Traiani, Fântânele) ori a unor sinteze istorice etc. Capitolul II Cercetări în necropolele din Sciția Minor Cercetările din siturile arheologice dobrogene au evidențiat existența unor necropole întinse - precum cele din cetățile de pe litoralul pontic (Histria, Tomis, Callatis) ori de pe limesul dunărean de la Beroe (azi Piatra-Frecăței, jud. Constanța). Despre altele avem doar unele informații disparate, rezultate ale unor săpături de salvare ori simple sondaje arheologice. Cea mai bine cunoscută este necropola de la Callatis care, cercetată
Elemente ale prezenţei paleocreştine în necropolele din Sciţia Minor (secolele IV-VI) by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100982_a_102274]
-
și romano-bizantină ale locuirii în acest centru urban antic. În 1990 s-a inițiat un program de cercetare a necropolei tumulare de epocă greacă (tumulul TA95, foarte complex prin amenajările și bogăția inventarului mobil, este un unicat în întregul bazin pontic). Asistăm la existența unei lotizări de tip familial, a unei rețele de alei și străzi care asigura accesul la unitățile acesteia. Cu această ocazie, în acest sector, a fost identificată și cercetată și o bazilică paleocreștină extra muros cu amenajări
Elemente ale prezenţei paleocreştine în necropolele din Sciţia Minor (secolele IV-VI) by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100982_a_102274]
-
fază a necropolei (secolul IV), cu excepția câtorva obiecte și vase de lut (secolele V-VI). În marea sa majoritate, materialul descoperit este dat de obiectele tipice epocii romane târzii, excepția făcând-o prezența unor lucruri semnificative ținutului vestic și nord pontic. Materialul arheologic constă în obiecte de factură tipic romano-bizantină: ceramică, vase de lut și de sticlă (frecvente în morminte), opaițe (cu o singură excepție, toate aparțin secolului IV), căni, vase pentru unguente, amfore, un urcior, fibule, centuri și catarame (ornament
Elemente ale prezenţei paleocreştine în necropolele din Sciţia Minor (secolele IV-VI) by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100982_a_102274]
-
vase pentru unguente, amfore, un urcior, fibule, centuri și catarame (ornament în formă de pește, secolul V), obiecte de podoabă din aur (pandantive, coliere, cercei simpli, secolul IV), din argint (cercei, secolul IV) și bronz (cercei, secolul V) tipice regiunilor pontice de nord-est; brățări simple de argint (M124), de bronz (de diferite tipuri) etc., analogii cu formele de înmormântare romane de epocă târzie din Sciția Minor, Pannonia, Raetia, Noricum; datate pentru secolul IV, inele din bronz cu sau fără ornament (secolul
Elemente ale prezenţei paleocreştine în necropolele din Sciţia Minor (secolele IV-VI) by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100982_a_102274]
-
se află sub altarul bazilicii (secolul VI). 2.3. Morminte hipogee Construcțiile funerare de tip hipogeu (cavoul) sunt de tradiție elenistică; au fost descoperite ca urmare a săpăturilor de salvare în unele localități de pe limesul dunărean (Axiopolis) sau de pe litoralul pontic (Callatis, Tomis). Cavoul funerar, descoperit la Axiopolis, este un mormânt de familie (5 schelete) (vezi infra), ce ne oferă multe indicii creștine începând de la cele ambientale, precum orientarea construcției, prezența crucilor bizantine sau simple, a unor litere grecești «Q» (prescurtare
Elemente ale prezenţei paleocreştine în necropolele din Sciţia Minor (secolele IV-VI) by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100982_a_102274]